[Review] Geschreven door Marcel op 2008-03-13 10:50:32

Battalion Wars 2

Na mijn succesvolle campagne door de wereld van Advance Wars: Dark Conflict heb ik mijn zinnen gezet op een nieuw kleinschaliger conflict. Het eerste Battalion Wars spel op de Gamecube was een leuk probeersel. Battalion Wars 2 oogt beter, speelt soepeler en is op alle fronten verbeterd. De vraag is echter of al deze toevoegingen noodzakelijk zijn en of het überhaupt zin heeft om aan het Battalion Wars concept te sleutelen. Een Engelse theeleut onder de naam “Colonel Windsor” heeft de aanval geopend op het Solar Empire. De Anglo-Islands denkt dat het keizerrijk bezig is met de bouw van een wapen. Een salvo van bommen raakt de prominente vloot van het Solar Empire en de Aziaten gaan over op een verdedigende tactiek. Je eerste opdracht is het bevechten van de Anglo-Islands in een reeks schermutselingen. In Battalion Wars 2 krijg je een bataljon van eenheden tot je beschikking. Je bent zelf één van de rondrennende soldaatjes en je kunt op ieder moment wisselen tussen je eenheden. Met het volgcommando rennen de overige eenheden gewillig achter je aan. Je kunt een groep soldaten ook achterlaten met het wachtcommando. Als een vijandelijke tank van de helling afrolt en zich klaarmaakt om je eenheden aan te vallen, kun je hem zelf vol pompen met lood door constant op de B knop te rammen terwijl je je vizier vastzet met de Z knop. Een enkel groepje units is natuurlijk niet sterk genoeg en met de A knop geef je een aanvalscommando aan je overige eenheden. Na genoeg combinaties van de A- en de B-knop druipt het vijandelijke leger af en kun je verder marcheren door het bezette gebied.

Landje pik Tijdens je veldtocht kom je diverse gebouwen en vlaggen tegen. De meeste zijn in het bezit van de vijand en met de A knop kunnen je eenheden overgaan tot overname. Nadat de vlag gehesen is, krijg je nieuwe eenheden tot je beschikking en word je gecomplimenteerd door je leidinggevende. De ontzettend irritante personages herinneren je er constant aan wat je moet doen. Battalion Wars is wederom opgebouwd rond het steen, papier, schaar principe. Een tank is sterk tegen soldaten, een vliegtuig tegen tanks en een anti-air tank kan ingezet worden tegen vliegtuigen. De vijand vertelt je altijd wat ze gaan doen. “We are going to use ze BAZOOKA VETS now!”. Vervolgens antwoord een vertegenwoordiger van je eigen leger. “The enemy is sending BAZOOKA VETS, use your FLAME VETS to shoot them!” De eeuwige cliché van “Der Kaiser!”, “Americans rule!”, “We shall defend the Motherland” en “I die with honor!” komen je na een half uur al de strot uit. Ieder personage heeft een zo irritant mogelijke stem meegekregen. “Anyone fancy for a cup of tea?” De overige onderdelen van de presentatie zijn net zo slordig. Van het verhaal snap ik nog steeds niets. Het is niet zozeer dat het plot moeilijk is. Integendeel: de slechte Duitsers die plannetjes hebben om de Russen en Amerikanen tegen elkaar uit te spelen hebben we al eens eerder gezien. Het gaat mis als de game met flashbacks de commandanten en generaals waar je totaal geen binding mee hebt, probeert uit te diepen. Ineens vecht je in een legendarisch gevecht van dertig jaar geleden. Het volgende moment keert het spel terug naar de hedendaagse tijd en probeert men een link te leggen tussen de gebeurtenissen. De ontwikkelaars hebben duidelijk een gave om een nietszeggend, oppervlakkig verhaaltje te veranderen in een epische vertelling die zijn weerga niet kent en waar je zelf niet wijzer uit wordt. Excite Wars De technische kant van het spel valt weinig op aan of op te merken. De cartooneske soldaatjes ogen best leuk en ook de tanks zijn gedetailleerd met bewegende rupsbanden en machinegeweren. Het spel laat echter heel wat steekjes vallen bij het camerawerk. Ten eerste heb je weinig mogelijkheden om de camera aan te passen. Met de C-knop kun je wisselen tussen drie verschillende standen. Op sommige momenten neemt het spel de camera echter zonder succes in eigen hand. Ineens bekijk je de strijd van boven zonder dat je ook maar in staat bent om iets te raken. Het spel verdient wel lof voor de grote uitgestrekte gebieden die soms best veel details kennen. Het probleem is echter dat je je erg gelimiteerd kunt voortbewegen over het slagveld. Je kunt alleen aan de kant rollen of een huppeltje maken en niet klimmen of je landschap benutten. Hier en daar staat een bunker om in te nemen of een stroomhek waar je niet doorheen kunt zonder dat je eerst de generatoren sloopt. Het leveldesign is aanzienlijk beter tegenover het eerste deel maar wel veel oppervlakkiger en minder interessant opgebouwd. De hoogtepunten zijn ongetwijfeld de levels waarbij je met verkenningsjeeps over het landschap moet stunten. De controls zijn rommelig maar dat mag de pret niet drukken. De Wii afstandsbediening wordt gebruikt om de geluiden van je wapens ten gehore te brengen. Je zou denken dat men er na Zelda en Red Steel achter was dat de Wii Remote daar niet geschikt voor is. Het geluid klinkt wederom dof en voor je het weet ben je in een laatje op zoek naar je uitgehongerde Tamagotchi. Het gepiep komt echter niet van Japanse prullaria maar uit de speaker van je Wii controller. De overige geluiden zijn eveneens niet om over naar huis te schrijven. De ontploffingen zijn best aardig maar de game heeft slechts één of twee muziekjes. Het grootste deel van de tijd luister je naar het irritante getetter van je superieuren en probeer je om zo snel mogelijk door de missie heen te knallen. Strategie op de bon De missies worden meestal gerekt door speciale gebeurtenissen. Je wordt bijvoorbeeld opgedragen om basissen in een bepaalde volgorde in te nemen of je moet eerst gevangenen bevrijden. Het uitgestrekte landschap wordt nauwelijks benut tijdens het vechten en meestal kun je de vijandelijke basis maar van één kant aanvallen. De strategische kant van de game is nergens te bekennen. De enige strategie die je hebt is de keuze om te wachten en te verdedigen of de vijand in de pan te hakken. Je zult meestal voor dat laatste kiezen. De toevoeging van boten is noemenswaardig maar brengt ook weinig diepgang met zich mee. Het besturen van een vliegtuig, tank of boot voelt niet radicaal anders. Daarnaast mist de game de broodnodige afwisseling in de verschillende klassen. De intelligentie van je eigen leger en dat van de vijand is niet om over naar huis te schrijven. Halverwege de opmars kom je erachter dat je broodnodige luchtafweergeschut ergens tegen een rots gestrand is en de bazooka soldaten verdwaalt zijn in het bos. De artillerie eenheden die constant tegen een onbreekbare muur aan het schieten zijn, bieden ook weinig uitkomst. Uit noodzaak neem je zelf een tank onder controle en knal je de vijand aan gort. Het is effectiever om als Rambo door een level heen te razen dan een goed uitgestippelde strategie uit te denken. De game biedt daarnaast te weinig uitdaging en kan binnen een uurtje of acht uitgespeeld worden. Je zult niet snel geneigd zijn om missies opnieuw te spelen. Ten eerste omdat er geen checkpoints zijn en je na het falen van een missie weer helemaal opnieuw moet beginnen. De game is ook niet echt moeilijk dus je zult al snel de felbegeerde S- en A-ranks halen. Een belangrijke toevoeging is de online mode. De game draait online zeer soepel zonder noemenswaardige lag. Je kunt ervoor kiezen om met “Friends” te spelen of met “Anyone”. De “Anyone” optie is veel uitgebreider dan in andere Wii games. Je kunt kiezen welke partij je wilt zijn en op welk level je wilt spelen. De game zoekt zelf naar spelers die hetzelfde als jij prefereren. Het gebruik van Friendcodes geven je meer opties maar de hoofdmoot blijft het knallen op vijandelijke eenheden. In de co-op stand kun je het samen opnemen tegen een computer bestuurd leger. Het is jammer dat het spel maar met twee spelers tegelijk gespeeld kan worden. Een online optie voor vier man had niet misstaan. De game bevat ook geen splitscreen mode of een alternatieve mode nadat je de campaign hebt uitgespeeld. Met een totaal van twee verschillende spelopties is Battalion Wars 2 wat magertjes. Ende Battalion Wars 2 is geen slechte game. Het is ‘gewoontjes’: niets is perfect uitgewerkt of blinkt uit. Het is een typisch middelmatig spel met een leuk grafisch stijltje en er zijn weinig veranderingen doorgevoerd in de angst dat het spel daardoor niet meer werkt. Het is niet verwonderlijk dat Nintendo Battalion Wars 2 in een dermate rustige periode heeft uitgebracht. Wellicht hoopt men dat we door de droogte overgaan tot het kopen van dit soort standaard knal en schiet spelletjes. Het grootste minpunt is het gebrek aan strategie iets dat je wel mag verwachten van een game die afstamt van de Advance Wars serie.

N1 Score: 6.5

+

-

Gekoppelde games

Battalion Wars 2 (Wii)