[Review] Geschreven door Quint op 2007-10-19 16:39:12

Goeding!

Er zijn van die Japanse spellen die voor een bepaalde reden niet naar het Westen toe komen. Deze reden is vaak goed doordacht en komt er in feite op neer dat wij Westerlingen de Japanners simpelweg op bepaalde vlakken totaal niet begrijpen. Af en toe wil het echter wel eens voor komen dat een game de exclusiviteit van de Jappen ontglipt en zowaar ziet het dan ook hier het licht. Per ongeluk of niet. Freshly-picked Tingle’s Rosy Rupeeland is zo’n titel. Op een dag, in een plek hier héél ver vandaan, waar alles er apart, fris, fruitig, helder, maar toch ook weer behoorlijk infantiel uit zag, leefde er eens een doodnormale dertiger in een klein doch gezellig huisje. Zijn leven was verre van prima; hij had geldproblemen en ook het vrouwelijk schoon zag hem niet staan. Een holderdebolder verschenen god zag dit trieste gestalte en besloot de man te helpen. Hij veranderde hem in een groengemutst ventje genaamd Tingle met als doel voor ogen zoveel mogelijk rupees te verzamelen. Al deze rupees moest hij in een riviertje naast zijn huis gooien, want zaten er eenmaal genoeg van in, dan opende het pad zich naar de walhalla van de jongeman: Rupeeland.

Deze taak klonk echter simpeler dan hij was. Toen Tingle namelijk op pad ging, bleek al snel dat in zijn huidig wereldje alles al draaide om rupees. Het was dus een hele opgave om er veel van te krijgen. Er waren echter verschillende mogelijkheden om deze commissie te overkomen. Het verslaan van vijanden behoorde tot één van de eventualiteiten. Indien Tingle op een wezen afliep, ontstond er een stofwolk waarin de hoofden van de characters elkaar rakelings passeerden. Je kent het wel; zo’n typisch, klassiek tekenfilmprincipe. “Speler X”, die Tingle gedurende zijn gehele avontuur hielp, tikte hierbij overhand met de stylus op het zogeheten touchscreen. Er werd hierbij altijd gezorgd dat dit bevallig werd gedaan, want als het te lang duurde, verloor Tingle rupees en rupees waren gelijk aan Tingle’s leven. Daalde het aantal tot 0, dan was hij Game-Over. Versloeg hij echter het wezen, dan verkreeg hij rupees. Als het allemaal echt niet wilde lukken, dan kon Tingle altijd nog een bodyguard inhuren die hem een handje hielp bij het vechten. Dit kostte echter weer geld. Overigens bestonden niet alle gevechten uit het tikken met de stylus. Bepaalde gevechten, zoals die tegen hoofdbazen, moesten anders aangepakt worden en bestonden vaak uit een hoog gehalte creativiteit. Een ander fenomeen wat Tingle vaak gebruikte om wat welvarender te worden, was een van jongs af aan verkregen talent: kaarten tekenen. Hij tekende er lustig met de stylus op los, wat weer de nodige zakcentjes opleverde wanneer hij zijn kaarten verkocht.

Het kaarten tekenen ging allemaal vlotjes en het was leuk en gemakkelijk om te doen. Dit geldt trouwens ook voor het vechten! - Tingle in een recent interview over zijn belevenis.

Andere opties om rupees te verzamelen was het doorverkopen van allerlei voorwerpen en ingrediënten, het maken van mixjes om die vervolgens weer te verkopen, het uitvoeren van opdrachten voor dorpsbewoners en het vinden van schatten. Dat laatste ging vaak gepaard met het bezoeken van de nodige kerkers, waar af en toe wat afgepuzzeld moest worden door onze knalrode-neus-hebbende vriend.

Tingle: De kerkers waren van een dusdanig niveau, dat ik er vrijwel altijd fluitend doorheen liep. Dat was dan wel weer jammer.

Maar goed, rupees waren, zoals eerder gezegd, waar het allemaal om draaide. Er viel namelijk van alles te doen met die mooie edelstenen. Zo heeft Tingle al meerdere malen kooplui, bewakers en zelfs pratende standbeelden omgekocht om zo verder te komen in zijn quest. Dit omkopen vereiste wat strategisch inzicht; wanneer Tingle te weinig bood, liepen de mensen van hem weg. Bood hij echter teveel, dan raakte al snel zijn voorraad rupees op en dat was natuurlijk ook niet de bedoeling. Dit verschijnsel kwam geregeld terug in het gehele evenement, maar iedere keer weer was het een uitdaging om voor een zo laag mogelijk bedrag zijn doel te bereiken.

Tijdens mijn avontuur draaide er altijd wel een muziekje in de achtergrond. Dit muziekje was vaak prettig om naar te luisteren en verveelde niet te snel. Gelukkig kon ik af en toe ook nog het gefluit van de vogels horen; ik houd wel van de natuur. - ging Tingle verder.

Alle bovengenoemde elementen zetten zich voort gedurende het lotgeval en werden soms nog een beetje uiteengezet. Hierbij kwamen ook vaak ingevingen uit de Zelda-hoek opspelen.

De vraag blijft natuurlijk of ik uiteindelijk nu wel of niet Rupeeland heb bereikt. Om daar achter te komen, moet je het boek, erm, spel, maar zelf kopen. Doe dit echter alleen als je toe bent aan een frisse doch gemakkelijke wind binnen het adventure genre. - waren de wijze woorden waar Tingle mee afsloot.

N1 Score: 7.3

+

-

Gekoppelde games

Freshly-picked Tingle's Rosy Rupeeland (Nintendo DS)