[Preview] Geschreven door Tristan op 2012-07-25 19:47:00

Nintendo Land

Nintendo Land kwam uit het niets tijdens de E3-presentatie van Nintendo. Veel Nintendo-fans hadden waarschijnlijk gehoopt op een heel andere verrassing, maar in het licht van Nintendo's "familie" en "casual gamer" doelgroep is Nintendo Land een logische keuze. Met twaalf uitgebreide mini-games, die ieder gebaseerd zijn op Nintendo-franchises zoals F-Zero, Metroid en Mario, belooft de game het ultieme voorbeeld te zijn voor de asymmetrische gameplay die de Wii U GamePad biedt. Hierdoor bestaat vooralsnog de mogelijkheid dat de Wii U geleverd zal worden met Nintendo Land, maar dit is nog niet bevestigd noch ontkend door Nintendo. De grote vraag is echter of de game de climax op de E3 waard was. Het virtuele pretpark was uitgebreid te testen op de E3 in de vorm van vijf mini-games. Daan vertelt over zijn ervaringen met The Legend of Zelda: Battle Quest en Takamaru's Ninja Castle, terwijl ik, Tristan, Animal Crossing: Sweet Day, Luigi's Ghost Mansion en Donkey Kong's Crash Course uit de doeken zal doen. Deze mini-games zullen in de uiteindelijke versie van de game samen met de zeven andere spellen aan elkaar gekoppeld worden door middel van een attractiepark dat fungeert als hub-wereld. Deze hub-wereld zal gevuld kunnen worden met diverse Mii's uit Miiverse, maar hoe dit precies zal werken, is nog niet bekend; dit onderdeel was helaas niet speelbaar.

Animal Crossing: Sweet Day In Animal Crossing: Sweet Day draait alles om het verzamelen van snoep. Dat klinkt wellicht wat suf, maar in de praktijk bleek dit de leukste minigame van Nintendo Land. Dit kwam vooral door het feit dat zowel de Wii U GamePad-speler als de Wii Remote-spelers een enerverende rol hadden in de gameplay. De speler die de Wii U GamePad vasthoudt, bestuurt niet één, maar twee wachters tegelijk die fanatiek op jacht gaan naar vier snoepdieven. De vier snoepdieven worden gespeeld door je vrienden met een Wii afstandsbediening in hun knuistjes. Nintendo zou Nintendo niet zijn als ze niet een extra twist zouden toevoegen die het voor de snoepdieven lastiger maakt. Ten eerste is er maar een beperkte hoeveelheid snoepjes te vinden en heb je er een fors aantal nodig om te winnen. Veel snoep hangt in bomen en dat snoep valt er pas uit wanneer meerdere spelers tegelijkertijd bij dezelfde boom gaan staan. Nog lastiger wordt het wanneer je actief snoep opraapt. Op dat moment wordt de hoed van je poppetje steeds zwaarder en daarmee steeds trager. Met je hoed vol snoep is het zeer moeilijk om de bewakers van je lijf te houden. Wanneer je achtervolgt wordt, kun je ervoor kiezen om snoep te laten vallen zodat je weer sneller vooruit komt. Terwijl jij de bewakers afleidt, kunnen de andere spelers de snoepjes die je net hebt laten vallen weer oprapen. Zo ontstaat er een constant kat-en-muisspel tussen de bewakers en de dieven. De E3-demo was al zeer goed gebalanceerd en als deze minigame meer verschillende nieuwe levels blijkt te hebben dan is er uren plezier te beleven met dit eenvoudig te begrijpen spelletje. Het lijkt er echter op dat het slechts één level zal betreffen.

Luigi's Ghost Mansion Zet vier poppetjes met een zaklantaarn in een donker spookhuis, laat één speler het spook spelen en je hebt gegarandeerd pret in Luigi's Ghost Mansion. Het spook is onzichtbaar en alleen zichtbaar op het tweede scherm van de Wii U GamePad. Niets vermoedende spokenjagers mag je plots van achteren bespringen en daarmee een punt scoren. Eén probleempje voor het spook: wanneer hij iemand aanraakt, wordt hij ook meteen zichtbaar. Het behoeft geen betoog dat er dan binnen enkele seconden vier spokenjagers op de stoep staan die het spook de das om proberen te doen door hem met hun zaklamp te beschijnen. Bijdehante spokenjagers zullen al gauw denken dat ze het spook snel gevangen hebben door constant met hun zaklamp in de rondte te schijnen. Echter, er is ook één probleempje voor de spokenjagers: de zaklampen werken op batterijen die snel leeglopen en langzaam weer opladen als je rondwandelt. In dit spel viel op dat het spook vaak in het nadeel was, omdat de ruimtes erg klein zijn en vier spokenjagers bij zo'n kleine oppervlakte al snel te veel van het goede is. Een overwinning van het spook komt daarmee vaak op geluk aan in plaats van tactiek. Hopelijk weet Nintendo dit spelletje goed uit te balanceren, waardoor het in iedere rol een uitdaging blijft om te winnen. Luigi's Ghost Mansion bleek hoe dan ook een goede demonstratie van de unieke mogelijkheden die de Wii U GamePad biedt.

Donkey Kong's Crash Course Niet alle games in Nintendo Land zijn bedoeld om met meerdere mensen te spelen. Zo is daar Donkey Kong: Crash Course waarin het de bedoeling was om een fragiel karretje, bestaande uit wat metalen veertjes en kleine wieltjes, door een schuin aflopend parcours te leiden. Het parcours refereert aan de klassieke Donkey Kong-levels, maar dan wel véél groter. Wat dit spelletje uniek maakte, was de besturing met de Wii U GamePad. Je bestuurt het karretje door de controller van links naar rechts te kantelen. De precieze besturing van de gyroscoop in de Wii U GamePad komt tot uiting in deze minigame. In eerste instantie lijkt het allemaal heel erg gemakkelijk tot je er achter komt dat het karretje heel snel kapot gaat en je daarom enorm op je tellen moet passen. Ga je te snel óf te langzaam dan is het onherroepelijk vernietigend voor je wagentje en kun je weer van voor af aan beginnen bij het laatste checkpoint. Dit zal typisch een spelletje zijn dat je constant opnieuw wil proberen, net zo lang totdat het je gelukt is. Vanwege de hoge moeilijkheidsgraad zal dat niet zo één, twee, drie gaan lukken. Een leuk demonstratiespelletje, maar het kent niet zoveel diepgang als Animal Crossing: Sweet Day.

Takamaru's Ninja Castle Takamaru's Ninja Castle is een minigame die je net als Donkey Kong's Crash Course enkel alleen kunt spelen. Het personage Takamaru speelde een belangrijke rol in een Japanse Famicom (NES)-game uit 1986 met de naam Nazo no Murasame JÅ (vertaald: The Mysterious Murasame Castle). Het was een top-down 2D-game gevuld met vijanden, zoals samurai en ninja's, en de gameplay was zeer vergelijkbaar met die van de originele The Legend of Zelda. De Nintendo Land-variant is echter niet zo interessant als de titel die 26 jaar geleden verscheen. Het is een veredelde schiettent, waarbij de speler verscheidende werpsterren moet gooien naar van papier gemaakte ninja's. Het spel gaat net zolang door totdat de levels voltooid zijn of totdat je alle drie de harten hebt verloren. Tijdens het spelen houd je de Wii U GamePad verticaal vast met één hand en beweeg je hem rond, terwijl je ondertussen de ogen gefocust houdt op het televisiescherm. Om werpsterren te gooien, raak je het touchscreen van de Wii U GamePad aan en maak je vervolgens een snelle, voorwaartse beweging. Het duurt wel even voordat je deze beweging onder de knie hebt en dat komt voornamelijk door de gevoelige gyroscoop besturing van het spel. Zodra je het eenmaal snapt, scoor je punt na punt en misschien zelfs grote combo's voor een nog hogere score. Toch blijft het gevoel hangen dat het spel ook simpelweg met de Wii afstandsbediening gespeeld had kunnen worden en dat maakt het niet echt bijzonder. Daarnaast is Takamaru's Ninja Castle geen goed voorbeeld voor de asymmetrische gameplay aspecten van de Wii U, want enkel de televisie wordt goed benut.

The Legend of Zelda: Battle Quest De laatste minigame van de collectie was The Legend of Zelda: Battle Quest. Het bijzondere aan deze activiteit was dat de spelers hier moesten samenwerken om het einde van het avontuur te bereiken. Twee spelers hebben een Wii Remote Plus in de aanslag en een replica van het Master Sword in hun bezit om vijanden professioneel een kopje kleiner te maken. Aangezien de game actief gebruikt maakt van de bewegingssensor van de Wii Remote Plus is de precisie van de bewegingen die je maakt om slagen uit te voeren erg belangrijk. Je komt bijvoorbeeld vijanden tegen die hun lichaam slim hebben verstopt achter een schild, maar met de juiste bewegingen kun je hen alsnog vlot verslaan. Je kunt het zwaard bovendien net zoals in The Legend of Zelda: Skyward Sword in de lucht houden om deze op te laden en een krachtige Skyward Strike uitvoeren. De move maakt het verslaan van sterke vijanden een tikkeltje eenvoudiger, maar de pose zorgt ervoor dat je onbeschermd achterblijft. Gelukkig hebben de spelers naast het zwaard ook een schild tot hun beschikking en door de B-knop in te drukken en deze vast te houden, haal je deze tevoorschijn. De speler met de Wii U GamePad krijgt de controle over een derde Mii die in het bezit is van een pijl en boog. Je kunt richten met de linker analoge stick, maar het is veel leuker om gebruik te maken van de accurate gyroscoop besturing. Daarna vuur je pijlen af door de rechter analoge stick naar achteren te trekken en hem vervolgens los te laten. Het voelde allemaal natuurlijk aan en het duurde hooguit een halve minuut voordat de besturing eigen was gemaakt. Bij de tocht komt er aardig wat strategie aan te pas en het is verstandig om een conversatie gaande te houden over wat er zich in de verte schuilhoudt. Sommige vijanden en obstakels kunnen daarbij alleen met het zwaard of de pijl en boog geraakt worden. Het is daarom belangrijk om elkaar niet uit het oog te verliezen. Het in de gaten houden van de spelers is gemakkelijker voor de spelers met de Wii Remotes, want zij kunnen alle schermen in één oogopslag zien op de televisie, ook die van de GamePad-speler. Wanneer je goed samenwerkt dan is het mogelijk om samen de eindbaas te bereiken en die biedt een serieuze uitdaging. Je moet echter oppassen dat je voor die tijd niet te veel geraakt bent, want na zes succesvolle aanvallen van vijanden is het spel direct ten einde. In zijn totaliteit was The Legend of Zelda: Battle Quest één van de meest aangename ervaringen en het liet duidelijke voorbeelden zien van de totaal verschillende ervaringen die spelers op de Wii U kunnen hebben.

Voorlopige conclusie Nintendo Land lijkt een zeer aangename verzameling van twaalf mini-games te worden die de nieuwe mogelijkheden van de Wii U goed laat zien. Vooral in de multiplayer lijkt het spel compleet nieuwe ervaringen te bieden die enkel op de Wii U mogelijk zullen zijn dankzij de asymmetrische gameplay. Nintendo Land lijkt daarmee een positieve verrassing te worden die je echt gespeeld moet hebben om hem volledig te begrijpen en te kunnen waarderen. Een bundeling met de Wii U is daarom zo gek nog niet, maar ook al wordt de game los verkocht, dan is het zeker aan te raden om het spel in ieder geval van te voren uit te proberen: de kans is groot dat je ook in Nintendo's grote E3-climax zult gaan geloven.

Gekoppelde games

Nintendo Land (Wii U)