[Special] Geschreven door Marco op 2016-06-07 18:30:00

Hands-on: Luigi's Mansion Arcade

Eerder deze week was in de aankondiging al te lezen dat Dyon en ikzelf, net als Kitty, Jeroen en Mink, een rondreis door Japan hebben gemaakt. Ons reisverslag zul je later in de week nog op N1ntendo kunnen teruglezen, maar dit artikel gaat over iets anders. Namelijk die missie die we voor onszelf gezet hadden: het spelen van zoveel mogelijk Nintendo arcadegames.

Zoals sommige van jullie waarschijnlijk al weten staat Japan bekend om zijn vele arcadehallen. Vooral in Electric Town, beter bekend als de wijk Akihabara, zie je dit zeer sterk. De hoge gebouwen zijn volgeplakt met reclame voor allerlei games en anime-meisjes die de aandacht moeten trekken. Zo’n beetje op elke hoek van de straat vind je wel een arcadehal, zij het in de vorm van de traditionele videogames, de Pachinko-machines of het totale overvloed aan geldverslindende grijpautomaten en vending machines. Letterlijk de meest bizarre dingen kun je uit deze automaten winnen of kopen. Denk aan Pringles, chocola of ander snoep dat ieder normaal denkend mens gewoon in de supermarkt zou kopen, of de belegde boterhamkussens en natuurlijk gebruikte damesslipjes (geen grap, we hebben ze gezien!). Dit tussen het brede assortiment van automaten waarbij je wel normale knuffels en animefigurines kunt winnen. Onbedoeld hebben wij ook veel meer geld aan deze machines opgemaakt dan de bedoeling was. Van de duizenden yen’s (tientallen euro’s) die we daar in automaten hebben gepropt heeft slechts één van ons iets gewonnen. Ironisch genoeg was dat al na het tweede 100 yen muntje.

Onze missie was echter het spelen van zoveel mogelijk Nintendo arcadekasten, zoals die van Pokken Tournament, Mario Kart GP DX, Mario & Sonic at the Rio 2016 Olympic Games en Luigi’s Mansion Arcade. Pokken Tournament was als eerste aan de beurt in een arcadehal in één van de vele steegjes ergens in Akihabara. De rest van de games kwamen we pas wat later tegen bij een grote arcadehal midden in een enorm winkelcentrum op Odaiba, een kunstmatig eiland in de baai van Tokio, waar ook het levensgrote Gundam beeld terug te vinden is. In deze hal speelden we een aantal potjes Mario Kart en Mario & Sonic, totdat we ergens in de hoek een enorme kast tegen kwamen: die van Luigi’s Mansion Arcade.

De Luigi’s Mansion arcadekast wijkt af van de norm, want het gevaarte is flink groter dan de gemiddelde arcadekast die wij zijn tegengekomen. Het hokje heeft ruimte voor twee personen, die daar vervolgens wild kunnen rondzwaaien met replica’s van de Poltergust 5000. Zo op het eerste oog lijkt de game verder een directe port van Luigi’s Mansion 2, die dit keer op een heerlijk groot scherm gespeeld kan worden. Om te kunnen spelen dient er per persoon 200 yen (zo'n €1,60) in de automaat gestopt worden, en toen werd al snel duidelijk dat de game toch een beetje anders is.

Voor zover wij Japans begrijpen was er de keuze tussen een oefenlevel en drie normale levels, die overeenkomen met levels uit de Nintendo 3DS-versie. In tegenstelling tot Luigi’s Mansion 2 is de game nu veranderd in een on-rail shooter met first person-perspectief en zijn de puzzelelementen zo goed als uit de game gestript. De focus ligt nu echt op het opzuigen van spookgespuis en ander ongedierte. En het zou natuurlijk geen arcadegame zijn als je niet een zo hoog mogelijke score diende te halen. De spookjes en gouden munten zijn daarom met bergen tegelijk op te zuigen. Dit is tevens hetgeen waar het gebruik van de Poltergust 5000 echt uitblinkt. Deze uit de kluiten gewassen Wii-Remote met de looks van een stofzuiger bevat twee knoppen: één voor het zuigen en één voor het verblinden/zichtbaar maken van de spookjes. De Poltergust 5000 trilt hevig zodra je begint met het opslurpen van de geesten, en zo af en toe moet je een ruk naar links of rechts geven om er voor te zorgen dat je prooi niet ontsnapt. Verschijnen er teveel spoken en ongedierte op het scherm, dan kan de knop op de arcadekast zelf nog als laatste redmiddel worden gebruikt. Doodgaan was echter onvermijdelijk, want geleidelijk aan wordt de game steeds moeilijker. We kwamen er dan ook achter dat de Poltergust niet het enige is wat hard kan zuigen. De arcadekast had namelijk een onweerstaanbare drang om er meer muntjes in te proppen. Binnen no time waren onze portemonnees leeggezogen en moest Dyon tijdens een continue-scherm nog een sprintje trekken naar de eerste de beste wisselautomaat voor meer munten.

Misschien lag het aan het feit dat wij er niks van bakten, maar voordat de aftiteling en onze eindscore op het scherm verscheen hadden we al ruim 2000 yen (~16 euro) in de game geïnvesteerd. Dit was overigens niet zo heel erg, want om heel eerlijk te zijn vond ik de game echt geweldig en misschien zelfs vermakelijker dan Luigi’s Mansion 2 voor de Nintendo 3DS. Ben je ooit in Japan en heb je de kans om een van de vele arcadehallen op te zoeken, dan is het zeker aan te raden om een potje Luigi’s Mansion Arcade te spelen!

Gekoppelde games

Luigi's Mansion 2 (Nintendo 3DS)