[Review] Geschreven door Quint op 2007-10-29 22:33:58

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass

Stiekem hoop ik dat je het cijfer al gezien hebt voordat je deze inleiding leest. Dat betekent namelijk dat je waarschijnlijk verrast bent en graag de argumenten wilt lezen die deze score ondersteunen. Respect daarvoor. Het kan natuurlijk ook zijn dat je dit leest nog zónder dat je het cijfer gezien hebt. Gewoon, omdat het spel je interesseert en je er graag meer over leest. Respect daarvoor. Voor beide groepen hanteer ik bij deze de pen en leg ik de stylus naast me neer. The Legend of Zelda: Phantom Hourglass is daar.

[url=http://www.wiids.nl/files/101artworkzelda1.jpg] [img]/files/phantomss7.jpg height=396][/img] Varen tot je een ons weegt Want ja dames en heren: het varen is weer terug! Phantom Hourglass vindt plaats op allerlei eilandjes. Varen gaat door een route uit te stippelen met de stylus, waarna het schip die route aflegt. Tussendoor kom je allerlei vijanden en obstakels tegen om het allemaal wat afwisselender te maken, maar die kun je vaak met een juiste jumptiming of met het juiste tikken van de stylus (dan schiet je met het kanon) overkomen. Een erg goede vooruitgang dus ten opzichte van The Wind Waker; hier werd het varen namelijk al snel saai. Nu blijf je echter opletten; er is altijd wel wat te doen. Verder kun je ook nu weer tussendoor stoppen om schatten van de zeebodem te halen. Dit is echter alleen mogelijk als je zogeheten treasure charts hebt gevonden, die de schat op de wereldkaart aangeven. Bevind je je eenmaal op zo’n plek, dan zal er een mini-game starten die uiteraard weer te besturen valt met de stylus. Een erg leuk extraatje in Phantom Hourglass is de mogelijkheid om je schip te ‘pimpen’. Je kunt over de gehele wereld allerlei scheepsonderdelen vinden. Deze kun je vervolgens op je schip zetten en/of vervangen door oude onderdelen. Heb je een goede combinatie van onderdelen, dan neemt het aantal hartjes van je schip op zee toe. [img]/files/phantomss8.jpg[/img] Aantekeningen maken in en buiten kerkers Maar genoeg over het varen. Een nieuw concept in deze Zelda is het maken van aantekeningen op het bovenste scherm. Je beschikt op elk eiland namelijk over een kaart. Op deze kaart kun je zoveel kladden als je wilt. Hier kun je bijvoorbeeld dingen neerzetten die je denkt te moeten onthouden of je geeft aan waar je al geweest bent. Dit werkt vlekkeloos, snel en gemakkelijk. Naast nieuwe dingen heeft Phantom Hourglass net als elke andere Zelda ook een paar kerkers. Over het algemeen zijn deze precies zoals we gewend zijn; je vindt sleutels, sloopt potjes en verslaat vijanden. Het is echter de inrichting van de kerkers en de puzzels die het allemaal wat minder maken. De meeste kerkers zijn vrij saai ingericht en stralen weinig tot geen sfeer uit. Dit is erg jammer; de graphics doen hier eigenlijk het spel op dit gebied een beetje de das om. Het spel maakt namelijk gebruik van een mix tussen cellshaded en 3D. Het ziet er werkelijk waar erg mooi uit en er is, net als in The Wind Waker, erg veel aandacht besteedt aan de expressies van Link gezicht. Deze zijn wederom geniaal mooi in beeld gebracht. Een reden hiervoor is het camerstandpunt van de gehele game; schuin van boven. Dit brengt echter meteen een nadeel met zich mee in de befaamde kerkers. Doordat je alles in quasi-3D bekijkt, zullen muren afgebeeld worden als zwarte vlakken in je beeld; je ziet ze immers schuin van bovenaf. Dit is simpelweg jammer en verpest zowaar het Zelda-sfeertje. Het geeft je een bekrompen gevoel en het thema dat de kerker neer hoort te zetten wordt hierdoor deels onnodig teniet gedaan. Puzzelen met creativiteit Ook de puzzels mogen vaak niet baten. Je hebt ze allemaal al een keer gehad in vorige Zelda-delen of ze zijn gewoon simpelweg veel te simpel. De geweldig innovatieve besturing kan dit helaas niet verhelpen, wat erg jammer is. De besturing is namelijk goddelijk. Van het tekenen van de baan voor de boemerang tot aan het gooien van bommen; alles werkt perfect met de stylus. Ik heb in mijn hele speelsessie maar één enkele keer een minpuntje kunnen ontdekken. Dit was toen ik wilde schieten met de hookshot en te snel mikte. Normaal schuift het beeld namelijk mee, maar nu wilde ik zó snel schieten dat ik met de stylus over het icoontje “Put away”, dat zich rechtsboven in het beeld bevindt, schoot. Hierdoor stopte Link zijn wapen weer weg en dat was op een dusdanig essentieel moment dat het mij toen het leven kostte. Gelukkig is mij dit echter maar één keer overkomen. Wat echter wel een enorm pluspunt is, zijn de hoofdbazen. Deze zijn werkelijk waar van een ongekend creatief niveau, die vaak én optimaal gebruik maken van het nieuwe wapen uit de desbetreffende kerker én van de innovatieve besturing, als van de twee schermen. Het bevechten van deze wezens was dan ook een waar genot en dit gebeurde vaak met een stomme verbazing voor de creatieve meesterbreinen bij Nintendo. Helaas is deze creativiteit ver te zoeken bij de normale vijanden in het spel. Er is namelijk erg weinig variatie, wat mij persoonlijk nogal tegenviel. De monsters op zee komen telkens weer terug en zelfs op het land is er maar een beperkt aantal soorten wat rondloopt. Dit werd wel eens op zijn tijd afgewisseld bij een speciale gelegenheid, zoals een bezoekje aan de Gorons (jawel: ze zijn terug!) of aan een sneeuwstadje, maar dit was over het algemeen te weinig ten opzichte van het geheel. Daarnaast moet je in het spel vaak dezelfde plekken doorlopen, wat erg tijdrovend en vaak ook saai is. Verder is het verzamelprincipe flink afgenomen in Phantom Hourglass. Waar je in vorige delen heel wat tijd zoet was met het wisselen van items of met het zoeken van Pieces of Heart, ben je in dit deel alleen maar bezig met het zoeken naar rupees of het verkrijgen van ‘gems’ waarvan de bedoeling pas op het einde van het spel wordt uitgelegd. Geen ruilen en geen Pieces of Heart dus; een waar gemis. Soundtrack Wat ook erg te wensen over liet was de soundtrack. Oude deuntjes zijn vaak slecht geremixed en nieuwe deuntjes komen ongelooflijk vaak terug waardoor ze irritant worden. Zo is er een typisch muziekje wat je telkens hoort in een ‘spannende’ omgeving. Sommige kerkers vallen hier ook onder en als je voor de zoveelste keer hetzelfde deuntje hoort voor enkele minuten, dan zet je al snel het geluid uit. Dit gaat ten koste van de geluidseffecten; deze zijn namelijk wel erg goed! Het schieten met je kanon heeft een lekkere bas en het ketsen met je zwaard klinkt ook prima. Multiplayer Nintendo heeft klaarblijkelijk de zelfgemaakte leegtes een beetje aangevoeld en heeft dit proberen op te vullen met een online multiplayer. Deze multiplayer bestaat uit het spelen van kat en muis waarbij spelers om de beurt de rol op zich nemen van Link of de Phantoms. De Phantoms moeten Link zien te grijpen en Link moet Triforce-onderdelen zien te bemachtigen. Hierbij zijn enkele hindernissen toegevoegd die het geheel allemaal wat opvrolijken. Dit werkt leuk en goed en het feit dat het ook nog eens online kan, maakt het een erg positieve toevoeging aan het spel. [img]/files/phantomss9.jpg[/img] [img]http://www.m-gaming.nl/files/ZeldDSa4.bmp height=396[/img] Conclusie Nu lijkt alles over het algemeen erg negatief te klinken, maar dat is alleen maar de zeer kritische blik van een echte Zelda-fan. Achter deze genoemde fouten schuilt namelijk wel een zeer degelijk avontuur, met een geweldige besturing, prachtige graphics en leuke tussenfilmpjes met goede humor. Het duurde voor mij een poos voordat ik het ‘Zelda-gevoel’ weer kreeg en dat bleek achteraf zelfs pas na de helft van het spel te zijn. Het spel is namelijk ook nog eens redelijk kort. Het zeer lage gehalte aan sidequests helpt hierbij ook niet bepaald. Ook de muziek laat te wensen over, de moeilijkheidsgraad ligt veel te laag en de creativiteit is eigenlijk alleen maar te vinden bij de hoofdbazen en bij de besturing; in ieder geval níet bij de vijanden of kerkers. Het varen is echter een stuk aangenamer gemaakt en het maken van aantekeningen op de kaart is een enorm succes gebleken. Ook de multiplayer is een leuke toevoeging. Ik blijf echter bij het punt dat dit Zelda-avontuur wel wat meer aandacht had mogen hebben van Nintendo. Het voelt nu namelijk alsof Nintendo ooit eens met deze haast perfecte besturing aan kwam zetten en daar Link’s hoofd aan ontleend heeft. Jammer, maar helaas. Een sterk avontuur is het zeker, maar de term ‘waardig Zelda-avontuur’ mag het zichzelf maar nét toekennen.

N1 Score: 7.5

+

-

Gekoppelde games

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass (Nintendo DS)