[Preview] Geschreven door Quint op 2012-11-07 21:54:00

Nintendo Land

Nintendo Land is Nintendo's grote troef voor de Wii U. Het spel moet met twaalf Nintendo-attracties laten zien waar de Wii U toe in staat is en waarom dit een nieuwe ervaring van gamen teweeg brengt. We ondervonden dit zelf op de E3, waar we kennis maakten met een vijftal attracties: The Legend of Zelda: Battle Quest, Takamaru's Ninja Castle, Donkey Kong's Crash Course, Luigi's Ghost Mansion en Animal Crossing Sweet Day. We waren positief gestemd en schreven er een hands-on over. Echter, er waren nog zeven ongeteste attracties en nu, een paar maanden later, kunnen we ook onze mening geven over vier van deze andere ervaringen: Mario Chase, Pikmin Adventure, Balloon Trip Breeze en Metroid Blast. Nintendo Land was groots aanwezig op het Wii U Event in Frankfurt en we hebben dan ook in alle rust de vier nieuwe attracties kunnen testen. Gezien je voor de algemene informatie terecht kunt in het gameprofiel van de game of meer kunt lezen over de andere minigames in de vorige hands-on, staan we in dit artikel enkel stil bij de nieuw geteste attracties. Mario Chase Mario Chase is een attractie in Nintendo Land die volledig om de multiplayer draait in combinatie met de asymmetrische gameplay die mogelijk wordt gemaakt door de Wii U GamePad. Maximaal vier spelers hebben een Wii Remote vast en een vijfde speler heeft zijn handen om de Wii U GamePad geklemd. Alle spelers nemen dan de gedaante aan van een Mii, waarbij de Wii U GamePad-Mii is aangekleed als Mario en de rest een Toad-Mii betreft. Het spelprincipe is vervolgens niets anders dan simpelweg tikkertje spelen: de Toads moeten Mario proberen te pakken, nadat hij een tien seconde voorsprong heeft gekregen om weg te rennen, en indien dat lukt, winnen de Toads. Echter, dit klinkt een stuk gemakkelijker en simpeler dan het in werkelijkheid bleek te zijn. De grote twist zit hem in het feit dat de Wii U GamePad-speler als enige van iedereen een volledig overzicht kent van het speelveld en zo op de Wii U GamePad precies kan zien waar iedereen zich bevindt. De vier Wii Remote-spelers moeten het doen met een vierspeler splitscreen op tv, wat een stuk lastiger is: het overzicht is een stuk beperkter en men moet samenwerken om zo een algeheel beeld van het speelveld te krijgen. Dit leidt tot hilarische taferelen. Mede door de opzet van de drie verschillende levels, die qua kleuren en indelingen erg veel deden denken aan de Battle-stages uit Super Mario Kart, werd het al gauw een chaos. "Hij loopt in het groene gedeelte! Hij gaat terug naar blauw! Nee, damn, hij zit ergens verstopt!" Ondertussen glimlacht de Wii U GamePad-speler triomfantelijk en tikt de tijd maar door in het voordeel van Mario. Op het moment dat je hem bijna denkt te hebben, waarbij de Toad-spelers net iets sneller lijken te lopen dan Mario, grijpt de Mario-Mii ineens een ster die middenin het speelveld verschijnt waarna hij eventjes onoverwinnelijk is en erg snel loopt. Daar ging de overwinning. Het is daarbij een leuke extra dat je achteraf als Wii Remote-speler krijgt te zien welk pad de Wii U GamePad-speler heeft afgelegd, inclusief zijn of haar gezichtsuitdrukkingen die opgenomen zijn met de Wii U GamePad-camera.

De balans van de gameplay is in Mario Chase kort gezegd uitstekend en enorm uitdagend. Samenwerken als Wii Remote-spelers is een must en als Wii U GamePad-speler is de spanning constant hoog, omdat je zoveel andere spelers op je hielen hebt. Qua gameplay is Mario Chase hiermee precies het omgekeerde van Animal Crossing Sweet Day, waarbij de Wii U GamePad-speler juist de andere vier spelers moest pakken, maar gek genoeg leidt het tot een compleet andere ervaring. Een ervaring die van Nintendo Land een onvergetelijk plezier maakt, waarbij iedereen het enorm naar zijn zin zal hebben. Mario Chase lijkt in zijn eentje een aanschaf van Nintendo Land te kunnen rechtvaardigen. Pikmin Adventure In Pikmin Adventure zit je als het ware vast in een Japanse gashapon-machine, waarbij alles in de omgeving bestaat uit kleine plastic poppetjes die net uit een plastic balletje zijn gekomen. Het aanzicht van de gameplay is hierbij gelijk als in de Pikmin-games: van bovenaf. Het doel is om aan het einde van een level te komen en dit doe je vooral door veel te knokken. In tegenstelling tot de echte Pikmin-games ligt daarmee hier niet de nadruk op het strategisch inzicht en het verzamelen van dingen, maar op het goed inzetten van je troepen en het samenwerken tijdens de gevechten. De Wii U GamePad-speler heeft hiermee de besturing over een Captain Olimar-Mii en de Wii Remote-spelers zijn Pikmin-Mii. Het wordt hierbij al gauw duidelijk dat iedereen de Captain Olimar-Mii wil zijn, want deze speler heeft letterlijk de macht over de Wii Remote-spelers dankzij het ingame-fluitje. Door dit fluitje te laten klinken, kan de Captain Olimar-Mii de Pikmin-Mii bij zich roepen en ze naar bepaalde plekken toegooien. De Pikmin-Mii moeten het doen met de mogelijkheid om rond te kunnen rennen en te slaan met hun hoofd. Hier komt lichtelijk wat strategie bij kijken, maar het haalt het nooit bij de volwaardige Pikmin-games. De kleuren van de Pikmin leken bijvoorbeeld totaal geen functie te kennen, waardoor enkel het boven op een vijand terecht komen een voordeel leek te hebben in een gevecht. Lukte dit niet, dan was de kans groot dat een vijand je opslokte en je vervolgens uitpoepte als drolletje. De andere spelers konden je dan echter weer snel tot leven wekken, waardoor ook de uitdaging wat ver te zoeken was. Pikmin Adventure voelde hierdoor qua gameplay aan als een middelmatig mengelmoesje. Er was weinig diepgang, de Wii U GamePad kende geen unieke toepassing en het speelplezier voor de Pikmin- Mii was beduidend minder dan voor de Captain Olimar-Mii. Pikmin Adventure lijkt hierdoor vooral een attractie te worden voor de spelers die graag alleen gamen. Het zal hierdoor geen hoogstandje worden in het pakket, maar het feit dat de sfeer en graphics het echte Pikmin-gevoel uitademden, maakte veel goed.

Balloon Trip Breeze Balloon Trip Breeze is één van de weinige attracties in Nintendo Land die enkel alleen gespeeld kan worden. Je bent hierin een Mii die hangt aan een paar fragiele ballonnetjes , waarbij je doel is om aan het einde van een level te komen. Gedurende je vlucht is het hierbij de bedoeling dat je zoveel mogelijk punten verzamelt en zorgt dat je ballonnetjes niet knappen. Dit klinkt wellicht gemakkelijk, maar niets is minder waar: Balloon Trip Breeze is bizar moeilijk. Dit begint gelijk vanaf de eerste minuut wanneer blijkt dat je niet van links naar rechts beweegt, zoals in de meeste sidescrolling games, maar van rechts naar links. Dit is volledig overeenstemmend met de originele Balloon Trip die op de NES verscheen, maar voor de meeste spelers zal dit toch wat gewenning benodigen. Daar komt dan nog bij dat je je Mii bestuurt door met je stylus op de Wii U GamePad te bewegen, hetgeen ook zeker wat oefening vergt. Zo leidt een flinke streep op het touchscreen tot een wat langere windzucht voor je Mii en leiden korte streepjes er toe dat je je Mii wat preciezer kunt besturen. Deze precisie is absoluut noodzakelijk, want de levels worden al gauw volgegooid met allerlei ronddraaiende stekels en vogels die levensbedreigend zijn voor jou met je ballonnetjes. Tussendoor moet je ook nog eens letten op allerlei belletjes en andere ongein die je punten opleveren, zoals een pakketje dat je onder je kunt laten hangen. Dit pakketje zorgt voor veel meer punten bij een succesvolle aflevering, maar tegelijkertijd maak je het jezelf door je toegenomen lengte alleen maar moeilijker. Hierdoor zul je jezelf er meerdere keren op betrappen dat je als een bezetene op je Wii U GamePad loopt te krassen, omdat de besturing simpelweg vrij lastig is om onder de knie te krijgen en de levels buitengewoon chaotisch en moeilijk zijn. Gelukkig geeft het spel je de mogelijkheid om het je iets gemakkelijker te maken door je de mogelijkheid te geven om vijanden en stekels te laten verdwijnen door ze aan te tikken op de Wii U GamePad. Echter, dit gaat dan ten koste van het maken van een beweging en je kunt niet langer op de tv kijken. Hierdoor zit je met je blik constant te wisselen tussen de tv en de Wii U GamePad: op je tv heb je meer overzicht van het speelveld, maar enkel op de Wii U GamePad kun je vijanden en obstakels aantikken. Dit zorgt voor een buitengewoon moeilijke combinatie die ontzettend lastig bleek te overmeesteren. Het einde bereiken van een level was nog wel te doen, maar je focussen op het behalen van veel punten was een ware hel. Balloon Trip Breeze lijkt hiermee enkel weggelegd voor mensen die heel veel tijd willen investeren om ergens goed in te worden en in een pakket als Nintendo Land is dat zeker welkom.

Metroid Blast Metroid Blast is een attractie in Nintendo Land waar de grote meester Shigeru Miyamoto himself zich volledig in kan vinden. In een recent interview liet hij weten dat de nieuwe ideeën die hij had voor een nieuwe Metroid-game in deze attractie verwerkt zitten. Dit belooft veel goeds en dan met name op één vlak: innovatie. Metroid Blast grijpt het Metroid-universum dan ook met beide handen aan en plakt er de asymmetrische gameplay van de Wii U op. Het resultaat is twee verschillende modi waarvan er één multiplayer-only is en de ander ook in de singleplayer gespeeld kan worden. De modus die enkel bedoeld is voor een multiplayer-ervaring, Surface Air, laat de Wii U GamePad-speler het opnemen tegen maximaal vier Wii Remote-spelers in een gevechtsarena. Er is een aantal verschillende arena's, waarbij de indeling telkens ietwat anders is en de thema's ook verschillen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een focus op lava of juist op typische science fiction-gangen. Hierin neemt de Wii U GamePad-speler als Mii de controle over Samus' ruimteschip, terwijl de vier Wii Remote-spelers als Mii op de grond lopen. Het is vervolgens de bedoeling dat de Wii U GamePad-speler de grondspelers neerknalt en vice versa. De Wii Remote-spelers hebben hierbij de mogelijkheid om zich achter verschillende obstakels te verschuilen en om snel naar de overkant van een arena te gaan door middel van de Grapple Beam. Lopen gaat met de Nunchuk en het vizier verplaatsen gebeurt door de A-knop in te houden waarna er simpelweg gericht kan worden. Schieten gaat dan met de B-knop (deze knop ingedrukt houden leidt tot een krachtiger schot) en een druk op de C-knop laat je veranderen in een Morphball. Een flinke veeg met de Wii Remote laat spelers tevens een duik maken. Deze besturing is vrij lastig om volledig onder de knie te krijgen en werkte niet altijd even accuraat. Echter, het bleek al gauw dat de grondspelers het veel beter hadden dan de Wii U GamePad-speler. Dit kwam niet alleen door de mogelijkheid om veel sneller en behendiger te kunnen bewegen en te kunnen verstoppen, zeker als Morphball, maar ook door de matige besturing waar de Wii U GamePad-speler mee zit opgescheept. Als Samus' schip ga je naar voren, achteren, links of rechts met de linker analoge stick, terwijl je de rechter analoge stick gebruikt om omhoog of omlaag te gaan. Richten gaat vervolgens met de gyrosensor van de Wii U GamePad, die je ook in kunt zetten om scherpere bochten te maken. Alsof de combinatie van dit alles al niet lastig genoeg is, moet je ook nog eens inzoomen met de linkertrigger en schieten met de rechtertrigger, waarbij het langer indrukken van de rechtertrigger ook hier leidt tot een krachtiger schot. Het resultaat was meestal dat het schip wat onhandig in de lucht zweefde, waardoor de grondspelers zonder moeite het schip neerschoten. Het mikken gaat als grondspeler vele malen gemakkelijker en de Wii U GamePad-speler moet het dan ook nog eens met een kleiner scherm doen. Daarbij zijn de mogelijkheden om in de lucht te schuilen een stuk minder frequent dan op de grond. Dit leidde er toe dat de Wii U GamePad-speler geen enkele keer wist te winnen in de multiplayer-potjes en dat lijkt niet de bedoeling te moeten zijn. De balans was dan ook ver te zoeken en daarmee ontbrak het hier aan de eenvoud en het plezier dat de andere Nintendo Land-attracties wel kenden.

In de andere modus, Assault, was het de bedoeling om als Wii U GamePad-speler samen te werken met de grondspelers om zo diverse hordes vijanden neer te halen. Gek genoeg kent de Wii U GamePad-speler hier een groot voordeel, omdat de vijanden hier doorgaans afgeleid worden door de grondspelers en zo zelden terugschieten richting de lucht. Daarbij heb je als Samus' ruimteschip meer mogelijkheden om power-ups te jatten, omdat je zo nu en dan een boost kunt inzetten. Op die manier ben je vrijwel altijd in het voordeel ten opzichte van degene met een Wii Remote, waardoor de Wii U GamePad-speler negen van de tien keer het meeste aandeel heeft in een potje. De vijanden die af en toe enkel in de lucht verschijnen of hun zwakke plekken alleen op bepaalde momenten blootstellen, zijn dan ook geen partij meer. Het spreekt boekdelen dat grondspelers er vaak voor kozen om onderaan het Samus-schip te hangen, om zo ook vanuit de lucht te kunnen knallen: het was simpelweg veel gemakkelijker in de hoogte. Hierdoor deed opnieuw het gebrek aan balans het plezier de das om, waarbij de lastige besturing nog steeds moeilijk te versmaden was. Metroid Blast lijkt hiermee niet de goede attractie te worden die het in potentie wel had kunnen zijn. Voorlopige conclusie Van de vier nieuw geteste Nintendo-attracties is vooral Mario Chase een absoluut pareltje. Het laat met zijn simpliciteit en uitstekende toepassing van de asymmetrische gameplay zonder problemen zien dat de Wii U in staat is om een vorm van plezier te bieden die eerder niet mogelijk was. Pikmin Adventure is in vergelijking met de Pikmin-reeks wat teleurstellend, maar kan voor een singleplayer-ervaring wellicht positief uitpakken. Balloon Trip Breeze is als singleplayer-only ervaring een bijzonder moeilijke attractie die alleen weggelegd zal zijn voor spelers die ergens graag veel tijd in steken om er goed in te worden. In een pakket als Nintendo Land is zo'n onderdeel meer dan welkom en daarmee kan dit wel eens een sleeperhit worden. Metroid Blast lijkt hierin juist het tegenovergestelde te worden: dit had in potentie een erg leuke attractie kunnen worden, maar door het gebrek aan balans in gameplay en door de lastige besturing, was dit onderdeel flink teleurstellend. Echter, al met al lijkt Nintendo Land met een totaal van maar liefst twaalf attracties een bijzonder compleet pakket te worden waar echt ontzettend veel uren aan plezier in zullen zitten. Net als in onze vorige hands-on kan met enige zekerheid gezegd worden dat dit de grote must-have voor de Wii U zal worden wanneer deze op 30 november 2012 in Europa verschijnt.

Gekoppelde games

Nintendo Land (Wii U)