[Review] Geschreven door Johan op 2005-05-03 12:14:40

Review Splinter Cell: Chaos Theory

Het derde deel in Splinter Cell reeks ligt alweer in de winkels, zal het genoeg vernieuwing en uitdaging bieden om de snelle release ten opzichte van de eerste 2 delen te kunnen compenseren? Solid Snake is jarenlang heer en meester geweest op het gebied van ‘Stealth-games’, over concurrentie kon je nauwelijks spreken en het meesterwerk voor de PSX staat momenteel nog steeds bij veel gamers hoog aangeschreven. Dat het spel deze generatie nog steeds erg populair is werd maar al te goed duidelijk met de release van The Twin Snakes voor de ‘Cube. Dat er op het gebied van ‘Stealth-games’ geen concurrentie meer is, dat is inmiddels ook al duidelijk. Snake staat niet meer alleen aan de top. Twee jaar geleden schoof Ubi Soft Sam Fisher naar voren, een man van weinig woorden en grote daden. Die in zijn eerste deel, ‘exclusief’ voor de Xbox, hoge ogen gooide op het gebied van sluipen, maar vooral qua lichteffecten was het spel onovertroffen. Deel 2 deed het nog eens dunnetjes over, maar kon zich, op betere graphics na, niet onderscheiden van zijn voorganger. Zal het derde deel weer voor een totaal nieuwe ervaring zorgen?

[url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-3.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-3.jpg width=400[/img][/url] Zoals we gewend zijn van de Tom Clancy reeks staat een terroristisch netwerk die de wereld naar zich toe wil trekken centraal. Ditmaal gaat het om elektronische oorlogvoering tussen Japan, Noord-Korea en China. Het begin van een derde wereldoorlog lijkt nabij. Ware het niet dat de Amerikanen hier koste wat het kost een stokje voor willen steken. Een super geheime organisatie, ‘Third Echelon’genaamd, met als speerpunt Sam Fisher, moeten deze aankomende derde wereldoorlog zien te verijdelen. Uiteraard krijg jij de controle over Sam Fisher, een goed afgetrainde Amerikaanse marinier die het vak van het zo stil mogelijk omleggen van een vijand als geen ander verstaat. Net als in de voorgaande delen heeft Sam Fisher weer een legio aan geweldige moves en gadgets tot zijn beschikking om zijn vijanden op geluidloze manier uit te schakelen. Zo is de bekende ‘split-jump’ weer terug, zet je voeten schrap tussen 2 muren en wacht tot een niets vermoedende bewaker onder je door loopt. Met een simpele druk op de knop laat je jezelf geruisloos bovenop hem vallen, waarna je ‘m met een ferme klap uitschakelt. Maar ook jezelf optrekken aan een verwarmingsbuis, waarna je de benen eromheen klemt. Je lichaam naar beneden laat zakken als een vleermuis, om vervolgens je schietijzer uit het holster te trekken om een bewaker te voorzien van een extra gaatje in zijn voorhoofd. Op deze manier zijn er nog veel meer mogelijkheden om een tegenstander uit te schakelen of onder druk te zetten. Met een simpele handbeweging leg je namelijk iemand het vuur aan de schenen door de loop van je gun op zijn slaap te drukken, waarna je zijn bilzweet over jou kruis voelt vloeien en jij hem onderwerpt aan een Gestapo verhoor om vervolgens wat sappige informatie van deze loslippige bewaker in ontvangst te nemen. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-4.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-4.jpg width=400[/img][/url] Enkele dingen die heerlijk zijn uitgewerkt in Splinter Cell Chaos Theory, jammer genoeg is het geheel dat niet. Het spel is duidelijk gemaakt voor de Xbox, waardoor de ‘Cube versie als een niet afgemaakt geheel aanvoelt. Mannetjes die blijven steken in muren, Sam die even blijft haken en het verspringen van het beeld omdat de frames niet soepel in elkaar overlopen zijn enkele dingen die je af en toe tegen zal komen. Dit is natuurlijk niet onoverkomelijk aangezien bijna elk spel met deze mankementjes kampt, echter blijft het niet alleen bij deze kleine minpuntjes. Wat dacht je bijvoorbeeld van het in beslag nemen van 70 (!!) blocks op je memory card? De mensen met een 59 blocks memory card komen na de aanschaf van dit spel van een koude kermis thuis. Weliswaar zijn er genoeg mensen in het bezit van een 251 memory card, maar dan nog zijn die 70 opgeslokte memory card slots een ‘pain in the ass’. Een andere zeer frustrerende factor zijn de immens lange laadtijden. Voordat je een spel hebt opgestart ben je minsten al 5 minuten verder. Misschien ben ik als Nintendo liefhebber wel niets gewent, maar als ik tijdens het laden de strijk nog kan doen en op een andere zender de herhaling van de begrafenis van de Paus kan bekijken zit er toch iets niet goed. En niet alleen voor de levels krijg je te maken met het langzaam vollopende laadbalkje, ook midden in een level zit je van het ene op het andere moment naar deze veredelde zandloper te staren. Factoren die van dit spel niet de gehoopte topper maken. Het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel, want het spel is uiteraard nog prima te spelen en kent zelfs een erg leuke toevoeging in de vorm van een heuse co-op mode. Speciaal hiervoor zijn er een viertal missies ontwikkeld die je samen met een vriend of vriendin kan spelen. Hersenloos door het level heen rennen met zijn tweeën heeft evenals in de singleplayer geen nut. Een tactisch plan en overleg op hoog niveau zijn de basis ingrediënten om een level tot een goed einde te brengen, samenwerking is van groot belang. Zo zul je jou vriend of vriendin als opstapje nodig hebben naar een ogenschijnlijk onbereikbare plek. Maar ook elkaar van het dak af helpen middels de alom bekende abseil techniek of je maat ondersteboven laten zakken om een bewaker van boven te vereren met een onaangenaam bezoekje behoren tot de mogelijkheden. Een erg leuke toevoeging. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-2.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-2.jpg width=400[/img][/url] Groen als gras Grafisch gezien kan je het spel rekenen onder de beste spellen van deze generatie, althans als we de schitterende screens die over het net verspreid staan mogen geloven. Eenmaal in actie blijkt het allemaal er niet zo geweldig uit te zien als ons is doen voorkomen. Ook op het grafische vlak heeft het spel, geheel onnodig, flink moeten inleveren op de Xbox versie. Erg jammer want de ‘Cube verdient en kan beter dan dit. Uiteraard ziet het er niet slecht uit en is er nog genoeg voldoening te halen uit het visuele materiaal dat Ubi Soft op het scherm weet te toveren. Alleen is het zo jammer dat je er haast niet van kan genieten. De donkere settings zorgen weliswaar voor genoeg plekken om ongezien een bewaker om te leggen, maar daardoor speel je bijna het gehele spel met een nachtkijker op omdat je anders geen hand voor ogen ziet. Erg jammer want er is meer dan genoeg te zien in Chaos Theory. Geruisloos Het geluid van Chaos Theory steekt uitstekend in elkaar. De doodse stiltes, met de zacht tikkende regen op je nachtkijker en de naderende voetstappen van een potentieel slachtoffer zijn van die heerlijke momenten die je tegen zult komen wanneer jij jezelf een weg baant naar het einde van een level. Maar ook de voiceacting is van hoog niveau. Terwijl jij jezelf een uitstekende positie verschaft tussen een bladerdek en jij de oren spits op zoek naar mogelijk gevaar zal je conversaties tussen bewakers, die een eindje verderop staan, letterlijk kunnen volgen. Dingen die meewerken aan de totaal 'feeling' van een spel. Herspeelbaar? Het spel zal niet snel stof gaan happen, de verschillende moeilijkheidsgradaties, waarbij je ook de manier van spelen kan afstemmen op je persoonlijke voorkeur, en de toevoeging van een scoresysteem na het voltooien van een level. Waarop je precies kan zien hoe goed jij het level hebt doorlopen. Zijn er veel lichamen gevonden? Hoeveel mannetjes heb je vermoord? Ben je vaak gezien? Zorgen ervoor dat je missies meerdere malen wilt spelen voor een perfecte rating aan het einde van een level. Ook de toevoeging van de co-op verlengt de levensduur van dit spel aanzienlijk, het kat en muis spel met zijn tweeën beleven is, ondanks de nodige foutjes, erg leuk om te doen. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-5.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=scs3-5.jpg width=400[/img][/url] Splinter Cell Chaos Theory is zeker geen slecht spel alleen mist het spel ten opzichte van zijn voorganger te weinig vernieuwingen om over een gerechtvaardigde opvolger te spreken, helemaal omdat de spellen in zulk kort tijdsbestek elkaar opvolgen. Het tweede deel ligt nog stoom af te blazen of het volgende deel wordt al op je bord geschoven. Het niet perfect in elkaar steken van het spel, het ontbreken van een online modus op de ‘Cube en het te snel achter elkaar releasen van de delen maken van dit spel op de ‘Cube niet de topper die een spel met deze naam hoort te zijn. Erg jammer.

N1 Score: 7.8

+

-