[Review] Geschreven door Marcel op 2014-12-12 13:01:02

The Swapper

'Space' is in. Of je nu naar de bioscoop gaat om Interstellar te kijken, een digitaal universum uitkamt in Destiny, de sfeervolle trailers bekijkt van No Man’s Sky of het nieuws aanzet om te zien hoe de Orion zijn eerste testvlucht heeft gemaakt, de ruimtevaart is weer hip. Anderhalf jaar geleden, toen The Swapper voor de PC verscheen, hadden de makers deze trend mogelijk voorzien. Of koos men voor een Sci-Fi omgeving, omdat de inspiratiebron van Nintendo-makelij dezelfde setting kent? Wie de beelden van The Swapper ziet zonder context krijgt er al snel een ‘Metroid’-gevoel bij. De 2D-sidescroller bestaat uit een rits van unieke kamers die aan elkaar geplakt zijn met deuren en een groot aaneengesloten ruimtestation vormen. De structuur van het spel heeft daardoor zeker iets weg van Metroid-games, maar voor de fans van die serie houden de gelijkenissen daar op. The Swapper biedt een heel ander type gameplay dan Metroid, een type gameplay dat meer doet denken aan moderne puzzelaars, zoals Portal, waarbij je over een gimmick of apparaat beschikt dat de meest uiteenlopende en complexe puzzels mogelijk maakt.

Één voor allen en allen voor één In The Swapper beschik je over een ‘Swapper’: een apparaat waarmee je jezelf kunt klonen en je vervolgens met een welgemikt schot van energie kunt ‘swappen’ en de controle over je kloon kunt overnemen. Je bestuurt echter niet alleen de ene kloon waar op dat moment je ziel of brein in huist, maar ook de andere maximaal vier kopieën van jezelf die dezelfde acties uitvoeren. Een beetje zoals de Cherry in Super Mario 3D World. De klonen zonder bewustzijn mag je opofferen zonder consequentie. Als je ‘zelf’ valt of anders aan een gruwelijk einde komt dan wordt je teruggezet naar een checkpoint dat in vrijwel iedere kamer wel te vinden is. Mocht je Swapper leeg zijn dan wordt deze automatisch aangevuld met nieuwe exemplaren tot een maximum van vier en als je tegen je klonen aanloopt voegen ze zich weer samen tot één persoon. Tot zover de basisregels van de tool waar de hele game op rust. Het duistere ruimtestation op de planeet Chori IV vormt de omgeving van je ruimteavontuur. Je trotseert de donkere gangen met de Swapper en je komt regelmatig dichte deuren of gedeactiveerde teleporters tegen. Je kunt deze activeren met Orbs die je krijgt door puzzels op te lossen. Een puzzel bestaat over het algemeen uit één kamer, waarbij je je klonen dusdanig moet inzetten om alle knoppen, deuren en ravijnen te trotseren zodat je uiteindelijk met je volle bewustzijn de Orb kunt grijpen. Nu is het besturen van vier klonen best een uitdaging, maar niet een zeer complexe basis voor de puzzels. Vandaar dat men verschillende kleuren licht heeft toegevoegd die de mogelijkheden beperken. In rood licht kun je wel klonen plaatsen, maar mag je niet je bewustzijn naar een andere kloon verplaatsen. In blauw licht kun je geen klonen plaatsen, maar wel je bewustzijn naar een nieuwe creatie sturen. Al snel ontstaan er puzzels die gebruikmaken van verschillende lichtstralen, waardoor je allerlei capriolen moet uithalen om én te klonen én te swappen om de Orbs te grijpen. Ook andere eigenschappen die in de ruimte een rol spelen, zoals gewichtsloosheid, liften en luchtstromen die je naar andere gebieden sturen krijgen soms een rol in de puzzels. De game is daarmee leuk om te spelen en biedt voldoende variatie om niet in herhaling te vallen.

Puzzelen voor puristen De besturing vergt wat gewenning. Het lopen met de D-pad of linker analog stick is geen rocket science, maar het richten en plaatsen van je klonen met de rechter analog stick kan best verwarrend of uitdagend zijn. Het vergt veel precisie om je klonen onder controle te krijgen, zodat ze op de juiste knop blijven staan om een deur open te houden en niet te pletter vallen, omdat je per ongeluk een paar stappen vooruit zet. Het is daarom erg handig dat de tijd vertraagt als je bezig bent met het plaatsen van een kloon. Dit is soms ook een must om de puzzels op te lossen. Soms moet je een sprong in het diepe maken die bij voorbaat dodelijk is, en door snel vijf centimeter voor de grond te swappen kan een nieuwe kloon je val breken. Het ontbreekt de game aan een uitgebreide tutorial, waardoor je alle handigheden en verschillende manieren waarop je je krachten kunt inzetten zelf moet ontdekken. Een fijne uitdaging die een veelzijdige hardcore-gamer kan waarderen, maar als je niet bekend bent met de denkwijze van games als Portal of over het algemeen weinig platform-skills hebt, of raad weet met puzzels dan kun je beter swappen naar een ander spel. Tussen het puzzelen door proberen de makers een plot op gang te krijgen, maar dat wil niet echt lukken. Het feit dat het om puzzels draait, zorgt voor een weinig actievolle setting. Het verlaten ruimtestation is bezaaid met memory logs van overleden astronauten of kolonisten die net als jij in de ban waren van de Swapper. Je komt ook sporadisch stenen tegen van wie je de gedachtes kunt lezen en met name de stenen spelen een belangrijke rol betreffende wat zich heeft afgespeeld op het ruimtestation. Echter is een steen geen natuurramp, gevaarlijke alien en of doorgedraaide AI en had een duidelijke nemesis die verantwoordelijk was voor de vernietiging van het ruimtestation niet misstaan. De game kent gelukkig wel sfeervolle muziek die dankzij pianoklanken de juiste snaar weet te raken. De donkere graphics brengen een uniek stijltje, hoewel het contrast van je tv optimaal moet zijn om alle details te kunnen zien en onderscheiden. Al met al is The Swapper een game voor puristen en geen mainstream titel.

De unieke eigenschappen van de Wii U spelen bij veel ports van indie-games geen rol en The Swapper vormt hierbij helaas geen uitzondering. Er is geen touchscreenbesturing of andere gimmick verwerkt om de game een Wii U-sausje te geven. Wel dient het scherm van de Wii U GamePad als handige kaart of tablet om de memory logs door te lezen. Dit subtiel gebruik van het tweede scherm kennen we al van de Nintendo DS, Nintendo 3DS en veel andere Wii U-games en ook in The Swapper is het een fijne toevoeging. Wat altijd een moeilijk punt blijft om te beoordelen van complexe puzzel-games zoals The Swapper, is de spelduur. Een doorgewinterde speler kan in een uurtje of zes de game doorlopen, maar als je vaak vastloopt bij puzzels kun je tot wel tien uur bezig zijn. Het ligt grotendeels aan je eigen skills, hoelang je met het spel bezig bent en of je de game voor de volle 100% wilt uitspelen of genoegen neemt met de credits roll. Conclusie The Swapper biedt dankzij het gelijknamige plotdevice een unieke vorm van gameplay die liefhebbers van Portal en andere soortgelijke games kunnen waarderen. Het ontbreekt de game echter aan de actie die we van soortgelijke Sci-Fi games gewend zijn geraakt en aangezien het verhaal ook niet bijster interessant is zul je de motivatie om door te spelen vooral vinden in de uitdagende puzzels, sfeervolle muziek en graphics. De game kent de nodige breinbrekers en door te strooien met checkpoints zul je ondanks de pittige uitdaging niet heel snel gefrustreerd raken. Het is daarnaast fijn dat niet alles wordt uitgelegd, maar je zelf op ontdekking kunt gaan. De keerzijde is wel dat het spel hierdoor niet echt geschikt is voor casual gamers. Een zekere mate van skills en inzicht is nodig om optimaal van The Swapper te kunnen genieten.

N1 Score: 7.7

+ ["Het kloonconcept zorgt voor unieke gameplay","Genoeg variatie in puzzels dankzij interactieve omgevingen","Duistere Sci-Fi look met sfeervolle muziek "]

- ["Kent vrijwel geen unieke Wii U of Wii U GamePad features","Het verhaal is n\u00e9t niet spannend en meeslepend genoeg"]

Gekoppelde games

The Swapper (Wii U eShop)