[Review] Geschreven door Erik op 2017-04-06 11:30:00

Yo-Kai Watch 2: Skeletspoken & Gigageesten

Het vangen en trainen van beestjes in Pokémon blijft een haast onovertroffen concept. Tijdens diens levensloop proberen er verschillende franchises die felbegeerde troon over te nemen, maar altijd - met uitzondering van misschien Digimon - zonder succes. Althans, totdat Yo-Kai Watch een aantal jaren geleden de Japanse markt overspoelde. Dit vangfestijn met geesten bleek daar een meer dan gigantisch succes. Helaas wist dit niet over te waaien naar ons koude kikkerlandje. Met Yo-Kai Watch 2: Skeletspoken & Gigageesten krijgen de Yo-Kai echter een herkansing! In Skeletspoken én de andere versie Gigageesten volg je Nate, een jonge scholier. In het eerste deel kreeg hij een horloge in handen waarmee hij speciale geesten kon zien. Deze zogenoemde Yo-Kai kan hij vangen, bevrienden en aan zijn zijde laten vechten. Verkrijgen ze genoeg ervaringspunten, kunnen ze zelfs evolueren. Het knappe, en een van de succesfactoren van de franchise, is dat de dames en heren van Level-5 veel van deze beestjes een aansprekend uiterlijk én een unieke persoonlijkheid weet mee te geven. Het zorgt ervoor dat je ook daadwerkelijk op zoek wilt gaan naar al die verdraaide plaaggeesten. Sommige Yo-Kai hangen simpelweg rond in bosjes, steegjes of onder auto’s, terwijl andere - vaak meer verbonden met het verhaal - er constant op uit zijn om het leven van de mensen zuur te maken in Nate’s thuisstad Lenthuizen.

Ingetogen Waar je in Pokémon echter een hele wereldreis maakt om ze allemaal te vangen, blijft ook dit tweede deel van Yo-Kai Watch heerlijk ingetogen en persoonlijk. Je helpt Nate met zijn dagelijkse probleempjes (help, zijn huiswerk op school is verdwenen!), moet ervoor zorgen dat een supermarkteigenaar weer wat klanten erbij krijgt of maakt een reis naar het riool omdat de Mega Watch van een van je vrienden door een kraai is gestolen. Hieronder ligt nog een verhaal verborgen van twee kwade Yo-Kai die een oorlog ontketenen tussen de Skeletspoken en Gigageesten. Dit epos komt pas na een uur of vijf spelen een beetje op gang en heeft weinig om het lijf, maar dat geeft niets. Het is verrassend bevredigend om al die probleempjes in je naaste omgeving op te lossen. Het is ook geen wonder dat deze franchise in Japan zo ongelofelijk veel populariteit heeft gewonnen. Als er één punt is waarop de titel excelleert, is het sfeer. De Yo-Kai zelf barsten van de persoonlijkheid, het pittoreske, gevarieerde Lenthuizen is een genot om te doorkruisen, er is genoeg spannends om te ontdekken én de gekke personages weten dikwijls voor een glimlach te zorgen. Met name jongere spelers voelen zich ongetwijfeld meteen betrokken bij de wereld, mede door al die herkenbare probleempjes waar iedereen mee kampt. De Nederlandse versie onderstreept dit nog maar eens doordat alles (inclusief voice-overs) naar onze eigen taal is vertaald. Met volledig geanimeerde cutscenes, sterk omgezette dialogen en herkenbare geluidjes van Nederlandse stemacteurs is het soms net of je een tekenfilm aan het spelen bent. Voor de jongere spelers is dit een onmiskenbaar sterke toevoeging: zelfs het grootse Pokémon mist dit tot op de dag van vandaag.

Op de automatische piloot Het is duidelijk te merken dat Yo-Kai Watch op een wat jongere doelgroep mikt. Dit blijkt bijvoorbeeld ook uit het gevechtssysteem. Geesten houden ervan om een flink robbertje te vechten met elkander. Dit verstrekt zich op nagenoeg volledig automatische wijze. Jouw Yo-Kai (je kunt tot maximaal zes in je team hebben) vallen automatisch aan. Je kiest dus geen aanvallen uit een menuutje of met de knoppen van de Nintendo 3DS. Als speler heb je weinig invloed op datgene wat ze uitvoeren. Net als in het eerste deel kun jij enkel indirect aan de strijd bijdragen; een gewaagde en niet helemaal goed uitpakkende keuze. Of beter gezegd: het gevechtssysteem is ook in deeltje twee het zwakke punt van de franchise. Dit komt niet direct door het idee zelf: een spel als Xenoblade Chronicles X laat zien dat het helemaal niet slecht hoeft uit te pakken dat je personages automatisch inhakken op de tegenstander. Dit komt echter doordat dit spel je het gevoel geeft dat een strijd beslist wordt door jouw tactische zetten en inbreng. In Yo-Kai Watch ontbreekt dit nogal - veel gevechten kun je winnen zonder iets te doen. Hoewel Level-5 wel een beetje voor betrokkenheid zorgt bij de strijd, blijft het allemaal wat laagdrempelig. Jij bent vooral verantwoordelijk voor het op tijd gebruiken van genezende voorwerpen of het uitvoeren van speciale Soultimate-aanvallen van de Yo-Kai. Zo doet de stoere Roughraff extra veel schade en bouwt de zweterige Swelton een Zweetmuur waarmee hij de verdediging van je beestjes versterkt. Een andere manier waarop je als speler invloed kan uitoefenen op de strijd, is het slim positioneren van je Yo-Kai. Van de maximaal zes beestjes, kunnen er drie tegelijk vechten. Via een rad kun je bepalen welke dit zijn. Door slim hieraan te draaien, kun je dus diegene kiezen die het meest geschikt zijn voor het vijandelijke gespuis. Hier wordt het systeem iets interessanter: sommige geesten ‘matchen’ beter met elkaar dan andere. Elke Yo-Kai is verbonden aan een bepaald type (zoals charming of tough) en het bij elkaar zetten van die van hetzelfde type, geven bepaalde statbonussen. Een bijkomend leukigheidje is dat je hiermee ook – volledig nieuwe - dubbele Soultimate-aanvallen kunt creëren waarmee je de vijand helemaal verpulvert. Jammer alleen dat deze verbindingen nooit het verschil maken tussen leven en dood.

Net komen kijken Toch is het gebrek aan diepgang vooral iets waar de meer geoefende speler over valt. Als je net om de hoek in de RPG-wereld komt kijken, is dit minder een issue. Het gebrek aan relevante uitleg is dit des te meer. Hoewel het spel vol handige tutorials zit, worden evenzoveel handige zaken heel erg in het midden gelaten. Zo kun je bijvoorbeeld vijanden ‘bezielen’ om ze gemakkelijker te verslaan, maar het wordt maar vaagjes uitgelegd wat je hier precies mee kunt. Ook is het vangen (of beter gezegd: bevrienden) van de Yo-Kai zelf niet heel bevredigend en iets té complex. Het spotten via je Watch gaat gelukkig nog relatief gemakkelijk, maar vervolgens moet je de hyperactief bewegende beestjes ook nog met je stylus zien grijpen én er nog een robbertje mee vechten. En dan is het ook nog maar de vraag of je ze aan je collectie kunt toevoegen – dit gebeurt helaas heel willekeurig. Het vorige deel had hier ook al last van en het is jammer dat Level-5 hier niets aan heeft gedaan. Gelukkig sluit je al genoeg relevante vriendschappen door simpelweg het verhaal te doorlopen! Het zijn zaken als deze die Yo-Kai Watch 2 ervan weerhouden om naar grote hoogten te doen stijgen. Dit neemt echter niet weg dat er een vermakelijk avontuur op je te wachten staat. Er zijn maar weinig spellen die je zo in hun wereld weten te zuigen. Een verrassend leuke nevenactiviteit is bijvoorbeeld het vullen van je beestjescollectie, wat erop neerkomt dat je gezellig insecten mag gaan vangen. Level-5 zet hoog in op het communicatie-aspect, waardoor je via StreetPass ook allerlei Yo-Kai kan tegenkomen. Ook minispelletjes als het opeten van je avondmaal, het vervullen van queesten en gunsten van de inwoners van Lenthuizen en de verrassend leuk geschreven dialogen zorgen dat je je geen moment verveelt. En is dat niet waar het uiteindelijk om draait bij een videospelletje?

Conclusie Het is begrijpelijk dat die Skeletspoken en Gigageesten zo’n fenomeen zijn geworden in Japan. Yo-Kai Watch 2 is ingetogen, zit vol sfeer en voelt aan als een interactieve tekenfilm. Het knappe is echter vooral dat Level-5 Lenthuizen en al die ondeugende Yo-Kai zo vol persoonlijkheid heeft weten te stoppen. Het maakt de avonturen van Nate en zijn vrienden des te vermakelijker om te volgen. Dit mag ook wel, want de gevechten hebben te weinig om het lijf. Ook andere schoonheidsfoutjes, zoals het onduidelijke bevrienden van de geesten, beletten dit Nintendo 3DS-spel ervan om een echte hoogvlieger te worden. De geweldige Nederlandse vertaling en de laagdrempeligheid maken het echter een perfecte aankoop voor jonge spelers. En zeg nou zelf: wil niet iedereen zich weer even kind voelen?

N1 Score: 7.8

+ ["Avonturen in Lenthuizen zijn sfeervol en ingetogen","Ondeugende Yo-Kai zitten vol persoonlijkheid","Perfect voor jonge en beginnende spelers","Helemaal in het Nederlands speelbaar!"]

- ["Mist diepgang voor adepten","Yo-Kai vangen onnodig gecompliceerd","Gevechtssysteem weinig interactief en niet bevredigend"]

Gekoppelde games

Yo-kai Watch 2: Skeletspoken (Nintendo 3DS)

Yo-kai Watch 2: Gigageesten (Nintendo 3DS)