[Preview] Geschreven door Benjamin op 2013-02-17 22:43:21

Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate

Onlangs nodigde Nintendo ons uit om bij hen op kantoor een uitgebreide speelsessie te beleven van Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate. Eerder gingen we al aan de slag met de E3 2012-demo, maar nu betrof het de uiteindelijke winkelversie. Ook hielden wij een interview met producer David Cox, welke je hier kunt terugkijken. De grote vraag is echter of Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate in die paar maanden tijd de haken en ogen van de E3 2012-demo weg heeft kunnen werken: de vijanden waren vooral zeer repetitief en de platformonderdelen waren niet zorgvuldig uitgewerkt. Hoe staat het daar nu mee? Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate laat zich het best omschrijven als een opvolger en voorloper van respectievelijk Lords of Shadow en Lords of Shadow 2: het verhaal speelt zich tussen de twee delen af. Het wordt hierbij achterstevoren afgespeeld, waardoor het in het begin behoorlijk verwarrend kan zijn. Mirror of Fate speelt zich 25 jaar af na de eerste Lords of Shadow-game en hier wordt het verhaal verteld van de Belmont-clan en hun relatie met Dracula. Je begint de game met Simon Belmont, van wie zijn ouders op zesjarige leeftijd vermoord zijn. Gedurende het spel kom je te weten hoe de relatie van Simon is met de andere personages waar je mee kunt spelen: Trevor, Gabriel Belmont en Alucard. In de gebieden in het kasteel kom je allerlei geheimen tegen die in tekstvorm meer over het verhaal vertellen, maar het is geen absolute noodzaak om deze te verzamelen en te lezen.

Het spel begint met een korte introductie voor de gameplay en niet zozeer voor het verhaal. Wat na de proloog direct opviel, was dat de grafische stijl in de cutscenes compleet anders is dan de grafische stijl van het spel zelf. Waar de daadwerkelijke game in 2.5D getoond wordt met 3D-modellen, zijn de cutscenes veel vlakker weergegeven in een cell shaded-achtig stijltje. Zonder twijfel een interessante keuze, maar het voelt soms toch raar aan dat je ineens naar een hele andere game lijkt te kijken. Verkennen en ontdekken Mirror of Fate staat niet alleen verhaaltechnisch tussen de twee Lords of Shadow-games in, hij grijpt ook meer terug naar de oudere Castlevania-games. Een belangrijk onderdeel in de game is hierdoor het verkennen van de gebieden, waarbij je regelmatig zult moeten klimmen en klauteren om bijvoorbeeld hogerop te komen. Het springen en platformen is aardig uitgewerkt, maar het kan best eens voorkomen dat je je sprong net niet goed timet en daardoor de afgrond in valt en weer opnieuw naar boven dient te klimmen. Hierdoor zal de game een wat hoger trial-and-error-gehalte krijgen dan je misschien gehoopt had. Het is ook enigszins jammer dat de sprong van het personage wat zweverig is, maar na een paar uur raak je daar wel aan gewend.

Nieuw voor de Castlevania-serie is dat je op sommige locaties dient te zwemmen en daardoor letterlijk in het diepe moet duiken. Naarmate je verder in de game komt, wordt het spel ook een stukje minder lineair, omdat hij meerdere wegen kent die naar dezelfde locatie leiden. Je zult daardoor al snel het idee hebben dat je in een grootse locatie terechtgekomen bent en het is raadzaam om goed bij te houden waar je al wel en niet geweest bent. Sommige locaties zullen daarbij later pas bereikbaar zijn, door bijvoorbeeld een nieuw wapen dat je elders in het kasteel ontdekt. Als je eenmaal zo’n wapen te pakken gekregen hebt, helpt de game je een handje: je zult niet helemaal terug hoeven lopen naar de eerdere locatie, maar je kan dan gebruikmaken van de portalen om je vliegensvlug elders in het kasteel te bevinden. Een zeer handige functie die later in de game ook zeker van pas gaat komen. Vechten Naast de verkenningstocht kom je een hele hoop vijanden tegen. Je personage, waarvan je er uiteindelijk vier verschillende zult spelen, heeft een aantal aanvallen tot zijn beschikking, zoals de aanval voor dichtbij of juist de aanval met een grotere afstand. Dat laatste is vooral handig als er een hoop vijanden om je heen staan, wat meer dan eens voor zal komen. Daarnaast zijn er nog enkele combo-aanvallen en kun je je zweep gebruiken om vijanden vast te grijpen en uit te schakelen nadat je ze al enige rake klappen hebt uitgedeeld. Bij zo’n genadeslag zoomt de camera in, zodat je een mooi beeld krijgt van het verslaan van je vijand. Je wordt ook bijgestaan door magische geesten die je op kunt roepen en je helpen verdedigen of helpen aanvallen. Een actie van hen kant slokt wat van je magie-balkje op, welke je weer aan kunt vullen met het verslaan van vijanden. Het is nog even afwachten hoe verschillend de vijanden zullen zijn op de lange termijn en of het vechten op den duur niet te repetitief wordt, maar voor nu lijkt het erop dat het best aardig uit de verf komt.

Eindbazen en -bazinnen Gedurende de eerste uren is naar voren gekomen dat de game gevuld is met sterke tussen- en eindbazen. Je zult hier vaak een duidelijk patroon moeten ontdekken hoe de vijand te werk gaat, zodat je hem zo effectief mogelijk uit kunt schakelen. In het geval van de eerste paar eindbazen zal dat lang niet altijd meteen lukken, waardoor het prettig is dat er tussen de verschillende fases van een eindbaas een soort checkpoint aanwezig is. Dat wil zeggen dat je niet helemaal opnieuw hoeft te beginnen met een eindbaas, maar bijvoorbeeld na het moment dat hij transformeert of nog bozer geworden is dan hij al is. Wat betreft deze eindbazen kun je de meest gekke dingen verwachten, zoals een ietwat lesbische dame die er geen moeite mee heeft om wat van het mondvocht van haar goede vriendin tot zich te nemen. Graphics en geluid De presentatie lijkt goed uit de verf te komen met een typische Castlevania-sfeer, maar het is nog even afwachten hoe de omgevingen van de rest van het spel zich verhouden met de omgevingen van de eerste paar uur. In het begin bevind je je voornamelijk in kleine gangen van het kasteel, maar de verwachting is dat dit later in de game een stuk gevarieerder wordt. Wat opviel is dat het 3D-effect in de game erg prettig is om naar te kijken en zorgt voor een letterlijk diepere spelervaring, waardoor je helemaal niet de indruk hebt dat je een 2D-game aan het spelen bent. Helaas ontbrak het in de game nog aan memorabele muziek, maar de voice-acting lijkt prima in orde te zijn.

Voorlopige conclusie Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate lijkt aardig op weg te zijn om een waardige aanvulling van je gamescollectie te worden. De game pakt aspecten van zowel de nieuwere als de oudere Castlevania-games en combineert dat op goede wijze. Het verkennen is vermakelijk en de combat is tot dusver prima te pruimen. De potentiële valkuil dat de vijanden en het vechten repetitief kunnen worden, is er echter nog steeds. Gelukkig leunt het spel vooral op het verhaal, wat voor een intense ervaring zorgt. Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate lijkt op de Nintendo 3DS, net als zijn voorgangers op de Nintendo DS, een prima thuishaven gevonden te hebben.

Gekoppelde games

Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate (Nintendo 3DS)