[Review] Geschreven door RutgerK op 2004-01-21 05:16:01

Intro

Een poosje later dan verwacht is hier dan toch de review van de jongste telg uit de Need for Speed familie. Is het een waardige toevoeging aan de reeks, of betreft het slechts een opgeblazen hype? Je leest het in deze review... A long time ago Need for Speed is al jaren een respectabele race serie. Hoewel niet bij iedereen in de smaak vallend, weten veel race-fans zichzelf altijd wel bezig te houden met deze games. Ikzelf ben een van die fans die EA’s dure bolide race festijn al sinds het begin digt. Een klein jaar geleden, enkele weken voor de E3, werd een nieuw deel uit deze reeks aangekondigd: "Need for Speed: Underground". Na het ietwat teleurstellende NFS: Hot Pursuit 2 had deze game meteen mijn volle aandacht. Niet alleen omdat EA de door mijzelf geliefde serie van plan was uit te breiden, maar ook om het feit dat de bekende Need for Speed formule volledig omgeslagen was. Van het “racen met wagens waar je in het echt alleen maar van kan dromen” idee was weinig overgebleven en om in te spelen op de successen van de welbekende films “The Fast and the Furious” deel 1 en 2 besloot EA/Black Box over te gaan op het straatrace concept.

Een goede en verwachtbare keuze als je het mij vraagt. EA staat sowieso bekend om het meeliften met andermans successen dus is deze ommekeer niet vreemd. Bovendien was er nog niet echt een echt goede ver-gaming van het straatrace concept en dus zou het de honger hiernaar van vele gamers kunnen stillen. Mits het goed uitgevoerd zou worden natuurlijk. En op dat punt kan ik jullie geruststellen – dat is met vlag en wimpel gelukt. Need for Speed: Underground is een van de betere serieuze bedoelde racers die er op dit moment verkrijgbaar is. Let's go Underground Natuurlijk zijn er verschillende onderdelen om je in uit te leven, maar het onderdeel waar de game in wezen om draait luistert naar de naam Underground. In deze mode ga je uitdaging na uitdaging aan al geld en upgrades verdienend op je weg naar de top. Deze uitdagingen bestaan uit 5 verschillende soorten krachtmetingen: circuit, sprint, lap knock-out, drift en drag, welke ik later in deze review nader verklaar. Door deze uitdagingen te winnen verdien je een zak geld en unlock je verschillende upgrades om je auto mee op te peppen. Dit “tunen” is een van de aspecten die deze game maken tot wat het is. Black Box heeft hierop duidelijk haar best gedaan, want er zijn weinig dingen die je niet aan de auto kan veranderen. Er zijn twee verschillende soorten upgrades, te weten de visual upgrade en de performance upgrade. Zoals de namen al aangeven omvat de ene soort alle dingen die je aan het uiterlijk van de auto kan veranderen als bumpers, spoilers, hood scoops en uitlaten, terwijl de andere soort de upgrades omvat die het rijgedrag van de auto aanpassen. Hoewel de performance upgrades wat beperkt zijn, zijn er genoeg visuele upgrades om dit te compenseren. Er is zoveel aan de auto te bewerken dat je vaak langer bezig bent met het opkrikken van het uiterlijk van je auto dan dat je bezig bent met een gemiddelde race. Dit is op de een of andere manier niet zo vervelend als bij andere games waarbij je je eigen character maakt en daar eerst verplicht een kwartier jezelf mee moet irriteren wat dan meestal resulteert in een snel afgeragd flut poppetje. In tegenstelling zelfs, met Need for Speed: Underground bekijk je graag nog even alle verschillende soorten special paints om te uit te zoeken welke jouw auto het meest cool maakt en welke in de smaak bij de toeschouwers zal doen vallen. Dit is namelijk ook van belang bij de voortgang van het spel. Je racet namelijk niet alleen om eerste te worden, maar ook om zoveel mogelijk stijlpunten te scoren. Deze punten krijg je wanneer je iets opmerkelijks doet, als een bocht nemen met een drift, of vlak langs een tegenliggende auto razen. Met deze stijlpunten vul je een stijl balkje dat, wanneer gevuld, toegang geeft tot een nieuwe visuele upgrade.

Upgrades 'n Speelmodi

Niet alleen unlock je visuele en performance upgrades, maar Black Box heeft ook voor een arsenaal aan wagens gezorgd die je tegenkomt wanneer je jezelf een weg baant door de maar liefst 111 challenges. Mitsubishi Lancer, Toyota Supra, Toyota Celica, Golf GTI, noem het maar op, zo’n beetje elke goed tunebare auto zit erin. Zoals in elke race game begin je met een crappy auto als een Dodge Neon, welke je door gebrek aan geld alleen een andere kleur kan geven. Als je met die vernederende vertoning toch een paar keer hebt gewonnen, kom je al de eerste upgrades tegen. Het blijkt vervolgens magistraal hoe veel beter een saaie everyday car er uit kan zien wanneer er een spoilertje of bumpertje op getimmerd is en er een special paint overheen gekwakt is. Dit is dan ook een van de drijfveren om je door de game heen te helpen; de auto creëren die het best bij jou past en die al de anderen laat zien wie er de baas is.

Eentonig Ik noem dit een drijfveer omdat het race element alleen niet genoeg in huis heeft om je bezig te houden. Dit gaat na een poosje namelijk vervelen wat deels tot geheel te danken is aan de tracks waarop je racet. Hoewel prima ontworpen, race je maar in een stad, waarbij de routes door de stad steeds wijzigen. Dit betekent dus dat je de hele tijd de zelfde punten tegenkomt, maar toch via een andere weg van a naar b rijdt, wat op den duur toch gaat vervelen. Een grimmige duistere sfeer creëren is Black Box met de vochtige wegen, omgeven met volgespoten muren goed gelukt, maar het ontbreekt toch flink aan variëteit, wat een van de weinige grote minpunten aan de game is. Naast dit gebrek aan afwisseling zijn er echter wel genoeg verschillende rijstijlen ter compensatie. Zoals ik al aan het begin van deze review meldde, zijn er 5 verschillende soorten race stijlen om de beste in te worden. Ik zal deze in vogelvlucht met jullie doornemen: Circuit Deze mode spreekt voor zich. Je racet tegen 3 tegenstanders in een afgezet parcours door de stad, waarbij de eerste die over de eindstreep komt weggaat met de zak geld. Sprint Praktisch hetzelfde als de circuit mode, alleen race je nu van punt A naar B en dus is het maken van een fout een stuk fataler dan bij de circuit mode. Drag De mode waar eigenlijk het hele street race gebeuren om draait. Laat op een kort stukje weg zien dat jij de beste zenuwen hebt door op tijd naar de volgende versnelling te schakelen. Op tijd schakelen is echter niet het enige waar je jezelf mee bezig moet houden, ook moet je de juiste timing hebben om je nitro te gebruiken en er voor zorgen dat je geen tegenliggers raakt. Vooral met twee spelers is deze speelmode leuk. Spanning verzekerd! Drift Een mode die je leuk vindt of niet, afhankelijk van hoe goed je erin bent. De bedoeling is dat je zoveel mogelijk door de bochten heen drift. Hoe langer de drift is, hoe meer punten je krijgt en dat heb je nodig als je op het moeilijkste niveau speelt. Er is zogenaamd olie op de weg gelegd zodat de wagen heel anders reageert dan bij gewone races. Dit is tevens dé manier om stijlpunten te verdienen aangezien dit aantal flink oploopt als je een drift van een paar seconden uitvoert. De drift is dus een goede manier om zo snel mogelijk onder andere allerlei nieuwe paints te unlocken. Lap Knock-out De lap knock-out is niet veel anders dan de circuit mode. Je rijdt 3 rondjes en het is de bedoeling om op de eerste plaats te eindigen. Er is echter een groot verschil: de laatste die de finish/lap lijn bereikt valt af. Het is dus zaak dat je op geen moment in de race laatste rijdt, want het zou goed kunnen zijn dat de race dan voor jou snel gereden kan zijn…. Just the two of us... Uiteraard heeft ieder zijn eigen favorieten, dus kan ik niet aan gaan wijzen welke het leukste is. Ik kan wel zeggen dat de gewone modi (circuit, lap knock-out en sprint) mij op een gegeven moment begonnen te vervelen maar dat ik de drag en drift mode nog steeds met plezier speel. De game is ook speelbaar voor 2 spelers. Je kan elkaar in, op de Lap Knock-out na, elke mode uitvechten wie de baas is. Een nadeel is het feit dat je maar met z’n tweeën kan spelen en dat er dus ook geen computer gestuurde tegenstander in voorkomen. Hier tegenover staat echter wel dat de game niets van de grafische pracht verliest. Ik kan concluderen dat de game ook voor twee spelers goed te doen is. Een best of 3 drag wedstrijdje met een vriend(in) zal al snel uitlopen tot een best of 30, wat aantoont hoe erg de game je kan hooken.

Final Verdict

Al met al zit ik met een dilemma als ik de levensduur moet beoordelen. Aan de ene kant zijn er de saaie tracks, die je niet uitdagen nog een potje te spelen en de niet al te uitgebreide multiplayer mode, maar aan de andere kant zijn er de vele manieren waarop je jouw zeepkist kan tunen, de toch wel verslavende multiplayer en al die verschillende speelmodi. Toch denk ik dat de game al met al wel genoeg van die eerder beschreven drijfveren heeft om een het een hoge replay waarde toe te kennen.

Satisfaction NFS:U heeft veel te danken aan de geweldige gameplay die Black Box in de game heeft weten te proppen. Op dit punt is echt nauwelijks iets aan te merken, als je de aanmerkingen die er zijn al daartoe kan beschouwen. De auto’s sturen lekker, betrouwbaar en realistisch en wanneer je enige snelheid bereikt kan het allemaal zeer hectisch worden, wat ik alleen maar als een goed punt opvat. Need for Speed: Underground doet namelijk volledig haar naam eer aan, in tegenstelling tot de voorganger, wat meer leek op een zondagse race tussen bejaarden van ouderenzorgtehuis “het Modderpoeltje”. Tel deze snelheid op bij de verraderlijke bochten, de onvoorspelbare tegenliggers en de sterk concurrerende tegenstanders die je op weg naar de eindstreep met succes moet zien te passeren en je hebt de spanning die je in elke race op niveau zult voelen. Fans van de Burnout serie zullen precies weten wat ik hier mee bedoel, aangezien dit aspect ook in die game duidelijk aanwezig was. De ultieme genoegdoening als alles net goed gaat, maar daarentegen ook de verschrikkelijke irritatie als je precies dat verdomde dunne boompje dat een weg in tweeën deelt raakt (geloof me, dit moment ga je herkennen, damn those trees!!!) in de laatste ronde waardoor je alsnog verliest. Niet alleen deze bomen zitten nog wel eens in de weg, ook onschuldige tegenliggers worden nog wel eens slachtoffer van jouw illegale racepraktijken. Het mooie hiervan is dat deze computer gestuurde objecten verschrikkelijk onvoorspelbaar zijn. Ze zitten bij jouw ideale lijn waar je de tunnel uitkomt, ze zitten op de plaats waar je na door een hobbel gelanceerd te zijn wilt landen, maar soms kom je ze ook nauwelijks tegen, waardoor je altijd op je hoede moet zijn en dus niet hele rondes vol gas kunt rijden. Op zich is dit niet zo bijzonder, maar wat wel bijzonder is, is dat de AI van de tegenstander zo goed geprogrammeerd is dat het de zelfde foutjes maakt als jij zelf. Ook de tegenstander die met 2 seconden voorsprong de laatste bocht in gaat crasht nog wel eens zodat jij er alsnog met de winst vandoor gaat en ook de tegenstander raakt nog wel eens een tegenligger bij het uitkomen van de bocht. Het zijn die kleine dingen die deze game zo’n geweldig gevoel geeft om te spelen, vandaar dat de game zo’n hoge score krijgt op dit onderdeel. Haperende juwelen Al sinds de aankondiging een jaar geleden zijn de graphics een attractie voor het oog, waarmee dan ook veel interesses zijn gewekt. En dat is volledig terecht. Need for Speed: Underground is zonder twijfel een van de mooiste racegames die er op dit moment verkrijgbaar zijn. De auto’s zien er geweldig uit, de omgeving is verschrikkelijk gedetailleerd en de natte wegen reflecteren het maanlicht op een schitterende wijze. Toch is er een minpuntje waar ik in mijn preview een paar maanden geleden al bang voor was; de framerate is niet altijd even constant. Het is niet zo dramatisch als in Hot Pursuit 2, maar toch weet het de stabiliteit die altijd te houden. Gelukkig speelt het niet zo’n grote rol in NFS:U en kan het de pret niet echt drukken. Wel vreemd is, dat NFS:U met al haar pracht en praal er op de een of andere manier beter uit ziet op de PS2, waar de framerate overigens wel constant blijft. Over smaak valt niet te twisten? Tja, de sound is bij deze game erg lastig te beoordelen, aangezien het vooral berust op een kwestie van muziek smaak. De game wordt voornamelijk ondersteund door een hiphop sound, afwisselend met een rock track. Mijn eigen voorkeur gaat richting hiphop, dus EA heeft mij hiermee tevreden weten te stellen, maar ik kan me voorstellen dat diegenen met een meer alternatieve stijl of met een stijl die meer richting trance/techno gaat teleurgesteld zullen zijn. Aangezien het om mijn mening gaat in deze review ga ik uit van een goede soundtrack, maar als hiphop niet jouw ding is, mag je gerust 10 punten van het cijfer afhalen. Yup, 10 punten maar, aangezien er hoorbaar zoveel tijd in is gestoken dat de rest van de sound het cijfer redt. De motoren klinken namelijk perfect, evenals de piepende wielen bij de start van een race en de kreukende blik geluiden als je frontaal op een andere auto botst. Het schakelen klinkt zeer realistisch en ook de NOS uitbarsting zorgt voor een cool effect. Notendop In a nutshell, zoals de Engelsen het zeggen, is Need for Speed: Underground een game die je als racefan eigenlijk niet mag missen. Grafisch is het een topper, qua sound een smaakkwestie en een hoog verslavingsgehalte is ook zeer sterk aanwezig. Een wat saaie track, een soms haperende framerate en een wat onuitgebreide multiplayermode zijn de voornaamste aspecten die voor een nog hoger cijfer gebarricadeerd staan, wat toch een beetje jammer is. Als er net iets meer tijd aan besteed was waren die nadelen er misschien niet geweest. Hoe dan ook, als je een goede serieuze racer voor de Cube zoekt zijn er nu dus twee keuzes: Burnout 2 en Need for Speed: Underground. Its up to you welke je kiest...

N1 Score: 8.9

+

-

Gekoppelde games

Need for Speed: Underground (Nintendo GameCube)