[Review] Geschreven door Jeroen K. op 2015-10-04 16:00:00

Hatsune Miku: Project Mirai DX

Een Japanse ritmegame met meer schattige personages dan spelmodi? Je bent in één oogopslag fan of deze wereld is toch net wat te gek voor je. Een technische review voegt voor jullie dan wellicht ook weinig toe. Je weet wat je kunt verwachten en na één trailer gezien te hebben weet je of dit spel geschikt is voor jou. Maar als jij die enkeling bent die gewoon een leuk ritmespelletje zoekt voor de Nintendo 3DS: deze review is voor jou! Vocaloid voor beginnelingen De muziek van het ritmespelletje Hatsune Miku: Project Mirai DX draait vooral om de vocalen, ook al zingt er niemand. De zangstemmen zijn middels een synthesizer tot stand gekomen. Dit noemt men vocaloid en heeft behoorlijk hoge stemmetjes als gevolg. In 2009 debuteerde dit principe op de PlayStation Portable in Hatsune Miku: Project DIVA, maar de serie werd vooral groot dankzij de PlayStation 3-games. Project Mirai DX is de eerste game van de serie voor de Nintendo 3DS, wat een begrijpelijke keuze is. De gehele soundtrack bestaat uit vocaloid-muziek en is enigszins vergelijkbaar met anime-muziek of andere Japanse popmuziek. Het is absoluut een vereiste om deze muziek leuk te vinden, anders ga je dit spel niet waarderen. Gameplay Als je het spel voor het eerst opstart, mag je een soort partner kiezen. Buiten Miku zelf kun je ook voor een aantal andere partners kiezen. Vervolgens kun je zijn of haar huis inrichten met meubels, het personage aankleden of een minispelletje spelen. Soms krijg je bezoek van Gumi, die een soort mentorrol heeft. Ze zegt dan één zin en is direct weer weg. Ook kun je je kamer verlaten om de stad in te gaan. Hier kun je onder andere een dansje in elkaar zetten in de dansstudio of een video bekijken in het theater. Voor elk van deze vele extra's en minigames geldt echter dat het leuk is om een keer te proberen, maar dat het zeker geen memorabele activiteit is. Laat staan dat het ook maar enig belang dient voor het hoofdspel: de ritmegames. Ritmegames Waar het spel daadwerkelijk om draait zijn de ritmegames. Je begint met een beperkt aantal liedjes, maar speelt er steeds meer vrij. Uiteindelijk heeft het een vrij uitgebreide collectie van zo'n vijftig muziekstukken die op verschillende manieren bespeeld kunnen worden. Je kunt kiezen om een liedje met de 'tap'-optie of met de 'button'-optie te spelen. Vervolgens heb je ook keuze uit diverse moeilijkheidsgraden. Elk nummer kan op gemakkelijk, normaal of moeilijk gespeeld worden, maar de moeilijke optie speel je pas vrij wanneer je het liedje op gemakkelijk of normaal hebt gespeeld. De moeilijkheidsgraad wordt telkens ook bijgestaan door verschillende cijfers. Zo kan bij het ene liedje de moeilijke optie '8' zijn en bij het andere '6'. Hoe hoger het cijfer, hoe lastiger het desbetreffende nummer.

Tijdens het spelen speelt er een filmpje op de achtergrond, vaak met Miku of andere dansende chibi-meisjes. Dit filmpje kan ook los bekeken worden zonder zelf te spelen. Hiervoor geldt wel weer hetzelfde als voor al die andere extra's, waar ik het eerder over had: waarom het iemand zou interesseren is mij een raadsel. De verschillende nummers vallen grofweg uiteen in twee categorieën: vrolijke snelle energieke nummers en vrolijke langzame ballads. Als je vaak naar Japanse popmuziek luistert zul je alle vijftig nummers ongetwijfeld geweldig vinden, maar wie minder bekend is met dergelijke muziek zal zich bij nummer vijftien misschien afvragen of dat nummer niet eerder al is langsgekomen. De ballads hebben veel weg van slechte Disney-muziek, maar wie ben ik om daarover te oordelen. Misschien weten ze in Japan immers niet eens hoe Disney-muziek klinkt. In elk geval zijn het stuk voor stuk vermakelijke liedjes om een ritmespelletje op te spelen. Bovendien leent dit type gameplay zich uitstekend voor handheld-systemen. Als je even vijf minuutjes over hebt, kun je in die tijd heel goed een liedje spelen. Voordat je een nieuw liedje start, mag je kiezen of je voor 'tap mode' of 'button mode' gaat. De tap-modus zit perfect in elkaar. Je gebruikt de stylus om op het touchscreen op het juiste moment de goede kleur aan te toetsen. Deze acties moeten overeenstemmen met de figuurlijke sneltrein die op het bovenste scherm langs de noten vliegt. De registratie van het touchscreen is fenomenaal en zowel de kern van de gameplay als het hoogtepunt van de game. Helaas kan over de button mode niet hetzelfde gezegd worden. Hier volg je hetzelfde principe, maar gebruik je de ABYX-knoppen in plaats van het touchscreen. De knopjes van je Nintendo 3DS moeten redelijk hard ingedrukt worden en in het heetst van de strijd heb je zo vrij vaak last van foute registratie. Dit maakt hetzelfde liedje op dezelfde moeilijkheidsgraad ineens een stuk lastiger. Los van de registratieproblemen is het spelletje voor een ritmespel erg eenvoudig. Na een klein beetje oefening is het geen kunst meer om een liedje dat je voor het eerst op de gemiddelde moeilijkheidsgraad speelt bijna perfect uit te voeren. De moeilijkste speloptie komt echter pas later beschikbaar en zo forceert het spel je om elke keer eerst door een makkelijk versie heen te spelen. Als je zo snel mogelijk alle liedjes wilt doorspelen blijkt dit natuurlijk een vervelende verrassing en betekent het dat je in de praktijk alleen maar op de normale moeilijkheidsmodus speelt... Tja, jammer.

Telkens wanneer je een nummer hebt uitgespeeld, krijg je een persoonlijke uitslag. De algemene score wordt door middel van een letter, zoals S, A of C uitgedrukt en is bepaald door het percentage noten dat je juist hebt geraakt. Voor de hoogste ranking, S+, heb je 95% nodig. Daarna ga je door naar een nieuw nummer... en dat is dan de gehele game. Eerder bracht Sega Rhythm Thief uit voor de Nintendo 3DS. Dit spel had een zeer interessante verhaallijn en wist ritme-elementen perfect in het verhaal te verwerken. Theatrhythm Final Fantasy voor de Nintendo 3DS had behalve de nostalgische Final Fantasy-muziek verschillende spelmodi om de gameplay wat interessanter te maken. Op gebied van gameplay heeft Hatsune Miku: Project Mirai DX echter totaal geen dergelijke variatie, noch een ondersteunend verhaal om het geheel interessanter te maken. Dat maakt het geheel tot een erg 'kale' game. Je houdt van de muziek en vindt het geweldig om al die liedjes zo vaak mogelijk te spelen of je houdt niet van de muziek en dan wordt er ook totaal geen moeite gedaan om het spel op andere vlakken interessant te maken. Zo beperkt het spel haar eigen doelgroep en wordt het wel erg overbodig om er een cijfer op te plakken. Hou je van vocaloid-muziek en ben je van plan dit spel te kopen voor de muziek, niet voor de gameplay? In dat geval, zeker kopen. Zoek je naar een leuke ritmegame voor de Nintendo 3DS? Er zijn genoeg interessantere ritmegames om onderweg te spelen. Conclusie Hatsune Miku: Project Mirai DX doet het als cultgame prima: de muziek is erg goed voor hen die zich erin interesseren en het principe van de serie past goed op een handheld. Er zitten veel extra's en minigames in het spel, maar deze zijn helaas allemaal niet erg interessant. De tap-modus vormt de kern van de ritmespelletjes en zit prima in elkaar, maar de button-mode werkt wat minder soepel. Voor ervaren spelers is het spel alleen erg eenvoudig en is het helaas ook nog eens verplicht om eerst een makkelijk niveau te spelen voordat je door kunt naar een moeilijker niveau. Buiten de kern van het spel, die weliswaar goed in elkaar zit, is er niet veel meer te doen. Een verhaalmodus ontbreekt en ook de gameplay had wel wat meer variatie mogen bevatten. Alles bij elkaar zal dit spel fans van vocaloid-liedjes niet teleurstellen, maar voor de liefhebbers van ritmegames op de Nintendo 3DS is er toch een aantal betere opties beschikbaar.

N1 Score: 5.7

+ ["Goede muziek, als je ervan houdt","Hatsune Miku past goed op een handheld-systeem","Tap-mode gameplay werkt uitstekend","Veel extra's en minigames..."]

- ["...maar die zijn allemaal saai","Button-mode gameplay werkt niet zo goed","Veel te eenvoudig","Te weinig variatie in hoofdmodus"]

Gekoppelde games

Hatsune Miku: Project Mirai DX (Nintendo 3DS)