[Review] Geschreven door Rene op 2013-02-08 19:49:16

Zero Escape: Virtue's Last Reward

Het was peentjes zweten voor Europese Nintendo 3DS-bezitters: ontwikkelaar Chunsoft had een vervolg aangekondigd op de Nintendo DS-culthit Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors, maar het was nog maar de vraag of de game naar Europa zou komen. 999 is nooit in Europa uitgebracht en vele enthousiaste spelers waren er op aangewezen om de game te importeren. Met het vervolg, genaamd Virtue’s Last Reward, zou dat een stuk lastiger worden, want de Nintendo 3DS is niet regiovrij. Zou een Europese uitgever bereid zijn om de game hier uit te geven? Rising Star Games nam de gok. Hebben ze de jackpot te pakken of hadden ze hun geld beter op iets anders kunnen zetten?

Visual Novel Virtue’s Last Reward is geen typische videogame. Het is een visual novel, een digitaal verhaal. Er wordt heel weinig gespeeld en vooral gelezen door de speler. Verwacht daarom geen game met multiplayer-functies, SpotPass- of StreetPass-mogelijkheden of ingewikkelde knoppencombinaties. Dat heeft de game ook niet nodig: het draait allemaal om het verhaal en het is daarmee compleet gericht op de singleplayer-ervaring. Dat wordt vooral benadrukt door de focus te leggen op de knappe verhaallijn. Het begint met het feit dat negen mensen gekidnapt worden door een mysterieus figuur genaamd Zero. Deze kidnapt de jonge student Sigma en acht anderen. Wanneer de negen wakker worden, vinden zij zichzelf terug in een verlaten basis. Waar zijn ze? Wie zijn de andere mensen waarmee Sigma is opgesloten? Wie heeft ons hiernaartoe gebracht? Die vragen worden met elkaar gedeeld en er wordt gezocht naar een uitgang. Een antwoord komt er niet. Totdat er een pratend konijn op het beeldscherm verschijnt. Hij vertelt de negen gekidnapte personen dat zij zijn uitgekozen om mee te doen aan de Nonary Game: Ambidex Edition. De eerste regels De Nonary Game is een spel dat gespeeld wordt door negen personen en het doel is simpel: ontsnappen uit de basis waarin de negen kandidaten zijn opgesloten. Er moeten puzzels opgelost worden en alleen door mee te doen kunnen de negen kandidaten ontsnappen aan het complex. Om het spel interessanter te maken, is er echter een aantal nare regels in het leven geroepen. De belangrijkste regel is dat de enige deur die naar de vrijheid leidt maar één keer opengaat, negen seconden lang. Deze kan ook pas geopend worden wanneer aan bepaalde voorwaarden is voldaan. Sluit deze, dan zal dat voor eeuwig zijn. De tweede regel is dat alle kandidaten een armband dragen die ze niet af kunnen doen. Proberen ze dit wel, dan zal er een dodelijk gif geïnjecteerd worden waardoor de persoon in kwestie komt te overlijden. De armband toont daarnaast een willekeurige kleur. Deze kleur geeft aan door welke deur de kandidaten moeten om een puzzelruimte te betreden. Staat Sigma bijvoorbeeld voor een paarse deur en maakt hij deel uit van een rood duo, dan moet hij samenwerken met een persoon die een blauwe armband heeft. Wanneer dit is uitgezocht, kan een puzzelruimte betreden worden.

Ouderwetse point & click Wanneer je een deur ingaat, zal er een puzzelruimte verschijnen. Tijdens deze segmenten wordt er daadwerkelijk gespeeld als Sigma op een point & click-wijze: zelf lopen is nooit mogelijk. Desondanks is het wel mogelijk om de puzzelruimtes volledig te doorzoeken waarbij Sigma onder andere voorwerpen kan gebruiken, voorwerpen kan combineren en documenten kan lezen. Met de stylus wijst de speler aan op het touchscreen wat hij of zij wil onderzoeken. Het is een tragere manier van besturen die niet iedereen zal bevallen. De gameplay is daarom bedoeld voor mensen met iets meer geduld. Omdraaien gaat bijvoorbeeld een stuk langzamer doordat je de stylus gebruikt om rond te kijken. Het selecteren van bepaalde voorwerpen gaat echter wel prima: in eerste instantie wordt een algemener gebied naar voren gehaald, zodat er ingezoomd wordt op het gebied dat je hebt aangewezen. Daardoor is het gemakkelijker om het voorwerp dat je wil onderzoeken aan te wijzen via het touchscreen. Prettige Puzzels In elke puzzelkamer wordt de speler geconfronteerd met een gesloten deur die een sleutelkaart nodig heeft om geopend te worden. In elke ruimte staat er een kluis die de benodigde sleutelkaart herbergt. Het is aan het aanwezige team om aanwijzingen en voorwerpen te vinden die leiden naar de code voor de kluis. Ondertussen geven Sigma's teamleden zo nu en dan nuttige opmerkingen over de gevonden aanwijzingen. Dit is zeer fijn, want de puzzels zorgen voor een prettige uitdaging. Het wordt nergens bizar moeilijk, maar sommige puzzels vormen pittige obstakels. Voor de spelers onder ons die echt te veel moeite hebben met de puzzels is er goed nieuws: wanneer de speler een puzzel niet kan oplossen, zal de game vragen of de moeilijkheidsgraad naar easy gezet moet worden. Wanneer dat gebeurt, zullen andere teamleden Sigma meer hints geven waardoor de puzzel iets gemakkelijker wordt om op te lossen. Daar kleeft wel een nadeel aan: wanneer de gemakkelijke moeilijkheidsgraad wordt ingeschakeld, loopt de speler bonusdocumenten mis die meer achtergrondinformatie geven rondom de Nonary Game. De puzzels bieden daarmee prima afwisseling voor de speler die vooral geconcentreerd het verhaal aan het volgen is. Want pas wanneer een puzzelkamer is opgelost, zullen de negen kandidaten aanbelanden bij de meest walgelijke regel in deze Nonary Game...

Punten scoren De armband die de spelers dragen toont ook een cijfer, het aantal “bracelet points” dat ze gehaald hebben. Wanneer iemand negen punten heeft, kan deze de enige deur naar de vrijheid openen. Iedereen begint met drie punten, maar men kan deze verhogen of verlagen. Iedere keer nadat een puzzelruimte is opgelost, worden de kandidaten gedwongen om te stemmen. Het duo en de zonderling die samen een puzzel hebben opgelost, moeten nu opgeven of ze elkaar vertrouwen of elkaar verraden. Wanneer ze elkaar vertrouwen, is dat prima. Alle drie de teamleden krijgen er dan twee punten bij. Als één van de twee echter voor verraad kiest, zal de verrader drie punten krijgen. Hierdoor verliest de partij die voor vertrouwen heeft gekozen twee punten. En de regel luidt, “bij negen bracelet points kan de deur geopend worden en kan men ontsnappen aan dit complex”. Tijdens de stemronde zal de vraag vaak genoeg langskomen: is het mogelijk om iemand te vertrouwen? Vertrouwen of verraad? Daarin weet Virtue’s Last Reward te excelleren. Het is een verhaal van vertrouwen en verraad, van paranoia en mysterie. Er komen talloze momenten voorbij die de betrouwbaarheid van de negen kandidaten in twijfel trekt dankzij het goed geschreven script. Neem nu Dio, een jonge en vuilbekkende man die meer om zijn eigen hachje geeft. Er zijn ook mensen aanwezig die wel betrouwbaar lijken zoals de vriendelijke jonge vrouw Luna. Toch is het niet mogelijk om haar bijvoorbeeld voor de volle 100 procent te vertrouwen: alle negen kandidaten kunnen voor aangename of onaangename verrassingen zorgen. Dat wordt alleen nog maar versterkt door een aantal plottwists en persoonlijke informatie rond de negen deelnemers. In plaats van vertrouwen schept het alleen meer paranoia. Daardoor blijft Virtue’s Last Reward constant spannend. Er zijn wel wat momenten waar het verhaal een beetje te ver doordraaft, maar daar kan men met gemak over heen stappen. Het wordt zo overtuigend gebracht dat het “over-the-top gevoel” vanzelf overgaat.

Flowchart Virtue’s Last Reward zal de speler ongeveer 30 uur of meer zoet houden. Dankzij alle verraad en vertrouwenskwesties zal de speler in de rol van Sigma vaak genoeg zijn of haar keuzes overpeinzen. Spelers kunnen dan naar een menu met een zogenaamde flowchart gaan waarin spelers bij stemmingsrondes een andere stem kunnen uitbrengen. Hierdoor wordt de flowchart uitgebreid en wordt er een nieuw pad onthuld. Vroeg in de game komt de speler erachter dat de flowchart negen aftakkingen heeft, wat duidt op een uniek einde voor alle negen kandidaten. Om negen eindes te halen, lijkt een behoorlijke klus, maar dankzij de flowchart kunnen puzzels en dialogen met gemak worden overgeslagen. Daarnaast word je rijkelijk beloond wanneer je alle negen eindes ziet, want ieder einde bevat een belangrijk stukje informatie die nodig is om achter het mysterie van de Nonary Game te komen. Zonder iets te verraden, kan gezegd worden dat de onthulling een ervaring is die niemand mag missen. Graphics en geluid De graphics dragen goed bij aan de sfeer. Grafisch gezien is Virtue’s Last Reward niet echt bijzonder, maar het ziet er allemaal verzorgd uit. De modellen van de omgevingen zijn bijvoorbeeld vrij standaard, maar de modellen van de personages hebben meer aandacht gekregen tijdens de ontwikkeling dan in de game 999. De negen kandidaten hebben veel meer kleur en animaties gekregen, al is het aantal animaties waar ze over beschikken gering. Het 3D-effect is tevens niet bijzonder te noemen. Tijdens de vele gesprekken kan er wel in de diepte gekeken worden, maar dit hebben we al vaker en beter gezien in andere Nintendo 3DS spellen. Wat de presentatie juist net dat beetje extra geeft, zijn de Japanse stemmen. In de Europese versie van de titel zijn enkel de Japanse stemmen beschikbaar met Engelse ondertiteling. De optie om de stemmen naar het Engels te zetten, zoals dat in de Amerikaanse versie kon, was wellicht een handige optie geweest, maar de Japanse stemmen geven de game iets meer flair. Japanse stemacteurs zijn niet vies van een beetje melodrama en met alle plottwists die voorbij komen voelt het na een half uurtje ook vanzelfsprekend aan. Het helpt ook dat de vertaling goed gelukt is ondanks een spelfoutje hier en daar. Zodra de game een uurtje op gang is gekomen, wil je niet anders.

Conclusie Virtue’s Last Reward mag dan geen typische game zijn, maar qua digitale verhalen is het een fantastische ervaring te noemen. Het verhaal is prachtig in elkaar gezet. Op een gegeven moment lijkt het verhaal wat door te slaan, maar doordat het met veel enthousiasme en overtuiging wordt verteld, zal er vooral genoten worden. De personages komen tevens geloofwaardig over dankzij het overtuigende werk van de Japanse stemacteurs en de acceptabele graphics. De puzzelgedeeltes stellen ook niet teleur, maar niemand moet deze game kopen vanwege toffe puzzels. Het verhaal en diens hoofdrolspelers zijn de echte sterren, maar het zorgt wel voor een niche-titel die helaas niet iedereen zal aanspreken.

N1 Score: 9

+ ["Een fantastisch en complex verhaal","Intrigerende personages","Leuke puzzels","Japanse voice-overs ","24 eindes beschikbaar"]

- ["Een titel die niet iedereen zal aanspreken","Geen Engelse voice-overs","Een wat \"trage\" titel"]

Gekoppelde games

Virtue's Last Reward (Nintendo 3DS)