[Special] Geschreven door Daan op 2014-02-24 23:00:39

SEGA 3D Classics Deel 3 - Super Hang-On en Shinobi III

Het is tijd voor het derde en laatste deel in onze special over SEGA's 3D Classics reeks. Wees echter niet verdrietig, want we gaan eruit met twee actie gevulde avonturen voor je handheld. Wat te denken van het racen op snelle wegen of samen de strijd aangaan met een ninja? Lees er meer over in de recensies hieronder!

3D Super Hang-On - Daan Broom Broom! In Super Hang-On is het snelheid dat de klok slaat, want je zit op een heuse motorfiets en scheurt door allerlei simplistische terreinen. De speler heeft als taak om van checkpoint naar checkpoint te rijden en te proberen voldoende tijd over te houden om het volgende punt te bereiken. Elke sectie duurt ongeveer 30 tot 50 seconden en het aantal ligt aan de klasse die je kiest. Deze klassen zijn Beginner, Junior, Senior en Expert , welke allemaal een eigen parkoers bieden dat je op het puntje van de stoel zal zetten. De motorfietsen kunnen belachelijk hard en overstijgen met gemak de 300 kilometer per uur. Daarnaast ben je niet alleen op de weg en zul je rekening moeten houden met een groot aantal tegenliggers, die niets liever willen dan jou van de baan afwerpen. Scherpte en precisie zijn noodzakelijk om dit heelhuids door te komen en het zal zeker een paar ronden duren voordat je het allemaal onder de knie hebt. Hoewel dit geheel vrij plezierig is, is er één probleem met Super Hang-On. De game kan, met enige moeite, in ongeveer 90 minuten worden uitgespeeld en dat maakt de rit niet bepaald lang. SEGA en M2 hebben geprobeerd het geheel wat te rekken door lokale leaderboards te implementeren en dit moedigt aan om alles uit jezelf te halen. Het zou beter zijn geweest om online leaderboards in de game te hebben. Ook is er een gloednieuwe modus toegevoegd genaamd World Tour. Hierin speel je alle vier klassen achter elkaar. Het zorgt voor een sterke extra, maar als je alles al redelijk kent, zal de totale speeltijd met niet meer dan 45 minuten worden verlengd. Als je genoegen kunt nemen met weinig en het leuk vindt om je eigen highscores te verbeteren, kun je voldoende pret beleven.

Een verbeterde ervaring De game komt uit 1987, maar dat betekent niet dat de makers niet geprobeerd hebben een aantal zaken te verbeteren. De besturing heeft een ware metamorfose ondergaan en je kunt 3D Super Hang-On op drie verschillende manieren ervaren. Zo kun je gebruik maken van de Circle Pad en met precisie over het wegdek scheuren. De lichte bewegingen die met de Circle Pad gemaakt kunnen worden, maken het geheel fijn speelbaar. Heb je echter meer zin in een uitdaging, dan zijn er ook optionele besturingsopties voor het touchscreen en de bewegingsgevoelige mogelijkheden van het systeem. Het laat echter niet hetzelfde gevoel achter als de knoppen. Net als met 3D Space Harrier, hebben de mensen bij M2 een oude arcadekast nagebouwd om de ervaring nog een grotere retro-feel te geven. De game plaatst je in first-person-view voor een virtuele arcadekast als een soort venster rondom het spel zelf. De kast doet jouw bewegingen na om de illusie te creëren dat je er middenin zit, hetgeen bijzonder fraai is gedaan. Dat kan ook gezegd worden van de presentatie, want 3D Super Hang-On ziet er scherp uit op de Nintendo 3DS. Hoewel de omgevingen er simpel uitzien, ziet alles kleurrijk en strak uit op de handheld. Het 3D-effect wordt daarnaast op een goede wijze ingezet, waardoor je ver de diepte in kan kijken. Je zult al van een afstand kunnen zien dat de tegenliggers eraan komen en dat komt de reflexen alleen maar ten goede. De soundtrack komt ook van goede huize, want het geheel wordt aangekleed met 16-bit klinkende rock en dat brengt je in de goede sferen.

Conclusie 3D Super Hang-On is een aardige racegame, die na een fiks aantal jaren nog steeds sterk in zijn schoenen staat. De snelle actie en verschillende parcours zijn leuk om te spelen, al het is nadeel wel dat je alles in twee uur gezien kunt hebben. De highscore-liefhebber zal waarschijnlijk nog wel een tijdje zoet blijven en de 3D-effecten houden het voor meerdere keren zeker spannend. Het is wel jammer dat M2 niet voor online leaderboards heeft gekozen, wat wel degelijk een verschil had kunnen maken. Het is echter nog steeds een titel die het waard is om te ervaren en één die na 27 jaar nog steeds zijn glans niet heeft verloren.

Score:

The path of the Ninja is never easy Het sleutelwoord van Shinobi III is doorzetten, want het is een moeilijke game. Ten eerste zijn de levels vaak bezaait met obstakels die overwonnen moeten worden en de ninja is alles behalve extreem lenig. Hij kan hoog springen, maar niet echt ver en doet daarom vaak een beroep op de walljumps die je uitvoert door over en weer tegen muren aan te springen. Ieder level bestaat uit ongeveer drie kortere stages met aan het einde van een serie stages een hoofdbaas. Getalenteerde ninja’s die erin slagen om weinig levens te verliezen en genoeg items oprapen, krijgen op den duur de mogelijkheid om krachtige speciale aanvallen in te zetten. Deze aanvallen verschillen behoorlijk qua stijl en uitvoering. Zo is er de mogelijkheid om een schild van bliksem op te roepen zodat je tijdelijk niet geraakt kunt worden, maar er is een ook een move waarbij Joe zichzelf opblaast en een leven verliest maar daarmee ook flinke schade toebrengt aan zijn vijanden. Een nobele opoffering die alleen ninja’s kunnen doen. Al deze toevoegingen zorgen ervoor dat Shinobi III ondanks de pittige uitdaging een stuk gemakkelijker is dan de eerste twee delen die doorgaans worden bestempeld als ‘onmogelijk’ en dat maakt de game een stuk toegankelijker. Als kers op de taart heeft M2 een level-select optie toegevoegd, zodat je alle levels direct kunt bereiken. De gameplay biedt het nodige speelplezier en de moeilijkheidsgraad maakt de game zeer uitdagend zonder daarbij te overdrijven, maar een zekere fun-factor ontbreekt in Shinobi. Het spel heeft niet de nostalgische lading van Streets of Rage, de diepgang van Castlevania of de humor en snelheid van Double Dragon. Hierdoor leunt alles op de soms verouderde gameplay en presentatie en daar kan SEGA 21 jaar na de oorspronkelijke release weinig aan veranderen.

Wat men wel kon veranderen en heeft bijgewerkt is de presentatie van het spel. De grafische kant is onder handen genomen, zoals men dat ook bij Sonic heeft gedaan. Hierdoor ontstaat er een fijn diepte-effect dat de 3D-mogelijkheden van de Nintendo 3DS goed benut. De grafische kant van Shinobi was ook een sterke eigenschap van de originele game. De animaties van de sprites zijn mooi en de achtergronden zitten vol met details die bij ieder level verschillen. De muziek is onveranderd gebleven, maar aan SEGA’s klassiekers hoeft op dit gebied ook niet gesleuteld te worden, omdat het nog steeds sterke chiptunes zijn. Conclusie Shinobi III: The Ninja Master was in 1993 een game die liet zien waar SEGA’s Megadrive toe in staat was en het spel toonde dat voornamelijk op het gebied van graphics en de presentatie. De gameplay is hierdoor goed, maar niet bijzonder en dat maakt het spel 21 jaar na release geen must-have. Desondanks blijft Shinobi III: The Ninja Master een prima sidescroller die spannende Ninja-actie te bieden heeft en dankzij de level-select optie van M2 is alle actie direct goed bereikbaar.

Score:

[img]http://static.n1ntendo.nl/file/misc/specialNintendo/segascore6.png

[/img]

Gekoppelde games

3D Shinobi III (Nintendo 3DS eShop)

3D Super Hang On (Nintendo 3DS eShop)