[Review] Geschreven door Michiel op 2006-03-15 20:23:49

Mario & Luigi: Partners in Time

Eind 2003 werden GBA bezitters lichtelijk verrast door Mario & Luigi: Superstar Saga. Het was een verrassend fris nieuw spelletje uit Nintendo’s garage, maar in tegenstelling tot veel Mario-games betrof het hier een RPG. Bijna 3 jaar later komt Nintendo met het vervolg op deze succesvolle game; Mario & Luigi: Partners in Time. M-Gaming nam het spel eens grondig onderhanden en komt met een keihard oordeel. Benieuwd?

Van klein naar groot Nintendo staat erom bekend een hoop projecten uit te lenen aan andere developers. Of dit nou grote, gevestigde namen zijn als Capcom en Namco of dat het getalenteerde studio’s zijn als HAL en Retro Studio’s, altijd rollen er wel een paar leuke spellen uit de werkbanken. In 2003 kwam Alphadream met Mario & Luigi: Superstar Saga op de proppen. Alphadream? Ja inderdaad, Alphadream, een kleine Japanse developer waarvan wij tot op dat moment nog niks hadden vernomen. Nintendo zag een paar jaar eerder wel brood in de ontwikkelaar toen deze een kleine RPG genaamd Tomato Adventure uitbracht. Een paar theekransjes en gezellige avonden later kreeg Alphadream toestemming om te beginnen aan een Mario RPG op de Game Boy Advance. Het werd een regelrechte kaskraker voor Nintendo & Co, mede door de flinke dosis humor dat in het spel verwerkt zat. Inmiddels kan je op 2 schermen genieten van het vervolg, Partners in Time, en wie zijn wij om daar nou geen mening aan over te houden! Het verhaal [img]http://www.m-gaming.nl/files/Partners150.jpg align=left[/img]Mushroom Kingdom ondergaat een rustige tijd. Bowser is al een tijdje uitgeblust, de karts staan in de garage, de tennistrofee staat in de vitrinekast te glimmen en Princes Peach is voor de verandering ook eens een keertje thuis. Professor E. Gadd staat trots te kijken naar zijn nieuwste uitvinding, een tijdmachine. Peach ziet de machine staan en vind het noodzaak om maar eens in handen van een bad guy te vallen. Zo gezegd, zo gedaan, en een paar jaar eerder wordt zij ontvoerd door de Shroobs, een paars, buitenaards volkje met verrassend veel gevoel voor humor. Mario staat alweer in de startblokken klaar om haar te redden en ditmaal valt Luigi letterlijk achter ‘m aan. Mario & Luigi: Partners in Time begint hier pas echt. Je zal je moeten worstelen door een hoop makkelijke puzzels en lange eindbaasgevechten alvorens je Princes Peach weer veilig thuis kan brengen. Je wordt hierin bijgestaan door jezelf en jezelf, oftewel de jongere versies van Mario en Luigi. Dit levert een hoop grappige situaties op, situaties die je zelf maar moet meemaken. Humor staat overigens ook in dit deel hoog in het vaandel, regelmatig heb ik mijzelf betrapt op een brede glimlach. Leuk maar net niet [url=http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen09.jpg][img]http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen09.jpg width=110 align=right[/img][/url]Over het verhaal zal ik met geen woord meer reppen, maar over de gameplay valt natuurlijk nog een hoop te zeiken en te prijzen. Allereerst maar het gezeik, want Mario & Luigi: Partners in Time liet bij mij een dubbel gevoel achter. De puzzels en levels waren wel erg makkelijk en ook de gevechten werden op den duur vreselijk saai. Uitdaging was er in het spel niet echt, keer op keer weer op de juiste knop op het juiste moment drukken om zoveel mogelijk schade toe te brengen aan de zoveelste Shroob, en als je dan eindelijk ontsnapt was aan die lange gevechten werd je geconfronteerd met échte breinkrakers… of niet. Nee, qua moeilijkheidsgraad kon Mario & Luigi niks goeds doen bij mij. Nu klink ik overigens wel érg negatief, want ondanks het simpele battle-systeem en de relatief eenvoudige levels heb ik het spel bijna in 1 ruk door uitgespeeld. Hoe dit dan komt? Deels door de humor in de game en deels door de sfeer dat het spel uitstraalt. De humor is in één woord geniaal te noemen. Luigi wordt constant in de zeik genomen, is het niet omdat hij dik en leeg is, dan is het wel omdat hij voor de tigste keer over een vijand struikelt. Het is moeilijk te verwoorden, maar zoals ik al zei staat humor hoog in het vaandel in Mario & Luigi voor de DS. Probeer het eens zou ik zeggen. Een tweede, groot pluspunt is de sfeer van het spel. De muziek is onovertroffen retro, lekker herkenbaar en door de stereo-ondersteuning van de Nintendo DS een genot om naar te luisteren. Ook qua graphics staat Mario & Luigi: Partners in Time haar mannetje. Het is allemaal vreselijk simpel en bijna niet beter dan de GBA versie maar het doet wat het moet doen; een prima Adventure RPG neerzetten. De omgevingen zijn lekker gevarieerd, zo sta je het ene moment boven op een vulkaan waarna je een uurtje later in een spookstad ronddwaalt. Leuk gedaan! Grafisch dus niet echt bijzonder maar het helpt wel mee aan de sfeer. [url=http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen12.jpg][img]http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen12.jpg width=150[/img][/url] [url=http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen11.jpg][img]http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen11.jpg width=150[/img][/url] [url=http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen10.jpg][img]http://www.m-gaming.nl/files/MaL2screen10.jpg width=150[/img][/url] Conclusie Mario & Luigi: Partners in Time stond hoog op m’n verlanglijstje. Wanneer je als spel de eer hebt om hoog te staan moet je ook daadwerkelijk goed zijn wil je m’n verwachtingen waarmaken, en ik denk dat de game hier een beetje over gestruikeld is. Begrijp me niet verkeerd, Mario & Luigi is een prima DS-titel, maar het is het nét niet. Mede door de langdradige gevechten en de lage drempel die het spel legt voor gamers roept de game dubbele gevoelens op, want alhoewel dit grote minpunten zijn maken de humor, het geluid en de sfeer dit weer dubbel en dwars goed. Nintendo is nou eenmaal van buitengewone klasse als het om games gaat en dan verwacht ik nét wat betere titels dan Mario & Luigi: Partners in Time. Desalniettemin een leuke RPG die je een keertje gespeeld móet hebben!

N1 Score: 8.4

+

-

Gekoppelde games

Mario & Luigi: Partners in Time (Nintendo DS)