[Review] Geschreven door Marcel op 2007-11-21 16:32:15

Super Mario Galaxy

Als gameheld heeft Mario al veel gevaren overwonnen. Wat valt er nog te bereiken als je het land, de wereld en zelfs je vakantiebestemming behoed hebt voor vele gevaren? Juist, het universum. Mario verbreedt zijn horizon, spreidt zijn armen en betreedt het heelal! Inspiratie Super Mario Galaxy is niet de eerste 3D Mario game. De revolutionaire stap van 2D naar 3D werd gezet door Super Mario 64. Een hersenspinsel van Miyamoto en tevens de standaard voor het huidige 3D gamen. De open wereld, mooie beelden en vooral herkenbare personages gaven menig gamer een warm gevoel van binnen. Een vervolg kon niet uitblijven en met Super Mario Sunshine probeerde Nintendo de Mario spellen iets avontuurlijker te maken. Men faalde; de werelden waren te groot en de eilandsetting bleek weinig creatief. Het grootste punt van kritiek betrof echter de camera, die regelmatig het spoor bijster was. Het budget werd voor Galaxy flink omhoog geschroefd en men dook de archieven in voor wat extra inspiratie.

[img]files/Sunshine64.jpg[/img] Het idee ontstond toen Shigeru Miyamoto samen met de programmeur Yoshiaki Koizumi de eerste werkende Gamecube in handen kreeg. Het systeem was veel flexibeler en krachtiger dan ze hadden durven dromen. Men ging direct aan de slag met een demo om de pracht van de kleine kubus te showen aan het publiek. Het werd Mario 128, een schaalvormig spelbord met daarop 128 Mario's. Hier kon men vervolgens verschillende effecten mee activeren. Met één druk op de knop veranderde het level van uiterlijk en zwaartekracht of werden de Mario's Cel-shaded. Na deze eerste bekendmaking hebben we nooit meer iets van het illustere Mario 128 vernomen. Nintendo beweert dat bepaalde ideeën van het project zijn gebruikt voor Pikmin en de overige experimenten zijn uitgegroeid tot New Super Mario Bros. en Super Mario Galaxy. [img]files/Mario128A.jpg[/img] Toen men het concept eindelijk tot een werkend spelprincipe had verheven, moest er nog een spel gefabriceerd worden. Het grootste deel van Nintendo EAD was druk bezig met Twilight Princess en de overige studio's hadden hun handen vol aan allerlei Wii software en DS spellen. Miyamoto schakelde de hulp in van zijn pupillen, EAD Tokyo. De studio bestond uit ex-werknemers van Square Enix, Konami, Capcom en natuurlijk het Super Mario Sunshine team. De groep ging om de tafel zitten en slechts een paar maanden na de eerste gesprekken werd Super Mario Galaxy voor het eerst getoond op de E3 in mei 2006. [img]files/SMGBeta.jpg[/img] Onze mening Alle redactieleden stonden te popelen om Super Mario Galaxy te voorzien van een oordeel. De meningsverschillen en persoonlijke preferenties konden we voor Super Mario Galaxy natuurlijk niet negeren. De oplossing bleek simpel, laat gewoon meerdere redactieleden hun mening onderbouwen met een second opinion op Marcel's recensie!

Super Mario Galaxy - Marcel

[img]files/Marcel1.jpg[/img] Welcome to the Galaxy! De ontwikkeling vorderde gestaag en de echte doorslag kwam met een cruciale beslissing van Miyamoto. Het team was niet tevreden met het spel en wilde eigenlijk een groot aantal elementen schrappen. Miyamoto sprong er tussen en gaf een aantal ideeën nieuwe doeleinden. Men besloot om complete levels te ontwerpen rond een enkel thema of onderdeel, hierdoor werd de game aanzienlijk uitgebreider en vooral afwisselender. Want dat is toch wel het kernpunt van Super Mario Galaxy, variatie. Al vanaf de eerste stap merk je dat met iets bijzonders te maken hebt. De springanimaties van Mario zijn vloeiender en gevarieerder dan ooit. De wereld oogt subliem en leeft. De Toads dansen vrolijk op een plein en in het water schittert de reflectie van het kasteel. Tijdens deze eerste introductie valt meteen de dynamische camera op. Het is niet eenvoudig om een camera te programmeren voor een 3D spel. De muurtjes, gebouwen en vijanden kunnen op het verkeerde moment obstakels vormen voor je gezichtsveld. Dit is echter niet het geval in Super Mario Galaxy. De wereld is zo opgebouwd dat Mario altijd zichtbaar in beeld is en de camera beweegt moeiteloos met hem mee. De eerste indruk is altijd belangrijk en Super Mario Galaxy bezorgt je een kleine greep uit alles wat nog komen gaat. Vanzelfsprekend wordt Peach weer meegenomen door Bowser en is je opdracht om haar te bevrijden en de 120 gestolen sterren te vinden. Wellicht valt Nintendo met dit principe een beetje in de herhaling, echter gaat het in de Mario spellen meer om de uitwerking van het cliché plot dan om het verhaal op zich. Nadat Bowser heeft toegeslagen en Mario in verwarde toestand ontwaakt, wijzen een aantal sterrenkinderen, ook wel Luma's genaamd, hem de weg. Al snel leert hij zijn belangrijkste nieuwe vaardigheden. De spinaanval, die je activeert door te schudden met de Nunchuck of Wii afstandsbediening en het verzamelen en benutten van Starbits. De spinaanval wordt hoofdzakelijk gebruikt als stand-in voor het schoppen en slaan uit Mario 64 en de F.L.U.D.D waterpomp uit Super Mario Sunshine. De draai beweging laat het gros van de vijanden tollen waardoor je ze weg kunt schoppen. Daarnaast kun je vrijwel ieder interactief object met de draai activeren. Een schroef aandraaien, een muur slopen of een warpstar gebruiken om de Galaxy in te schieten! De Starbits zijn één van de weinige verzamelbare objecten in het spel en dienen als hulpmiddel om Mario door benarde situaties te lozen. De sterrensnoepjes kun je met je cursor afvuren en verzamelen. De meeste vijanden raken versuft van de snoepjes en worden daardoor een gemakkelijk doelwit voor je sprongen. Luma's zijn echter dol op de lekkernijen en eten ze gulzig met honderden tegelijk. Wie genoeg Starbits op zak heeft om een hongerige Luma te voeden kan zelfs nieuwe planeten creëren! [img]files/MGAL6.jpg[/img] Magnifiek Mario heeft al zijn oude en nieuwe krachten nodig om het universum te redden. De werelden bereik je via het observatorium, een vervanging voor het kasteel en Delfino Plaza. Het observatorium is het beste te beschrijven als Disney Land met walsmuziek. In het observatorium vind je Domes die het portaal vormen naar de Galaxy. Iedere Dome vertegenwoordigt een vertrek, zoals de tuin, keuken en het terras. Hoe meer sterren je verdient, hoe meer Galaxies je vrijspeelt. Tevens zijn er een aantal bonuswerelden te ontgrendelen! Al met al is het spel ontzettend sfeervol en de fantasierijke stijl is door de hele game doorgevoerd. Soms strijk je met je hand over de TV in de hoop de vacht van de wezens te voelen. Een andere keer valt je mond open als je naar een waterval staart. Super Mario Galaxy weet slim gebruik te maken van effecten om het spel mooier te laten lijken dan het eigenlijk is. Wie verder kijkt dan zijn neus lang is, ontdekt al snel dat de meeste vormen nogal simplistisch zijn. Het gros van de werelden bestaat uit vierkante blokken of driehoekig platforms. De look wordt meestal verdoezeld door een platform te laten lijken op een realistisch object. Twee bollen vormen bijvoorbeeld een pinda en een vijfhoek kan prima door als zoutvaatje. De minst imposante levels worden opgeleukt met chocolade gelei of speciale belichting. Het is echter moeilijk te ontkennen dat Super Mario Galaxy er ontzettend mooi uitziet! Het grootste technische vernuft schuilt hem echter in het unieke level ontwerp. We zagen al eerder spellen waarbij je over een muur omhoog kon lopen, maar nog nooit was dit zo goed uitgewerkt en uitgediept als in Super Mario Galaxy. Je loopt rondjes om een planeet en huppelt vrolijk de ruimte in. De zwaartekracht bepaalt waar Mario zal landen. Je kunt uren spenderen aan het maken van geweldige sprongen en via de plaatsing van munten en Starbits nodigt het spel uit tot het verder ontdekken van de spelwereld. De ronde vormen brengen tevens een verassingselement met zich mee. Je kunt regelmatig niet zien wat zich aan de andere kant van de planeet bevindt. Hier worden meestal tussenbazen of extra moeilijke puzzels verstopt!

Super Mario Galaxy - Marcel II

Structuur De game biedt genoeg uitdaging voor de speler die geen genoegen neemt met ruimtesprongen. De opdrachten in het spel variëren per Galaxy. De meest gangbare is het einde van het level bereiken, zoals we dat vroeger met 2D spellen moesten doen. Een geniaal platform level voltooien en beloond worden met een ster is iets dat al veel geprezen werd in Super Mario Sunshine, maar was in dat spel te weinig aanwezig. Daarnaast zijn er puzzels en speciale hindernisbanen. Denk bijvoorbeeld aan Pullstars, blauwe sterren die Mario in een bubbel door het heelal laten zweven en Slingpods die hem het universum in doen slingeren. De mogelijkheden in Galaxy zijn eindeloos en iedere steen of platform wordt benut door het spel. De werelden zijn compacter maar veel actievoller dan voorheen. Alleen in Super Mario Galaxy kom je situaties tegen waarbij je rond een bewegend platform loopt terwijl je kanonskogels en stroomhekken ontwijkt. Tegelijkertijd proberen een aantal Goomba's je van het platform af te duwen en worden er constant stroomschokken op je afgevuurd. Je bent immer bezig met het verzamelen van munten en starbits en het ontwijken en verslaan van vijanden. Doordat de besturing en camera nagenoeg perfect uitgewerkt zijn, durft men zelfs nog een aantal 2D elementen in het spel te verwerken. De platformonderdelen zijn wederom gebaseerd op zwaartekracht en brengen nieuwe spelprincipes met zich mee. De ontwikkelaars hebben zelfs een enkele keer de 2D gameplay boven de 3D gameplay verkozen om een level beter haalbaar te maken. Een toren beklimmen werkt nu eenmaal veel beter in 2D, terwijl het rondrennen om planeetjes fijner is in een 3D scenario.

Naast de nieuwe Galaxy levels zijn ook de avontuurlijke platte werelden vertegenwoordigd in Super Mario Galaxy. De werelden zijn vaak uitgebreider en hebben een power-up als middelpunt. In het bijenkoninkrijk kan Mario in een bij veranderen om te vliegen en muren te beklimmen. De ijs en lava werelden laten hem schaatsen en vuur schieten. Het sterkste punt van de power-ups is het feit dat ze je van meerdere krachten voorzien. Bij Mario kan bijvoorbeeld op wolken staan en bomen in klimmen, ijs Mario kan op water lopen en lava bevriezen en de bekende ster maakt Mario niet alleen onsterfelijk maar laat hem ook harder rennen! De power-ups zijn erg schaars en je krijgt ze altijd met een doel voor ogen. Nintendo heeft een aantal goed uitgedachte puzzels ontwikkeld voor de extra krachten van Mario. De meeste power-ups kennen een tijdslimiet voor wat extra uitdaging. Daarnaast verliest Mario zijn oude vaardigheden wanneer hij bepaalde power-ups gebruikt. Zijn bijvorm kent maar één sprong en vuur Mario kan geen draai aanval uitvoeren. Vrijheid Het spel laat de speler vrij in level keuze en tempo. Speel ik eerst deze Galaxy compleet uit of ga ik direct door naar de volgende? Het gevoel van vrijheid is fijn en geeft een extra boost aan de spelbeleving. De werelden die niet helemaal jouw ding zijn kun je zonder meer overslaan zonder dat het spel stagneert. Je favoriete Galaxies kun je zo vaak herspelen als je wilt! De hoogtepunten van het spel zijn de Bowser werelden. De moeilijkheidsgraad wordt hier nog een tandje opgevoerd, ondanks dat de lat op diverse momenten al vrij hoog ligt door de slechts drie levenspunten. Daarnaast kun je de eindbazen te lijf gaan en Grand Stars verkrijgen om een nieuwe Dome te ontgrendelen. De eindbazen zijn veelal ontworpen als levels. Beklim bijvoorbeeld een grote robot en leidt een Bullet-bill naar de zwakke plek of ga Bowser te lijf in een spannende showdown. De door Ganondorf geïntroduceerde afkets tactiek is ook niet overgeslagen! [img]files/Marcelquote.jpg[/img] Onmogelijk? Met Link's aartsrivaal komen we bij het volgende cruciale element van de Galaxy ervaring, de muziek. Nintendo huurde een compleet symfonieorkest om de soundtrack van Galaxy ten gehore te brengen en het resultaat is fantastisch. Het is niet alleen gelukt om meeslepende epische muziek te componeren, maar men is er ook in geslaagd om oude deuntjes in een nieuw jasje te stoppen. De legendarische Bowser muziek uit Mario 64 is terug, evenals het vrolijke Super Mario Bros. 3 deuntje. De aandachtige luisteraar zal zelfs een aantal liedjes herkennen uit Super Mario Land. Daarnaast verandert de muziek van tempo bij gevaarlijke situaties en eindbazen. Aan je eigen acties merk je dat je automatisch springt op bepaalde tonen, maar het is nog vreemder om te zien dat het spel daadwerkelijk op de maat van de muziek geprogrammeerd is! Een techniek die Nintendo tijdens de ontwikkeling van Twilight Princess nog onmogelijk achtte. Een ander lovend element van Super Mario Galaxy is de co-star optie. De functie van de aanwijzer wordt overgenomen door een tweede speler. Het doel van de co-star is om de speler die toekijkt bij het spel te betrekken. De optie brengt echter een onbedoeld gevolg met zich mee. Je kunt iemand die niet zoveel games speelt of nog nooit een Mario spel heeft gespeeld dirigeren met je sterretje. Je betrapt jezelf erop dat je de weg constant aanwijst voor de speler die met Mario aan het rondhollen is. Daarnaast krijgt de cursor in deze modus een aantal nieuwe mogelijkheden. De rollende stenen kunnen nu tegengehouden worden, net als vijanden en andere obstakels. Het maakt sommige uitdagingen aanzienlijk makkelijker en je ontdekt de meerwaarde pas echt bij de latere levels. Conclusie Super Mario Galaxy bewijst dat niets onmogelijk is en tilt het platform genre naar ongekende hoogten. Het spel kent geen saaie momenten en de drang om door spelen is groot. "Oké, nog even één ster dan!" net nu je op het punt staat te stoppen geeft het spel je een nieuw "speeltje" om van te genieten. Want dat is Super Mario Galaxy, je favoriete speelgoed. Iets wat je wilt blijven spelen, iets wat je nooit meer loslaat en nooit meer zult vergeten. Wie na Super Mario 64 dacht dat het niet beter kon heeft zich vergist, Super Mario Galaxy is hier en overtreft alle verwachtingen. De eerste 60 sterren kunnen door de gevorderde Mario speler al binnen 15 á 20 uur gehaald worden. De tweede helft van de sterren is aanzienlijk uitdagender en moeilijker. Een planeet overstromen, met ongekende precisie door een 2D wereld springen, objecten van planeet naar planeet gooien en nog veel en veel meer. Dit spel mag je absoluut niet aan je voorbij laten gaan; Super Mario Galaxy is perfectie! [img]files/Marcelscore.jpg[/img]

Super Mario Galaxy - Quint

[img]files/Quint3.jpg[/img] Kritisch Tja, wat zal ik eens over Super Mario Galaxy zeggen? Normaliter laat mijn kritische kant mij nooit in de steek bij het analyseren en spelen van een game, maar nu lijkt hij gedurende de gehele speelsessie op non-actief te hebben gestaan. Wat een game. Zonder enige verwachting en na het complete negeren van de mediahype begon ik aan het epische avontuur. Doordat ik mezelf zoveel mogelijk had afgeschermd van alle filmpjes, screenshots en nieuwtjes, wist ik maar half wat me te wachten stond. Hierdoor stelde het begin eigenlijk wat teleur... Teleurstelling? Ik schrok namelijk van de ontploffing aan galactische omgevingen en de daarbij horende gameplay. Ik liep continu op de kop over allerlei kleine planeetjes en ik had serieus de schrik dat 'dit het was'. Ik heb echter nog nooit zo fout gezeten. Al snel betrad ik grotere planeten, waarbij de donkere grille lucht plaats nam voor helderblauwe kleuren. De kleine planeetjes waren eventjes passé en de pinguïns , bijtjes, koopa troopa's en boo's vlogen me om de oren. Wat een pracht en praal en wat een geweldige besturing. Aan alles was duidelijk te merken dat de standaard nog steeds is afgekeken van Super Mario 64, maar dat mocht uiteraard de pret niet drukken. Die game was immers revolutionair op het gebied van 3D-besturing en Super Mario Galaxy maakt hier - samen met een toegevoegde, geniale en vooral vernieuwende aanval die je uitvoert door met de Wii Remote te schudden - optimaal gebruik van. Een andere mogelijkheid van de Wii Remote is het verzamelen van kleine Star Bits door er enkel op te richten. Dit werkt perfect en mocht je dit op een gegeven moment vervelend vinden worden, dan haal je gewoon een vriend erbij en geef je hem een Wii Remote in de hand. Diegene kan dan perfect dat klusje voor je oplossen in een semi co-op mode. Een erg leuke extra die meer dan welkom is! Nu moet je overigens niet denken dat er verder haast geen ondersteuning te vinden is voor je favoriete afstandsbediening; het komt regelmatig terug in allerlei mini-games op verscheidene planeten en gelukkig is dat met een perfecte mate gedaan. Zat het er namelijk meer in, dan werd het al snel te gimmicky en dat is niet de bedoeling bij een titel van dit kaliber. [img]files/Quintquote.jpg[/img] Rillingen van genot Dan is er ook nog de orkestrale soundtrack, die de sfeer zo ongelooflijk krachtig neerzet dat het Super Mario Galaxy simpelweg een nog groter genot maakt om te spelen. Echter, met alleen muziek kom je er niet: de gameplay zelf is ook goddelijk. Ik heb nog nooit zoveel creativiteit in één game teruggezien. De geweldige power-ups, die bijna overal wel te vinden zijn, zijn ongelooflijk gaaf en leuk om te gebruiken en toveren, indien je die al niet had, een grootse glimlach op je gezicht. Mario verandert zo o.a in een bij, een boo of een springveer en kan zo telkens nieuwe problemen oplossen. Dit is echter niet het enige onderdeel waar de creatieve meesterbreinen van Nintendo duidelijk achter zitten. Ook het spelen met de zwaartekracht in allerlei werelden, het racen tegen haaien, het schaatsen, het rollen op een bal, de hoofdbazen en ga zo maar door, zijn allemaal elementen die dit spel onvergetelijk maken. Ik kan gewoon niet ophouden met het opnoemen van alle pracht en praal die te vinden is op een enkel schijfje. Het is ook nog eens allemaal redelijk uitdagend en zeer verslavend. Je wilt altijd nog eventjes doorgaan, totdat je de laatste Bowser hebt verslagen. En daarna wordt het pas echt leuk, want na Bowser kun je ook nog eens alle sterren verzamelen. Daarbij geldt dat hoe minder je er nog moet, hoe moeilijker en uitdagender het spel wordt. Hierdoor ben je er al gauw een uurtje of 30-40 mee bezig. Eindelijk weer eens een spel met een fatsoenlijke moeilijkheidsgraad. Het werd tijd. Dan zijn er natuurlijk nog de graphics die er uitmuntend uit zien voor Wii-begrippen. Vooral het water is een mijlpaal en laat zien dat de Wii 'het' wel degelijk kan. Overal waar het oog reikt, kan je komen. Het is onbegrijpelijk dat je op een gegeven moment ook daadwerkelijk direct naar dat ene planeetje in de verte vliegt welke stiekem continu je aandacht trok toen je op een andere planeet liep. Daarnaast hoort Mario gewoon niet al te realistisch te zijn naar mijn mening. Het blijft een rasechte videogame en als het allemaal te dicht bij de realiteit komt, lijkt het me de sfeer een beetje te verknoeien. Daarom zou ik haast durven te zeggen dat de serie nu op zijn top zit op dit gebied, al kan ik me ergens nog wel een graadje mooiere graphics voorstellen. Maar ja, dat kan waarschijnlijk altijd. [img]files/42611520071002_191437_2_big.jpg[/img] Oei oei: kritiek En ja, hier begint de kritiek dan toch. Ik heb lang na moeten denken en allerlei mieren moeten neuken om op deze punten te komen, maar hier komen ze dan. De camera liet - zij het zeer zelden - soms toch weer een steekje vallen, doordat je niet altijd op het gewenste moment het standpunt kunt veranderen. Het spel zelf stuurt echter alweer vrij snel bij, maar toch kan dit soms voor de lichte irritatie zorgen. Een ander puntje van kritiek is dat ik persoonlijk de bij-power-up iets teveel aanwezig vond in vergelijking tot de andere. Ik had het idee dat de andere power-ups hierdoor niet de aandacht kregen die ze wel verdienden. Ze zijn immers stuk voor stuk geweldig. En oh, ik kan nog met het argument komen dat het spel niet revolutionair is, wat bijvoorbeeld Ocarina of Time of Super Mario 64 wel waren. Maar is dat nog wel mogelijk dezer dagen? Van mij hoeft dat niet als het spel zo ijzersterk in elkaar zit als Super Mario Galaxy. Conclusie Jawel, dat waren ze al. Ik kan werkelijk waar niets anders bedenken waarmee ik dit spel de grond in kan boren, ook al zou ik het nog zo graag doen. Het zit echt ongelooflijk dicht tegen perfectie aan. De Wii laat merken dat ze wel degelijk mooie graphics tevoorschijn kan toveren, de orkestrale muziek is prachtig om te horen en de gameplay zelf is van een ongekend hoog en vooral creatief niveau met een feilloze besturing. End of. [img]files/Quintscore.jpg[/img]

Super Mario Galaxy - Theun

[img]files/Theun1.jpg[/img] Impact Mario's nieuwste avontuur staat weer voor de deur en moet het superieure Super Mario 64 doen vergeten. Tot op heden zijn er veel reviews verschenen waarin wordt geconstateerd dat de game bijna perfect is. Dat zou dus zeggen dat de game eenzelfde impact op iedereen moet hebben als dat Super Mario 64 tien jaar geleden deed met behulp van de overstap naar 3D. Super Mario Galaxy heeft inderdaad potentie dankzij de unieke mogelijkheden van de Wii, maar het bereiken van dat doel lijkt lastiger dan gedacht. Er is naar mijn mening hier en daar wel wat op te merken aan de game. Super Mario Galaxy neemt je mee naar verschillende werelden waar je allemaal kleine opdrachten moet doen om sterren te verzamelen. Het voltooien van de opdrachten is nog hetzelfde als altijd, alleen zit je nu meer 'on-rails'. Je hebt in dit spel twee soorten levels namelijk 3D levels en 2D levels. Dat 2D levels volgens een bepaald pad gaan is niet vreemd te noemen, maar dat de 3D levels (waar er véél meer van zijn) dat ook hebben, is toch wel teleurstellend te noemen. Ieder 3D level bestaat namelijk uit een aantal kleine planeetjes (met hier en daar een grotere) en om een ster te halen moet je simpelweg jezelf naar het einde werken. Leuk om het spel vol actie te houden, maar de glamour van de Super Mario 64 levels vervalt hierdoor. Waar je tien jaar geleden in enorme gebieden kon gaan en staan waar je maar wilde, zit je nu vast aan een pad. Alleen op de iets grotere levels heb je nog enigszins vrijheid, maar deze levels zijn lang niet zo groot als dat ze waren in Super Mario 64. Hoewel er dus meer actie te vinden is in Galaxy, voelt de game ook aan als een kleine stap terug in wat betreft de vrijheid. Nintendo heeft dan ook maar gelijk besloten de camera in het spel zo veel mogelijk te beperken. Meestal kun je deze camera namelijk niet zelf besturen, waardoor je ook niet echt het gevoel krijgt dat er nog meer dingen om je heen zijn. Je kunt ze immers nu ook niet even rustig bekijken. In de 2D levels ontbreekt deze vrijheid natuurlijk niet, omdat die er simpelweg niet kan zijn in 2D. [img]files/42611520071002_191440_6_big.jpg[/img] Zoals al eerder gezegd is Super Mario Galaxy meer actiegericht. Je moet in het spel meer alert blijven en Mario's technieken goed kunnen beheersen om alle levels te kunnen doorkruisen. Om het allemaal nog even wat moeilijker te maken kan Mario in dit deel maar drie keer geraakt worden en alleen de schaars te vinden muntjes kunnen z'n leven herstellen. Hoewel daar tegenover staat dat er letterlijk gestrooid wordt met levens is en blijft het spel een uitdaging, omdat er meerdere plekken in het spel zijn waar je keer op keer af zal gaan. Vooral de 2D gedeeltes van het spel zijn erg uitdagend. Meestal is er dan sprake van zwaartekrachtpuzzels. Op de achtergrond zie je welke richting de zwaartekracht op staat en jij moet met Mario anticiperen op die achtergrond om niet van het veld af te vallen. Dit is werkelijk subliem uitgevoerd en laat zien dat Mario in 2D omgevingen nog steeds uitstekend uit de voeten kan. [img]files/Theunquote.jpg[/img] Uitwerking Mario zou Mario niet zijn als hij geen leuke trucjes kon en er geen power-ups te vinden zouden zijn. Over beide valt wel degelijk wat te zeggen. De trucjes in Super Mario Galaxy zijn vrijwel hetzelfde als in Super Mario 64, maar dan iets beperkter. Je kunt nog steeds leuk drie sprongen achter elkaar maken, een achterwaartse salto doen en een zijwaartse salto, maar een aantal dingen zijn Mario ontnomen. In Super Mario Sunshine kon Mario plotseling niet meer slaan, schoppen en was zijn breakdance move verdwenen. In Super Mario Galaxy zijn deze helaas nog niet teruggekeerd en vervangen voor een simpele draaiaanval. Dan vraag je jezelf toch af 'waarom'? De draaiaanval voer je uit door met de Wiimote te schudden en werkelijk het hele spel draait om die aanval. Naast het schieten van sterretjes op vijanden is dit ook de enige echte aanval die speciaal voor de controls van de Wii zijn ontwikkeld. Waarom heeft Nintendo onze favoriete loodgieter niet gewoon weer wat vechtaanvallen geleerd? Slaan met de Wii controller gaat immers simpel en je kunt zodoende vele varianten bedenken. Die ene aanval die we nu hebben voelt wat simpel aan en het lijkt erop dat deze bedacht is om de Wii z'n speciale functies nog maar even te gebruiken. Er zijn overigens wel een paar varianten op de draaiaanval, namelijk in de vorm van power-ups. Mario kan namelijk weer een Fire Flower pakken en vuurballen schieten en heeft ook de mogelijkheid onzichtbaar te worden als Boo Mario. Helaas zijn deze toevoegingen ook niet echt denderend te noemen op het gebied van innoverend gebruik maken van de Wiimote. Het komt er dus op neer dat Nintendo de controls wel goed heeft uitgewerkt - Mario speelt immers net zo fijn als altijd - maar het is het bedrijf niet gelukt om goed gebruik te maken van de unieke mogelijkheden van de Wii. Om even terug te komen op de power-ups; naast het feit dat de Wiimote er weinig aan verandert, zijn het wel een stel leuke toevoegingen. Zo kun je met Bee Mario op wolken staan en met Ice Mario het water onder je voeten bevriezen. Dit kan een aantal zeer leuke en innovatieve puzzels opleveren en Nintendo heeft die puzzels goed uitgewerkt. Klein minpuntje is echter dat de power-ups wel erg schaars zijn in de game, ze zijn namelijk zo leuk dat je ze wel vaker tegen zou willen komen. [img]files/MGAL68.jpg[/img] Als laatste moet nog even gezegd worden dat de game er enorm goed uitziet en de muziek geweldig is. Werkelijk alles is op beide fronten op en top in orde, zoals we wel mogen verwachten van Nintendo bij zo�n grote game. Zet trouwens maar de nadruk op grote, want deze game speel je niet zomaar voor de volle 100% uit. De laatste eindbaas bereiken en verslaan is mogelijk voor iedereen, maar zoals eerder gezegd kan deze game enorm lastig worden. Dit spel uitspelen met de volle 100% is alleen weggelegd voor de hardcore gamers. Conclusie Al met al is Super Mario Galaxy dus een enorm goede game met veel variatie en uitdaging. Grootste minpunten blijven toch de beperking van de vrijheid, die we tien jaar geleden wel hadden, en dat de unieke mogelijkheden van de Wii niet helemaal tot het uiterste zijn gedreven. Op een schudbeweging, sterretjes schieten op het scherm en een paar minigames na valt er weinig tot geen innovatie te vinden. Super Mario Galaxy mag zich een waardige Mario game noemen, maar heeft toch wel de kans laten schieten een memorabele klassieker te worden. [img]files/Theunscore.jpg[/img]

Super Mario Galaxy - Johannes en eindoordeel

[img]files/Johannes1.jpg[/img] Tijdloos Het tijdloze meesterwerk Super Mario 64 is een klassieker die eeuwig in de gamegeschiedenis zal doorklinken. Dat was anders voor diens opvolger, Sunshine, op de GameCube. Grote taak voor de producers Shigeru Miyamoto en Takao Shimizu om Super Mario diens grootse status terug te geven. Na de vele sportieve, feestelijke en racende uitstapjes was het immers wel weer tijd om te laten zien waarom dit gamepersonage zo geliefd en bekend is: het uitdagende platformgenre. Zo ontstond Super Mario Galaxy. Een game waar ik al een tijd naar uitkeek. Niet zozeer vanwege de grote mediastroom en hype die om deze game hing, want die heb ik opzettelijk verzwegen, maar juist omdat ik voelde dat deze game zeer speciaal zou worden. Slechts door heel af en toe screenshots te zien werden mijn gedachten bevestigd. Twee dagen voor de officiële launch op pad om de game te vinden was een succes en na inmiddels negentig sterren te hebben verzameld, is een goede mening over dit spel te onderbouwen. Ik hoef niet alle nieuwe aspecten van de game eruit te pikken, want dat zullen de andere crewleden al mooi voor je op een rijtje hebben gezet. Ik ga liever op de kleinere dingen in die ik positief dan wel negatief ondervond. Zo is een groot pluspunt de originele setting. Het verfrissende idee van een eindloos universum waarin alles mogelijk is door één van de grootste ontdekkingen van Newton ooit; zwaartekracht. De eerste levels valt je mond soms open van de ideeën die je tegenkomt, maar na enkele uurtjes ervaar je de genialiteit er pas echt van. De planeten mogen dan niet altijd gigantisch zijn, maar dat is ook niet nodig. Veel relatief kleine planeten hebben doelen die je zo bizar niet kan bedenken of ze zitten in Super Mario Galaxy. De creativiteit van de makers lijkt grenzeloos. [img]files/42611520071002_191445_9_big.jpg[/img] Juist voor de fans Galaxy is een game waaraan met veel liefde is gewerkt door goed te luisteren naar de kritieken, maar ook door veel verwijzingen naar voorgaande delen. Het is geniaal als je de bekende groene buis instapt om vervolgens in een kleine bol kleurrijke noten te volgen en zodoende de überhippe deuntjes uit voornamelijk Super Mario Bros. 3 te horen! Het zijn van die kleine dingen die je als fan een game als deze meer doet waarderen. Nog mooier wordt het om de orkestrale geluiden te horen bij de momenten waarop Mario tegenover grote eindbazen komt te staan. Een combinatie van oude deuntjes met prachtige nieuwe liederen maken het muziekgedeelte in Galaxy nog een ander groot pluspunt. De besturing, die inmiddels wel duidelijk mag zijn aan de hand van de andere stukjes, werkt optimaal en de Wii Remote en Nunchuck-controller stellen je in staat om alle gewenste Mario handelingen feilloos uit te oefenen. De camera laat soms een steekje vallen en dat zorgt wel voor lichte irritatie, maar dit gebeurt zeer zelden. Een ander belangrijk onderdeel van de game is duidelijk het beeld. Het prachtige decor wordt gekenmerkt door uiterst realistisch lijkende sterrenstelsels die adembenemend zijn. Telkens als Mario op een toffe manier naar het door jou gekozen level toevliegt, wordt duidelijk waartoe de Wii daadwerkelijk in staat is. De snorharen van Mario zijn dan niet te tellen, maar dat hoeft niet. Vaak zijn wel gedetailleerde ondergronden te vinden waarbij helaas alleen de levels onderwater zich niet bij de prachtige beelden weten te scharen door de soms simpele afwerking van de bodem en golfstromen. Het water van bovenaf ziet er daarentegen wél weer goed uit. In zijn totaliteit is Galaxy absoluut één van de mooiste games verkrijgbaar op de Wii dankzij het goede gebruik van sprites, lichtgeving en felle kleuren. [img]files/Johannesquote2.jpg[/img] Welnu, de kleinere aspecten zoals beloofd waren mijns inziens goede veranderingen. Zo viel me op dat de gebruikelijke acht life containers uit 64 en Sunshine plaats hebben gemaakt voor eentje van drie, welke eventueel te verdubbelen is met een levenspaddestoel. Dit zorgt ervoor dat de game net een tikkeltje moeilijker wordt, omdat je dichter bij de dood bent dan voorheen. Het is ook goed om op te merken dat het niet meer helpt om je in het water te begeven om zodoende je leven te herstellen. De muntjes zijn de enige optie. Tegenover deze verscherping van de moeilijkheidsgraad staat wel dat het spel voor de gevorderde platformgamer niet al te moeilijk is. Toch is er genoeg uitdaging te vinden, wat onder andere komt door de zeer leuke toevoeging van kometen. Vooral de Dare Devil Comets zijn speciaal voor diegenen die de game als makkelijk ervaren: versla de eindbaas met slechts één leven. Een welkome aanvulling op de zoveel doorgevoerde veranderingen, want de normale eindbaasgevechten zijn zo kort dat je smeekt dat de vijand nog tot leven komt en sterker dan ooit is. Helaas heeft reanimatie hier geen baat bij. [img]files/42611520071002_191447_11_big.jpg[/img] De duisternis Toch zijn er twee erg kleine dingen die ik minder positief vond. Zo is het duidelijk dat je als een bij, spookje en nog meer interessante vormen het universum kan ontdekken. Mocht je in bezit van een dergelijke power-up zijn en een Power Star pakken verander je plotseling weer terug naar je originele status. Dat is simpelweg jammer, want het is echt niet zoveel moeite om nog een paar alternatieve filmpjes erbij te stoppen waarin Mario wel als bij te zien is die zojuist weer een ster te pakken heeft gekregen. Het is ook nuttig om op te merken dat sommige levels in nog geen minuut te halen zijn. Tot mijn verbazing waren enkele opdrachten zo makkelijk dat er geen tweede keer voor nodig was. Een jammerlijk feit, want ik wil graag keihard werken voor elke ster. Een ander klein punt snap ik ook niet helemaal. Eén brief van Peach is zat om te weten dat ze ontvoerd is. Telkens als ik het spel opstartte kwam Mailtoad naar me toe met steeds dezelfde brief én vijf 1-Up's. Tja, hoe makkelijk wil je het hebben? Conclusie Het is te begrijpen dat laatstgenoemde twee punten bij lange na niet opwegen tegen de geniale levelvorming met zwaartekrachten, de hemelse muziek, de redelijk innovatieve gameplay en bovenal het plezier van het rondhuppelen met Mario op de meest wonderlijke planeten en het alsmaar ontdekken van nieuwe sterrenstelsels. Vooral de levels waarin de actie alleen gericht is op het platformonderdeel zijn van een ouderwets hoog niveau zoals we die eerder tegenkwamen in de vorige twee 3D Mario delen. Tel hierbij ook de terugkeer van de magistrale 2D levels op en je komt tot geen enkele andere conclusie dan dat Super Mario Galaxy een galactisch goed spel is dat geen enkele gamer mag missen! [img]files/Johannesscore.jpg[/img] Eindoordeel Super Mario Galaxy is door de afwezigheid van Super Smash Bros. Brawl de Wii game waar jij de winter mee door komt! De onderstaande score is een gemiddelde van alle scores die onze redactie toegekend heeft.[/b]

N1 Score: 9.6

+

-

Gekoppelde games

Super Mario Galaxy (Wii)