[Review] Geschreven door Daan op 2014-03-16 23:38:00

AeternoBlade

De Metroidvania-achtige-games lijken een sterke terugkeer te maken op de diverse Nintendo-systemen. Zo was er nog niet zo heel lang geleden Unepic, die een aangename verrassing bleek op de Wii U eShop. Nu is het de beurt aan de Nintendo 3DS om een nieuwe titel in dit genre te verwelkomen en ditmaal komt het uit een heel onverwachte hoek. Corecell Technologies, een developer uit Taiwan, probeert hoge ogen te gooien met AeternoBlade en brengt een nieuw avontuur exclusief naar de handheld. Heeft Corecell zijn beloftes waargemaakt en een sterk product neergezet?

AeternoBlade begint als we het vrouwelijke hoofdpersonage Freya vernietigd zien worden door de duivelse Beladim. Beladim is een duister wezen en hij heeft de gehele mystieke wereld naar de afgrond geholpen. Hij blijkt een onverslaanbare macht en Freya staat op het punt om haar bewustzijn te verliezen maar dan wordt ze opeens zeven dagen terug in de tijd gestuurd en krijgt ze een tweede kans om de wereld te redden. Daarnaast hoopt ze haar vrienden uit het dorp Ridgeroad Village te wreken die allemaal zijn gestorven in een vuurzee. Met het magische zwaard AeternoBlade in handen, zal al snel blijken dat niet alles verloren is en dat ze tot meer dingen in staat is. AeternoBlade volgt een aangenaam verhaal over wraak, het recht van de sterkste en het verslaan van het onmogelijke. Het kent zeker zijn momenten, maar het is wel een beetje cliché. Een goed begin zegt niets AeternoBlade slaat in het begin een goede toon aan en zorgt voor een klein glimlachje. Elk avontuur is opgesplitst in een level en het past goed bij het kaliber van een handheld-titel. Je doel is om in iedere stage de weg te vinden en proberen het allemaal heelhuids door te komen. Onderweg pik je nieuwe attributen op en deze maken de weg vrij voor nieuwe mogelijkheden. Dit is voornamelijk in het begin van de reis aanwezig. De tweede helft van het avontuur is waar het gehele spel uiteen valt. Een goede Metroidvania biedt vele ontdekkingsmogelijkheden en houdt dit fris tot aan het einde van de game. AeternoBlade lijkt weinig interesse te hebben voor dit alles, want het duurt niet lang om erachter te komen dat de omgevingen niets meer te bieden hebben. Wat niet helpt is dat de locaties wat inspiratieloos zijn en je daardoor vaak genoodzaakt bent om een kaartje op het touchscreen te raadplegen. In andere locaties is het verkrijgen van power-ups niet eens een noodzaak en kun je gemakkelijk naar de rechterkant van het scherm blijven lopen om uiteindelijk bij het einde van het level te belanden, wat een zure gewaarwording en zonde is.

Desondanks kent AeternoBlade een paar goede kanten. Zo zijn er de verscheidene aanvalstechnieken welke verbeteren hoe verder je komt. Tijdens de reis verzamel je gele energiebollen waarmee je bepaalde vaardigheden kunt upgraden. Met elke succesvolle upgrade komen er wapens en oplossingen bij en deze kun je met harte lust loslaten op een grote rits aan vijanden. Het wapentuig komt tot zijn recht in de verschillende baasgevechten die het spel rijk is, waarbij het leren van patronen belangrijk is. Het laat zien dat Corecell er wel degelijk bij stil heeft gestaan en voornamelijk omdat dit gepaard gaat met een uitstekende besturing en een solide framerate. De meest interessante aanvallen werden gedaan met de AeternoBlade zelf, want ze kunnen de tijd beïnvloeden op een geinige manier. Het vertragen van de vijand kan flink in het voordeel werken en creëert een kans voor belachelijk grote combo's. De AeternoBlade wordt daarnaast gebruikt bij het oplossen van puzzels, maar het voelt soms wat geforceerd aan. Je hebt het zwaard voor van alles nodig, zoals het openen van deuren en het bewegen van obstakels. Het voelt niet zo belangrijk als het wellicht had gemoeten en het heeft soms totaal geen goede samenhang met het platformen, al was er een degelijke uitzondering hier en daar. Het is wel leuk om de AeternoBlade te gebruiken op plekken waarhet helemaal niet bedoeld is. Dit om te kijken wat het zwaard voor invloed heeft op de verschillende objecten en dat levert vaak vermakelijke situaties op.

Graphics en geluid AeternoBlade ziet er op zich niet verkeerd uit op de Nintendo 3DS en de sfeer staat als een huis. De personages hebben een prima uitstraling en de 3D-effecten zijn goed uitgewerkt. De achtergronden en omgevingen zijn wel teleurstellend en laten wat te wensen over. Het ziet er niet afgrijselijk uit, maar je zal er niet echt warme herinneringen aan over houden. De muziek en geluidseffecten waren prima te pruimen en lieten vooral een orkestgevoel achter. Wederom komen er fouten om de hoek kijken, want er zijn momenten waar de geluidseffecten gewoon vergeten zijn en dit laat de ervaring wat minder aanvoelen. Conclusie AeternoBlade is een spel met het hart op de juiste plaats, maar het maakt te veel fouten om het een aanbeveling te geven. Het verhaal is net te cliché, de exploratie laat te veel te wensen over en de puzzels hadden net iets beter gekund. Daarnaast kent de presentatie hoge pieken en diepe dalen en dat zorgt ervoor dat er niet een middenweg in het geheel gevonden kan worden. Er valt gelukkig genoeg hoop te putten uit de aanvalstechnieken en het is voor Corecell zeker de moeite waard om dat meer uit te gaan diepen. Het is echter jammer dat een Metroidvania-game wellicht net iets te hoog gegrepen was voor het bedrijf.

N1 Score: 5.5

+ ["Verhaal valt prima te pruimen","Diep en aangenaam aanvalssysteem","Kent een goede uitstraling","Gebruik van AeternoBlade kan soms vermakelijk zijn"]

- ["Ontdekken is geen noodzaak","Oneffenheden in de presentatie","Locaties zijn inspiratieloos","Een aantal geforceerde puzzels"]

Gekoppelde games

AeternoBlade (Nintendo 3DS eShop)