[Column] Geschreven door Joost op 2007-05-19 14:09:41

Een verbinding met het verleden

Een verbinding met het verleden kan het heden een aangename glans geven. Rauw en vies, ruig en levenloos. Een doods dorpje in het hoge tropische noorden van Queensland genaamd Cardwell doet gekke dingen met de geestelijke gesteldheid van eenieder die van elders komt. Mensen kijken in dit markante gehucht is een van de weinige dingen die het verblijf rechtvaardigt. Werken op blote voeten beneveld door mist en beslagen door tropische regenbuien, tussen slangen, spinnen en gifgroene – gelukkig geheel onschadelijke – boomkikkers die hun lange poten aanspannen en met een goed gemikte sprong op je voorhoofd belanden en hier blijven zitten, is een van de weinige anderen. Als je klaar bent met een werkdag is het tijd voor keuzes. Waarmee gaan de laatste uurtjes van de dag gedood worden? De consumptie van een koud biertje is diep ingeworteld in eenieders vrijetijdsschema. Je zit, hoort sterke verhalen, en nipt op je gemak de goudgele vloeistof weg. Daarna resten je een paar dingen. Je gaat poolen, eten bereiden of televisie kijken. Een keuzepakket wat na enige tijd nogal beperkend voelt, om niet te zeggen: benauwend, beklemmend. Verveling slaat toe, vlugger dan verwacht. Sluimerend, maar alom aanwezig. Toch heeft een dergelijke situatie een fors voordeel: je doet iets wat je onder normale omstandigheden niet zou doen maar waarvan je heel diep in je hart weet dat je het wel zou moeten doen. [url=http://www.wiids.nl/files/ALTTP001.jpg][img] http://www.wiids.nl/files/ALTTP001.jpg border=0 align=left [/img][/url] Ik had een Nintendo DS bij me. Niet alleen dit, nee, in het verfomfaaide plastic zakje waarin ik hem opborg droeg ik enkele oude GBA spellen. Hiertussen bevond zich The Legend of Zelda: A Link To The Past. Een spel aangeschaft in vervlogen tijden, veel minder aandacht aan besteed dan een game van een dergelijk kaliber verdient. Tsja, zo gaan die dingen. Luiheid is een zonde en eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik me er vaker dan eens schuldig aan maak. Goed, tijd om de rekening te vereffenen. Ik nam de spelcassette van A Link To The Past in de hand, aarzelde kort en schoof hem vervolgens in het onderste slot van de DS. Het apparaat werd aangezet, het spel gekozen en niet veel later rolden de warme klanken van de magistrale soundtrack van deze Zelda me tegemoet. Ik wierp een vluchtige blik op de file die ik een jaar of vier geleden had gestart, koos toen snel voor een vers ongebruikt exemplaar en mocht me direct laten overleveren aan 14 jaar oud tijdloos genot, zalige heerlijkheid zonder een spoortje van slijtage, zodanig fijn gepolijst dat de glimlach die je ziet bij het voor het eerst aanschouwen van de jonge kloeke Link je gelaat voor lange tijd niet zal verlaten. Sorry, het spijt me, vergeef me. Laatste zin van bovenstaande alinea is geschreven met een wel zo slijmerig, wanstaltig, pretentieus karakter dat het herlezen ervan me achter laat met een gevoel van besmuiktheid en schaamte. Bovendien is hij niet waar. A Link To The Past is in werkelijkheid een spel, als je het anno 2007 speelt, wat in eerste instantie juist heel erg door tijd aangetast aandoet. Simpel, lelijk, totaal niet meeslepend. Een tijdloze klassieker? Iemand met een gezonde ontwikkelde smaak kan niet over een dergelijke mening beschikken. Of wel? Want een eerste indruk die je opdoet is niet altijd juist. Lang niet altijd. In het algemeen houdt eenvoud stand naarmate de tijd verstrijkt. Toeters en bellen ontglimmen, ontglanzen en raken vergeten. Het is de basis die aan het langste eind trekt. Hoe simpel de kleine wereld van A Link To The Past aanvoelt, hoe eenvoudig de beelden ogen, de zaken in elkaar steken… Het spel houdt stand. Het is lastig uit te leggen waarom, ik althans weet de vinger niet precies op de zere plek te leggen, maar het wordt duidelijk zodra je het spel speelt. En blijft spelen. Het warme, knusse en verwelkomend aanvoelende Hyrule liet mij ontsnappen aan dorp gevuld met achterlijk, racistisch, simpel en bovendien ontzettend lelijk volk. Het is niet alleen hierom, maar wel een belangrijke reden dat ik A Link To The Past altijd een warm hart zal blijven toedragen.

Gekoppelde games

The Legend of Zelda: A Link To The Past (Game Boy Advance)