[Review] Geschreven door Randy1 op 2004-02-05 20:57:00
Sonic Heroes
Sonic is ondertussen stil komen te liggen in de winkels na een reis te hebben gemaakt die hem op alle gebieden heeft veranderd in een goed ontwikkelde egel met alleen maar pluspunten...toch? Freaking fine, so I begin [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=SonicHeroes.jpg" align=left[/img] Ik denk dat we nu allemaal weten wat Sonic Heroes inhoudt. Een game waarin je een team van 3 characters bestuurt, elk met eigen krachten en een game die de franchise terug moet nemen naar ''it's roots'', naar hoe het vroeger was. Ik heb er iets van 4 kantjes in totaal over volgetikt, maar eigelijk snap ik nu pas precies waar ik het over heb gehad. Sonic is terug. Terug in een gloednieuw avontuur, in een game die je nog het best zou kunnen vergelijken met Super Mario Sunshine, vanwege eindelijk die perfecte 3D incarnatie van de gameplay...nou ja...perfect... De game start met een filmpje, een erg gelikt filmpje met prachtige graphics waarin je stukjes uit de 4 verschillende verhaallijnen ziet, begeleid door een tof bijpassend liedje (''Sonic Heroeeees!''). Rillingen lopen de Sonic fan (zoals ik) over de rug, want het is gewoon mooi om te zien hoe de graphics zijn...het is echt een grote verbetering vergeleken met de ''opgepoetste'' Dreamcast poorts. Na het filmpje enter je een kleuren paradijs, oftewel een menu waarin je heel simpel kunt kiezen uit de opties, multiplayer mode, extra's, en last but certaintly not least, de story mode. Tijdens elke stap die je maakt kun je op Y drukken om de hulp in te schakelen van een vriendelijke, schattige, lieve Chao, die je uitlegt wat alles is en wat alles betekend, dus ik ben niet van plan om iets voor te kauwen, want ik heet niet Ranchao. Als je vraagt om een simpel menu, dan zit je in Sonic Heroes goed, want simpeler kan het niet. Uiteindelijk kom je in het character keuze menu, waarin je de keuze kunt maken uit Team Sonic, Team Dark, Team Rose en Team Chaotrix. Op dezelfde volgorde moet je dit zien als Normal, Hard, Easy en Alternative. Ik begon namelijk met Team Rose, de schattige combinatie tussen Sonic-fangirl Amy Rose, Cream the Rabbit en Big the Cat, en had weinig moeite om de verhaallijn binnen een aantal uurtjes uit te spelen. Bij Team Sonic schiet de moeilijkheidsgraad al de lucht in en bij Team Dark begin je in het eerste level al te denken; ''nou, nou, dit is wel andere koek''. Team Chaotrix bied missie-style gameplay, waarbij je bijvoorbeeld 10 krabben moet zoeken. Je kunt deze missies het beste zien als de Knuckles-missies in Sonic Adventure 2. Alhoewel bijna iedereen de serie graag terug naar de pure snelheid-based gameplay wilde hebben, heeft Sega Team Chaotrix erbij gestouwd voor de aantal mensen die tegen de menigte in-nee-knikten. Lief. Corny Stories en Lekkere Loopings [img]"http://www.gameqube.nl/files/cream.gif" align=right[/img]De verhaaltjes die elk team een ''reason to roll'' geven, moet je niet hoog inschatten. Team Rose gaat zo bijvoorbeeld op pad om een kikker en een chao te redden. Team Sonic krijgt een briefje over een wapen. Team Dark heeft gewoon ineens zin om boos te worden op Eggman, en Chaotrix? Die zijn toevallig een Detective-Team, en krijgen een opdracht van een mysterieuze opdrachtgever. Een aantal keer krijg je een mooi filmpje tussendoor te zien die het verhaal verder uitlegt maar stiekem stelt het allemaal geen reet voor. En dat is meteen al het eerste idee wat je hebt. Wat een flut verhaal zeg! Jezus, wat heeft die Big the Cat een kinderachtige bloebstem! Eenmaal gamend vallen eigelijk al deze bijzaken de plomp in. Je let op de actie in het scherm, je rent, glide en slide jezelf een weg door de gigantische indrukwekkende levels heen. Je begint je echt af te vragen als die-hard Sonic fan; ''droom ik?''. De levels die je in 2D speelde op je MegaDrive komen voor het eerst echt geweldig tot leven in 3D op je GameCube. Wat dacht je van de klassieke loopings, waar je keihard doorheen circelde? Deze vind je in het eerste level al terug, en geloof me, vanaf dat moment ben je hooked. De snak naar die snelheid, die adrenalinestoot die het geeft, zal vooral voor mensen zonder scooter of iets in die vorm zorgen dat ze zeker 1x per dag even naar de controller gaan grijpen, om weer door zo'n looping heen te racen. Ook gewoon het rennen door zanderige gebieden waarbij je je voeten hoort trippelen is een hele ervaring. Snelheid blijft een krachtig iets in games, zie F-Zero GX. Sonic Heroes draait volledig op die kracht. Waar Sonic Heroes ook op draait is imago. Gamen met een schattig wezentje als Amy Rose vond ik eerlijk gezegd niet echt bevredigend, dus ik had iets van; ''snel effe dit uitspelen, want dan kan ik een stoerder character gebruiken''. Voor mijn gevoel is het, alhoewel beide characters precies hetzelfde kunnen, toffer om met Sonic of Shadow te spelen dan met Amy Rose. Dit is geen intern probleem bij mijn hersenkast trouwens. Sega maakt heel duidelijk dat de game bedoeld is voor alle leeftijden. Mensen die namelijk hulp nodig hebben in het menu, zitten sowiezo op zo'n niveau dat ze de schattige Chao wel diggen. Team Work [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=amyrose2.jpg" align=left[/img]Oké, ik hoef het niet meer te herhalen, we weten het nu wel; in Sonic Heroes speel je met 3 characters in teamverband. Hoe dat werkt is eigelijk heel simpel. Je hebt een character voor snelheid, voor vliegkracht en eentje voor spierkracht, en elke character die in dezelfde catagorie zit is identiek, op karakter en uiterlijk na natuurlijk. In de categorie snelheid zitten Sonic, Shadow, Amy Rose en Espio, die allen dus megasnel de beentjes kunnen strekken. Ook kunnen deze characters een wervelwind maken, waarmee je jezelf omhoog kan slingeren aan palen als een paaldanseres en kan je de standaard stuiter aanval doen, oftewel de ''Homing Ball'' attack, waarmee je tegen tegenstanders aan kunt beuken. Onder het labeltje vliegkracht zitten Tails, Rouge the Bat, Cream the Rabbit en Charmy. Deze characters zijn allemaal het meest dierlijk in hun team en gebruiken hun oren, vleugels of staarten om kleine stukjes te vliegen terwijl de andere teamleden aan hun benen bungelen. Terwijl de andere 2 characters aan de benen van een van deze piloten hangen kunnen zij deze uittrappen als een setje pantoffels, en wel de richting op van een tegenstander om deze een doodschop te geven, of uit de lucht te trappen. Het is een handige aanval, vooral op vliegende bad guys of girls. Dan hebben we nog de weinig hersens, maar dikke spieren categorie, waaronder de namen van Knuckles, E-123 Omega, Big the Cat en Vector vallen. Deze Hulk Hogan-afstammelingen kunnen zichzelf door stenen voorwerpen heenwerken, een gat in een beschadigde vloer trappen en zijn gewoon de krachtbron bij uitstek wanneer je het opneemt tegen een gigantische groep tegenstanders. Hiernaast kan bijvoorbeeld Knuckles gebruik maken van Sonic en Tails om een parachute te vormen, en zo een stukje te zweven. De andere 3 kunnen dit ook (door het gebruiken van een paraplu bijvoorbeeld), en dit is een mooie toevoeging aan de vliegkrachten, aangezien je dus kunt vliegen, switchen, en zweven. En dan komen we dus bij dat punt, switchen. Kan het nog simpeler? Je drukt op Y of op X en je veranderd van ''leider''. Op bepaalde plaatsen verandert de leiderspositie zelfs automatisch afhangend van de situatie in de game. Dit leider-gebeuren klinkt misschien heel verwarrend, maar het is heel simpel. Jij bestuurt een formatie van 3, maar de beschikbare moves en de manier waarop je loopt hangt af van degene die in het midden van de formatie staat. De leider dus. De leider heeft ook nog het voordeel te profiteren van zijn hogere positie. Terwijl je blokken kapot hakt, rondjes om de aardbol rent en tegenstanders tot pulp slaat krijg je soms een vaag bolletje voor je kiezen die je dan doorslikt (ofzo). Als je dit bolletje doorslikt ga je een level omhoog als character. Als je character op het hoogste level is beland, is 1 keer botsen tegen een slechterik voldoende om 'em te killen. Juich alleen niet te hard als je als een Rambo door de Sonic jungle sprint....als het level is afgelopen, ben je in het volgende level weer slappe Janus. Team Blast [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=knuckles.jpg" align=right[/img]Natuurlijk zou het geen team work zijn als er geen speciale team work move aanwezig was. Elk team heeft dus een special move die ze kunnen uitvoeren zodra ze zoveel succes hebben geboekt dat er een energie balk vol is gelopen. Deze move heet de ''Team Blast'', wat stiekem niets meer is dan een korte ''pose''-filmpje van de characters met daarin een mooie achtergrond verwerkt. Als het filmpje afgelopen is merk je op dat al je tegenstanders verdwenen zijn. Het is heel erg simpel in elkaar gezet en ook helemaal niet indrukwekkend. Wel handig...maar eigelijk nutteloos, want zo lastig zijn de tegenstanders niet. Als het dus niet voor eye-candy is, waarom zou je het dan gebruiken? Het is dan ook niet voor niets dat ik zowat elk level uitren met de mogelijkheid een team blast uit te voeren. Je doet het voor niets, want de punten die je voor snelheid krijgt, zijn hoger dan die je voor het verslaan van tegenstanders krijgt. Over die punten gesproken; herinner je je het systeem nog in de Sonic Adventure games, waarbij je een cijfer kreeg voor hoe goed je het level uitspeelde? It's back baby, dus alle die-hard Sonic fans kunnen weer heel wat maandjes gaan zwoegen voor een perfect eindrapport! Hoe haal je eigelijk een perfect cijfer? Nou, ten eerste moet je snel zijn. Ten tweede moet je veel ringen verzamelen (yup, yup, die zijn er ook weer) en ten derde moet je proberen onderweg wat lijken mee te pikken. Team blast heeft dus wel een plusje, aangezien je er in 1 slag hele hordes tegenstanders mee kan kapot slaan...then again...zoek jij hordes tegenstanders op als je snel naar het eind wil sprinten? Ik denk het niet. Bossy Situations [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=eggman.jpg" align=left[/img]Dan hebben we de tegenstanders, waaronder hordes slappe robots waar ik eigelijk niets over hoef te vertellen. Negeer ze, ontvoer hun moeder, doe boodschappen voor ze of plet ze tussen je billen, doe wat je wilt...maar sterf niet dankzij hun. Als dit gebeurd, ben je namelijk best wel een noob en zou je voor straf met een koptelefoon op je klep de hele dag naar de stem van Cream the Rabbit moeten luisteren. Wat dan wel weer tot lastige situaties kan leiden zijn de eindbazen. Je komt zoals bij de retro-Sonic games regelmatig in aanraking met onze lieve eierdoos aka Eggman aka Robotnik, die nog steeds niet heeft gehoord van integratie, want z'n snor staat nog. Eggman heeft weer de standaard voorliefde voor robots en vliegtuigen, en alhoewel er 2 duidelijke opvullende bossbattles zijn, waarbij je denkt; ''jeetje Sega, wat doet dit in deze game?'', komt Eggman ook met leuke snelle bossbattles om van de standaard maaltijd af te wijken. Naast snorremans neem je het ook op tegen andere teams. Zo zal Amy Rose haar vriendje Sonic wel even onder handen nemen, of zal ik zeggen onder de duim? Na team battle 1 had ik namelijk een blaar op m'n duim van het button bashen. Na team battle 2 kwam ik erachter dat ik m'n tegenstander niet had aangeraakt, maar dat deze zelf de afgrond indook. Herman Brood was er zalig bij. Lees verder op pagina 2 voor de Losse Flodders en de Conclusie.
Sonic Heroes - Losse Flodders & Conclusie
Multiplayer & Graphics [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=Shadow.jpg" align=left[/img]Alhoewel de game zoals ik al zei terug is naar klassieke Sonic gameplay, kon Sega het niet laten om er, naast de missie-style Team Chaotrix levels ook nog wat ditjes en datjes in te stouwen uit de Dreamcast poorts, waaronder de bekende battle multiplayer games. Spelers kunnen weer lekker tegen elkaar raggen of racen...maar er zit een duidelijk, teleurstellend prijskaartje aan. Heb je namelijk altijd al eens willen weten wat nou dat woordje betekent waar die interessant-lullende reviewers altijd over blaten...framerate? ''Drops in de framerate?''. Speel dan eens met 3 vrienden de multiplayer mode, en bekijk hetgene wat het spel verneukt. Serieus, ik heb de multiplayer mode met 2 anderen gespeelt, en na een tijdje werd er gezegd; ''kunnen we niet gewoon om de beurt de normale levels gaan spelen?''. Je moet monnik zijn om niet te willen vloeken op de framedrops. Verder zijn de graphics in de game mooi. De game is duidelijk vooruit gegaan sinds de opgepoetste Dreamcast poorts. Characters zien er prachtig uit, van Rogue's make-up tot Shadow's ogen, het is erg goed uitgewerkt. Wat nog beter is dan het algemene uiterlijk van de characters zijn de animaties. Shadow schaatst weer als geen ander, Cream's oren flapperen in de wind en je ziet duidelijk dat E123 Omega nou niet de lichtste character allertijden is. Over het algemeen ziet de game er gewoon erg gladjes uit. Grootste pluspunt gaat uit naar de looks van de levels, want hier gaat het nou om; Sonic is terug. Gigantische levels met herkenbare elementen, zoals de eerder beschreven ownende loopings. En wat dacht je van de teruggekeerde Casino levels? Het is een 3D incarnatie van wat je vroeger in 2D speelde, en op gebied van level opbouw mag je de game in het gouden rijtje van The Legend of Zelda: Ocarina of Time, Super Mario Sunshine en Metroid Prime zetten. Sound [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bigcat.jpg" align=right[/img]De titelsong is niet het enige nummer dat volzit met lyrics (oftewel songtexten). Sega heeft een leuk rockbandje laten zorgen voor de muziek in de game en het werkt erg goed. Het ritme sluit aan op de gameplay en de snelheid en al grindend over de treinrails met de wind door je blauwe egelstekels heb je een goed gevoel. Het voelt lekker, en past er mooi bij, en dus zie ik geen reden om erop te gaan zeiken. De soundeffects zijn gewoon perfect. Er hoeft eigelijk niets over gezegd te worden, alles zit waar het hoort te zitten en elke toeter, bel of gillende keukenmeid toetert, rinkelt of gilt dus op het juiste moment. Er is wel een erg groot minpunt voor de voice acting, want op een gegeven moment begon ik me vooral met Team Rose vreselijk te irriteren aan het commentaar van de characters. Toen Big the Cat voor de 'tigste keer het woord ''Froggy'' op een Dik Trom-wijze uit z'n keel wist te persen begon ik Koreaanse neigingen richting het poesje te krijgen. Replay/Levensduur [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=tails2.jpg" align=left[/img]Er is dus een enigzins mislukte multiplayer mode, waarbij je zelf even moet checken of je door de framedrops heen kunt kijken, maar dat is niet het enige. Naast de single player mode die, per team, niet al te lang duurt maken de Sonic Emblems een terugkeer, waar er weer 100 van te verzamelen zijn. Ook kun je filmpjes, battle stages en andere hocus pocus unlocken om ''the needy te feeden''. Er zijn aardig wat unlockables aanwezig, dus wil je de game voor de volle 100% uitspelen, dan duurt dat wel een tijdje. Om terug te komen op de Emblems. Je krijgt deze door levels te halen, en door de extra missions in de challenge mode te voltooien. Elk van de +-10 levels per team heeft namelijk een extra opdracht in de challenge mode, bestaand uit het vinden van 200 ringen tot het uitspelen van het level binnen een beperkt aantal minuten. Ook markeert Sonic Heroes de terugkomst van de special stages, waarin je een Chaos Emerals kunt opsporen, wat dan ook weer een Emblem oplevert. Naast het halen van een perfecte score in elk level heb je dus heel wat te doen, mocht je het leuk vinden om levels te herspelen natuurlijk. Waar gaat het mis...? [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=sonic.jpg" align=right[/img]Sonic Heroes heeft erg verslavende gameplay, met prachtige graphics en, tja, eigelijk is het gewoon een geweldige overzet van Sonic 2D naar 3D. Alleen had je het al kunnen raden...de vernieuwende elementen in de game, zorgen er weer voor dat Sonic Heroes geen parel, maar een goudstuk is geworden. De game is een parel op de manieren die ik zo bejubel...de razendsnelle run door de looping...de adembenemende levels waarin je supersnel voortbeweegt... De duidelijke minpunten zijn de multiplayer en de team blast move. Team blast is echter niet het enige minpunt aan het team-aspect van de game. Het is namelijk erg irritant om te rennen, en vervolgens halt te moeten houden omdat er een blok op de weg staat. Dan moet je namelijk weer switchen, een mep uitdelen, en verder rennen. Dit soort gedoe trekt je uit je ritme, brengt je adrenaline rush in 1 seconde tot stilstand, kortom, verneukt wederom vaak de toffe momenten in de game, waar er heel veel van zijn. Ook het hele vechten tegen tegenstanders gebeuren... waarom? Er zit totaal geen diepte in, want je switcht naar je krachtpatser en ramt de slechterik, en dat was het. Sonic Heroes is netals Sonic Adventure 1 en 2 opgevult met filler. Opgevult met opvullende dingetjes, om een twist te geven aan de gameplay. Wat zorgt ervoor dat de game niet zo geweldig is? Deze opvullende elementen, want denk je die weg, dan denk je alleen nog aan de goede zaken. Maar kun jij je een Sonic voorstellen zonder tegenstanders in de levels? Natuurlijk niet, en dat weet ik ook wel. De kracht op gebied van tegenstanders in de eerste Sonic games was dat je geen verplichtingen had. Wilde je erover heenspringen, dan deed je dat. Sterker nog, soms blokkeerden ze je de weg, waardoor je over ze heen moest springen om veilig verder te huppelen. Sonic Heroes heeft een duidelijk minpunt, wat de eerdere Sonic games ookal hadden; het is geen Sonic. Conclusie [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=chao.jpg" align=left[/img]Gedeeltelijk dan. Sonic Heroes markeert een terugkeer naar de wortel van de serie, want het is zeker een gigantische stap vooruit. De game is, alhoewel niet perfect, erg leuk en vermaakt me op dit moment nog steeds erg goed. Had ik bij Sonic Adventure 2 na 3 minuten al het idee dat ik ging stoppen, bij Sonic Heroes heb ik dat idee na een uur of 2, en na een uur of 3 stop ik serieus. Jammer genoeg kunnen die 3 uur non-stop gamen gemakkelijk naar 6 worden gebracht, en is dit niet gebeurd. Sonic Heroes is te beschrijven als een verwend fotomodel. Het innerlijk kan een stuk beter, maar dat betekend niet dat je er geen urenlang plezier mee kunt beleven. Netals dat fotomodel zal ook Sonic Heroes erg in zijn bij het publiek, vele malen van eigenaar wisselen, en heel wat harten sneller doen kloppen...voordat de pret met een gil van opwinding tot een abrupt, misschien een beetje beschamend einde word gebracht. Net geen 8 voor Sonic Heroes. Het is geen must-have, maar wel een leuke game die veel mensen zal aanspreken. Johan's Mening [img]"http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=omega.jpg" align=right[/img]Voordat ik ga beginnen aan dit stukje tekst, wil ik even benadrukken dat het om een eerste indruk gaat, dus kom niet met zeikverhalen dat ik het spel niet eens goed heb gespeeld, want dat heb ik ook niet. Het spel heb ik pas een kleine 2 uur gespeeld, daarnaast ben ik geen echte Sonic fan en heb behalve het eerste deel op de megadrive geen Sonic spellen gedaan. Het is puur en alleen mijn eerste indruk van dit nieuwe Sonic avontuur. Zo geschiedde het en begon ik aan het spel Sonic Heroes, waarin de blauwe egel deze keer versterking krijgt van zijn maatjes Tales en Knuckles en ze met zijn drieën de strijd aan gaan met Doctor Robotnik. Na een snelle, maar zeer handige tutorial, begon ik aan het eerste level waarin ik Sonic en zijn heldenvriendjes voor het eerst echt los kon laten gaan. Wat me al snel opviel was de toch wel knullige besturing van de “mannetjes”. Dit kan aan mijn kunnen liggen of aan de “moeilijkheidsgraad”, maar ik had al snel het gevoel dat ik een botsauto was, die van de ene kant naar de andere kant hotste en botste. Het leek meer op een virtuele flipperkast. Dit kan gebeuren als je een spel voor het eerst speelt, maar na 2 uurtjes spelen had ik dat gevoel nog steeds. Het ging allemaal erg “hoekig” en kwam knullig over, de mannetjes reageerden niet vloeiend op een kleine zijwaartse beweging, om even snel te corrigeren. Ze schoten dan snel naar rechts of links en de ideale lijn te pakken krijgen was dan ook erg moeilijk. Het gevoel van snelheid kwam wel erg goed over, als je met een Sonic rende zag je het beeld snel voorbij schieten en als je in een “looping” zat dan veranderde de camerastandpunten snel van positie, wat het gevoel van snelheid nogmaals benadrukte. Helaas kwam het ook wel eens voor dat je lekker aan het rennen was, op hoge snelheid ligt, je muntjes onderweg pakt, mannetjes ontwijkt of verslaat, een looping hier een looping daar, een echte adrenaline kick, zoals ik gewend was uit Sonic, maar je moest dan in ene boven op de rem. Je moet een stenen blok kapot slaan, stil staan, mannetje wisselen, blok kapot maken, mannetje wisselen en weer snelheid maken. Dit is jammer en haalt de snelheid uit het spel. Voor de rest is de samenwerking in je team leuk en afwisselend, maar liep het niet altijd even vloeiend. Na mijn korte impressie van Sonic Heroes, kan ik denk toch wel spreken van een waardige opvolger. Aangezien je skills moet opbouwen, je de levels moet leren kennen, nog beter dan je vriend(in). Het 1 worden met de baan, elke bocht op je duim kennen, de plaatsen van de vijanden en obstakels kennen, het verwisselen van de mannetjes om ze op tijd in stelling te brengen om de vijanden, obstakels, loopings of wat dan ook op tijd te nemen. Een spel dat zeker niet misstaat in je collectie…
N1 Score: 7.9
+
-
Gekoppelde games
Sonic Heroes (Nintendo GameCube)