[Special] Geschreven door Tware op 2003-08-16 17:28:49

Een dag uit het leven van Wario

Ping ping, rinkeldekinkel. De munten kletteren op Wario's hoofd. Het kleine dikke spaghettivretertje zat van zijn geld te genieten. Wat hield hij ervan om door dat goud graven als een mol, erin te zwemmen als een dolfijn en het in de lucht te gooien opdat het op zn kop klettert. Na dit vertier telde Wario zijn geld, zijn juwelen, zijn goud en natuurlijk ook zijn kraanvogeltjes. Een beetje duizelig geworden van al dat geld besloot Wario maar eens naar zijn bedje te kruipen. Het was nog vroeg, maar vroeg naar bed gaan spaart een hoop geld aan eten en elektriciteit. Na een verfrissend tukje werd Wario wakker en wreef met zijn knuisten het slaap uit de ogen. Hij dacht iets verdachts te horen beneden, zijn schat/woonkamer. Wario trok daarop snel zijn witte handschoenen met een grote W erop stilletjes aan. Hij sloop de trap af. Wat hij daar zag overtrof zijn allerergste nachtmerries. Duistere figuren waren bezig zijn zuurverdiende centjes uit zijn schatkamer te jatten. Diep geschokt door dit vreselijke incident trok Wario snel zijn leren schoenen aan om een fikse appel te schillen met die brutale insluipers. Terwijl Wario zijn schoenen aantrok hoorde hij iets vallen en vervolgens een hoge kreet. Hij lette er verder niet zoveel op, omdat hij woest was. Hij stormde zijn schatkamer in. Deze was half leeg! Ze hadden zelfs zijn kluis met diamanten meegenomen! Wario slikte snel enkele strips paracetamolletjes naar binnen om wat tot rust te komen en rende vervolgens naar buiten. Daar gekomen zag hij nog net twee gemaskerde personen in een vervallen roze bestelbusje wegracen. 'Have a rotten day!' schreeuwde Wario het bestelbusje na, terwijl hij woest met zijn vuist een gat in de lucht sloeg. Daar waar Wario een fiets iets te duur vond om te kopen, jatte hij maar een fiets van een klein meisje dat aan een lolly zat te knabbelen, en spurtte het motorvoertuig achterna. Het gemotoriseerde stuk ijzer stopte enkele kilometers later bij een afgelegen loods. Wario sprong van zijn fiets en sloop de gemaskerde snoodaards achterna. Gezien Wario niet al te snel is had hij enige moeite de baddies bij te houden. Toch motiveerde de gedachte aan het geld hem, zich in tot het uiterste in te zetten. Eenmaal diep in de loods doorgedrongen zocht vond Wario met moeite een groot krat om zijn ietwat gezette lichaam achter te verbergen. Daar hoorde hij een dialoog tussen een gluiperige stem en een piepstemmetje: - 'Dat is weer mooi gedaan' ' Ja, die Wario is ook niet erg slim, we kunnen zonder moeite een fortuin stelen’ - 'nu kunnen wij het mooi gebruiken om…’ Het Italiaanse accentje begon Wario enigszins op te vallen. Hij dacht dat het Mario was. Maar waarom zou Mario schatten stelen, terwijl ze in Mushroom-Kingdom voor het oprapen liggen? En waarom zou hij zijn eigen oom bestelen? Wario hoorde nu een geruis. Het klonk als vuur. Nee dat kon Mario niet zijn... Nu hoorde hij geratel en gerinkel. De schurken waren zijn geld aan het tellen! Dat geluid was dus een gasbrander die zijn de kluis met de diamant was aan het openbranden! Dit veroorzaakte bij Wario zo'n enorme woede, dat hij onder luid geschreeuw zijn krat aan stukken sloeg en de gemaskerde wrekers trakteerde op een zeer ongezond pak slaag. Terwijl de kleinste onherkenbaar verminkt op de grond lag, wist de grootste 'm te smeren met het geld. Wario reageerde de woede verder af op de kleinste, die nu kreunend op de grond lag, door erop te blijven stampen tot alle 7 tekenen van leven waren uitgedoofd. Ruim nadat Wario al zijn woede had afgereageerd en zijn zolen van zijn schoenen het hadden begeven, drong het door zijn hebberige grijze massatje door dat de grootste pleite was met de poen. Hij vluchtte snel uit de loods en ging richting het kasteel van Peach en Mario. Die zouden vast wel meer weten, aangezien Wario wist dat Mario enige connecties had met grote onderwereld figuren als Bowser. Bij kasteel van z’n besnorde neefje aangekomen klopte hij aan, en tot zijn grote verbazing viel het kleine Loodgietertje hem snikkend om de hals en smeekte om hem te helpen Peach vrij te kopen van Bowser. Deze had haar ontvoerd en Mario wist dat hij haar deze keer niet kon gaan halen, en dus wel moest vrijkopen. Dat was de enige manier… Nadat Mario wat later onder de invloed van een kopje thee met een fikse scheut bols jonge jenever weer wat was gekalmeerd vertelde hij alles gedetailleerd aan zijn groot hebberige ‘suiker’oompje. Nu kwam aan het licht dat zijn kleine maatje tijdens de beroving Toadsworth moest zijn geweest, het trouwe maatje van Peach. Wario, die niet zo slim was, begon langzaam te begrijpen dat het kleine loodgietertje dat altijd zo snel zijn muntjes weer uitgaf aan leventjes, hem had bestolen. Hij gaf Mario een ferme kaakslag (dit had hij al veel eerder willen doen) en sprintte de deur uit met het geld. Maniakaal lachend, blij dat hij het geld weer terug had, rende hij met het geld door de tuinen van Mario’s kasteel richting huis en riep richting zijn jattende neefje, die nu zijn vriendinnetje nooit meer zou terug zien: HAVE A ROTTEN DAY!!! [img] http://www.nintendo.com.au/gba/images/wario_002.jpg [/img]

Gekoppelde games

Wario World (Nintendo GameCube)