[Review] Geschreven door Erik op 2015-09-04 15:00:00

Canvaleon

Het leuke aan die kleine spellen die in de Nintendo eShop verschijnen, is dat ze zo nu en dan eens een frisse twist geven aan de voor ons zo bekende concepten. Neem bijvoorbeeld de Wii U eShop-titel Canvaleon. Op het eerste gezicht een doodgewone 2D-platformer, ware het niet dat de hoofdrol is weggelegd voor een kameleon die je in alle kleuren van de regenboog kunt verven. Maar, zorgt deze frisse twist ook voor een bijzondere game? Kameleons staan bekend om het feit dat ze zich vrijwel perfect aan de achtergrond kunnen aanpassen. Canvas, de hoofdrolspeler in Canveleon, is echter niet gezegend met deze eigenschap. Hij gaat door het leven met een opvallend wit jasje, iets dat tot veel hoongelach bij zijn soortgenoten leidt. Schilder Doodle ziet daarentegen wél veel potentie in de witte kameleon en besluit zijn schilderkunsten te gebruiken om hem alsnog die handige vaardigheid te geven. Helaas vallen juist nét op dit mooie moment de kwade aliens aan, die het hele dorp van Canvas en Doodle pardoes van de kaart vegen. Dient zich meteen een nuttige, doch tragische, reden aan om deze schilderkunsten ten uitvoere te brengen.

Kunstig kliederen Canvaleon speelt in ieder geval niet zoals het gros van de 2D-platformers. Waar je in spellen als Sonic, Mario en Rayman doorgaans met een redelijke snelheid door de omgevingen struint, moet onze Canvas heel rustig en zorgvuldig te werk gaan. De witte kameleon legt al bij het minste of geringste het loodje, checkpoints ontbreken en vijanden nemen hem zomaar in grote getale onder vuur. De game is kent helaas een onvergefelijke moeilijkheidsgraad. Geduld is dan ook vereist, wil Canvaleon geen frustrerende ervaring worden. Gelukkig heeft onze kameleon nog een trucje achter de hand: hij kan zich tegen de muur aandrukken om ongezien achter de aliens langs te sneaken. En gezien wil je zeker niet worden door die dekselse wezens, want dan heb je een probleem. Om dit succesvol te doen, heb je echter wel een zo natuurgetrouw mogelijk kleurpatroon nodig. Dit kun je bij Doodle in de winkel kopen, maar kun je als een waar kunstenaar ook op de Wii U GamePad schilderen. Op papier een interessant concept, in uitvoering een frustrerende bezigheid. Een percentage duidt aan hoe goed je bent afgeschermd op de achtergrond, maar het spel is direct al zeer onvergefelijk op de specifieke kleur die je Canvas hebt meegegeven. Alleen als je een heel hoog percentage heb (doorgaans 80% of hoger) kun je er ongemerkt langs sluipen. De acht patronen die je uit de winkel kunt aanschaffen, zijn bijvoorbeeld allemaal nutteloos – zelfs in de thematische werelden waarvoor ze bedoeld zijn.

Geen structuur Als je slim op Canvas gaat kliederen, kom je al een stuk verder. Hoewel de verschillende gebieden vrij standaard van opzet zijn, zorgt de constante spanning er dan voor dat de game op bepaalde momenten best leuk wegspeelt. Maar om überhaupt op hem te kunnen kliederen, moet je vlinders vangen. Deze vliegen rond op vaste plekken in de levels en gebruik je om kleuren met elkaar te mengen. Een leuk idee, maar dit brengt helaas weer een volgend minpunt met zich mee: je hebt een flink aantal van deze beestjes nodig om de kameleon van een ander kleurtje te voorzien. Gezien de levels vrijwel onmogelijk uit zijn te spelen zonder scherp schilderwerk, zorgt dit ervoor dat je dus moet gaan ehm… ‘grinden’. In een 2D-platformer. De vraag is alleen of je dit wel wilt doen. Het meest vervelende aan de titel is dat er een chronisch gebrek aan structuur ontbreekt. Nintendo wordt vaak verweten een té lineaire progressie in hun platformspellen te stoppen, maar Canvaleon is het tegenovergestelde. Er is nauwelijks progressie: vrijwel meteen word je in het diepe gegooid. Na het eerste level word je zonder informatie gedropt op een wereldkaart, waarbij je verschillende kanten op kunt. Je kunt je bijvoorbeeld een weg banen naar een bosrijk, zanderig of ondergronds gebied. Een bepaalde volgorde of opbouw is hierbij echter totaal niet aanwezig. Gevolg is dat je als kip zonder kop maar een gebied uitkiest, om vervolgens genadeloos afgestraft te worden omdat je een bepaalde essentiële vaardigheid nog niet bezit om verder te komen. Wat deze precies is en waar je het kunt halen, wordt niet aangegeven. Ontzettend zonde.

Presentatie Grafisch verdient het spel gelukkig een dikke pluim. Het verhaal in Canvaleon wordt verteld aan de hand van prachtige tekeningen en ook de kleurrijke personages die door het spel rondwandelen zijn geslaagd en vol koddige details. Vooral de reusachtige eindbazen zijn grafisch indrukwekkend. Minder zijn echter de achtergronden zelf, die vaak behoorlijk generiek en herhalend zijn. Hetzelfde geldt voor de geluidseffecten in de game. Gelukkig verbleekt dit bij de muzikale uitspattingen van het spel. Deze zijn zeer divers, treffend voor het levelthema en bij vlagen behoorlijk catchy. Kunnen we deze recensie toch nog met een enigszins positieve noot afsluiten: de presentatie is prima in orde.

Conclusie Sluipen in een 2D-platformer? Canvaleon heeft helaas vooral laten zien dat dit nogal een frustrerende bezigheid is. Hoewel het inkleuren van Canvas klinkt als een leuk concept, is de uitwerking minder. De moeilijkheidsgraad ligt te hoog, je wordt prompt in het diepe gegooid en het spel maakt pijnlijk duidelijk hoe belangrijk het is om een logische structuur in je spelverloop te verweven. Tot slot kost het veel te veel moeite om de witte kameleon überhaupt van een kleurrijk sausje te voorzien. Een leuke twist verzinnen is één ding, een toffe game eromheen bouwen is een tweede.

N1 Score: 4.8

+ ["Interessant idee","Presentatie is prima in orde"]

- ["Grinden in een 2D-platformer?","Enige structuur of opbouw ontbreekt","Onvergefelijk moeilijk","Er valt gewoonweg nauwelijks plezier uit de titel te halen"]

Gekoppelde games

Canvaleon (Wii U eShop)