[Review] Geschreven door Erik op 2016-12-24 11:30:00

SEGA 3D Classics Collection

Vrijwel iedereen hier is bekend met de klassiekers van Nintendo. In de jaren ’80 en ’90 hadden ze aan SEGA een geduchte concurrent. En hoewel de spellen van dit bedrijf niet allemaal zo’n grote naam hebben gekregen, hebben ze zeker een aardige bibliotheek weten te vullen. Een greep uit deze bibliotheek van weleer is gebundeld in SEGA 3D Classics Collection. Maar zijn deze titels ook nog tof om te lezen… ehm, spelen? Laten we bij het begin beginnen! SEGA 3D Classic Collection bestaat uit negen spelletjes: Power Drift, Puyo Puyo 2, Sonic the Hedgehog, Galaxy Force II, Thunder Blade, Fantasy Zone II: The Tears of Opa-Opa (en stiekem ook het eerste deel!), Altered Beast en Maze Hunter 3D. Hoewel het gros van de namen waarschijnlijk weinig belletjes doet rinkelen, heeft SEGA bijzonder veel variatie in de compilatie gestopt. Actie, racen, platformen, shoot ‘em ups en puzzelspellen zijn allemaal vertegenwoordigd. Leuk is ook dat een aantal van deze spelletjes met Classics Collection voor het eerst het levenslicht zien in Europa. Dat verdoezelt mooi het feit dat we Sonic the Hedgehog al in minstens vierhonderd eerdere iteraties hebben kunnen spelen.

Voor het eerst in Europa De volledig nieuwe aanwinsten zijn Power Drift, Puyo Puyo 2 en Maze Hunter 3D. Bij eerstgenoemde is direct duidelijk waarom die nooit het levenslicht zag in het westen: hoewel Power Drift een verrassend groot aantal banen kent, is dit racespelletje vrij saai. Je kunt niet vrijelijk over de baan racen en je hebt een beperkt aantal kansen om het einde te bereiken; vrij normaal voor toentertijd. Je moet minimaal derde worden voor de volgende race, en als je dat niet redt is de koek al snel op. Het resultaat speelt nog best aardig, maar tegelijk ook frustrerend gezien je eigenlijk meer bezig bent met het ontwijken van tegenstanders dan het over de baan snellen zelf. Aan het puzzelspelletje Puyo Puyo 2 kun je duidelijk zien dat het van origine een Oosterse titel is, gezien enkele dialogen nog ‘gewoon’ in het Japans zijn. Toch is dit van de nieuwste aanwinsten zonder twijfel de leukste. Maze Hunter 3D, een frustrerende top-down dungeon crawler waar je met één aanraking al dood bent, is wat mij betreft te matig om over uit te wijden. In deze mix tussen Puzzle League en Dr. Mario moet je met vallende blokjes rijen van vier of meer in dezelfde kleur te maken. Á la Dr. Mario komt elk blokje in twee smaken en á la Puzzle League ligt de focus hevig op het creëren van combo’s. Je speelt telkens tegen de computer en als jij slim de kleuren aan elkaar rijgt, dan vuur je extra vervelend blokjes op ‘m af. Heeft hij zijn hele scherm vol, ben jij de winnaar. Verrassend verslavend, zeker als je een beetje doorkrijgt hoe je al vooruitdenkend combo’s moet maken!

Oudgedienden Van de ‘oudgedienden’ is Sonic the Hedgehog verreweg de bekendste. Het valt SEGA ook aan te prijzen dat ze deze collectie niet vol spellen van de blauwe egel hebben gestopt. Sonic blijft een klassieker, maar wel eentje die al te vaak voorbij is gekomen. Neem dan Fantasy Zone II: The Tears of Opa-Opa. Deze kleurrijke shoot ‘em up is heerlijk hectisch én behoorlijk uniek doordat je zelf kunt bepalen in welke richting je vliegt. Je doel is simpelweg om een zo hoog mogelijke score te halen, maar hiervoor ga je wel door tal van omgevingen en spannende baasgevechten. Tof! Ook arcade-titel Galaxy Force is tamelijk bijzonder, al is dit niet per se positief. Deze game speelt grofweg als een meer gedetailleerde versie van Star Fox. Je beweegt je schip in ‘drie dimensies’ door het heelal en probeert ruimteschepen en andere vijandelijkheden aan gort te knallen. Helaas wordt deze titel nogal geplaagd door arcade-beperkingen: de levensmeter van je schip loopt telkens leeg waardoor het avontuur zo over kan zijn als je ongeoefend bent. En gezien de kwaliteit niet zo hoogstaand is als bij Star Fox, is het maar de vraag of je dit vaak achter elkaar wilt spelen.

Tot slot - nu we toch bezig zijn elk spelletje van een analyse te voorzien - Altered Beast en Thunder Blade. Altered Beast is het meest actievolle spelletje in de lijst. Je beweegt van links naar rechts en stoot en schopt je een weg door hordes aan monsters. En als een klassiek spel betaamt, is de moeilijkheidsgraad vrijwel direct torenhoog. Hoewel het leuke ideeën kent (als Beast ben je bijvoorbeeld supersterk!) is hierdoor veel van het plezier voor nieuwe spelers direct al verloren. Oudgedienden kunnen zich hier ongetwijfeld aardig mee vermaken – mits ze hun verstand op nul zetten. Dit geldt echter niet voor Thunder Blade. Dit is een frustrerende top-down shoot ‘em up waarbij je met een helikopter alles op je pad neer moet knallen. De twist zit ‘m in het feit dat je ook omhoog en omlaag kunt gaan én dat het perspectief soms wisselt. Leuk gevonden, maar dit kan niet beletten dat de titel heel doorsnee aanvoelt. Fantasy Zone II is stukken leuker. Toeters en bellen Hoewel de spellen niet allemaal even goed uit de verf komen, verdient SEGA wel een pluim voor deze compilatie in zijn geheel. Je kunt je oprecht lang vermaken met deze negen titels. Veel ervan kennen welkome extra opslagfuncties en vlekkeloze emulatie. Puyo Puyo 2 kun je zelfs via local play met een vriend of vriendin spelen (aanrader!). Wel was een extra handleiding hier en daar handig geweest: ouderwetse spellen hebben vaak de neiging om met de deur in huis te vallen, zonder dat je een idee hebt wat je moet doen of welke knoppen je moet gebruiken. Zeker gezien de titels van origine op SEGA-consoles verschenen, is de knoppen lay-out hierdoor soms even wennen. Waarschijnlijk zullen hierdoor alleen diegene die met een Megadrive opgegroeid zijn, deze compilatie écht waarderen.

Conclusie Of er echt sprake is van 'classics' valt te betwisten, maar je kunt SEGA 3D Classics Collection niet onderuithalen vanwege de kwantiteit van zijn content. De negen titels kennen allen een volledig andere opzet en zijn in veel gevallen voorzien van extra toeters en bellen. Hoewel het SEGA valt aan te prijzen dat ze voor relatief onbekende spellen hebben gekozen, vormt dit wel een hoge drempel voor het gros van het potentiële publiek. Daarvoor ogen en spelen de spelletjes toch net wat te ouderwets. Gelukkig geldt dit niet voor alles: iedereen zou Fantasy Zone II en Puyo Puyo 2 eens moeten proberen. Draag je SEGA echter een warm hart toe? Dan is dit een van de beste compilaties die je kunt spelen op je Nintendo 3DS.

N1 Score: 6.5

+ ["Veel spelvariatie (niet alleen Sonic!)","Met zorg geport","SEGA-fans worden op wenken bediend"]

- ["Oogt en speelt veelal t\u00e9 ouderwets","Sommige titels zijn de term 'classic' niet waardig","Zit de hedendaagse gamer hier op te wachten?"]

Gekoppelde games

SEGA 3D Classics Collection (Nintendo 3DS)