[Review] Geschreven door Rutger op 2004-02-08 22:55:15

Lopen en vliegen

Het grote aantal Star Wars games dat tegenwoordig op de markt verschijnt levert meer problemen op dan je in eerste instantie zou denken. Zo wordt het bijvoorbeeld al heel lastig om een originele inleiding te bedenken. Ik zou natuurlijk kunnen beginnen met "a long time ago, in a galaxy far, far away", maar elke schrijver die zichzelf cool vindt (en dat zijn er een hoop) begint zijn review met die zin. Misschien zouden er gewoon eens wat minder Star Wars games gemaakt moeten worden... Eerst had je alleen het spel Star Wars, tegenwoordig is dat niet meer zo makkelijk. Binnen het Star Wars-genre (want er zijn ondertussen genoeg Star Wars games verschenen om de spellen tot een apart genre te rekenen) heb je nu ook allerlei series, waarvan de "Rogue squadron" serie er een is. Rebel Strike is het 3e deel uit deze serie en laat je net als zijn voorganger de eerste 3 films (eigenlijk de 4e,5e en 6e) opnieuw beleven. Jij bent natuurlijk Luke Skywalker, maar af en toe speel je ook wel eens de rol van Han Solo en Wedge Antilles. Zo ging het ook in Rogue Squadron 2, alleen in dit deel zijn de missies weer anders. Niet alle plaatsen die in Rogue Squadron 2 zaten zitten in Rogue Squadron 3 en andersom, maar dit keer heeft Factor 5 besloten om enkele vliegmissies te vervangen door loopmissies, waarin je in plaats van een X-wing controle neemt over het lichaam van Luke Skywalker! Dat lijkt fantastischer dan het is, want de loopmissies verpesten alles wat leuk en aardig is aan het spel. Waarom? Lees verder...

Mein Führer! I Can walk! Ik zal eerlijk bekennen dat ik de loopmissies in Rebel Strike ook nooit een kans gegeven heb. Eigenlijk wist ik vanaf het begin al dat dit gedeelte van het spel jammerlijk zou gaan falen. Daar kreeg ik gelijk in, want de loop missies zijn minstens net zo interessant en vermakelijk als de binnenkant van een prullenbak. Het probleem zit hem in de actie, die rijkt namelijk niet verder dan zo snel mogelijk op de A knop drukken. Het zit zo: per level krijg je of een blaster of een lightsaber toegewezen (het aantal wapens neemt dus al gelijk indrukwekkende proporties aan) waar je verder ook niet meer tussen kunt wisselen. Je hebt maar een knop nodig: de A-button, daar schiet of sla je mee. Het onnozele is dat er automatisch voor je gemikt wordt. Het enige wat je dus moet doen is zo vaak mogelijk op de A-button drukken tot alle vijanden op zijn. Luke kan voor de verandering ook nog een termal detenator gooien, maar het heeft weinig zin aangezien Luke het mik-vermogen heeft van een banaan. Verder kan je nog spectaculaire dingen doen zoals rollen en bukken, maar je zult ze nooit gebruiken omdat je er werkelijk geen hout aan hebt. En als je heel braaf bent geweest wordt je ook nog eens getracteerd op een stukje platform-actie van de slechtste kwaliteit die ik ooit gezien heb. Ze zouden Luke Skywalkers benen er gewoon af moeten zagen als straf voor al dit kwaad! Vliegen Goed, nu we het negatieve gedeelte achter de rug hebben kunnen we het hebben over de leuke missies; de vliegmissies. Eerst kies je in de plaatselijke hangar een voertuig. Meestal staat de overbekende X-wing al vanaf het begin tot je beschikking en kun je nog een aantal andere voertuigen, zoals de Y-wing en de Milenium Falcon unlocken als je een bepaald iets gedaan hebt (denk aan dingen zoals "een missie zo snel mogelijk uitspelen"). Heb je dit gedaan, dan zal je voertuig de hangar verlaten en zich rechtstreeks naar het slagveld begeven. Meestal zul je terecht komen in een dogfight waarin honderden tie-fighters tegelijk rondvliegen. Het doel heeft echter bijna nooit met deze tie-fighters te maken, ze zijn er eigenlijk alleen maar om te zorgen dat het spel niet alleen maar uit het constant beschieten van dezelfde plek bestaat. Het doel "vernietig iets waar de vijand baat bij heeft" komt namelijk vaak voor, en aangezien deze vaak weinig tot niets terug doen, zorgen de tie-fighters er voor dat je niet constant op dezelfde plek rond blijft hangen. Gelukkig hoef je al deze ties niet in je eentje aan te pakken, meestal krijg je nog een aantal team-mates mee die je via het D-pad verschillende opdrachten kan geven. Je kan ze jouw doel laten aanvallen, je kan ze laten vluchten en je kunt ze op de tie-fighters af sturen. Wat jammer is aan de vliegmissies is dat ze niet meer in hele grote aantallen voorkomen. Het grootste gedeelte van de missies wordt gedomineerd door onnozele voetmissies of missies waarin je in een AT-ST zit, die ook niet echt het noemen waard zijn. De vliegmissies hebben het cijfer van Rebel Strike zeker omhoog gehaald, maar er zijn er gewoon niet genoeg van om het echt een topspel te doen maken.

Frustratie

Frustratiefactoren Iedereen heeft wel eens een moment gehad waarop hij de controller zo hard mogelijk tegen de muur smeet (of in ieder geval de neiging had om dit te doen) omdat er dingen in het spel zaten die ontzettend frustrerend waren. Deze "frustratiefactoren" zitten jammergenoeg ook in Rebel Strike. Om een indruk te krijgen van wat er zo vervelend is aan dit spel zal ik even een kleine greep doen in de grote doos der frustratiefactoren en er een paar beschrijven. levens Rebel Strike werkt met een irritant levens-systeem. Als je begint krijg je drie levens, zodat je niet gelijk overnieuw moet beginnen als je een keer dood gaat. Opzich sympathiek bedoelt, maar natuurlijk zit er een addertje onder het gras. De meeste missies zijn namelijk verdeeld in een aantal delen, waarin je meestal ook verschillende voertuigen bestuurt. Raken je levens in het laatste deel op, dan moet je ook gelijk de voorgaande delen allemaal opnieuw gaan doen. Naar mijn mening hadden ze beter een systeem kunnen maken waarin je in een gedeelte helemaal niet dood mag gaan om het uit te spelen, maar de voorgaande delen ook niet compleet overnieuw moet doen als dit wel gebeurt. Kortom: je moet een gedeelte gewoon net zo vaak overnieuw kunnen doen als dat nodig is. Instant-replay Een bijkomstigheid van het bovenstaande is het ontbreken van een duidelijke instant-replay functie. Wil je een missie overnieuw doen, dan zul je desbetreffende missie eerst in zijn geheel af moeten sluiten en alle voorgaande delen die bij de missie horen ook nog eens opnieuw uitspelen om weer op de gewenste plaats te komen. Vreemder is nog dat zodra je een missie verliest omdat je een bepaald doel niet binnen de tijd hebt gehaald wel een "replay mission" optie krijgt, maar als je een missie verliest omdat je levens op zijn niet! In dit laatste geval zul je eerst weer helemaal terug moeten gaan naar het hoofdmenu, de missie selecteren, je voertuig uit kiezen en wederom alle voorgaande delen uit moeten spelen om weer op het punt te komen waar je het leven verloor.

Targeting computer De targeting computer is een handig apparaat waarmee je vijandelijke en vriendelijke units kunt onderscheiden als ze door een bepaalde kleur achtergrond niet duidelijk zichtbaar zijn. Ook kun je precies zijn welke schepen je aan moet vallen om je missie te volbrengen. Het irritante aan de targeting computer is dat je de knop waarmee je hem activeert (de Y-button) constant in moet blijven houden. Opzich niet zo'n hele grote ramp, maar dat wordt het wel zodra je wilt gaan schieten. Hadden ze bij factor 5 dan echt niet kunnen bedenken dat het een stuk moeilijker wordt om de A-button in te drukken als je je duim al op een andere plek hebt? Grappig genoeg komt er halverwege het spel een upgrade waarin dit dilemma verholpen wordt, maar blijkbaar hebben ze bij Factor 5 de indruk dat het indrukken van 2 knopjes met dezelfde vinger eerder in het vakje skills dan in het in vakje loos geplaatst kan worden. tijd Aan veel missies zit een tijdlimiet verbonden dat gewoon niet zichtbaar is. Soms zit je een transport achterna dat weer zo nodig vernietigd moet worden en ineens stopt de missie omdat het schip de plek heeft bereikt waar hij de hyperspace in kan. Allemaal leuk en aardig, maar het zou wel makkelijk zijn als ons ook verteld werd hoeveel tijd we nog over hebben zodat we een hopeloos verloren missie tijdig af kunnen breken. Multiplayer Maar er zitten ook nog dingen in Rebel Strike die laten zien dat de makers van het spel niet helemaal wereldvreemd zijn. Rebel Strike bevat namelijk voor het eerst een multiplayer-mode! Ten eerste kun je het tegen elkaar opnemen in vier verschillende modes, namelijk Dogfight, Tag & Defend, rampage en special. Onder het laatsgenoemde vallen dingen zoals speederbikeraces en de "bereik-als-eerste-de-kern-van-de-deathstar-race". Je kunt bijna alle voertuigen uit de single-player mode gebruiken en ook bijna alle locaties zijn aanwezig. Het neusje van de zalm is echter de co-op mode. Hierin kun je met 2 man alle missies uit Rogue squadron II, de voorganger van Rebel Strike, spelen. Rogue Squadron II was al goed, maar met z'n tweeen is het nog veel leuker. Gelukkig zitten hier ook geen vervelende voetmissies bij en bestaat alle actie uitsluitend uit vliegen in de beste en mooiste voertuigen uit het Star Wars universum. Netjes gedaan, Factor 5.

Conclusie

graphics Werkelijk oogstrelend! Ontzettend sfeervolle omgevingen, prachtige cutscenes en fantastische animaties. De tie-fighters vliegen met honderden tegelijk door de lucht en nog heeft het spel geen enkel moment last van frame-drops. Mag zich zeker meten met grote namen zoals Metroid prime en F-zero GX. sound Opnieuw erg goed. De voice-acting laat af en toe een steekje vallen, maar het geluid van een X-wing die een Tie-fighter achterna zit is werkelijk briljant en de achtergrond muziek, die natuurlijk voornamelijk op de film gebaseerd is, blijft gewoon een van de beste van allemaal. Ik kan maar niet vaak genoeg zeggen hoe goed ik de imperial march vind en ook de klassieke intro muziek aan het begin van het verhaal ontbreekt niet. De muziek van Star Wars laat opnieuw een diepe indruk op mij achter... gameplay Helaas helaas, was dit maar net zo goed als de graphics. Zonder de voetmissies was dit onderdeel gelijk al een stuk beter geweest, maar deze schijnen juist belangrijker te zijn dan de veel betere vliegmissies. Sterker nog, de vliegmissies zijn helemaal naar de achtergrond verwezen om ruimte te maken voor de zogenaamd goede loopmissies. En alsof het nog niet erg genoeg is zijn er ook nog missies waarin je op een tauntaun of in een AT-ST plaatsneemt om vervolgens als nog te gaan lopen. Mocht er ooit nog een vervolg op Rebel Strike uit komen dan is de eerste regel: lopen is slecht, vliegen is goed. Hopelijk ziet Factor 5 dit de volgende keer ook in.

Replay Rebel Strike is zeker niet het spel dat je dag en nacht speelt. Als je dit doet zal het spel namelijk nogal snel voorbij zijn. Zeker de single-player loopt nogal plotseling af. Er zijn nog wel een aantal subquests te unlocken, maar daarvoor zul je eerst goed moeten presteren in andere missies. De multiplayer krikt de replay-waarde zeker een stuk omhoog, maar het kan maar met 2 man tegelijk en is toch zeker niet datgene waardoor je Rebel Strike over een jaar nog zou spelen. Conclusie Een ding moet je de makers van Rebel Strike wel nageven, Star Wars Rogue Squadron III: Rebel Strike is zeker een gebalanceerd spel geworden. Waarom? Simpel. Als er iets goed is aan het spel is er altijd wel weer iets anders dat datgene in het niet doet vallen. Heb je een gedeelte met veel moeite uitgespeeld en denk je er eindelijk voorbij te zijn? Dan ga je dood in het volgende gedeelte en mag je dat moeilijke stuk vrolijk weer overnieuw doen. Ben je net met een leuke vliegmissie bezig? Dan is de kans groot dat hij ineens afloopt en je fijn ter voet verder mag. Mischien zouden de mensen van Factor 5 zelf maar eens een bezoekje aan Yoda moeten brengen om weer een beetje te oefenen met the force, want nu is de keuze tussen het betere en goedkopere Rogue Squadron II of het slechtere en duurdere Rogue Squadron III snel gemaakt. Het spel is gewoon niet beter dan zijn voorganger. Ik kan Rebel Strike alleen maar aanraden bij de die-hard Star Wars fans, want dit spel is even frustrerend als dat het leuk is. Jammer...

N1 Score: 7.5

+

-

Gekoppelde games

Star Wars: Rebel Strike (Nintendo GameCube)