[Review] Geschreven door Erik op 2016-03-20 21:30:00

Return to PopoloCrois: A STORY OF SEASONS Fairytale

Het is een hele mond vol; Return to PopoloCrois: A Story of Seasons Fairytale. Dat is echter geen wonder, gezien deze RPG elementen leent uit twee franchises. In zijn kern is het een vervolg op PopoloCrois, een rollenspel dat bijna tien jaar geleden verscheen op de PSP. Men heeft er ook een vleugje Story of Seasons (eerder bekend als Harvest Moon) aan toegevoegd. Zorgt deze mix voor een onderhoudend rollenspel? In Return to PopoloCrois speel je als de jonge prins Pietro. Hij leeft een rustig leventje in PopoloCrois, tot op zijn verjaardag het boerenland rondom zijn pittoreske stadje ineens overvallen wordt door een zwart goedje dat het land verbouwen onmogelijk maakt. Een ongure koningin van het verre Galariland verschijnt uit het niets en claimt dat haar land hetzelfde probleem kent. Ze zoekt de hulp van een moedig persoon dat haar koninkrijk hiervan kan ontdoen. Als Pietro zijn hulp aanbiedt, wordt hij zomaar gekidnapt naar dat onbekende land! De stad PopoloCrois wordt vervolgens zonder pardon ingenomen. Pietro begint aan een avontuur om terug te keren naar zijn eigen wereld en PopoloCrois te ontdoen van de kwade koningin (om tegelijkertijd Galariland ook van dat kwade gespuis te redden).

Typisch Japans Het verhaal van Return to PopoloCrois ontvouwt zich charmant. Dialogen zijn scherp geschreven en het spel zit vol aandoenlijke personages met een typerende persoonlijkheid. Zo is hoofdpersoon Pietro een typische held in het RPG-universum: bescheiden, avontuurlijk en altijd klaar om mensen te helpen. Zijn persoonlijkheid zorgt ervoor dat hij al snel een aantal vrienden om zich heen verzamelt die hem ondersteunen tijdens zijn reis. Toch blijkt al snel dat het verhaal niet veel om het lijf heeft – het neigt zelfs naar het voorspelbare toe. Zeker als je wat thuis bent in het RPG-genre, zie je sommige plottwists al mijlenver aankomen. Het avontuur van de jonge prins en zijn vrienden is hierdoor zeer laagdrempelig en uitstekend geschikt voor diegene die niet zo thuis is in het genre. Meer ervaren spelers hebben het ongetwijfeld al eerder eens gezien. Die laagdrempeligheid vertaalt zich naar vrijwel alles wat het spel te bieden heeft. In essentie is Return to PopoloCrois een traditionele Japanse RPG, vol met random encounters waarbij je om de beurt mag aanvallen. Denk bijvoorbeeld aan oude Final Fantasy-spellen of het meer recente Bravely Second. Deze gevechten zijn echter zeer eenvoudig gehouden: je kunt aanvallen, een speciale Skill gebruiken, een voorwerp inzetten of de hectiek ontvluchten als je in de penarie zit. Skills zijn voornamelijk aanvallen die een speciaal element hebben (water verslaat vuur, wind verslaat grond etc.), vaardigheden die je tijdelijk sneller of krachtiger maken of magie dat meerdere monsters tegelijk kan raken. Een kind kan de was doen!

Uniek is dat je personage geen vaste positie heeft: elke beurt mag je via raster bewegen en een aanvalspositie kiezen. Dit houdt in dat je doorgaans niet lukraak iedereen kan raken; de vijand moet in het gebied van je aanval zitten. Een frisse mechaniek, alleen jammer dat er té weinig inventiefs mee wordt gedaan – het maakt bijvoorbeeld niet uit of je van voren of achteren iemand raakt. Je vervalt hierdoor al snel in eenzelfde patroon van skills en aanvallen om het gespuis en de sterke eindbazen te verslaan. Gelukkig kun je de moeilijkheidsgraad in het optiemenu opschroeven én leren jij en je mede-avonturiers genoeg nieuwe vaardigheden om de gevechten interessant te houden. Toch voelt het allemaal nét wat te simpel aan. Een idyllisch boerenleven Ondanks de laagdrempeligheid, speelt Return to PopoloCrois verrassend lekker weg. Voor een deel is dit te danken aan de idyllische setting. De gehele wereld van Galariland is aan elkaar gelinkt, dus wandelen op saaie wereldkaarten met hier en daar wat leven is er niet bij. Dit zorgt ervoor dat je je een weg baant door allerlei sfeervolle gebieden, zoals een mysterieus bos vol elfen of een dik besneeuwde berg met een duistere kerker. Zo nu en dan kom je door een pittoresk dorpje of stadje, steeds met een opvallend uiterlijk en een uniek gezelschap aan bewoners. Hierbij krijgt het visuele sausje een speciale vermelding: voor Nintendo 3DS-begrippen is alles bijzonder mooi (doe vooral het 3D aan!) en heerlijk sfeervol vormgegeven. Alles ademt zo’n typisch Story of Seasons-sfeertje.

Het boerenleven speelt vanzelfsprekend ook een grote rol. Zo krijg je al vroeg in de game je eigen boerderij. Hier kun je dieren houden en het land verbouwen voor groenten en andere gewassen. Gelukkig is dit proces relatief simpel en frustratieloos gehouden: met een paar drukken op de knop voorzie je het hele land van zaadjes en water. De besturing gooit hierbij wel een beetje roet in het eten: het spel werkt met verschillende vakjes waar je kunt oogsten, maar het vereist nogal wat gepriegel met de Circle Pad om Pietro naar het goede vakje te laten wijzen. Als je de boel uiteindelijk geoogst hebt, kun je deze verkopen, aanleveren voor queesten of gebruiken als materiaal om nieuw wapengerei en andere voorwerpen voor je reisgezelschap te creëren. Deze mix van het boeren en vechten werkt zeer aangenaam. Het boerderijleven is zo simplistisch gehouden dat het niet teveel afleidt van de het RPG-aspect, maar is tegelijkertijd verslavend genoeg om mee bezig te gaan. Het grootste deel van je tijd focus je op de voortgang van het verhaal, terwijl het spel af en toe meldingen geeft dat de gewassen op je boerderij water nodig hebben of klaar zijn om op te rapen. Gelukkig wordt je grote rondreis door Galariland hier niet door belet: met een simpele druk op het touch screen kun je (na een paar uur spelen) gemakkelijk terug transporteren naar je landbouwerf of een van de andere eerder bezochte plekken. Hierdoor kun je je avontuur gemakkelijk naar eigen gelang invullen!

Dungeon crawling Een frisse toevoeging is dat je veel van dit land zelf eerst van dat duistere goedje moet ontdoen, voordat het gebruikt kan worden (Galariland was hier immers door overspoeld). Tijdens deze secties word je door een lieflijk elfje zo klein gemaakt als een insect en krijgt het spel wat dungeon crawler-elementen. Je moet jezelf door een doolhof aan richtingen een weg naar het einde banen, waarbij de plattegrond onderweg steeds wat meer vorm krijgt. Aan het einde wacht een duistere eindbaas op je. Een leuke toevoeging, helemaal omdat de moeilijkheidsgraad in deze gebieden net een tikkeltje hoger ligt. Gelukkig wordt het dungeon crawlen ook steeds meer in het hoofdverhaal verweven naarmate je verder komt, zo ontdek je na het doorploegen van speciale labyrinten andere boerderijen, elk met hun eigen kenmerkende land om unieke gewassen op te bouwen. Al met al is er een hoop te doen in Return to PopoloCrois: alleen het hoofdavontuur houdt je al snel een uur of 25 bezig. Daarnaast zijn er nog talloze zijqueesten te voltooien en kun je lekker om blijven wroeten in je boerenland. Ook kun je ook insecten vangen en mineralen vergaren – die je weer kunt gebruiken voor een stel frisse dukaten of om nieuwe voorwerpen te creëren. Je komt á la Harvest Moon zelfs diverse jongedames tegen die je kunt bevrienden: hoe sterker jullie vriendschap, hoe beter het verbouwen van het land gaat. Helaas is dit weinig uitgediept en gaat het nauwelijks verder dan het geven van cadeautjes en het houden van generieke conversaties. Deze laagdrempeligheid is wat de titel kenmerkt. Het avontuur biedt je een hoop bouwstenen om mee te werken, maar nergens wordt je gevraagd om écht iets moois van te maken. Maar in dit geval is dat helemaal niet zo erg als het klinkt.

Conclusie Tussen al het RPG-geweld dit jaar, zou je Return to PopoloCrois: A Story of Seasons Fairytale zomaar over het hoofd kunnen zien. Toch verdient deze charmante titel best wat van je aandacht. Al was het alleen maar om het idyllische sfeertje wat bij het doorploegen van Galariland komt. Het avontuur dat prins Pietro hier ondergaat, biedt een goed werkende en onderhoudende mix tussen het boerenleven en het afslachten van monsters. Jammer alleen dat het nergens écht diepgaand of bijzonder wordt, waardoor de titel soms - terecht - wat oppervlakkig aanvoelt. Met name het verhaal kan wat voorspelbaar worden. Ben je echter nieuw in het genre, dan doe je er goed aan om je schop en zwaard alvast paraat te houden.

N1 Score: 7.9

+ ["Mix tussen vechten en boeren werkt aangenaam","Idyllisch sfeertje met een prachtig grafisch jasje","Er is genoeg te oogsten, verzamelen en te queesten","Speelt (letterlijk) gemakkelijk weg"]

- ["Het verhaal is iets te voorspelbaar","Uiteindelijk niet diepgaand genoeg voor veteranen"]

Gekoppelde games

Return to PopoloCrois: A STORY OF SEASONS Fairytale (Nintendo 3DS eShop)