[Review] Geschreven door Johan op 2004-02-13 01:13:51
Prince of Persia: The Sands of Time
De review van het spel dat je in deze drukke en dure tijden moet kopen. Het spel dat speelt als een Oosters sprookje. Ik heb het natuurlijk over Prince of Persia en wij hebben hem alvast voor je gecheckt, dus lees snel verder...
Duizend-en-één-Nachten
Je hebt Aladin, met zijn gestofzuigde kleedje en blauwe geestenvriendje, Willem-Alexander, met dat half geïntegreerde Argentijnse vrouwtje en Charles, met zijn vriendin die omging met dronken taxichauffeurs. Maar er is een man die de naam prins met recht mag dragen. De prins die alle prinsen uit de 1001 nachten doet verbleken. De prins die op alle wanted lists van de Saoedische sjeiks staat omdat hij alle chikkies van hun zonen in pikt. De prins die Adriaan het nakijken geeft, zelfs in zijn jonge jaren. De Prins die ondersteboven hangend aan een boomtak een bord mie naar achter werkt. De enige oosterling die uit de handen van de Amerikanen kan blijven. De prins die zelfs buiten werktijd om de gevaarlijkste zandstormen trotseert. De prins die met zijn zwaard nog meer kan dan Maradonna met een bal kon in cocaïneloze jaren. De prins die bij de wereld kampioensschappen turnen in Almere verzekerd zou zijn van 5 keer goud. De prins die met een zwaai van zijn zwaard alle zandsculpturen op strand Scheveningen, in elkaar laat zakken als een drilpudding over datum. De Prins die met gevoel het warme zwoele zand tussen zijn tenen door laat gaan. De prins die met de tijd speelt alsof het zijn eigen vriendin is. De prins die Hans “Klok” het laat zien hoe het moet. De enige prins die zichzelf met recht “the Prince of Persia” mag noemen. Hij is terug van weggeweest en beter dan ooit.
[IMG]http://www.prince-of-persia.com/ss/gal_scr_14full.jpg width=450[/IMG]
Dus dit gebeurt er als een leprapatient een pilletje neemt
Een iniminie pinie stukje geschiedenis
Toen ik nog een heel klein Johantje was, oké, ik kom nu nog bij lange na niet aan de lengte van Randy, maar ik ben nu in ieder geval groter dan de drie turven op me 6e, speelde ik op de “grote computer” altijd dat “enge”spel. Een spel waar je met een mannetje moest rennen en springen over wiebelende platformen en gaten gevuld met scherpen punten. Het bleek later de aller eerste Prince of Persia te zijn, het spel dat in 1986 uit kwam en afkomstig was van Jordan Mechner. Na het succes van Prince of Persia kon een vervolg niet uitblijven en zo verscheen er enige jaartjes later Prince of Persia 2. Iets verser in het geheugen ligt de mislukte poging om ”De Prins” een hoofdrol te geven in een 3D avontuur. De gebrekkige camera en de minimale mogelijkheid om te saven deden het spel uit 1999 de das om. Maar de misstap, de uitglijer over een dikke bananenschil van Donkey Kong, wordt, nee IS goed gezet door Ubisoft Montreal, die van deze nieuwe Prince of Persia een meesterwerk hebben gemaakt, een parel, een spel zoals je ze niet vaak ziet, de kers op de taart, een onvergetelijk avontuur. Dit zie je dan ook terug in het cijfer waar jullie doerakkers natuurlijk al stiekem naar hebben zitten koekeloeren. Lees snel verder om te weten te komen waarom dit spel mij naar hogere sferen heeft gebracht en waarom het dit asociaal hoge cijfer heeft behaald…
Het zand der tijd
De keizer van een groot rijk in Perzië is het zandvlo happen, palmboom klimmen en het kameelbult piesen zat en trommelt zijn leger soldaten op voor een beetje actie. Bepakt met en bezakt stappen ze op de kameel en trekken erop uit om een nabij gelegen rijkje is even leeg te plunderen. Naast zijn leger neemt de keizer ook zijn eigen, niet onaantrekkelijke, zoon, “The Prince of Persia”, mee om de boel leeg te halen. De keizer en zijn leger vallen de stad binnen en jij als speler valt meteen met je neus in de boter, je krijgt namelijk de controle over de zoon van de keizer. Je wordt meteen in de actie gedropt en leert de basis van The Sands of Time in een vette training, die meteen de toon zet voor de rest van het spel, en waarin het verhaal verder verteld wordt. Aan het einde de spectaculaire en indrukwekkende training, behaal je de “dagger”, een soort absorberend zandzwaard, waar de rest van het spel op is gebouwd. Nadat jij de training hebt afgerond heeft de rest van het leger de stad ingenomen en kan het verzamelen van de buit beginnen. Naast de nodige blinkende gouden voorwerpen en slaven, wordt er ook een gigantische zandloper, gevuld met het zand der tijd, gevonden. Alles wordt achter het spreekwoordelijke kameeltje gespannen en ze gaan weer op weg naar het eigen paleis, waar de schatten overhandigd worden aan de Sultan, met als huzaren stukje de zandloper. Een achterbakse, sluwe, ouwe, soort van grootvizierende tovenaar, die me erg doet denken aan Jaffar uit Aladin, weet een leuk verhaaltje op te hangen en zorgt ervoor dat de Prince de “dagger”, die als sleutel fungeert, in de zandloper te steken. Dit leidt tot catastrofale gevolgen, het zand der tijd vloeit uit de zandloper en de luchten boven het paleis worden gevuld met donkere wolken. Alle eens zo moedige krijgers komen in aanraking met het zand en veranderen, samen met de rest van iedereen die zich in het paleis bevindt, in gevaarlijke zandzombies. Jij blijft als enige gespaard van dit onheil en vlucht met de dagger voor je “kameraden” en kan nog net door een deur springen voordat deze gebarricadeerd wordt door een kleine 20 kuub aan grote rotsblokken.
[IMG]http://www.prince-of-persia.com/uk_html/gallery/conceptart/9.jpg width=450[/IMG]
Move your Body
Vanaf hier begint het spel eigenlijk pas echt, je wordt niet meer bij het handje genomen en je moet het allemaal zelf zien uit te zoeken. Niet dat je nu rustig achter over kan gaan zitten om het verhaal eventjes op je in te laten werken en te genieten van de mooie graphics, nee je moet door, want er is een volk dat gered moet worden…
Je staat in een grote hal, dat vroeger dienst zou hebben kunnen doen als “Balzaal”, maar dat nu leeg en kil is. Na een paar voorzichtige stappen in de immense zaal verandert de rustige stille muziek in spannende opzwepend. Je voelt je hart sneller gaan kloppen, jij alleen in die grote zaal... Je haalt voorzichtig je zwaarden uit je holsters, het geluid van de 2 zwaarden die tegen elkaar aan komen weergalmt door de zaal en doorbreekt de stilte. Je kijkt gespannen om je heen naar wat er komen gaat. Er gebeurt niets en je zet voorzichtig nog een paar stappen, opeens hoor je rechts een snelle flitsende zoom en kijk je geschrokken naar rechts, maar terwijl je dit doet hoor je achter je nog 2 flitsen. Je draait je in een ruk om en ziet 2 grote “zandzombies”op je af komen, gewapend met 2 zwaarden, waar de keurslager nog een puntje aan kan zuigen. Links van je hoor je ook nog wat gewapend zand aanstrompelen en met een snelle toetsencombinatie vliegt de Prince met een sierlijke driedubbele achterwaartse flikflak een stukje naar achter om een beter overzicht te krijgen. De 3 vijanden komen nu sneller en sneller naar jou toe gelopen, en op hoop van zege ren je op ze af en steek je je zwaard in de borstkas van de meest dichtstbijzijnde tegenstander, terwijl je tegen tegenstander 2 oploopt om zo je kleinere zwaard in tegenstander 3 z'n schedel te planten. Je maakt je jump af en landt achter een van de zombies die je nu met een ferme zwaardslag neerlegt. Je rent over hem heen en slaat met je zwaarden in op de andere 2 en na een aantal opeenvolgende, sierlijke bewegingen vallen ze verslagen neer. Terwijl zij nog bezig zijn met hun val steek jij de dagger in de al verslagen zandkrijger waardoor deze in de dagger wordt geabsorbeerd. Je draait snel om en herhaalt dit 2 maal om de zaal te ontruimen van al dat zanderige gespuis…
[IMG]http://www.prince-of-persia.com/ss/PS2_51.jpg width=450[/IMG]
Nou maar hopen dat ik dat groepje met irritante hangjeugd in een keer raak
Sorbo
Dit is een van de velen, adrenaline kick gevende, momenten die je tegen zal komen in Prince of Persia. Elke gevecht begint met een stuk of 4 mannetjes, maar na elk verslagen mannetje respawnt er weer een nieuw mannetje in de zaal, waardoor je regelmatig pittige gevechten krijgt die een minuut of 10 duren.
De dagger, ik heb het nu al meerdere malen hierover gehad, maar velen zullen zich misschien afvragen wat het nou precies is. De dagger is een klein zwaardje, waar het hele spel in wezen om draait. Het is de sleutel tot het openen en vrijlaten van het zand der tijd en tevens de sleutel tot het weer terug laten “lopen” van het zand. De tegenstanders zijn, zoals je hebt kunnen lezen, veranderd in “zandzombies”. De enige manier om ze te verslaan is om in een gevecht, nadat je ze neer hebt geslagen en ze op de grond liggen, ze met je dagger neersteken, zodat ze daardoor geabsorbeerd worden, maar doe je dit niet snel genoeg dan staan ze weer op en kan je ze weer opnieuw neer slaan. Hierdoor blijven gevechten spannend tot aan de laatste vijand.
Verplichte hap
Niet voor mensen met hoogtevrees
Oeh, laten we het is over de graphics hebben, dat is smullen geblazen. Wat zien ze er ontzettend gaaf uit, die schitterende en vooral stijlvolle omgevingen. Wapperende gordijnen, lichteffecten, rondvliegende splinters hout, slowmotion fight scenes en vette cut-scenes zie je met regelmaat van de klok terug. Vooral de slowmotion fight scenes zijn een lust voor het oog en ook al gebeurt er vaak hetzelfde, de voldoening die je ervan krijgt is groot, aangezien je de tegenstander dan voor 90% hebt verslagen. De binnenscènes zien er het mooiste uit, en dan vooral de levels waar je moet puzzelen en slingeren. Deze zijn allemaal stuk voor stuk met zeer veel gevoel gemaakt en zitten uitstekend in elkaar. Het rennen, vliegen, springen en slingeren om op hoger gelegen platformen te komen klopt gewoon elke keer weer opnieuw. Daarbij blijft de camera steeds overzichtelijk en krijg je niet te maken met de zo gehate trial&error problemen. Als je ergens naar beneden flikkert is het je eigen schuld en geef je jezelf een klap voor de kop. Ook de immense buitenlevels verdienen het om beschreven te worden. Tijdens het vele, indrukwekkende, klim en klauter werk tegen de torens van het paleis op, neem je af en toe even een pauze om jezelf weer te focussen op die ene jump naar de vlaggenstok. Tijdens zo’n pauze heb je de tijd om te genieten van het schitterende uitzicht met in de verte een zonondergang achter de bergen. Voor de mensen met hoogtevrees: Tijdens zo’n pauze raad ik het je niet aan om naar beneden te kijken, je komt op ongekende hoogtes tijdens de klim en je ziet de diepte smekend om jou lichaam vragen. Ook de rest van het spel kan voor menig hoogtevreeshebbende gamer zorgen voor een hartstilstand, of misschien juist weer niet, want hoe vaker je op grootte hoogtes bent geweest hoe meer je er gewend aan raakt.
[IMG]http://www.prince-of-persia.com/ss/PS2_41.jpg width=450[/IMG]
Die ouwe veter-zit-los truc werkt nog steeds
Sound
Om dit het slechtste gedeelte uit het spel te noemen gaat een beetje ver, want de sound is gewoon dik in orde. Tijdens de gevechten is de sound echt super, je hoort de zwaarden tegen elkaar aan slaan, het kreunen van de mannetjes en de krakende botten. Alles wat gevechten in spellen goed maken. Daarnaast is muziek echt geweldig tijdens de gevechten, ze geven de gevechten een nog intenser gevoel, waarvan je handen nog meer gaan zweten van de spanning en inspanning. Hier is helemaal niets op aan te merken. Het min puntje zit het in hem dat je tijdens de niet batlle momenten geen achtergrond muziek heb, het is af en toe ijzig stil en hoor je alleen de ronddraaiende zagen of jou voetstappen op de grond of muur. Dit geeft aan de ene kant toch wel de sfeer dat je helemaal in je eentje ben in een groot paleis, maar je had ook momenten dat je een stuk buitenom gaat (dus langs de muren aan de buitenkant van het paleis), waar je dan van de ene balk springt en slingert en dan is het nog doodstil om je heen op een paar fladderende vogels na, geen sfeermakende, soort Arabisch, achtergrond muziekje. Dit is dan, als je al minpuntjes moet toe kennen, ietsje minder is.
Replay
Alleen al om het hele paleis nog een keer te doorkruisen pak je dit spel na het uitspelen weer op. Het blijft gewoon ontzettend gaaf om te slingeren, springen en puzzelen. Daarnaast blijven de intense, zeer uitdagende batlles keer op keer een lust voor het oog. Om het nog iets interessanter te maken hadden ze er van mij ook een klein vleugje RPG in mogen gooien, zodat je stukken levels nog vaker wilt uitspelen om zoveel mogelijk punten te behalen. Zoals ik ook heb met Viewtiful Joe, het optimaal spelen van een gedeelte van een level door zoveel mogelijk V-Points te halen, het spel leent zich er perfect voor. Nu vergelijk ik het een beetje met Max Payne, de shoot-outs en het gebruik van bullit-time vond ik zo vet, dat ik stukken vaker dan een keer deed om in een slomo duik zo veel mogelijk “baddy’s” te raken zonder geraakt te worden.Voor Prince of Persia geld dit ook, het ziet er zo mooi en indrukwekkend uit dat je gevechten en “slingerstukken gewoon meer dan een keer wilt doen. Daarnaast is het ook nog eens erg uitdagend, vooral de gevechten verderop in het spel, waarvan de voldoening na het succesvol volbrengen van zo’n gevecht erg groot is.
[IMG]http://www.prince-of-persia.com/uk_html/gallery/conceptart/3.jpg width=450[/IMG]
Minpunten, omdat het moet
Minpunten, minpunten… Het is zo raar om aan spel dat helemaal perfect is minpunten te geven. Maar omdat niets perfect is, zal ik mijn grote mierenneuk hoed maar opzetten. Zoals ik al eerder had gezegd valt er wel het een en ander op te merken over de sound, dit was totaal niet storend, maar als je erop gaat letten dan is het af en toe wel heel stil, geen sfeermakend achtergrond muziekje of iets dergelijks. Maar heb me hier totaal niet aan kunnen storen, aangezien ik veel te druk bezig was met het perfect uitvoeren van mijn sprong. Iets waar ik me wel aan erger, wat niet alleen in dit spel is, is de manier waarop het gesaved staat, dus met hoeveel % je nog te gaan hebt achter je savegame. Op deze manier zat ik bij een procent of 85 te wachten totdat het einde kwam, wat toch niet de bedoeling is. Een ander puntje van kritiek, maar wat niet al te onbelangrijk is lijkt mij, is de levensduur van het spel. Een beetje geoefende gamer, waar ik mezelf wel toe reken, speelt het spel uit in kleine 8 uur. Laat je hierdoor niet afschrikken, want die 8 uur, waar je nog makkelijk een 3 á 4 bij kan optellen voor het overnieuw spelen van de super gave stukken/gevechten, zijn het geld meer dan waard. Een kort maar kwalitatief erg goed spel, waarvan, je na het uitspelen, alleen maar meer en meer wilt.
.o. Ubi Soft .o.
Als er een spel is dat je gewoon moet kopen in deze drukke, dure maanden dan is dat The Prince of Persia: The Sands of Time. Dit spel is samen met Metroid Prime en Viewtiful Joe een van de beste spellen van de laatste jaren. Het is uitdagend, mooi, vernieuwend en bovenal ontzettend gaaf om te spelen. Ik zou nog zo veel meer dingen willen beschrijven, zoals de vele puzzels, vette, soort van platformachtige, stukken levels, waar je al je klim-klauter-jump-ren-slinger skills voor uit de kast moet halen, de diversiteit in de levels, het gebruik van objecten in de kamers, de soorten vijanden met wapens, scala aan fighting moves en nog zo veel meer. Maar omdat ik anders dingen ga “spoileren” en jou mooie momenten ontneem doe ik dat niet. Ik wist zelf ook bar weinig van dit spel van te voren en mede daardoor kwam ik vaak, heel vaak “Oeh” en “Aah” momenten tegen waarvan me mond open viel. Het geen kwam door de mooie graphics, de verbazingwekkende puzzels en de zeer indrukwekkende gevechten. Ik kan na het spelen van Prince of Persia maar een ding concluderen, dit spel moet je gewoon hebben gespeeld, zeker voor het prijsje van 40 euro, geen geld voor zo’n spel!!
[IMG]http://www.prince-of-persia.com/ss/PS2_31.jpg width=450[/IMG]
Eerst voeten vegen stond er buiten; Nou mooi niet, ik draag sandalen!
Randy's Mening
Prince of Persia: The Sands of Time is een game zoals een game hoort te zijn. Geen grote verhalen voordat 'ie uitkomt, maar korte berichtjes, korte, doch veelbelovende previews en geen bergen screenshots om het te promoten. Ik kan niet zeggen dat ik de game heb doorspit, dat ik de game urenlang heb gespeelt, want zo ongeveer een uurtje heb ik maar geroken aan de PS2 versie van de game. Toch heb ik in die korte periode al gemerkt dat, alhoewel het beiden geweldige games waren, de hype rondom Metroid Prime en Viewtiful Joe, twee titels die ik net als Johan zie als de cremé de la cremé op de 'Cube, zowat gelijk stond aan de eindproducten. Als je ziet hoe klein de hype rondom Prince of Persia is, komt deze titel als verassende, onverwachte must-have op je neergeland. Je weet niet waar je onder bedolven word, en als maagdelijke jongeman kan ik ook zonder twijfel zeggen dat mijn ervaringen als de prins een van de mooiste uurtjes in m'n leven hebben gecreëerd.
N1 Score: 9.5
+
-
Gekoppelde games
Prince of Persia: The Sands of Time (Nintendo GameCube)