[Review] Geschreven door Marcel op 2013-01-08 22:22:45

Trine 2: Director's Cut

Trine 2 is een sidescrolling action adventure die al in december 2011 voor de Windows PC, OSX, Xbox Live en PlayStation Network verscheen uit de stal van ontwikkelaar Frozenbyte. De game werd erg goed ontvangen door de pers en daarom zag de ontwikkelaar het wel zitten om het spel een jaar later met wat exclusieve Wii U-extra’s als lanceringsgame op de Nintendo eShop van de Wii U uit te brengen. Een koene ridder, wijze tovenaar en een sluwe dievegge zijn door het lot met elkaar verbonden om hun koninkrijk van de ondergang te redden. Beleven de drie helden een spannend, fantasievol en boeiend avontuur of stelt Trine 2: Directors Cut als downloadable game op de Wii U toch teleur? Trine 2: Director’s Cut is een vervolg op het eerder verschenen Trine, maar omdat de verhalen van de titels op zichzelf staan, mis je niets als je de eerste game niet hebt gespeeld. De Finse ontwikkelaar Frozenbyte gaat er min of meer vanuit dat je als speler geen idee hebt wat Trine inhoudt en loodst je stap voor stap door de introducties van drie unieke spelfiguren die je alleen of met de hulp van twee vrienden kunt bedienen. Het spel wordt letterlijk voorgedragen als een sprookje en voor ieder level wordt een kort stukje uit de vertelling onder begeleiding van een sfeervol muziekje voorgelezen. Trine 2: Director’s Cut is met name hierdoor een heerlijk rustgevende game die je vanaf de eerste minuut weet te grijpen met haar charme.

Eén voor allen en allen voor één In de eerste plaats wordt aan de speler of spelers uitgelegd hoe ieder personage functioneert. Amadeus the Wizard is een wijze oude tovenaar die met zijn magische spreuken blokken kan plaatsen om als platformen te gebruiken, of andere objecten kan verplaatsen. Pontius the Knight kan met zijn zwaard de meest verschrikkelijke vijanden te lijf gaan of hen in tweën splijten met de bijl die hij ook op zak heeft. Zoya the Thief kan met een enterhaak gevaren ontwijken of vanaf een afstand vijanden bestoken met haar pijl en boog. Ieder personage heeft unieke eigenschappen die je moet benutten om het einde van een level te bereiken, maar de besturing is voor ieder character grotendeels hetzelfde. Trine 2: Director’s Cut is speelbaar met de Wii U GamePad, Classic Controller Pro en Wii Remote en Nunchuk. Ondersteuning voor de Wii U Controller Pro onderbreekt nog op dit moment, maar er is een patch onderweg om deze mogelijkheid toe te voegen. Je hebt met al deze besturingsmogelijkheden altijd twee primaire actieknoppen tot je beschikking voor de belangrijkste acties, zoals springen en vechten, en een vierpuntdruktoets of analoge stick om voort te bewegen. Als je de game alleen speelt, wissel je met één druk op de knop tussen Zoya, Amadeus en Pontius. Wil je wisselen in de multiplayer, dan moeten beide spelers de wisselknop gebruiken. Dit werkt allemaal prima en zorgt ervoor dat je wanneer je wil je gewenste personage kunt selecteren. Een grote kracht van Trine 2: Director's Cut is dat je het spel niet alleen lokaal met in totaal drie spelers kunt beleven, maar dat er ook een volwaardige online co-op beschikbaar is. Het vergt wat moeite om via de communicatiemogelijkheden van de Wii U af te spreken en te gamen, maar het resultaat is de inzet meer dan waard en verloopt vlekkeloos.

In ieder hoofdstuk van de game dien je met de drie figuren van links naar rechts een level te doorkruisen. Trine 2: Directors Cut kent hierbij een mix tussen een wat meer lineaire 2D Metroid en de klassieke Castlevania gameplay. Je moet onderweg bijvoorbeeld een pad vrijmaken door met de bijl van Pontius te hakken of via een puzzeltje een grote bloem voorzien van water zodat je deze als platform kunt gebruiken. De acties en benodigdheden zijn allemaal naadloos verwerkt in de fantasierijke spelwereld en vaak word je tijdens of voor de puzzels belaagd door vijanden, zoals gevaarlijke goblins en giftige planten. De game is toegankelijk voor zowel gevorderde als casual gamers, want men heeft een handig hintsysteem ingebouwd dat je indien gewenst ook kunt uitschakelen. Puzzelen en upgraden Een game met simpele sidescrolling gameplay zoals Trine 2: Director’s Cut valt en staat bij de vindingrijkheid van de puzzels. De echte hersenkrakers zijn daarom slim in elkaar gezet en je moet veel moeite doen om de juiste oplossing te vinden. Je moet bijvoorbeeld een hendel overhalen om een brug te openen, maar voordat de hendel functioneert, moet je eerst zware blokken van de brug aftillen met de magie van Amadeus. De valkuil van de game is echter dat men qua afwisseling steken laat vallen. Soms word je aangevallen door een groot aantal vijanden, terwijl je op andere momenten zonder tegenstand aan de lopende band gemakkelijke puzzeltjes aan het oplossen bent. Het wisselen tussen personages levert soms afwijkende routes of nieuwe inzichten op, maar grotendeels blijft Trine 2: Director’s Cut qua gameplay een relatief simplistisch spelletje. Dat komt met name doordat de game veel gebruik maakt van de fysieke eigenschappen van objecten in combinatie met zwaartekracht of andere elementen. Je ontdekt al vrij snel manieren om de magie van de tovenaar zo te gebruiken dat zelfs de meest lastige puzzel op een glitchy manier opgelost kan worden.

In de game verzamel je zogenaamde Magic Vials en voor iedere 50 Magic Vials mag je een nieuwe skill of upgrade aanschaffen. Aangezien de game de speler veel vrijheid geeft welke krachten hij of zij wil ontwikkelen, zijn geen van deze extra’s echt nodig om het einde te bereiken. Je kunt het jezelf gemakkelijker maken door Zoya te voorzien van pijlen met ijs of de magie van de tovenaar langer te laten werken, maar grotendeels blijven het simpele upgrades van bestaande moves. Hierdoor heb je ook niet de motivatie om ieder hoekje en gaatje van de wereld van Trine 2: Director’s Cut te bezoeken. Het is hierdoor een alleraardigst avontuur met goed ontworpen levels, maar echt episch of geniaal wordt het nooit. De hoogtepunten van de game zijn de boss battles, waarbij je zowel je omgeving als wapens moet benutten om als winnaar uit de strijd te komen. Een gigantische slang kan bijvoorbeeld niet direct bevochten worden, maar wordt door de drie helden bedolven onder stenen. The Director’s Cut… cut De Wii U-versie van Trine 2 heeft niet voor niets Director’s Cut als subtitel. Naast de mogelijkheid om via Remote Play het hele spel op je Wii U GamePad te spelen, kun je het touchscreen ook gebruiken om de magie van de tovenaar gemakkelijker uit te voeren. Daarnaast bevat Trine 2: Director’s Cut de uitbreiding Goblin Menace en een exclusief level genaamd Dwarven Caverns. Het maakt de prijs-kwaliteitverhouding van de titel een stuk beter en met ongeveer acht tot tien uur aan gameplay is Trine 2: Director’s Cut behoorlijk uitgebreid voor een eShop-titel. Toch is Trine 2: Director’s Cut nog niet de ‘final cut’ van Trine 2: ontwikkelaar Frozenbyte heeft nog een redelijke buglijst om te fixen met een patch waardoor het spel niet altijd even goed afgewerkt lijkt.

Magische graphics en muziek De presentatie van Trine 2: Director’s Cut is prima uitgewerkt. Grafisch kent de game een fantasievol en magisch uiterlijk. De gebieden, zoals bossen, grotten en dorpjes, zijn uitzonderlijk gedetailleerd met veel achtergronddetails. Door veel objecten als takken, rotsen en meer op de voorgrond te plaatsen, lijkt het soms net of je in een magische kijkdoos aan het gluren bent. Het zijn vooral de lichteffecten die Trine 2: Director’s Cut erg imposant maken. Vrijwel ieder object in de game heeft een reflectie, schittering of is zelf een bron van licht. Door de full HD graphics die de Wii U mogelijk maakt, wordt ieder minuscuul element haarfijn in beeld gebracht. Een klein nadeel van de graphics is een bug die Frozenbyte snel met een patch hoopt op te lossen: de game zet de brightness standaard veel te hoog, waardoor de kleuren te fel worden weergegeven. De muziek van Trine 2: Director’s Cut is trouw aan het fantasy-genre. Het zijn vooral veel instrumenten en rustige melodieën die de soundtrack typeren. De ingesproken teksten klinken soms iets te kinderachtig, maar worden helder en duidelijk uitgesproken. Voor nu kent de game alleen een Engelse taaloptie, maar Frozenbyte werkt aan een patch om onder andere ook Duitse stemmen en meer ondertitelingen aan de game toe te voegen.

Conclusie Trine 2: Director’s Cut is als een goed boek waar je lekker doorheen kunt bladeren. De game biedt genoeg steun voor casual gamers, maar geeft ook gevorderde spelers een fijne uitdaging. Het wisselen tussen drie verschillende characters houdt de gameplay ondanks de soms wat saaie opzet gevarieerd. Tijdens het bladeren door dit sprookjesboek ontdek je echter al snel scheurtjes. Zo kun je puzzels omzeilen door gebruik te maken van glitches en heeft de game een aantal technische tekortkomingen die nog gepatched moeten worden. Toch verdient ontwikkelaar Frozenbyte veel lof voor de zeer goede graphics die de magische sidescroller subliem in beeld brengt. Dit zorgt ervoor dat de game de €16,99 alsnog rechtvaardigt en je zeer waarschijnlijk niet teleur zal stellen.

N1 Score: 7.5

+ ["Unieke online en offline co-op gameplay","Sfeervolle en magische graphics","Extra content voor de Wii U-versie","Remote Play-ondersteuning","Een lang avontuur voor een schappelijke prijs"]

- ["Glitches maken sommige puzzels te gemakkelijk","Kan soms wat in herhaling vallen","Nieuwe upgrades en skills voegen weinig toe","Een aantal bugs moet nog verholpen worden met een patch"]

Gekoppelde games

Trine 2: Director's Cut (Wii U eShop)