[Review] Geschreven door Quint op 2008-02-20 16:56:53

Sonic Riders: Zero Gravity

“Nog twee maandjes wachten voordat we eindelijk met Mario & Co aan de slag kunnen in Mario Kart Wii! Lekker met zo’n stuurtje een beetje racen enzo en als dat je niet bevalt, pak je gewoon je GameCube-controller! Ideaal! Verder kun je uiteraard tegen vrienden racen in een volwaardige multiplayer, zitten er een hoop nieuwe characters en wagens in én de creatieve levels keren uiteraard terug! Man, ik heb echt zo’n zin in deze game!” Voor de mensen die deze woorden zelf gezegd zouden kunnen hebben, zeg ik: HO EENS EVEN! Vergeten we hier niet iets? Hoezo twee maanden wachten? Sonic Riders: Zero Gravity, anyone? Sonic Riders: Zero Gravity mag je de directe tegenhanger noemen van Mario Kart Wii. Beide games releasen ongeveer tegelijkertijd en zijn gebouwd rondom het race-principe. Hetgeen waar SEGA met haar titel echter afwijkt van Nintendo’s spel, ligt hem in de uitwerking en vooral de sfeer. Het spel combineert namelijk de fun van Mario Kart met de sfeer en snelheid van de serieuzere en lastigere gameserie F-Zero.

[url=/files/Sonic_Riders_2__Zero_Gravity_by_Sil][img]/files/Sonic_Riders_2__Zero_Gravity_by_Sil.jpg width=500 border=0][/img][/url] Controller-keuzes Natuurlijk is nu de grote vraag hoe dit in de werkelijkheid uitpakt. Een simpele Tutorial belooft al meteen veel goeds. Er valt immens veel te leren in het spel en dat alles om de gameplay meer diepgang te geven. Allereerst is daar de keuze tussen de Wii Remote en de GameCube-controller. Jawel, u leest het goed: deze game heeft een volledige ondersteuning van de vertrouwde kubus-controller! Ik had de neiging mijn Wii Remote gelijk het raam uit te gooien, maar toch gaf ik het dingetje een kans. Achteraf bleek dit natuurlijk tijdverspilling te zijn, want in een racer als deze kan simpelweg niets opboksen tegen de simpliciteit en precisie van een Wavebird. Ondanks het feit dat je de mogelijkheid hebt om de Wii Remote in twee verschillende posities te houden, horizontaal of verticaal, mocht het niet baten wat betreft het sturen. Het werkt gewoon onhandig; je kunt de afstandsbediening kantelen, maar je kunt ook de D-pad gebruiken. Het rare is dat het niet is toegestaan één van de twee opties uit te schakelen. Dit resulteert in aparte taferelen als je de D-pad wilt gebruiken en de Wii Remote niet stil kunt houden tijdens het racen. I, Robot-spinoff Zoals gezegd werd de GameCube-controller al gauw geprefereerd en de Wii Remote ging terug de kast in. Heh, wat fijn. Het oude, vertrouwde gevoel van een enkele controller in je hand met een simpele en precieze besturing. Ik startte de singleplayer op en werd meegesleurd in een slap verhaaltje. Een vreemde meteoriet is neergestort op Sonic’s planeet en stelt hem in staat de zwaartekracht te manipuleren. Uiteraard wil Dr. Eggman deze ook hebben en stuurt zo een door het lint geslagen leger van robots op Sonic en zijn vriendjes af. Er zitten nog allerlei vage zijstukken, redenen en complicaties in en aan dit verhaal, maar als puntje bij paaltje komt blijft het gewoon een slechte I, Robot-spinoff. Maar goed, beter iets dan niets natuurlijk, want een verhaallijn volgen in een racer is op zich wel vernieuwend te noemen. Enig nadeel is wel dat er nu een verplichting opduikt die ervoor zorgt dat je na iedere race een filmpje moet bekijken om te zien waar het verhaal naar toe wilt. Deze filmpjes zijn echter wél leuk in elkaar gezet waarbij de originele stemmen van de Amerikaanse tekenfilmserie natuurlijk niet ontbreken. Toch halen ze je een beetje uit het race-ritme, ware het niet dat je binnen anderhalf uur al door het verhaal bent geraced en dan de credits voorbij ziet komen. Dit is echter een schijneinde, want je kunt het verhaal ook spelen vanuit het oogpunt van de Babylon Rogues; de rivalen van Sonic en zijn vrienden die je tegenkomt in Sonic’s verhaal. In deze 'tweede' singleplayer speel je andere levels en dus is het een compleet nieuw avontuur. Daarnaast is het leuk om te zien wat zij allemaal doorstonden, terwijl je weet wat Sonic op dat moment deed. [url=/files/sonic-riders-zero-gravity-20070822113814563_640w.jpg][img]/files/sonic-riders-zero-gravity-20070822113814563_640w.jpg width=500 border=0][/img][/url] Mitsgaders speel je aan het eind van het eerste avontuur gelijk de World Grand Prix-mode vrij, waardoor je ook gewoon de modus kunt spelen waarvoor je eigenlijk een racer koopt. Achteraf gezien is het tweezijdige verhaal dus alleen maar een erg leuke extra en dus een pluspunt. Maar hoe gingen deze races nu eigenlijk? Waren ze leuk om te doen of was het een marteling om deze anderhalf uur te doorstaan? Welnu, dit antwoord zal velen verbazen na de matige cijfers van SEGA’s laatste games, maar Sonic Riders: Zero Gravity maakt veel goed. Heel veel goed. SEGA’s trukendoos In plaats van karts rijden Sonic en kornuiten op hoverboards. In combinatie met het zwaartekrachtverhaal biedt dit uiteraard een hoop mogelijkheden in het racegenre en hier wordt dan ook optimaal gebruik van gemaakt. Een bocht die te scherp is om normaal te nemen, wordt namelijk een stuk simpeler en spectaculairder wanneer je de tijd vertraagt en de zwaartekracht manipuleert om zo stil te hangen in de lucht. Vervolgens zorg je ervoor dat je character de juiste richting opkijkt waarna je de eerder ingedrukte knop loslaat. Je zult dan met een boost de gewenste kant in gelanceerd worden. Zo’n bocht bevindt zich vaak in een omgeving van een aantal objecten. Deze zullen uiteraard ook bewegen en beïnvloed worden door de zwaartekracht, wat erg mooie beelden met zich meebrengt. Soms is het zelfs mogelijk om op deze manier een shortcut te vinden; je lanceert jezelf dan bijvoorbeeld op een baan die zich linksboven je bevindt. Het beeld draait dan gewoon mee, waardoor je jezelf je tegenstanders vanaf grotere hoogtes in ziet halen. Overigens wil ik nog een kleine kanttekening plaatsen bij het inhalen van personages. Het maakt niet uit vanaf welke kant je je tegenstander inhaalt, of je personage zwaait hem 180 graden achter zich na gepaard met een sarcastisch ‘cya’. Dit staat nogal stom als je duidelijk ziet dat je tegenstander zich rechts van je bevindt en jij staat te zwaaien naar niemandsland. [url=/files/sonic-riders-zero-gravity-20070822113815235_640w.jpg][img]/files/sonic-riders-zero-gravity-20070822113815235_640w.jpg width=500 border=0][/img][/url] Naast deze truc is het ook mogelijk een turbo uit te voeren. Ook hier vertraag je de omgeving en verander je de zwaartekracht. Je zult dan vooruit schieten in een gigantisch hoge snelheid en allerlei objecten lostrekken van hun plek. Knal vervolgens tegen deze objecten aan om jezelf er aan af te zetten, zodat je nóg sneller gaat. De bijbehorende beelden, de blureffecten en de bewegingen van je character zorgen ervoor dat dit erg gave momenten zijn, waar je zeer intens van geniet. Zó snel heb je nog nooit geraced. Helaas is het niet zo dat je deze bovengenoemde trucjes onbeperkt uit kunt voeren. Er is namelijk weer een balkje aanwezig wat je eerst dient op te vullen. Deze vult echter gemakkelijker dan je denkt en vandaar dat je ook zelden zo’n desgewenste truc niet op het juiste moment kunt uitvoeren. Je vult het balkje namelijk door trickjumps uit te voeren. Deze jumps maak je door je sprong te timen op de speciaal daarvoor bestemde stukken baan. Je personage zal dan een stoere jump uitvoeren. Hoe beter de timing, hoe efficiënter de landing en hoe meer punten voor het balkje. Een erg leuke toevoeging, die uitdaging biedt en tegelijkertijd noodzakelijk is voor andere zaken in het spel.

Sonic Riders: Zero Gravity II

Pimp my hoverboard Alsof dit allemaal nog niet genoeg is, heeft SEGA er nóg een gigantisch groot aspect bij gestopt op het schijfje. Ieder character heeft zijn eigen standaardhoverboard. De één stuurt iets beter, de ander boost iets sneller, maar het échte verschil zit hem in de uitbreidingsmogelijkheden. Jawel, ook in Sonic Riders valt te tunen. Gelukkig is het niet zo urban zoals we dat kennen uit andere games, maar simpel en heel erg doeltreffend. Op elke baan vind je de bekende ringen uit de Sonic-serie. Na een bepaald aantal te hebben verzameld, kun je tijdens de race je board uitbreiden met een simpele druk op een enkele knop. De eerste upgrade is voor vrijwel ieder character een hogere max speed. Het spel geeft namelijk automatisch gas, waardoor je je alleen maar hoeft te richten op het sturen en de eerder besproken zaken. Op een gegeven moment heb je je maximale snelheid bereikt, maar deze wordt dus met deze upgrade verhoogd. Verzamel je nog meer ringen, dan kun je je hoverboard tot maar liefst drie keer toe opvoeren. Dit verschilt bij ieder character aanzienlijk en dit is echt onwijs leuk gedaan. Zo kan Sonic grinden, levert Knuckles zijn hoverboard in voor een motor waardoor hij door obstakels en muren kan rijden en Tails kan met zijn board vliegen in de lucht. Al deze extra’s bieden toegang tot shortcuts en dus zijn bepaalde afsnijroutes alleen maar toegankelijk voor bepaalde characters. Uiteindelijk is dit uiteraard allemaal goed uitgebalanceerd, zodat het wel eerlijk blijft. Toch blijft het een erg goed uitgewerkt en uniek concept, wat leuk is om te doen in een race.

[url=/files/sonic-riders-zero-gravity-20070822113815969_640w.jpg][img]/files/sonic-riders-zero-gravity-20070822113815969_640w.jpg width=500 border=0][/img][/url] Verder zitten er ook nog items in de game, maar die zijn iets minder boeiend doch wederom een leuke extra. Zo pak je als je achterligt soms wat extra ringen op, krijg je een energieveld om je heen dat op zijn beurt extra ringen aantrekt, krijg je een tijdelijke boost of sla je met een object om je heen. Lig je voor, dan heeft een item eigenlijk alleen maar nadelen. Je beeld wordt bevuild met allerlei kleuren, er gaat een bal aan je board hangen waardoor je wordt vertraagd of je kunt geen turbo gebruiken ook al zou je dat willen. Al deze items worden automatisch geactiveerd nadat je ze hebt gepakt. Je kunt ze dus niet afschieten of iets dergelijks en dat is alleen maar goed en praktisch. Met de snelheid van de game is dat namelijk haast onmogelijk. Watertanden Al deze geweldige gameplayelementen zitten gestopt in een zestiental levels. Acht verschillende werelden kennen twee verschillende maps, die allen een lust voor het oog zijn met erg mooie graphics, geen pop-ups en geweldige special effects. Vooral het waterlevel in Sonic’s verhaal deed me watertanden en liet mij de kracht van de Wii weer eens ervaren. [url=/files/sonic-riders-zero-gravity-20070919092617748_640w.jpg][img]/files/sonic-riders-zero-gravity-20070919092617748_640w.jpg width=500 border=0][/img][/url] De soundtrack van de game kent eigenlijk ook alleen maar voordelen. Het is een beetje trance/drum & bass-achtig en werkt erg opzwepend. Het zet de sfeer sterk neer en dat maakt het een geniale en waardevolle toevoeging. Ook het veranderen van de muziek wanneer je de tijd vertraagt en de zwaartekracht beïnvloedt, is tof gedaan. Multiplayer en online Ben je uitgekeken op de singleplayer, dan kun je eens een kijkje gaan nemen in de volwaardige multiplayer. Tot vier spelers kun je tegen elkaar racen met alle spelelementen inbegrepen. Een uitstekende manier dus om het kortdurende singleplayeravontuur te verlengen. Iets anders wat de duur van de singleplayer aanzienlijk verlengt, is de hoeveelheid unlockables. Er zijn een hoop characters vrij te spelen en ook het aantal geheime hoverboards is enorm groot en variërend. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een bezemsteel met straalmotor. Last but not least is er ook nog een online-modus aanwezig, maar die is helaas beperkt tot het uploaden van highscores en het downloaden van ghosts. Erg jammer, want ik had graag tegen andere spelers via het wereldwijde web gespeeld. Een grote misser dus. [url=/files/sonic-riders-zero-gravity-20070919092619623_640w.jpg][img]/files/sonic-riders-zero-gravity-20070919092619623_640w.jpg width=500 border=0][/img][/url] Conclusie Al met al is Sonic Riders: Zero Gravity een erg goed en degelijk spel. Het kent sensationele snelheid, geweldige special effects, een sterke soundtrack, nette graphics, de sublieme mogelijkheid om je GameCube-controller te gebruiken, enorm veel diepgang qua gameplay, een rendabel instapniveau, twee verschillende verhaallijnen, veel unlockables en een solide vierspeler-multiplayerstand. Enige minpunten zijn de ontbrekende vierspeler-online-modus, het toch wel noemenswaardige slappe verhaal (ook al is het een erg leuke extra), de matige Wii Remote-besturing en een enkel schoonheidsfoutje. Toch blijft het spel uitstekend overeind en daarom durf ik met alle eerlijkheid en moed te zeggen dat de game zich uitstekend kan meten aan titels als Mario Kart en F-Zero. Een must-have voor iedere race-liefhebber die eens toe is aan wat meer diepgang en uitdaging binnen het genre.

N1 Score: 9

+

-

Gekoppelde games

Sonic Riders: Zero Gravity (Wii)