[Review] Geschreven door Quint op 2013-11-14 19:00:00

The Legend of Zelda: A Link Between Worlds

The Legend of Zelda: A Link to the Past kwam alweer in 1992 naar Europa voor de Super Nintendo. De game wist harten van gamers over de gehele wereld te veroveren en zette een nieuwe toon in het top-down Action Adventure genre. Amerikaans Nintendo-president Reggie Fils-Aime en The Legend of Zelda-producer Eiji Aonuma roepen al jaren dat het spel hun favoriete game aller tijden is en nu, 21 jaar later, komt daar het directe vervolg in de vorm van The Legend of Zelda: A Link Between Worlds voor de Nintendo 3DS. Weet dit nieuwe deel de torenhoge kwaliteit van het origineel te benaderen of zelfs te overstijgen? Is A Link Between Worlds daarmee net zo definiërend voor een generatie zoals A Link to the Past dat was? Wij stortten ons in Hyrule en Lorule om daar achter te komen.

A Link To The Between Worlds Past The Legend of Zelda: A Link Between Worlds speelt zich qua verhaal vele jaren na The Legend of Zelda: A Link to the Past af, maar dat wel in dezelfde wereld. Dit betekent dat de overworld in a Link Between Worlds zo goed als identiek is aan het SNES-deel: linksboven heb je de Lost Woods, rechtsboven rijken bergtoppen aan de hemel, links in het midden heb je een stadje, in het midden pronkt Hyrule Castle, etc. Het voelt voor A Link to the Past-kenners vanaf de eerste minuut nostalgisch maar toch vernieuwend aan en dat is een zeer bijzondere combinatie aan gevoelens. Nostalgisch omdat de muziek, de top-down view en de bekende omgevingen je gelijk terugtrekken naar 1992 en vernieuwend omdat de graphics en framerate ongekend zwoel en soepel zijn. Je hebt hierdoor onmiddelijk het gevoel dat je met een kwalitatief hoogwaardige titel te maken hebt zonder dat het zijn charmes van 'vroegah' verliest: een bijzonder knappe prestatie om dat vanaf minuut één mee te weten geven. En spelers die A Link to the Past nooit gespeeld hebben? Die zullen er alles niet minder om gaan vinden, want de game staat uitstekend zijn mannetje in deze tijd.

Yuga Ondanks dat de spelwereld vrijwel identiek is, is het verhaal dit keer wel volledig anders. De slechterik Yuga ontvoert diverse personages uit Hyrule, verandert ze in een schilderij en neemt ze mee naar de andere wereld, Lorule. Aan jou de taak als Link om Yuga te stoppen, de ontvoerde mensen terug te brengen naar Hyrule en tegelijkertijd te ontdekken wat Lorule nu eigenlijk is. Maar Lorule laat, net zoals de Dark World uit A Link to the Past, in het avontuur even op zich wachten. Eerst ga je aan de slag in Hyrule en dat in een tempo zoals we dat nog kennen uit de wat oudere The Legend of Zelda-games: tutorials worden overgeslagen, lappen tekst worden achterwege gelaten en ook het verhaal wordt opzettelijk niet grootschalig uitgelegd. Hierdoor sta je letterlijk binnen een paar tellen met beide voeten in de spelwereld van Hyrule en kun je in nog geen vijf minuten de eerste kerker binnenlopen. Deze snelheid houdt The Legend of Zelda: A Link Between Worlds vanaf het eerste moment tot aan de credits vast, waardoor het spel altijd je aandacht weet te grijpen en geen enkel moment wegebt op interesseniveau. Dit is in de essentie een onderdeel waar vooral latere The Legend of Zelda-games, zoals Skyward Sword en Twilight Princess, wat steekjes lieten vallen, maar waar A Link Between Worlds al fluitend de kritiek trotseert.

Items huren The Legend of Zelda: A Link Between Worlds draait net als alle andere The Legend of Zelda-games nog steeds om het avonturieren in een grote overworld waarbij je met je zwaard en schild allerlei vijandjes de kop kleiner maakt, verschillende personages helpt in de vorm van sidequests en waar je tientallen puzzeltjes krijgt voorgeschoteld, vooral in kerkers, die je de weg belemmeren. De formule is hierbij al jaren hetzelfde: kerker in, nieuw item, kerker uit, dorpje bezoeken, sidequestje hier en daar, kerker in, nieuw item, kerker uit en zo verder en zo verder. Producer Eiji Aonuma was dit beu en paste in A Link Between Worlds een grote verandering toe: je krijgt voortaan geen nieuw item meer in de kerkers dat bedoeld is om vanaf dat moment in zowel de overworld als de kerker allerlei deuren te openen. In plaats daarvan kun je vanaf het begin van de game alle items huren bij een personage genaamd Ravio. Ravio vraagt een klein aantal rupees - 20 ongeveer - om een item te huren. Deze items, zoals de bommen, de pijl en boog, de Fire Rod, de Ice Rod en de boemerang, raak je echter weer kwijt zodra je met Link het loodje legt. Het is dan de taak om de voorwerpen opnieuw te huren, waardoor rupees een 'aanzienlijk belangrijkere rol' zouden moeten spelen in deze game. Helaas is dit niet het geval. The Legend of Zelda: A Link Between Worlds is niet bepaald lastig en geeft je onderweg genoeg mogelijkheden om waar nodig je hartjes aan te vullen. Je wordt overspoeld met hartjes, bottles, fairies en Great Fairies, waardoor dood gaan zo goed als nooit voorkomt. Om nog maar te zwijgen over de grote aantallen rupees die nog meer voor het oprapen liggen dan voorheen. Het hele huursysteem is hierdoor verwaarloosbaar en zorgt juist voor het ontbreken van een grote motivatie wanneer je een kerker binnenstapt. Waar je eerder vol verwachting uitkeek naar een nieuw item waar je hard voor moest werken, daar is dat element nu volledig verdwenen.

Het enige voordeel van dit nieuwe systeem is dat je nu zelf kunt bepalen wanneer je welke kerker doet. Maar is dat van toegevoegde waarde in een top-down The Legend of Zelda waarbij je te allen tijde de gehele overworld op het onderste scherm hebt staan? Het antwoord zal voor velen 'nee' zijn. De spelwereld van The Legend of Zelda: A Link Between Worlds is niet dusdanig groot dat je een geheel nieuwe omgeving ontdekt of per ongeluk op een bepaalde kerker stuit. Hierdoor voelt het meegegeven gevoel van vrijheid meer als een geforceerde en onnodige perceptie. Dit wordt des te duidelijker wanneer je voor elke kerker een pilaar ziet staan met daarop het item dat je hoofdzakelijk zult moeten gebruiken in de desbetreffende dungeon. Het neemt het verrassingselement - en daarmee een groot deel van de spanning - weg en dat is iets wat nooit had mogen gebeuren. Het is alsof je net een fantastisch ballonnendier hebt gekregen, welke vervolgens zonder schaamte lek wordt geprikt. Kerkers, vijanden en hoofdbazen The Legend of Zelda: A Link Between Worlds kent maar liefst tien kerkers in totaal en dat is een zeer respectievelijk aantal. Dit brengt echter wel het gegeven met zich mee dat de dungeons dit keer niet zo lang zijn. De één zal dit een prettige bijkomstigheid vinden, terwijl de ander dit wellicht wat jammer vindt. Hoe dan ook kun je er niet omheen dat de kerkers dit keer weer zeer sterk ontworpen zijn en daarmee een genot zijn om door te spelen. Ze kennen ieder een eigen thema en genoeg afwisseling qua vijanden en puzzels om je bij je lurven te grijpen. Daarbij heeft de wat kleinere omvang als voordeel dat de snelheid er goed in blijft en je zo veel dingen opeenstapelend binnen een korte periode meemaakt. Nintendo leek zich dit ook te realiseren en heeft daarom de kaart als voorwerp geschrapt: je hebt nu altijd de volledige dungeon lay-out op het touchscreen vanaf het moment dat je binnen bent. Dit past goed bij de kleinere gestaltes van de kekers, maar tegelijkertijd leidt ook dit er weer toe dat het verrassingselement beperkt wordt.

De vijanden, zowel binnen als buiten kerkers, zijn vaak regelrecht gekopieerd uit A Link to the Past op een enkele uitzondering na. Dit is alles behalve erg: het voegt veel toe aan de charme en de vernieuwde modellen geven het geheel een modern sausje mee. De hoofdbazen zijn wel volledig nieuw, maar zijn helaas nooit memorabel. De patronen om ze te verslaan hebben we vrijwel allemaal al eerder gezien en ook de ontwerpen van de hoofdbazen zelf zijn vaak afgeleid van hoofdbazen uit vorige The Legend of Zelda-delen. Verander in een tekening Een grote troef van The Legend of Zelda: A Link Between Worlds zit hem in het feit dat Link kan veranderen in een tekening op elke muur. Met een simpele druk op de A-knop zul je in een zijaanzicht over een muur vertoeven. Dit werkt uitstekend en heerlijk vloeiend en opent een scala aan nieuwe puzzelmogelijkheden. Zou je denken. Helaas blijven de toepassingen beperkt en verval je snel in een "Ik kan dit gedeelte ook oversteken door over de muur te lopen"-denkpatroon dat negen van de tien keer genoeg is. Er worden geen geniale puzzels of trucjes uitgehaald met deze nieuwe toepassing en daarvoor voelt het eerder als een gimmick dan als een waardevolle toevoeging. Ook de koppeling van het verhaal met dit spelelement krijgt nooit echt voet aan de grond en lijkt eerder een leuk verzonnen sausje te zijn dan een nieuw kernelement waar het spel op leunt. Dit is erg jammer, want de uitvoering van dit gameplay-element werkt wel degelijk vlekkeloos en geeft genoeg vernieuwing om het geheel interessant en leuk te houden. Toch had het duidelijk pragmatisch beter uitgewerkt kunnen worden.

Sidequests en geheimen The Legend of Zelda: A Link Between Worlds kent gelukkig, net als The Legend of Zelda: A Link to the Past, een heleboel sidequests en geheimen met genoeg toffe beloningen. Zo kun je overal in de spelwereld op zoek gaan naar kleine inktvisjes die je na het verzamelen wapen-upgrades opleveren. Ook zijn verschillende personages op zoek naar hulp en kun je je uitstekend vermaken met kleine mini-games die een handjevol in het spel zitten verwerkt. Al deze sidequests resulteren bijvoorbeeld in Pieces of Heart, waardoor je je nooit belazerd zult voelen voor je inzet. Ook geheimen, zoals moeilijk te bereiken grotten of doorgangen, leiden meermaals tot voorwerpen zoals nieuwe tunics of Master Sword-upgrades. Hierdoor weet de game buiten de kerkers om genoeg vertier te bieden met ironisch genoeg een aanzienlijk beter beloningssysteem dan het hoofdverhaal dat doet met Ravio's huursysteem. Nintendo 3DS-exclusieve toepassingen en spelduur The Legend of Zelda: A Link Between Worlds is een handheld-game en daar is qua spelinhoud goed op ingespeeld. Zo vind je genoeg save-gelegenheden over de gehele wereld waar je met een simpele druk op het touchscreen naar toe kunt vliegen. Ook het selecteren van items en het toewijzen van snelkoppelingen gaat vlot dankzij het onderste scherm. Het zorgt voor een naadloze ervaring van het geheel, waardoor de The Legend of Zelda-magie nooit onderbroken wordt.

Eén van de regelrechte handheld-pronkstukken van deze game is het 3D-effect. De wereld is zo opgemaakt dat je overal de diepte in kunt kijken en daar ook oprecht van kunt genieten. The Legend of Zelda: A Link Between Worlds is één van de weinige titels die je hierdoor echt de meerwaarde van 3D laat zien zonder dat je last krijgt van je ogen. Allerlei elementjes worden handig naar voren gebracht in de top-down view en worden zelfs als onderdeel gebruikt van puzzels in meerdere kerkers. Het is werkelijk fenomenaal mooi, zeker in combinatie met de uitzonderlijk soepele framerate. Het mooie is echter dat het niet geheel onmisbaar is, waardoor het spel ook in 2D fantastisch oogt. Zo biedt de game het beste voor beide werelden. Met zo'n 20 uur aan content voor een 100% savegame kent The Legend of Zelda: A Link Between Worlds genoeg inhoud, zeker voor een handheld-game. Dan houdt het spel echter nog niet per se op: je kunt nog genoeg tijd kwijt in de StreetPass-functie en anders is daar nog de vrijgespeelde Hero Mode. In deze laatstgenoemde modus start je het spel weer vanaf het begin, maar krijgt Link van alle vijanden vier keer zoveel schade toegediend als normaal. Daarnaast zijn hartjes en fairies een schaarste geworden en is er een extra geheim te vinden in de game die niet in de normale modus van het spel zit. Hierdoor is er genoeg motivatie voor de echte die-hards om nog eens tientallen extra uren in de game te stoppen.

Graphics en geluid Grafisch is The Legend of Zelda: A Link Between Worlds geen hoogstandje, maar weet het wel op nagenoeg perfecte wijze de juiste snaar te raken voor een samenhangend resultaat van herkenbaarheid en vernieuwing. Bij vlagen doet de game denken aan The Legend of Zelda: A Link to the Past en The Legend of Zelda: The Minish Cap, terwijl het 3D-effect en de mooier afgewerkte rondingen op andere momenten weer duidelijk de Nintendo 3DS-stempel meegeven. Daarbij kennen Hyrule en Lorule duidelijk hun eigen omgevingskenmerken en sfeer, hetgeen waarheidsgetrouw is overgenomen uit het origineel. Het oog voor detail speelt hierin ook een belangrijke rol en voldoet volledig aan Nintendo's hoge kwaliteitseisen. Van kleine bloemetjes tot aan weereffecten tot aan de zwemanimaties: alles is tot in de puntjes bijzonder goed verzorgd. Enkel op het moment wanneer het 3D-effect aanstaat, er een horde vijanden in beeld te vinden is en je de Fire Rod loslaat, hapert het spel een beetje, maar dit staat in schraal contrast met de geweldig soepele ervaring die je normaliter beleeft in deze game. Geluidtechnisch is The Legend of Zelda: A Link Between Worlds in alle opzichten een update van The Legend of Zelda: A Link to the Past. Geluidseffecten zoals de straal die uit je zwaard komt en het verzamelen van een rupee zijn allemaal gemoderniseerd terwijl ze toch hun klassieke gehoor hebben behouden. De soundtrack in zijn geheel bestaat uit geremixte liedjes uit The Legend of Zelda: A Link to the Past met hier en daar een greep uit het The Legend of Zelda: Ocarina of Time-arsenaal. De muziek hinkt tegen het orkestrale aan, maar is het feitelijk niet. Dit is echter nooit hinderlijk, want de muziek is een oorstrelende mix aan herkenning en vernieuwing die perfect past bij dit vervolg op The Legend of Zelda: A Link to the Past.

Conclusie The Legend of Zelda: A Link Between Worlds is een waardig vervolg op de 1992-klassieker The Legend of Zelda: A Link to the Past. Het spel kent een ongekend hoog tempo dat je vanaf de eerste stappen in Hyrule vastgrijpt en dan 20 uur lang niet meer loslaat. Het spel ademt een verbroedering tussen nostalgie en moderniteit, hetgeen in elk opzicht een genot is om te spelen. Helaas weet het spel qua verhaal en moeilijkheidsgraad niet te overtuigen en is ook het nieuwe huursysteem verwaarloosbaar. Daarbij neemt de game net iets te vaak het verrassingselement weg dat vorige The Legend of Zelda-games juist zo aantrekkelijk maakte. Toch weet de game, mede dankzij de uitstekende sidequests en bijbehorende beloningen, zonder twijfel te vermaken en geeft het avontuur elke speler ongetwijfeld een glimlach op het gezicht. Of het nu gaat om het uitstekende 3D-effect, de fantastische muziek, de gelikte graphics, de grote hoeveelheid kerkers of de soepele ervaring in het algemeen: het valt simpelweg niet te ontkennen dat The Legend of Zelda: A Link Between Worlds weer een verdomd goede The Legend of Zelda-game is. En daar mag iedere Nintendo-liefhebber van elke generatie trots op zijn.

N1 Score: 8.7

+ ["Fantastische verbroedering tussen nostalgie en moderniteit","Geweldige 3D-effecten die echt iets toevoegen","Geluidtechnisch overweldigend goed","Bijzonder soepele ervaring in elk opzicht","Lekker hoog tempo van begin tot eind","Leuke sidequests met goede beloningen","Zeer respectabele speeltijd van zo'n 20 uur"]

- ["Gehele item-huursysteem is verwaarloosbaar ","Veranderen in een tekening had creatievere toepassingen mogen hebben","Neemt zo nu en dan klassieke verrassingselementen weg ","Verhaal is niet zo sterk ","Over het algemeen aan de te gemakkelijke kant"]

Gekoppelde games

The Legend of Zelda: A Link Between Worlds (Nintendo 3DS)