[Preview] Geschreven door Johannes op 2007-11-06 00:00:00

Mario & Sonic I

Het is maandag 29 oktober als we om klokslag twee uur bij SEGA op kantoor worden verwacht. De bedoeling is dat we met de crew een half uur eerder afspreken om rustig de tijd te hebben om erheen te gaan. Joost en Johannes arriveren netjes omstreeks half twee op Amsterdam CS. Niet veel later verschijnen ook Rutger en Michiel. Toch ontbreekt er één iemand, de man die de afspraak maakte, de webmaster, Quint. Dhr. Zieltjens had zich niet verslapen, maar had (terecht) een hekel gekregen aan de NS vanwege diens treinvertraging. Na de handen te hebben geschud en kort te hebben bijgepraat, was het twee uur toen we pas besloten om te vertrekken. Zelfs een Leids kwartiertje kon ons niet redden dat we niet op tijd kwamen. Zeker niet toen bleek dat nog lang niet zo makkelijk was als eerst werd gedacht. Enfin, vonden we het pand waarin meerdere grote bedrijven gevestigd zaten, waaronder SEGA.

We gingen niet langs om gezellig een biertje te doen. Dat begrijp je natuurlijk wel. We zouden overingens er niets op tegen hebben om veelvuldig de goudgele vloeistof te nuttigen, maar we kwamen voor iets dat relevant is aan Wii-DS. Even snel denken brengt je tot de game Mario & Sonic at the Olympic Games (M&S). Toen we de trap opliepen en naar de kamer liepen waarin een bank, een Sony Bravia, en natuurlijk de nodige consoles stonden, wisten we dat het de kamer zou zijn. Deze ruimte met kamer afdoen is echter denigrerend, want het was een grote ruimte. Ongeveer zes man zaten achter hun bureau te werken om zo nu en dan de tikkende handjes te laten spreken met het tafeltennisbatje. Ja, zoals het hoort, een tafeltennistafel op kantoor! Vier controllers werden uit hun dichte verpakking gehaald om vervolgens verbinding te zoeken met de Wii. In de tijd dat een SEGA medewerker dit deed konden we het niet laten om snel een blik te werpen op de inbox van de desbetreffende Wii. Vele uurtjes M&S waren er al doorheen en ook een enkel uurtje aan NiGHTS: Journey of Dreams. Laatstgenoemde game konden we helaas niet spelen, omdat het een preview exemplaar betrof dat nog niet was vrijgegeven. [url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_018.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_018.jpg width=450 border=0[/img][/url] De 'aparte' Wii van SEGA. De olympische game waar we voor gekomen waren begon met een knallend en mooi introfilmpje die we halverwege toch maar skipten om te beginnen met de game. Aangezien er maximaal vier spelers kunnen meedoen met dit spel en we ook beschikking hadden over vier Wii Remote’s en Nunchuck-controllers speelden we alle onderdelen in multiplayer. Hierbij deden in veel onderdelen ook computerspelers mee dus het was een volle bak. We begonnen met trampoline springen. Er verscheen een scherm met maar liefst zestien speelbare characters. Deze waren als volgt: Mario, Sonic, Luigi, Tails, Yoshi, Knuckles (ook wel knokkels genoemd door een bepaald crewlid), Wario, Shadow, Bowser, Dr. Egg, Daisy, Amy, Peach, Blaze the Cat, Waluigi en Vector. Elk character heeft zo zijn voordeel. Zo is Sonic zeer snel, maar is Bowser krachtiger. Mario is meer een all-round character terwijl Peach bijvoorbeeld iemand van de skills is. Zie je liever jezelf de gouden plak winnen dan kies je voor je Mii poppetje waarin de keuzemogelijkheden eindloos lijken. De characters waren gekozen en na een kort laadmoment was het zover. Wie o wie zou de olympische titel mee naar huis nemen? [url=http://www.wiids.nl/files/180mes1.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/180mes1.jpg width=450 border=0[/img][/url]

Mario & Sonic II

Rutger: Het eerste onderdeel van de dag is trampoline springen en als ervaren trampoline springer maak ik me gereed om de winst naar me toe te trekken. Jawel, mijn winning streak begint hier! Als personage kies ik uiteraard Bowser, alle andere characters zijn voor mietjes. Jammer genoeg stelt het onderdeel niet zo veel voor. Ik zwaai de Wii remote woest omhoog om vervolgens een hele serie bewegingen achter elkaar te doen, maar het gaat allemaal wel erg snel. Nadat de reeks bewegingen die ik verplicht ben om te maken uitgebreid is tot zeven, houdt Bowser het voor gezien. Gelukkig heb ik wel de hoogste score neergezet (van Bowser had ik niet anders verwacht), maar ik maak me een beetje zorgen om het concept. Als alle onderdelen zo simplistisch zijn... Johannes: Door fors op en neer te bewegen om hoogte te maken kon Sonic na een goede start zijn trucjes laten zien door de aangegeven knoppen en bewegingen op te volgen. Makkelijke combinaties bestaande uit de A en B knoppen worden opgeschroefd naarmate de tijd vordert. Zo werden de combinaties langer, moeilijker en moest er ook naar de zijkant op worden bewogen met de Wii Remote. Na heel wat keren op en neer te hebben gesprongen werd er een eindscore gehaald van een ronde zeven. Niet slecht voor een eerste keer en als je het meer oefent zal het wel leuk zijn om voor de hoogst mogelijke score te gaan. De controller werd één persoon naar links doorgegeven en we vervolgden onze strijd naar olympisch goud met het onderdeel rennen / horde springen.

[url=http://www.wiids.nl/files/180mes7.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/180mes7.jpg width=450 border=0[/img][/url] Michiel: Na het fiasco in de vorm van het trampolinespringen gingen we maar door met het sprintonderdeel. Zo snel als ik kon koos ik onze blauwe egel, en na wat instructies te hebben gekregen over de knoppencombinaties konden we beginnen. Alhoewel ik de egel met de rode sneakers aan mijn zijde had, was mijn start tragisch traag. Gelukkig bleek Sonic een dieselmotor te zijn, en na een ietwat stroeve start wist ik mijzelf redelijk behendig over de hordes te bewegen. De hordeloop is een leuke mini-game, maar verwacht geen grote uitdaging. En oh ja, ik werd één-na-laatste. Quint: Na bij het trampoline springen meteen gefaald te hebben, tegenover Rutger nota bene, besloot ik vanaf nu mijn winning-streak in te zetten. Het onderdeel betrof sprinten; iets waar ik zelf vroeger in uit blonk, maar waar ik tegenwoordig liever niet aan denk. Het gebeurde nu echter op de Wii en de simpele knoppencombinaties leken me goed te liggen. Af en toe dook er een horde op, maar die werd zonder problemen overwonnen. Ik maakte tussendoor wat foutjes, maar mijn voorsprong was voldoende. Dit was de plek waar mijn winning-spree zou beginnen. [url=http://www.wiids.nl/files/180mes8.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/180mes8.jpg width=450 border=0[/img][/url] Na de droge ondergrond werd er besloten om een frisse duik in het zwembad te nemen. Lees hieronder onze bevindingen. Joost: Met krachtige slagen gleed ik door het water. Ik bewoog de nunchuck en de Wii-mote in een bepaald ritme, drukte de gewenste knoppen op gezette tijden in (om adem te halen) en eindigde weinig verrassend ergens in de achterste regionen. De lol was even ver te zoeken als de zin in het schrijven van dit stukje. Dit mini-spelletje deed me weinig tot niks. Johannes: Daisy was de dame die in de 4x100 meter zwemmen de zege binnenzwom. Om een goede start in het olympische bad te hebben is het noodzakelijk om de B-knop van de Wii Remote in te drukken om je op te laden en zodra het startschot klinkt de afstandsbediening naar beneden te laten zakken en zo in doorzichtige levensvloeistof te duiken. Gelijk verschijnt er een roze hartje boven je character in beeld die in leegloopt naarmate je bewegingen, bestaande uit je Nunchuck-controller en Wii Remote om en om te bewegen, en tevens afhankelijk van de vereiste slag (schoolslag, vrije slag etc) is. Vlak alvorens het hartje compleet leeg is dien je wederom de B-knop in te drukken om het weer te laten vullen. De ene na de andere vloeiende slag ontstond en Daisy was constant in beeld, omdat ze al vlug een voorsprong van een hele baan bij elkaar wist te spartelen. Een leuk onderdeel wat echter er niet erg charmant uitziet zoals op onderstaand filmpje te zien valt.

Mario & Sonic III

Helemaal weg van het water gingen we niet, want we vervolgden onze reis met het onderdeel roeien. Quint: Ik zit met de Nunchuk-controller en de Wii Remote in de hand, wachtend op het startsignaal. De wedstrijd breekt los en om me heen begint iedereen spastische bewegingen te maken. Ik kon natuurlijk niet achter blijven, maar ik merkte al snel dat mijn kano niet vooruitging. Mijn character verdween uit beeld en toen pas begreep ik dat ik tijdens mijn manoeuvres wederom een bepaalde knoppencombinatie in moest drukken, die zo nu en dan in beeld verscheen. Het principe was duidelijk en ik zette de sprint in. Wonder boven wonder wist ik die wedstrijd nog als eerste over de finishlijn te komen. Met een knalrood hoofd van de inspanning; dat dan weer wel. Michiel: Hier dan een onderdeel waar ik geen, maar dan ook geen énkele affiniteit mee heb. Regelmatig fiets ik langs een aftakking van het Amsterdam-Rijnkanaal in Utrecht en zie ik leden van roeiclub Triton zwoegen om enig tempo te maken, en steeds weer vraag ik mij af wat daar dan de lol van is. Veel leuker is het echter om met vier man op de bank te zitten en krampachtige roeibewegingen te maken met de controllers van de Wii. Naast deze buikspieroefening moet je ook nog eens knoppencombinaties maken om extra vaart te maken. Leuke mini-game, en alhoewel een gouden plak er wéer niet in zat liep ik deze keer goed in totdat het op de streep in mijn nadeel beslecht werd.

[url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_003.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_003.jpg width=450 border=0[/img][/url] Van achter naar voren: Michiel, Quint, Johannes en Rutger. Het liefst deden we het onderdeel dat direct rechts van het roeien stond, maar dat was op dat moment nog niet mogelijk, omdat we een savegame speelden waarin men nog niet zo ver gevorderd was dat het ontgrendeld was. Maar wees gerust, op het eind speelden we hem wel en ook dat is te lezen in deze hands-on! Voor het zover is ontrokken we ons wel van het water om een potje tafeltennis te spelen. Waren er twee druk bezig met de afstandsbediening het balletje op het juiste moment terug te slaan, waren er nog twee andere die de eerder genoemde tafeltennistafel daadwerkelijk bezetten en er een crew-vriendelijk potje van te maken. Excuses voor de eventuele uitschieters. Er waren gelukkig geen beeldschermen, ramen of andere kostbare dingen vernietigd door het luchtige, oranje balletje. Johannes: Het eerste potje in het knock-out toernooitje tegen dé Michiel betrof een leuke partij tafeltennis. Na hetzelfde onderdeel in Wii Play had ik weinig hoop in dit spelletje met de Wii Remote, maar het was gelukkig niet zo erg. Natuurlijk bezit Rockstar Presents Table Tennis meer diepgang, maar het is niet compleet eerlijk om dit onderdeel van de vele in het spel, daarop af te schrijven. De afstandsbediening registreert de bewegingen goed en verschillende slagen naar wens zijn mogelijk. Degene die als eerste een elftal punten bij elkaar heeft gesprokkeld mag zich tot winnaar kronen. De vieze smaak van Wii Play is in ieder geval weggespoeld door dit onderdeel. Quint: Verhalen over 4 jaar reallife-tafeltenniservaring deden de ronde op de quasi-gele bank van SEGA. Al snel bleek echter dat die vaardigheden hier niet van pas kwamen. Met de mogelijkheid om backhands, forhands en krachtslagen uit te voeren met de Wii Remote moesten we het doen. Hier kwam dan ook een kwestie van timing bij kijken. Lopen ging namelijk vanzelf; het enige wat noodzakelijk was, was het raken van de bal op het juiste moment. Bij een normale slag werkte dit uitstekend, maar bij een krachtstoot kwam er een flinke vertraging optreden waar vrijwel iedereen aan moest wennen. Helaas was de gewenste timing niet het sterkste punt van de rest. Ook hier haalde ik dus wederom de zege binnen. [url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_006.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_006.jpg width=450 border=0[/img][/url] Het moge duidelijk zijn wie het meest 'relaxed' speelde. De vriendelijke tafeltennisbatjes werden ingewisseld voor gevaarlijkere voorwerpen. Het onderdeel schermen was aan de beurt en op een podium werd gevochten om wie het eerst vijftien punten had behaald. Rutger: Ik lig flink achter wat betreft het aantal overwinningen. Bowser stelt me zwaar teleur. Gelukkig komt er nu een onderdeel waar ik ongetwijfeld heer en meester in ben: schermen. Wie ik ook alweer koos als character ben ik even vergeten, maar het was niet Bowser (anders had ik het wel onthouden). Wie ik ook had, hij of zij deed het niet al te best. Het hele spel kende maar liefst drie moves: aanvallen, verdedigen en iets waarvan ik niet weet wat het nut ervan was. Een collega stelde terecht de vraag 'hoe goed kan je hier nou in worden?', want erg veel diepgang kende dit onderdeel niet bepaald. Misschien moest dit onderdeel een hoogst strategisch spel worden waarin flitsende aanvallen afgewisseld worden met diepgaande verdediginsbewegingen, maar mij leek het meer een duw-je-remote-zo-snel-mogelijk-naar-voren wedstrijd; saai dus. Dat, of ik heb gewoon geen talent voor dit spel. Quint: Lopen met de analoge stick en steken of blokken met de Wii Remote. De beperkte besturing zorgde ervoor dat ik weinig vertrouwen had in het feit of je nu ook daadwerkelijk goed kon worden in dit onderdeel of niet. In een heuse toernooistand kwam ik er echter al snel achter dat mijn medecrewleden niet de enigszins fijne kneepjes doorhadden om dit spel geniepig te kunnen winnen. Het gevolg was een massale slachtpartij van mijn kant met natuurlijk een gouden plak als beloning. [url=http://www.wiids.nl/files/180mes3.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/180mes3.jpg width=450 border=0[/img][/url]

Mario & Sonic IV

Vanaf nu wordt het steeds duidelijker waarom we een gezellige crew hebben. Variëteit en humor zijn enkele kernbegrippen van de huidige crew (die helaas niet voltallig voor de deur van SEGA zijn opwachting kon maken). Er wordt makkelijk gepraat met elkaar en als we dan ook nog eens een gezellige sports-partygame voor ons hebben, is het één grote gezellig boel. Lachen om iemand die iets niet kan, kan worden beschouwd als uitlachen. In dit geval ging om de beste man die al heel wat jaartjes bij de crew zit: Joost. Of het uitlachen was? Mwa, het tegenovergestelde was het in ieder geval niet, maar laten we het op toelachen houden om de vriendelijke doch competitieve sfeer erin te houden. Ik kon helaas niet het moment suprême van de middag op video vastleggen, maar kan wel proberen om uit te leggen wat er gaande was door eerst de man in kwestie aan het woord te laten en vervolgens de man die het desbetreffende onderdeel won.

[url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_016.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_016.jpg width=225 border=0[/img][/url] [url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_015.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_015.jpg width=225 border=0[/img][/url] Joost in topvorm en Michiel, de SEGA-PR-man en Quint die deze lachwekkende vertoning aan zien. Joost: Gespannen tuur ik naar het beeldscherm. M'n mede-crew houdt gespannen hun gelach in maar zo nu en dan komt er toch een verloren giecheltje opwellen. Als het leed dan eindelijk is geschied word ik in vol ornaat uitgelachen. Schaamte is echter ver te zoeken; mijn gebrek aan gaming skills heeft me nooit geraakt. Bovendien vind ik deze sufkutterij toch niks aan, dus wat zou het? Na vijf rondes kom ik erachter dat de nunchuck ook een rol speelt in dit spel. Ach, jongens, had dat dan verdomme even gezegd. Het leed is dan al geschied, en roemloos eindig ik wederom ergens achterin de ranglijst. [url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_019.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_019.jpg width=450 border=0[/img][/url] Quint: Vol verbazing zat ik te kijken naar mijn mederedactie die totaal niets snapte van de controls van dit onderdeel. De pijlen vlogen alle kanten uit en de frustrerende blikken verschenen op hun gezichten. Met in het bijzonder die van Joost, waar ik nog smakelijk om heb kunnen lachen. Ik was als laatste aan de beurt en had inmiddels goed opgelet bij de rest. Hier maak je namelijk van zowel de motion sensor van de Wii Remote gebruik als van die van de Nunchuk. Het is de bedoeling dat je de cursors in beeld op één lijn laat vallen, terwijl je de controllers naar achteren beweegt om je boog aan te spannen. Laat vervolgens de knoppen los en je pijl schiet vooruit. In mijn eerste beurt haalde ik 29 uit de 30 punten, maar in de ronde die daarop volgde (en die in onderstaand filmpje te bekijken valt) ging het een stuk slechter. Toen bleek dat ook de wind een rol speelde; zowel qua richting als qua kracht. Het woord ' diepgang' kwam toen opspelen, maar in de praktijk leek het erg mee te vallen. Heb je het eenmaal door, dan scoor je vrijwel alleen maar hoge punten. Gelukkig was ik de enige die het zo snel doorhad. Want ja, ook hier was ik de betere van het stel. Na lekker te hebben gelachen en met de kruisboog in de weer te zijn geweest mochten vier crewleden proberen om met een bepaald aantal kogels een zo hoog mogelijke score te halen in het onderdeel kleiduiven schieten. Joost: Leuk gejat, maar matig uitgewerkt. Kleiduiven schieten in videogames zagen we al op de NES. Op dat apparaat werd het schieten verheven tot een kunst, terwijl je je bij deze mini-game alleen maar stoort aan een slecht gevoel van controle. Als ik daar behoefte aan zou hebben, dan pak ik Wii Play kleiduivenschieten er wel weer bij. Rutger: Ik ben bereid om nog één keer een ander personage een kans te geven: Miles, de eeuwige sidekick van Sonic. Deze vos kan maar beter goed mikken, anders ga ik volgende keer weer gewoon voor Bowser. We gaan in ieder geval kleiduiven schieten en dat werkt net zo simpel als je denkt. Je richt met de Wii remote, maar het voelt niet lekker aan. Ik raak hooguit één doelwit per keer omdat ik verschrikkelijk loop te klungelen met het richten. Het gaat niet soepel; de remote lijkt overgevoelig voor beweging. Het gevoel dat ik eerder al had overheerst wederom; het concept van het spel is nogal eenvoudig. Voor zover ik gespeeld heb, voelde Mario & Sonic at the Olympic Games dan ook aan als niet meer dan Mario Party zonder het bord en met Sonic characters. Toegegeven, Sonic is gaaf, maar was die sidekick van hem nou maar niet zo slecht in kleiduiven schieten.

Mario & Sonic V

Zoals al eerder vermeld mochten toch dat ene verborgen onderdeel spelen. Het voelt als een finale van het spel en alles wordt uit de kast getrokken om ons met een goed gevoel over de game naar huis te sturen. Wii-DS presenteert u het laatste onderdeel: Dream Events! Johannes: De ontgrendelbare modus was een power-up versie van de normale onderdelen. De meest interessante daarvan was de Mario Kart look-a-like. Het was zelfs zo dat dezelfde vraagblokken met bekende power-ups als de ster, bom en spookje aanwezig waren. Vooral de twee laatstgenoemde items waren naar mijn mening bijzonder irritant. De presentatie van het onderdeel zag er al niet super uit, maar als je geraakt werd door een bom waardoor je compleet tot stilstand komt, dan is het gewoon niet om aan te zien hoe Sonic zijn armen spreid alsof hij zijn voetjes trappelt als nooit tevoren. Het zal vast voor de nodige fun zorgen, maar eveneens de nodige irritatie als je vlak voor de finish wordt ingehaald. Wacht, dat is precies zoals Mario Kart! Bovenstaand modus verdiende enige uitgebreide aandacht, dat is minder voor de power-up versies van het tafeltennis en schermen. Op het schermen ga ik niet in, omdat ik het idee heb dat of ik niet eerlijk kan beoordelen na enkele kleine potjes of het onderdeel daadwerkelijk diepgang bezit, maar ook omdat door mijn collega’s zal worden aangetoond dat het niet meest leuke onderdeel is. Het tafeltennissen met power-ups zorgde voor de nodige tactiek doordat na goede slagen een balkje wordt opgeladen die vervolgens geactiveerd kan worden door de A- en B-knop in te drukken om er een krachtige aanval uit te slaan die gepaard gaat met een korte animatie. Het nadeel hierin is echter dat meestal degene die zo’n aanval begint wint, tenzij de tegenstander evenveel of meer power-ups heeft waardoor het nogal moeilijk wordt om na zo’n slag toch nog goed de bal terug te meppen. Toch zorgde dit wat voor intensieve inspanning, omdat elke bal over het net voor een score zorgde die opliep tot wel meer dan tien punten. Dan gaat het snel en zijn lange rally’s belangrijker in de strijd om als eerste bij de vijftig punten te komen. Een vermakelijk onderdeel wat goed bij de crew lag. Of kwam dat door de tafeltennistafel die SEGA ook in hun kantoor had staan? Michiel: "Neemt gij maar even een save-game van ons om wat extra mini-games te spelen", zo sprak de PR man van Belgische komaf ons toe. Nadat wij zagen hoeveel de mannen van Sega per dag besteden aan het spelen van Mario & Sonic, en geloof me; dat is niet niks, selecteerden we de save-game van Sega Benelux en kregen we een arsenaal aan nieuwe spelletjes tot onze beschikking. Eén van deze nieuwe spelletjes bestond eigenlijk uit een uitbreiding van al eerder vrijgespeelde mini-games, de Dream Events. Tafeltennis en schermen waren er in iets uitgebreidere versies te spelen; deze keer had je namelijk beschikking over een extra move die het mogelijk maakt je tegenstander te overrompelen door A en B tegelijk in te drukken. Leuke toevoeging, en het ziet er allemaal net wat anders uit, meer zo héel bijzonder is het dus niet. Leuker was een mini-game gebaseerd op Mario Kart. Over een vast parcours moet je zo snel mogelijk drie rondjes rennen, en ondertussen krijg je diverse power-ups tot je beschikking die jullie waarschijnlijk allemaal wel kennen uit de Mario Kart reeks. Rode schilden, boosts etc maakten het allemaal net wat leuker. Des te leuker was het dat ik deze keer wél wist te winnen. Grappig gedaan, maar het kon natuurlijk wel wat uitgebreider. Joost: Op de baan vol zandvlekjes, hordes en itemkratten wist ik me tot op zekere hoogte wel te vermaken, en het feit dat ik mijn lang behouden, in mijn ogen meer dan verdiende, eerste plek moest afstaan voor de derde, deed daar niks aan af. In tegenstelling tot het zwemonderdeel mag je meer doen dan alleen zwaaien met de twee controller-onderdelen. Met de analoge stick stuur je van links naar rechts, en met een bepaalde knop op de Wii-mote vuur je je bijeen gesprokkelde items af. Vermakelijk, in zekere zin.

[url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_008.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_008.jpg width=450 border=0[/img][/url] Met al deze onderdelen kwam er eind aan het bezoek bij SEGA. Er werd bedankt voor de leuke middag, want geloof het of niet. De tijd vloog voorbij. We hebben ongeveer tweeënhalfuur Mario & Sonic at the Olympic Games mogen spelen en door het vele plezier vloog helaas de tijd om waardoor we ook niet konden meekijken met NiGHTS. De vijf mannen liepen terug naar het station, ditmaal wel gewoon zonder problemen. Er werd gelachen en gepraat over van alles en nog wat. Van dingen over de site en de concurrentie (die overigens niet aanwezig was vandaag. Anders hadden we er helemaal een competitief uitje van gemaakt), maar ook luchtige onderwerpen als de studie, uitgaan en nog meer zinnige en onzinnige onderwerpen. Een doodnormale maandagmiddag is voor de vijf mannen die op het station ieder hun eigen weg gingen, mede dankzij SEGA een leuke belevenis geworden. Bedankt SEGA en heren van de crew, zeker voor herhaling vatbaar! [url=http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_021.jpg][img]http://www.wiids.nl/files/SEGA_29-10-07_021.jpg width=450 border=0[/img][/url] Drie van de vijf legendes die aanwezig waren die dag. Mario & Sonic at the Olympic Games komt op 23 november in Europa uit. Wij speelden bij SEGA de volledige reviewversie, maar het was per onderdeel net te kort om daar een eerlijke review over te schrijven. Verwacht rond de releasedatum dan ook een uitgebreide review van deze olympische titel op Wii-DS!

Gekoppelde games

Mario & Sonic At The Olympic Games (Wii)