[Review] Geschreven door Quint op 2013-03-28 23:27:37

Luigi's Mansion 2

Op 3 mei 2002 verscheen de Nintendo GameCube in Europa, maar niet met een nieuwe Mario-game. In plaats daarvan kreeg Luigi de kans om de show te stelen in een geheel nieuwe IP genaamd Luigi's Mansion. Gewapend met de Poltergust 3000 moest Luigi een groot spookhuis spookvrij maken om vervolgens zijn broer Mario te redden. Nu zijn we twaalf jaar verder en wordt Luigi opnieuw opgetrommeld in Luigi's Mansion 2 op de Nintendo 3DS. De Canadese ontwikkelaar Next Level Games is in samenwerking met Nintendo verantwoordelijk voor het spel en heeft er maar liefst drie jaar aan gewerkt. Dat is uniek voor een handheld-titel, maar heeft de tijd en moeite zich ook uitbetaald in een goed eindproduct?

De Donkere Maan Professor E. Gadd, in het Nederlands K. Wibus geheten, heeft de twaalf jaar na Luigi's Mansion besteed aan het uitvoeren van onderzoek naar spoken. Hij kreeg hierbij hulp van de fantomen zelf, totdat ze op een dag kwaadaardig werden en op recalcitrante wijze verschillende huizen bezetten. De reden voor deze ommekeer werd al gauw duidelijk: King Boo heeft de Donkere Maan in stukken gebroken en daarmee de macht over alle spoken in de Schaduwvallei. Professor K. Wibus weet hier maar één oplossing voor en dat is het oproepen van zijn besnorde vriend Luigi, die voorheen al bewees goed overweg te kunnen met het vangen van spoken. Zo gezegd, zo gedaan: Luigi wordt vanuit zijn luie stoel geteleporteerd naar de bunker van professor K. Wibus en hij wordt gevraagd de Donkere Maan-stukken te vinden. Onderweg is het de taak om alle spoken op te zuigen, zodat ze geen verdere schade aan kunnen brengen in de huizen en zodat K. Wibus ze kan onderzoeken. Luigi klinkt het allemaal te eng in de oren, maar voordat hij ook maar enige inbreng kan geven, wordt hij door K. Wibus geteleporteerd naar het eerste huis om daar op zoek te gaan naar de Poltergust 5000. Het avontuur van Luigi's Mansion 2 is een feit. Zeg maar nee, dan krijg je er vijf Nieuw in Luigi's Mansion 2 is dat je dit keer niet één groot spookhuis aandoet, maar vijf verschillende. De hele opzet van het spel is daarmee op de schop genomen, wat het geheel aanzienlijk gepaster maakt voor een handheld. Je voltooit de spookhuizen in een vaste volgorde, waarbij elk huis bestaat uit ongeveer zes verschillende missies. Je zou deze missies kunnen zien als verschillende soorten levels waarin je per level een specifieke opdracht moet uitvoeren. Deze opdrachten komen er vaak op neer dat je naar een bepaalde plek in dat landhuis moet om daar vervolgens iets te vinden of te doen. Deze plek wordt netjes weergegeven met behulp van een uitroepteken op de kaart die op het touchscreen te zien is. Zo heb je altijd door waar je naartoe moet, maar hoe je er komt, is aan jou. Bijna elke missie kent daarbij een eigen, unieke invulling: het komt zeer weinig voor dat je dezelfde soort missie uitvoert in een ander spookhuis. Is dit toch het geval, dan is de opdracht dusdanig leuk dat het helemaal geen probleem is om dezelfde acties nog eens uit te voeren. Dit komt vooral doordat er bij elke missie contextgewijs van alles kan gebeuren, waardoor je bijvoorbeeld opeens naar een andere kamer moet of je missie juist vroegtijdig beëindigd wordt door de professor.

Heb je eenmaal je missie voltooid, dan word je automatisch teruggehaald door K. Wibus. Hij legt vervolgens je volgende missie uit waarna je er weer op uit wordt gestuurd naar het spookhuis waar je net vandaan kwam. Vaak is het dan zo dat je een nieuw gebied in het spookhuis kunt bezoeken, zodat je zelden tot nooit dezelfde dingen nog eens doet. Word je toch verplicht om door kamers te gaan waar je al eerder bent geweest, dan is er vaak iets anders aan de hand waardoor deze toch weer interessant zijn. Luigi's Mansion 2 hanteert dan ook hetzelfde als Luigi's Mansion: elke kamer is uniek en speciaal. Het spel weet op ongekende wijze het gevoel te geven dat je in een kijkdoosje gluurt door de buitengewone aandacht voor detail. Iedere ruimte staat vol met attributen en meubels, waarbij het algemene thema van het spookhuis als rode draad terugkomt. Zo wordt één spookhuis omgeven door vele planten, terwijl een andere juist sneeuw en ijs omarmt als setting. Het geeft je het gevoel dat je aan een veel grootser avontuur bezig bent waarbij verrassingselementen een grotere rol spelen vergeleken met het eerste deel. Dit past uitstekend in een game die een ietwat griezelig karakter wil uitstralen, ook al gebeurt dit met een flinke knipoog. UV-lamp en tijdsdruk De kamers bezoek je als Luigi, die dit keer niet alleen over een Poltergust en een zaklamp beschikt, maar ook over een UV-lamp. De zaklamp zit op de A-knop, je rent met de B-knop, de UV-knop zit op de Y-knop en met de X-knop kijk of richt je omhoog. Met deze nieuwe UV-lamp kun je onzichtbare objecten weer zichtbaar maken door er even op te schijnen. Je weet echter niet waar zich iets onzichtbaars bevindt, waardoor je als speler al gauw de neiging krijgt om overal in elke kamer constant met de UV-lamp te schijnen. Dit lijkt in het begin wellicht wat overtrokken, maar de beloningen die je krijgt voor deze exploratie zijn rijkelijk. Naast het gebruikelijke geld en goud dat je kunt verzamelen om zo upgrades voor je Poltergust en UV-lamp te vergaren, kun je ook verschillende juwelen opdoen. Daarnaast heb je de kans dat je een Boo tegenkomt, die in elke missie ergens verstopt zit. Weet je in alle missies alle Boos te vinden, dan speel je een speciaal level vrij. Al met al meer dan genoeg reden om de nieuwe UV-lamp veel te gebruiken, want het voegt een extra laag aan uitdaging en ontdekking toe aan het spel.

Wat echter nadelig is, is dat het spel zo goed als verwacht dat je alles in één keer feilloos doet binnen een missie. Heb je bijvoorbeeld je missie voltooid terwijl je een aantal juwelen overgeslagen hebt of de verstopte Boo hebt gemist, dan heb je pech: je wordt automatisch teruggestuurd naar de professor. Je hebt in een volgende missie dan wel weer de mogelijkheid om bijvoorbeeld eerder gemiste juwelen op te sporen, maar soms zijn de gebieden waar ze verstopt zitten dan niet meer toegankelijk. Het spel verwacht dan dat je de vorige missie nogmaals speelt om zo alles te completeren. Dit was niet zo erg indien het mogelijk was om gelijk uit het level te stappen wanneer je je gewenste spullen had gevonden, maar dit is niet mogelijk: je progressie wordt pas opgeslagen zodra je de missie hebt voltooid. Dit kan vervelend zijn, omdat het op ongewenste wijze tijdrovend is. Een missie duurt gemiddeld zo'n 20 tot 30 minuten en zonder de mogelijkheid om tussendoor op te slaan, kan dat voor problemen zorgen. Het spel probeert het herspelen van missies aantrekkelijker te maken door je per missie een eindscore te geven van één tot drie sterren en door je tijd te noteren. Je score wordt bepaald door de hoeveelheid hartjes die je kwijt bent geraakt, hoeveel geld je hebt verzameld, hoeveel spoken je hebt opgezogen en hoe snel je was. Dit klinkt theoretisch wellicht aantrekkelijk, maar in een spel dat vooral draait om exploratie werkt de tijdsdruk juist averechts. Het is daarom aan te raden om bij je eerste playthrough geen aandacht te besteden aan je score en daarom op je gemakje alle kamers te onderzoeken. Puzzelen met je stofzuiger Waar het spel qua gameplay nog steeds het meest op leunt, is de toepassing van je stofzuiger, de Poltergust 5000. Door op de L-knop te drukken, blaas je lucht en door op de R-knop te drukken, zuig je lucht. Richten doe je door een bepaalde kant op de lopen met de Circle Pad. Begin je eenmaal met zuigen, dan kun je enkel wisselen tussen hoog en laag: de richting staat verder vast. Dit is op het begin wat wennen, zeker wanneer je gaat nadenken over wat een tweede Circle Pad hier had kunnen betekenen, maar je merkt al gauw dat het niets afdoet aan het plezier in de game. De omgevingen vergen dan ook niet dat je als een bezetene rondzwiept, maar juist gecontroleerd de plekken uitkiest waar je eens wil zuigen of blazen.

De mogelijkheden van je Poltergust 5000 lijken eindeloos, ondanks dat het principe zich beperkt tot het opzuigen of blazen van lucht. Elk schilderijtje aan de muur reageert natuurlijk op de luchtverplaatsingen die je teweegbrengt, net als verschillende schakelaars, tapijten, gordijnen, kasten, klokken, kandelaren, jassen, vissen en vele andere unieke voorwerpen dat doen. Het duurt niet lang voordat blijkt dat je Poltergust de sleutel tot elke vorm van gameplay is in Luigi's Mansion 2. Zuig een ballonnetje op, blaas er lucht in en je zult met Luigi opstijgen. Zuig een bakje op, vul deze met water en besproei er een plantje mee, waardoor je vervolgens via een bonenstaak omhoog kunt klimmen. Kun je niet verder vanwege een ijsblokkade? Zuig een blok hout op, steek deze in brand via een haardvuurtje en houd deze vervolgens tegen het ijs aan: een pad zal zich vanzelf vormen. Het is werkelijk waar verbazingwekkend hoe Next Level Games zoveel toepassingen heeft kunnen bedenken met een stofzuiger zonder dat het gimmicky aanvoelt of de overzichtelijkheid van de mogelijkheden verdwijnt. Puzzelen in Luigi's Mansion 2 is daarmee onwaarschijnlijk leuk en dankzij de weinige hulp die je krijgt ook nog eens op bijzonder prettige wijze uitdagend. Het prettige gevoel dat je krijgt bij het puzzelen wordt versterkt doordat exploratie constant wordt aangemoedigd. Dit gebeurt niet alleen via de UV-lamp, maar ook door de X-knop die veelal wordt ingezet om een contextgevoelige actie teweeg te brengen. Op deze manier kun je bijvoorbeeld lades opentrekken, klokdeuren openen, in prullenbakken gluren of simpelweg iets laten schudden. Dit doe je graag, want zulke acties worden regelmatig beloond met geld, juwelen of de mogelijkheid van het vinden van een spook. Het zorgt ervoor dat elke kamer je het gevoel geeft dat er iets te halen valt, ook al weet je van tevoren dat je er je missie niet mee zult voltooien. Doordat het spel op uitmuntende wijze steeds meer verschillende attributen en meubels introduceert, blijf je gemotiveerd en raak je nooit verveeld. De spookhuizen worden ook steeds complexer, moeilijker en grootser, waardoor de leercurve zo goed als perfect aansluit bij de variatie die je krijgt voorgeschoteld.

Spoken opzuigen Gek genoeg zijn er nu al veel lovende woorden gevallen over Luigi's Mansion 2, maar is het meest omvattende onderdeel nog niet concreet ter sprake gekomen: het vangen van spoken. De ondeugende wezens zitten in vele kamers verstopt en komen vaak in groepjes tevoorschijn. Kom je ze tegen, dan is het zaak dat je ze eerst laat schrikken met je zaklamp. Lukt dit, dan kun je beginnen met zuigen. Echter, de spoken geven zich niet zomaar gewonnen en proberen te vluchten. Door in de tegengestelde richting van het spook te lopen, zal een balkje gevuld worden dat ervoor zorgt dat het opzuigen efficiënter gaat. De levensmeter van het spook neemt hierbij geleidelijk af en wanneer deze de 0 raakt, zal het spook zich in je stofzuiger storten. Dat het opzuigen van spoken leuk is, bewees Luigi's Mansion al in 2002, maar in Luigi's Mansion 2 gaat dit nog een stap verder. Je kunt nu niet alleen veel verschillende spoken in één keer opzuigen, maar je moet nu ook meer rekening houden met de verschillende soorten spoken waar je binnen een kamer mee te maken hebt. De game bouwt ook op dit gebied de moeilijkheidsgraad uitstekend op: waar je in het begin je handen vol lijkt te hebben met een klein groepje groene spoken, daar heb je later te maken met veel sterkere, slimmere en grotere hoeveelheden spoken. Je hebt op den duur bijvoorbeeld groene spoken die je zaklamp weten te blokkeren door een zonnebril te dragen. Je hebt ook groene spoken die een schild en zwaard hanteren of bezit nemen van een mummie om je zo flink wat schade aan te richten. De verscheidenheid gaat echter veel verder met bijvoorbeeld rode spoken die je een flinke klap willen verkopen, paarse spoken die je willen laten schrikken of je vastzetten in hun lichaam, blauwe spoken die zich verstoppen en dan spullen naar je gooien of hele dikke, gele spoken die blubber naar je spugen. Het komt meer dan eens voor dat je binnen een kamer met veel van dit soort verschillende spoken af moet rekenen en dat kan voor heel wat uitdaging zorgen. Gelukkig laat het spel je qua animaties en framerate nooit in de steek: alles verloopt ongelooflijk vloeiend, waardoor je altijd alles zelf in handen hebt. De voldoening is dan ook groot wanneer je een kamer spookvrij hebt weten te maken, de lampen weer aangaan en Luigi een klein vreugdedansje doet.

Persoonlijkheid Er is in Luigi's Mansion 2 ontzettend veel aandacht besteed aan de persoonlijkheid die het spel uitstraalt. Luigi is te allen tijde bang en wil het liefst geen enkele kamer betreden. Dit is aan alles te merken en te zien: zijn gezichtsuitdrukking, de manier waarop hij loopt en de dingen die hij roept, spreken boekdelen over zijn angst. De professor weet dit en pest Luigi dan ook regelmatig op sarcastische wijze: of dit nu in persoon is of op afstand via een communicatieapparaat. De angstige capriolen van Luigi worden versterkt door de vele cutscenes die het spel rijk is, wat ervoor zorgt dat je des te meer meeleeft met de groene Mario-broer. Het spel weet alles echter op een dusdanige humoristische wijze te presenteren, dat het zo goed als altijd een glimlach op je gezicht weet te toveren. Ook al is Luigi nog zo bang, de spoken zelf weten elke situatie te relativeren waardoor het toch weer grappig wordt. Zo betrap je een spook dat aan het douchen is door het douchegordijn weg te zuigen, wat het spook minstens zo bang maakt als Luigi. Of wat te denken van een rood spook dat rustig op de WC de krant zit te lezen en zich vervolgens wezenloos schrikt wanneer jij het water naar het plafond laat stijgen? Het zijn slechts twee voorbeelden van vele geniale situaties die je tegen zult komen wanneer je een kamer betreedt in Luigi's Mansion 2. Hier houdt de humor echter niet op. Doordat de verschillende kleuren spoken een dusdanig duidelijk karakter hebben, geeft het spel je regelmatig de mogelijkheid om ze in hun 'natuurlijke habitat' te bekijken. Dit doet zich voor wanneer je door een gat in de muur spiekt waarna je met de Circle Pad of de gyrosensor van de Nintendo 3DS rond kunt kijken in de kamer die erachter ligt. Vervolgens zie je dan wat de spoken in de andere kamer aan het doen zijn, wat meer dan eens oprecht zeer amuserend is. Zo zie je ze verstrikt raken in een kussengevecht of per ongeluk een bal door een raam gooien. Dit soort momenten zorgen ervoor dat je gaat geloven in het universum van de game en je betrokken raakt bij zowel Luigi als de spoken die hij op moet zuigen.

Ondanks de duidelijke persoonlijkheden van de verschillende, gekleurde spoken, zijn ze over het algemeen een stuk meer inwisselbaar dan de spoken uit het originele Luigi's Mansion. Waar je daar te maken had met heel veel unieke spoken met een eigen verhaal, daar heb je nu een kleiner aantal type spoken waar je nu binnenin een categorie meer variatie vindt. Dit zorgt ervoor dat de spoken wel degelijk op verschillende manieren gevangen moeten worden en dat er nagedacht moet worden over je acties, maar qua uiterlijk is er nu aanzienlijk minder afwisseling in de spoken. Dit klinkt op papier ongetwijfeld teleurstellender dan het is, want in de praktijk weet het spel een zeer goed onderscheid te maken binnen een bepaalde categorie spook dat je op dat gebied ook nooit verveeld zult raken. Hoofdbazen Luigi's Mansion 2 weet de puzzelelementen en spookelementen optimaal te combineren in de vele hoofdbaasgevechten die het spel rijk is. Zo kom je naast de gebruikelijke hoofdbaas per spookhuis ook zo nu en dan een tussenbaas tegen, die duidelijk meer van je vergen dan het gemiddelde spook dat je aantreft. Zonder te verklappen wat de hoofdbazen precies voor gestaltes zijn, kan gezegd worden dat ze geen van allen zouden misstaan in een The Legend of Zelda-game. Het is een kwestie van patronen ontdekken en toepassingen uitvoeringen met je stofzuiger die wellicht niet zo voor de hand lagen als je in eerste instantie zou denken. Op deze wijze weet het spel je te confronteren met meer dan 'een sterk spook' als hoofdbaas, wat een knappe prestatie is en de variatie alleen maar ten goede komt. Multiplayer Waar Luigi's Mansion enkel een singleplayer-avontuur bood, daar heeft Luigi's Mansion 2 ook nog een complete multiplayer. Feitelijk gezien was dit niet nodig, want de singleplayer van Luigi's Mansion 2 duurt ongeveer vijftien uur om te voltooien en zelfs zo'n 20 uur wanneer je alle geheimen gevonden wil hebben. Dat is een bijzonder respectabele hoeveelheid, zeker wanneer hij zo rijkelijk gevuld is met geweldige content als hier het geval is. Toch was het stiekem al sinds de ontwikkeling van Luigi's Mansion een droom van Nintendo om een multiplayer-component te maken voor het spel en dat is bij Luigi's Mansion 2 meer dan gelukt. Je zult er echter eerst een aantal singleplayer-missies voor moeten voltooien, want de Tumulttoren zal niet vanaf het begin beschikbaar zijn. Heb je de modus echter eenmaal tot je beschikking, dan gaat er een wereld van oneindig spelplezier voor je open.

In de Tumulttoren kun je ervoor kiezen om via Local Play, Download Play of Online Play te spelen. In het geval van Download Play heeft slechts één iemand de game nodig, terwijl de andere drie spelers, elk een andere kleur Luigi, data binnenhalen om zo alsnog mee te kunnen doen. De mogelijkheden van deze Download Play zijn dan ongekend: je kunt niet alleen alle multiplayer-modi spelen, je kunt ook via Download Play samen online spelen. Nintendo spreekt over 'gelimiteerde mogelijkheden' voor Download Play ten opzichte van Local Play, maar deze zijn dusdanig minimaal dat je ze kunt verwaarlozen. Dit betekent dat Luigi's Mansion 2 op dit gebied enorm vooruitstrevend is en met de online-mogelijkheden zelfs de Download Play-functie van bijvoorbeeld Mario Kart 7 voorbij streeft. Maar wat kun je dan precies samen doen? Welnu, de Tumulttoren kent drie verschillende modi: in de eerste modus is het de bedoeling om binnen vijf minuten alle spoken op te zuigen in elke kamer, in de tweede modus moet je binnen zeer korte tijd een ontsnappingsluik zien te vinden, waarbij je de mogelijkheid hebt om tussendoor extra tijd te winnen, en in een derde modus is het de bedoeling dat je zo snel mogelijk verschillende spookhondjes weet te vinden. In alle drie de modi worden de kamers op volledig willekeurige wijze gegenereerd, wat ervoor zorgt dat geen enkel potje hetzelfde is. Wel is het zo dat alle kamers dezelfde stijl kennen en de meubels een stuk beperkter zijn dan in de singleplayer. Toch weten de drie modi voor heel veel plezier te zorgen, waarbij het bewonderenswaardig is hoe verschillend de soorten gameplay zijn. Samenwerken is hoe dan ook een must, wat zelfs online nog steeds erg goed mogelijk is door Luigi signalen af te laten geven via de vierpuntdruktoets of het touchscreen. Je kunt op deze wijze met maximaal vier Luigi's zowel online als lokaal de kamers overwinnen om zo telkens een verdieping verder te komen. Hoe hoger je komt, hoe moeilijker het wordt, waarbij elke vijfde verdieping zelfs een hoofdbaasgevecht kent. Je kunt van tevoren instellen hoeveel verdiepingen je in totaal wil voltooien, waarbij het ook mogelijk is om voor 'oneindig' te kiezen om zo op records te gaan jagen. De Tumulttoren kent hiermee ontzettend veel meerwaarde en is dankzij het hoge 'pick up & play'-gehalte van Luigi's Mansion 2 leuk voor jong en oud. Of je er nu voor kiest om tegen mensen uit je Vriendenlijst te spelen, tegen willekeurige, wereldwijde spelers of tegen vrienden naast je op de bank: het geeft in elk geval veel voldoening en het speelt heerlijk weg, zonder enige vertraging.

Extra's Luigi's Mansion 2 zit boordevol content, waardoor het des te vreemder is dat het spel helaas geen ondersteuning kent voor StreetPass of SpotPass. Dit is jammer, want het spel had hier wel degelijk iets mee kunnen doen met de vele verzamelbare objecten die in het spel te vinden zijn. Ook een simpele uitwisseling van online profielen met mensen die je onderweg tegenkomt, was een leuke toepassing geweest, maar het zit er helaas niet in. De game kent wel een speciale kluis, die te bereiken is vanuit het hoofdmenu, waar je rustig al je verzamelde spoken, upgrades, juwelen en statistieken nog eens kunt nalezen uit zowel de singleplayer als de multiplayer. Dit is een aardige extra, maar het heeft te weinig om handen om je voor een langere periode geboeid te houden. Graphics Grafisch is Luigi's Mansion 2 ontzettend mooi. De animaties van zowel Luigi als de spoken zijn bijzonder vloeiend en er is belachelijk veel oog voor detail. Elk meubelstuk of attribuut is met liefde vormgegeven en alles reageert zoals je dat zou verwachten. Of je nu aan een touw trekt, een spinnenweb opzuigt of een bal wegschiet: alles klopt qua natuurwetten, uitwerkingen en draagt zijn steentje bij aan de geloofwaardigheid van het universum. Het zorgt ervoor dat het spel een bijzonder prettige ambiance uitademt waar je je graag in bevindt. Het overzicht binnen een kamer gaat tevens nooit verloren, wat een enorme pluim verdient. De game weet een unieke combinatie van realisme en een cartoony stijl te smeden, wat zich vertolkt naar een waar charmeoffensief. Wanneer je het 3D-effect aanzet, wordt deze charme op bepaalde stukken alleen maar versterkt. Het spel speelt soms expres met camerastandpunten om je zo op bepaalde punten nog meer diepte te laten zien, maar ook in de kamers zelf is duidelijk dat de voorwerpen geplaatst zijn met de 3D-beelden in het achterhoofd. Toch is het 3D-effect dusdanig sterk dat het voor kleine kartelrandjes zorgt op de textures en na langdurig gebruik kan het 3D irriteren aan de ogen. Gelukkig weet het spel ook zonder het 3D-effect ontzettend te overtuigen, waardoor er voor ieder wat wils is op dit gebied.

Geluid Niemand minder dan componist Koji Kondo, bekend van vele The Legend of Zelda- en Super Mario-titels, zit achter de soundtrack van Luigi's Mansion 2. Het inmiddels klassieke deuntje uit de originele Luigi's Mansion wordt meermaals ingezet en geremixed om zo op nostalgische wijze voor een frisse wind te zorgen. Er zijn echter ook genoeg volledig nieuwe muziekjes te bespeuren, welke ieder uitstekend passen bij de mysterieuze sfeer die het spel doorgaans wil uitstralen. Het is slechts één keer voorgekomen dat een achtergrondmuziekje op negatieve wijze overheersend was, wat aangeeft dat de kwaliteit verder zeer hoog ligt. Waar Luigi's Mansion 2 echter bijna elke Nintendo 3DS-titel voorbij streeft, is op het gebied van de geluidseffecten. Vooral met een headset op word je overrompeld door de fantastische geluidskwaliteit van elk klein dingetje in het spel. Of het nu een waggelende Toad is die klinkt als een piepspeelgoedje, of het doven van een kaars klinkt alsof het naast je gebeurt: alles wat je teweeg brengt met je stofzuiger wordt niet alleen grafisch uitstekend getoond, maar ook het geluid klopt hierbij tot in de puntjes. Elk voorwerp valt qua geluid te onderscheiden en zelfs het zuigen en blazen van de stofzuiger klinkt prettig in het gehoor. Wat echter alles en iedereen omver blaast, is de voice-acting-prestatie van Charles Martinet die de stem van Luigi vertolkt. Het is nog nooit eerder voorgekomen dat een personage uit het Mushroom Kingdom zoveel persoonlijkheid meekreeg door de voice-acting. Luigi kent een vrij grote verscheidenheid aan kreten die veel verder gaan dan het meefluiten van de achtergrondmuziek, een "Hello?", "Marioooo?!", "Ciao" of een "Woahhh!". Luigi reageert op situaties zoals je dat van Luigi zou verwachten en de diversiteit in zijn stem voegt hier een bijzondere dimensie aan toe. Je leeft ontzettend mee met Luigi, waardoor je naargelang het avontuur steeds meer van het personage gaat houden. "Bad doggy!" Nederlandse vertaling Luigi's Mansion 2 is volledig in het Nederlands speelbaar wanneer je de taal van je Nintendo 3DS daar op hebt ingesteld. Mocht je dit niet willen, dan zul je de taal van je Nintendo 3DS aan moeten passen. Echter, dit keer is er weinig tot geen reden om dit te doen. Waar een Nederlandse vertaling zo nu en dan zowaar pijnlijk kan zijn in de uitwerking, daar is dat in Luigi's Mansion 2 absoluut niet het geval. De tekst speelt een belangrijke rol in het spel, omdat het meedraagt aan de humoristische stijl van het geheel en het verhaal op deze wijze vordert. Het is daarom des te knapper dat de Nederlandse vertaling hier naadloos op aan weet te sluiten. In vergelijking met de Engelse vertaling doet de Nederlandse vertaling zo goed als nooit onder voor het woordgebruik en weet de stijl dezelfde essentie aan te spreken. Met woorden en uitspraken als 'stiekemerd', 'knul' en 'gloeiende garnalen' weet het spel de juiste snaar te raken en is het voor elke leeftijdscategorie plezierig en grappig om te lezen. De Nederlandse taaloptie is in dit geval dan ook niets anders dan een zeer welkome extra die zelfs doorgewinterde, Engelse spelers wellicht kan overtuigen om de Nederlandse taal vanaf heden een vaste kans te geven in games.

Conclusie Luigi's Mansion 2 had wellicht beter de titel Luigi's Mansion 2.0 kunnen krijgen, want dit vervolg weet in elk opzicht zijn voorganger voorbij te streven. Het spel weet een ongekend knappe prestatie neer te zetten op de Nintendo 3DS, waarbij vooral het audiovisuele aspect je laat watertanden. De bijzonder vloeiende animaties, het oog voor detail en de fantastische geluidseffecten zorgen ervoor dat de wereld van Luigi's Mansion 2 leeft en nooit verveelt. Qua gameplay weet Luigi's Mansion 2 genoeg afwisseling en verrassingen te bieden om zowel op puzzelgebied als spookjachtgebied ontzettend veel voldoening te bieden. De motivatie om door te spelen blijft dankzij de vele beloningen en de uitstekende leercurve altijd hoog. Exploratie speelt hierbij een grote rol en dat is zeer prettig, maar het brengt wel een negatieve kant met zich mee: het spel zadelt je per missie op met een tijdsdruk en het verplicht je gehele missies opnieuw te spelen wanneer je een verzamelobject hebt gemist. Dit zijn echter, net als het gemis van StreetPass en SpotPass, kleine smetjes op het geheel, want uiteindelijk houd je een ongekend leuk, grappig en spannend avontuur over dat je ruim vijftien uur geboeid weet te houden in de singleplayer. Mocht je er geen genoeg van krijgen - en die kans is groot - dan kun je ook nog oneindig veel speelplezier halen uit de ongekend sterke lokale en online multiplayer, die vooral qua Download Play-functies een bijzondere prestatie neer weet te zetten. Luigi's Mansion 2 is zonder enige twijfel een reden om een Nintendo 3DS in huis te halen en maakt anders van elke Nintendo 3DS-bezitter een trotse eigenaar.

N1 Score: 9.4

+ ["Op audiovisueel gebied een pareltje","Ongekend veel mogelijkheden met de stofzuiger, zonder dat het gimmicky wordt","Veel exploratie-mogelijkheden met goede beloningen","Uitdagend, grappig en simpelweg erg leuk om te spelen","IJzersterke multiplayer, vooral Download Play is indrukwekkend","Nederlandse vertaling is erg goed gelukt"]

- ["Het spel beloont je aan de hand van hoe snel je een missie haalt: vervelende tijdsdruk","Bij het missen van bepaalde verzamelobjecten moet je een hele missie opnieuw doen indien je ze alsnog wil hebben","Geen StreetPass- en SpotPass-ondersteuning"]

Gekoppelde games

Luigi's Mansion 2 (Nintendo 3DS)