[Review] Geschreven door Marcel op 2008-08-26 12:21:20

Soul Calibur Legends

Soul Calibur II was één van de populairste fighting games op de GameCube. De serie keert terug op de Wii zonder de redder van Hyrule en zonder een kwaliteitskeurmerk. A tale of souls and swords... Soul Calibur Legends is wellicht de meest teleurstellende verandering van een bekende franchise. Het concept van de game is simpel. Je begint met de held Siegfried die zijn koningrijk moet helpen om een andere grootmacht te verslaan. Dit doe je door de Wii Remote in je hand te nemen en met de Soul Edge en andere wapens alles kort en klein te hakken. De presentatie van de game laat veel te wensen over. In plaats van enerverende filmpjes wordt het verhaal verteld met tekstbalkjes en zinloze uitleg. De game dient om het achtergrondverhaal van de Soul Calibur serie wat meer uit te diepen. Aangezien we onder andere Darth Vader, Link, Spawn en Yoda voorbij hebben zien komen in de meest recente Soul Calibur titels is het opmerkelijk dat Namco überhaupt nog moeite doet om het verhaal te verduidelijken.

De andere Soul Calibur games haalden alles uit de hardware waarop ze verschenen. Met Soul Calibur II en III in het achterhoofd is Soul Calibur Legends ronduit lelijk. De spelfiguren zien er op zich best aardig uit met de bekende kledij en harnassen. Aan de andere kant zijn de levels kaal en sommige vijanden lijken wel te zijn ontsnapt uit een N64 titel. De belichting in de game is overal hetzelfde waardoor het spel een nogal saai en generiek uiterlijk heeft. De besturing werkt echter verrassend goed. Je kunt met je zwaard steken of zwaaien. Je aanvallen en combo’s zijn afhankelijk van de bewegingen die je maakt met de Wii afstandsbediening. Het is jammer dat het vechtsysteem niet meer dan twee á drie combo’s heeft. Je kunt met een zwaai van de Nunchuk wegduiken en je hebt ten slotte nog een extra sterke aanval tot je beschikking. Het grootste deel van de stages kun je met twee characters doorlopen. Helaas is er weinig moeite gedaan om de vechtstijlen te onderscheiden. Namco noemt de game een action adventure maar van een avontuur is weinig sprake. Afgezien van de gelimiteerde vechtmogelijkheden zijn ook de puzzels te simpel en te saai voor woorden. Je zult regelmatig een standbeeldje draaien of vuur doven om een deur te openen. De game geeft je niet alleen het gevoel dat je alles al eens eerder hebt gedaan. Je hebt daadwerkelijk vijf minuten eerder precies dezelfde puzzel al eens opgelost. Eternally retold De herhalende eigenschappen worden nog eens extra versterkt door de levels. Na een korte speelsessie worden de eerste gebieden alweer herhaald. Je krijgt simpelweg een andere route of meer vijanden voor je kiezen. De vijanden zijn eveneens erg saai. Een monster of een skelet die met enkele zwaardslagen aan flarden ligt. De eindbazen zijn uiteraard de andere Soul Calibur fighters die na een nederlaag soms bij Siegfried aansluiten. Je kunt op deze manier nieuwe characters en wapens verzamelen. Helaas levert ook dit geen nieuwe gameplay op. Aan alles merk je dat het spel niet kan tippen aan andere Soul Calibur delen. Een kasteel bestaande uit kale grijze gangen of een bruine smurrie dat door moet gaan als slagveld. Namco doet er alles aan om te voorkomen dat je doorgaat met spelen. Een groep bondgenoten brengt verslag uit van de belangrijkste gevechten. Het loopt meestal uit op een dialoog tussen Michael en Brian. Ze zeggen dat winnen onmogelijk is en dat jij de laatste redding bent. Je bent ondertussen al een kwartier lang dezelfde skeletten aan het doodhakken met je zwaard of zweep. Daarbij komt ook nog eens dat de muziek nauwelijks opvalt. De meeslepende en opzwepende muziek uit de andere spellen heeft plaats gemaakt voor wat achtergrond getrompetter en getrommel. Een Soul Calibur game is natuurlijk niet compleet zonder een multiplayer optie. De eerste optie is de mogelijkheid om met twee spelers op ‘avontuur’ te gaan waarbij het beeld verticaal gedeeld wordt. Aangezien de grafische kant van de game weinig te bieden heeft heb je nauwelijks kwaliteitsverschil met twee spelers. De game geeft je ten slotte nog een optie om het tegen een andere speler op te nemen in de versus mode. Met een keuze uit acht characters waarvan er eentje niet in het Soul Calibur universum thuishoort is ook dit geen interessante extra. Conclusie Soul Calibur Legends is een afgeraffeld, eenzijdig en bovenal saai spel. De game weet zichzelf nauwelijks te onderscheiden van andere hack & slash spellen en de audiovisuele kant maakt weinig indruk. Wil je toch graag genieten van de Soul Calibur serie dan raad ik een set van GameCube controllers en Soul Calibur II aan. Als je die game al hebt dan is het wellicht beter om te investeren in een nieuwe console en Soul Calibur IV in huis te halen.

N1 Score: 5

+

-

Gekoppelde games

Soul Calibur Legends (Wii)