[Review] Geschreven door Sander op 2002-10-25 04:42:37

Super Mario Sunshine

Na zijn ‘echte’ laatste optrede in Mario 64 werd het een beetje stil rond Mario. Mario mocht dan nog wel rond scheuren in een Kart, of het feestbeest spelen in een Party, hij was verder niet aanwezig in zijn ‘reguliere’ bezigheden. Het leek wel of hij op vakantie was….. Dat hij op vakantie was, is inderdaad correct. Een vakantie met niemand minder dan Princess Peach (met wie dacht je anders dan?) naar een subtropisch eiland genaamd Delphino. Niet dat het echt een vakantie werd zoals zei die hadden voorgesteld. Je hebt mensen die het leuk vinden om sportief bezig te zijn op hun vakantie, of juist zin hebben in helemaal niets. Waarschijnlijk hadden Mario en Peach dat laatste graag gewild. Maar al tijdens de landing van het vliegtuig ziet het er naar uit, dat dit een vakantie zou worden met veel ‘activiteiten’. Het vliegtuig zet de remblokken flink op de wielen tijdens de landing. Eenmaal buiten blijkt dat er een kleverige smerige smurrie over de baan is gesmeerd. Mario wordt meteen de landingsbaan opgestuurd om uit te vinden wat er aan de hand is. Uiteindelijk komt hij bij een raar mechanisch beestje te staan, die Mario meteen ‘registreert’ als zijn eigenaar. Voor je het weet zit dat ding op Mario’s rug en begint hij met de ‘User Instructions’. FLUDD is zijn naam, een waterspuiter waar de brandweer jaloers op zou zijn. Met dit ding spuit je de landingsbaan brandschoon. Op het moment dat je denkt dat de twee aangelopen heren Mario bedanken voor de schoonmaak actie, arresteren ze Mario…… Tijdens de rechtszitting wordt er door de aanklager ‘onomstotelijk’ bewezen dat Mario de vervuiler is, aan de hand van getuigen is er een compositie tekening gemaakt en die lijkt erg veel op Mario. Verder wordt het stelen van de Shines, de energie van Delphino nog even in de schoenen van Mario geschoven. Mario wordt veroordeeld, hij moet het hele eiland schoon maken van het gerechtshof, eerder mag hij niet weg…. Je begint als Mario op het plein van Delphino, te vergelijken met het paleis van Mario 64. Hier een daar zitten er klodders verf over de muur, door ‘in’ die verf te springen kom je in een ander gedeelte van het eiland. In elk zo’n level zijn er 8 Shines te vinden. Bij het zoeken van de Shines wordt je gehinderd door allerlei obstakels en in deze Mario game komt het meer op behendigheid neer. Je zult je in veel bochten en sprongen moeten wringen met allerlei twists en turns om ergens bij te komen. Je FLUDD hebt je hierbij hard nodig, die dan ook uitgebreid kan worden met verschillende spuit monden. De standaard spuitmond is een spuiter om te schieten. Verder heeft hij een Hover Nozzle om bij sprongen een stukje te blijven zweven. De andere twee spuitmonden zijn een buitenboordmotor(!) en een raketmond. Met de buitenboordmotor op je rug kun je als een speedboot over het water scheren, en met de raket mond jezelf de lucht inschieten. Dat deze hulpstukken je wat makkelijker maken weet Myamoto maar al te goed, dus worden er op sommige momenten de FLUDD ontnomen door een wat ‘doorzichtige’ vijand. Je komt dan in gebieden terecht die voor 100% zijn concerteert op behendigheid. In het begin is dat nog wel leuk. Maar velen zullen de latere momenten zonder de FLUDD gaan haten, want ikzelf heb vele momenten gehad dat ik die kubus samen met het spel, kapot wilde rossen op de stenen vloer. Natuurlijk zijn er ook zat leuke momenten in het spel, zo is de achtbaan een onvergetelijk moment, of het lekker sadistisch één voor één de pootjes uitrekken van een inktvis is een geweldig bezigheid. Verder brengt Yoshi flink wat leven in de brouwerij. Hoewel hij flink wat kapsones heeft gekregen en alleen uit zijn ei wil komen als je de juiste stuken fruit voor zijn neus houdt, is het een gewoon geweldig om met hem rond te lopen. Hij kan alles wat hij vroeger ook kon, maar nu kan hij ook meters ver rond staan kotsen met vruchtensap. De levels zijn ook goed ontworpen en erg fantasierijk. Elk level is totaal anders en erg uitgebreid, verder zijn de graphics dik in orde. Vooral het water ziet er prachtig uit. Er zijn echter enkele textures wat laag in resolutie, maar dat valt nauwelijks op als je aan gamen bent. Een andere kantekening is soms de ondoorzichtigheid van het moment. Wat ik daarmee bedoel is dat je soms bijna niet uit kan vogelen wat je moet doen. Zo zit je in Hotel Delfino maar te zoeken hoe je bij een Shine moet komen, Yoshi is daar maar die heeft zin in een ananas, en die kun je nergens vinden. Totdat je door stom toeval er achter komt dat er een vochtige plek in het plafon zit en dat je dan d.m.v. een walkick tegen de muur, ‘door’ het plafon heen kan, en dan uitkomt op een bodem van een bad….. en dit soort situaties komen wel meer voor. Een andere, toch wel flinke drawback van de game is het aantal levels en de levensduur. Er zijn maar 8 levels, die je, als je eenmaal weet wat je moet doen, zo zijn uitgespeeld (afgezien van de acrobatische momenten). 8 levels zijn gewoon te weinig, Mario 64 had er 15, dus dat is bijna gehalveerd. Toch maakt de muziek veel goed, het geluid is helder en er zijn veel nieuwe, maar ook oude melodieën in verwerkt die meteen weer de specifieke Mario gevoel omhoog laat borrelen. Tot slot kan ik concluderen dat het een goeie Mario game is, er zitten vele onvergetelijke momenten in die elke Mario fan moet meemaken, maar toch merk ik dat er een klein beetje teveel haast is gemaakt met het afmaken van de game. Vroeger was Nintendo niet te beroerd om een game uit te stellen en dat leverde veelal een beter uitgewerkte game. Ook de ‘frustratie factor’ ligt vrij hoog, maar dat zou een zelfrespectterende platformgamer niet als een blokkade moeten zien, maar als een uitdaging. Want al met al, dit is de beste platform game op dit moment op alle systemen!

N1 Score: 8.8

+

-

Gekoppelde games

Super Mario Sunshine (Nintendo GameCube)