[Review] Geschreven door Quint op 2013-02-20 16:30:00

Little Inferno

Little Inferno is al sinds de aankondiging voor de Wii U eShop een vreemd concept. De game oogde vreemd, klonk vreemd en werd ook nog eens door slechts drie mannen gemaakt. Al gauw bleek het niet het minste drietal te zijn: Kyle Gray (Henry Hatsworth in the Puzzling Adventure), Kyle Gabler (World of Goo) en Allan Blomquist (World of Goo) zaten achter de game, wat het geheel opeens een stuk interessanter maakte. Vervolgens bleek dat het gameplay-principe van de game volledig leunt op het in de fik steken van spullen. Hebben de makers hier een volwaardig spel van weten te maken of blijft het bij een vreemd concept? In de wereld van Little Inferno is het bijzonder koud. De wereld wordt geteisterd door een erbarmelijke en oneindige vrieskou, waardoor mensen alleen nog maar kunnen overleven door spullen in de fik te steken. Dit houdt ze warm en zorgt tegelijkertijd voor vermaak. Het ingame-bedrijf Little Inferno Entertainment maakt flink misbruik van dit gegeven en levert speciale haarden aan mensen in combinatie met catalogi. Uit deze catalogi kunnen spullen besteld worden die vervolgens in de Little Inferno-haard in brand kunnen worden gestoken. Dankzij de speciale open haard worden er muntjes gegenereerd uit het vuur, waardoor je weer nieuwe spullen kunt bestellen. Dit is een vicieuze cirkel die simpel gezegd het gehele spel beslaat.

Tim Burton Echter, je doet Little Inferno met een dusdanige uitleg tekort. Vanaf de eerste minuut heb je in de gaten dat je te maken hebt met een uniek en speciaal project. De game ademt een bepaald Tim Burton-sfeertje uit dat je grijpt en niet meer loslaat. De graphics kennen een bepaalde stijl die zeer luguber doch huiselijk oogt. Deze sfeer wordt versterkt wanneer blijkt dat je tijdens het verbranden brieven krijgt van je buurmeisje dat haar tijd ook doorbrengt door spullen in brand te steken in haar open haard van Little Inferno Entertainment. Om een onbekende reden ziet ze je wel zitten en flirt ze graag met je via het geschrift. Dit doet ze echter op een uiterst vreemde wijze wat perfect binnen de sfeer van de game past. De Nederlandse vertaling is hierbij ook enorm geslaagd: haar manier van schrijven en haar spelling geven daadwerkelijk de indruk dat je hier met een specifiek type persoon te maken hebt. Ook de weerman die zo nu en dan een update stuurt over het weer, wat altijd negatief is, draagt bij aan de bizarre omstandigheden waarin het spel je plaatst. Het zorgt ervoor dat de wereld in Little Inferno leeft, ook al heb je niet echt een doel of idee bij het in de fik steken van al die spullen. De brieven van je buurmeisje lijken ook nergens heen te gaan qua verhaal, maar dat is niet zo erg: je merkt al gauw dat ze vooral handig zijn als extra bronmateriaal voor je haardvuur.

De fik erin! En dat doe je dan ook vooral: bronmateriaal voor je haardvuur verzamelen. Je kiest er alvorens het spelen voor of je de spullen met het touchscreen of met de Wii Remote wil vastpakken en in brand wil steken, waarbij gezegd moet worden dat het touchscreen voor een betere precisie zorgt: het richten met de Wii Remote werkt vooral wanneer je veel spullen tegelijk neerlegt niet zo exact en kan er bovendien voor zorgen dat je een lamme arm krijgt. Het touchscreen op de Wii U GamePad biedt daarom uitkomst en laat je ook tegelijkertijd door de catalogi bladeren. De catalogi zitten bomvol spullen, maar niet alles is vanaf het eerste moment beschikbaar. Je zult daarom eerst flink wat vuurtjes moeten stoken en geld moeten genereren om zo nieuwe items te unlocken. De spullen die je in brand kunt steken, zijn hierbij echt belachelijk gevarieerd: van houten poppetjes tot een daadwerkelijke zon, van e-mail tot casual games, van ballonnen tot een 'spontane ontploffing pop', van een 'enthousiast konijn knuffel' tot een kloon fabriek, het zit er allemaal in. Het maakt niet uit hoe abstract of onrealistisch het is dat je het in brand kunt steken, Little Inferno laat het toe. Het mooie hierbij is dat alles een specifieke reactie kent wanneer je het in brand steekt. Een ballon zal bijvoorbeeld knappen, terwijl zaken als 'pikante kevers' ervoor zorgen dat de lucht gevuld wordt met een bepaalde kleur, en de vriesbom zorgt ervoor dat alles bevriest. Voor het grove geschut gooi je er een mini atoombom tegenaan wat zorgt voor een enorme ontploffing of selecteer je een 'verdelger speeltje' dat alles nog eens extra in de fik steekt met een eigen vuurstraal. Het is een kwestie van een object neerleggen met de Wii Remote of met het touchscreen om er vervolgens over heen te wrijven om een vuurtje te maken.

[align] Combineren Tot dusver klinkt Little Inferno wellicht als simpelweg bizar vermaak, maar er zit wel degelijk meer diepgang in waardoor je zo nu en dan het idee hebt dat je aan het gamen bent. Dit zit hem in het feit dat je bestelde spullen kunt combineren en dit tezamen in brand kunt steken. Hoe langer je speelt, hoe meer dingen je tegelijk kunt bestellen. Het bestelproces kost echter wel wat tijd, waarbij doorgaans de regel is dat hoe duurder het object is, hoe langer je moet wachten. Kun je dit niet uitstaan, dan kun je een verkregen postzegel inzetten die het bestelproces versnelt, zodat je sneller je spulletjes in brand kunt steken. Deze postzegels zijn schaars, waardoor je zo nu en dan gedwongen zult worden om toch te wachten. Dit wachten is irritant om twee redenen: één, omdat het simpelweg erg leuk is om dingen in brand te steken en je dat zo snel mogelijk wil doen en twee, omdat je bonussen vrij kunt spelen met een specifieke combinatie van spullen en je graag wil zien of je die bonus te pakken hebt. De bonussen zijn vooraf vastgelegd door middel van een puzzellijst die op raadselachtige wijze aangeeft welke spullen je tegelijk in brand moet steken. Deze lijst is zeer lang, maar niet altijd even duidelijk, zowel niet qua indeling als qua taalgebruik, maar het zorgt er wel voor dat je Little Inferno door blijft spelen. Er staan dan zaken als 'Vliegtuigmodus combo', 'Meta combo' of 'Brains Ahoy HIYA! combo' met het bijbehorende aantal spullen dat nodig is om de combo te voltooien. Je moet dan zelf bedenken dat ze met Meta combo wel eens een spelcassette en een handheld zouden kunnen bedoelen: twee items uit verschillende catalogi. Het krijgen van hints is onmogelijk waardoor je hooguit kunt proberen een hele hoop spullen tegelijk in brand te steken en dan hopen dat de juiste combo er tussen zit. Er zit echter een maximum aan het aantal spullen dat tegelijkertijd in vuur en vlam gezet kan worden, waardoor dat ook niet altijd werkt. De puzzellijst kan daarom voor zowel vermaak als frustratie zorgen, wat vooral het gevoel met zich meebrengt dat deze beter uitgewerkt had kunnen worden. Dit is jammer, want dit is eigenlijk het enige wat Little Inferno daadwerkelijk het gevoel van een game meegeeft door het creëren van een doel. Nu houd je vooral puur vermaak over met het in brand steken van spullen, maar dit blijft niet voor eeuwig leuk. Sterker nog, na zo'n zes uur heb je alles unlockt wat er te unlocken valt. Je kunt dan hooguit een extra uurtje besteden aan het oplossen van gemiste combo's, maar dan heb je alles definitief gezien en zul je geen reden meer hebben om terug te keren. [align=center]

Graphics en geluid Grafisch gezien doet Little Inferno heel veel goed dankzij het unieke en lugubere sfeertje. Het zijn alles behalve hoogstaande visuals, maar het zet wel heel goed de toon en voldoet daarom uitstekend. Hetgeen echter een behoorlijke dooddoener is, is dat het spel gigantische framedrops kent wanneer je veel spullen tegelijkertijd in brand steekt. Het is alsof je de Wii U in de modder door prikkeldraad ziet wurmen, zo pijnlijk langzaam dat het soms gaat. Elk object kent een eigen reactie wanneer het in brand vliegt en daarmee ook een eigen animatie, waardoor het bij zo'n 20 items tegelijkertijd een behoorlijke chaos in beeld kan worden en kennelijk trekt de Wii U dit niet. Je zou het haast kunnen zien als een slow motion-effect, maar het komt het spelverloop niet ten goede. Qua geluid doet Little Inferno alles goed: de objecten kennen oprecht hele toepasselijke geluiden en zijn vaak net zo bizar als hun uiterlijk. Ook de muziek draagt zijn steentje bijzonder goed bij. Bij het openen van een catalogus hoor je bijvoorbeeld een echt tellsell deuntje, terwijl je bij het ontvangen van brieven juist een kalm, haast griezelig muziekje krijgt te horen. Ook het vuur zelf klinkt zeer realistisch met knapperende geluiden, wat er bij sommige objecten voor zorgt dat ze het uitschreeuwen van de pijn wanneer het hun onderbuik kietelt. Sadistisch is daarmee een term die ook goed bij het spel past.

Conclusie Little Inferno zorgt voor zes uur aan erg leuk vermaak, maar je krabt je wel over je hoofd of je nu eigenlijk een game hebt gespeeld of niet. Het enige echte game-element, het kunnen maken van specifieke combo's, is niet goed uitgewerkt en daarmee laat Little Inferno een beetje een vreemde nasmaak achter. Ook de stotterende graphics bij het massaal in brand steken van verschillende objecten zorgt voor teleurstelling. Toch grijpt het spel je en kun je het zonder problemen een aantal uren achter elkaar spelen. De Tim Burton-achtige stijl pakt heel goed uit en de game weet je een uiterst vreemd verhaal met bijbehorende situatie voor te schotelen wat je gek genoeg accepteert. Tel hier de compleet bizarre objecten die je in brand kunt steken bij op en je hebt een spel dat je simpelweg een keer geprobeerd wil hebben. Voor €9,99 zul je in ieder geval geen miskoop begaan als je een beetje sadistisch bent aangelegd.

N1 Score: 7.5

+ ["Bizarre setting en verhaal","Dingen in de fik steken is erg leuk","Heel veel verschillende dingen om in vuur en vlam te zetten","Unieke reacties en animaties van objecten die in brand staan","Tim Burton-achtige grafische stijl"]

- ["Lijkt qua verhaal soms nergens naar toe te gaan","Het combo-systeem had aanzienlijk beter uitgewerkt kunnen worden","Flinke framedrops wanneer meerdere objecten tegelijk in brand staan"]

Gekoppelde games

Little Inferno (Wii U eShop)