[Review] Geschreven door Jeroen K. op 2018-05-22 08:00:00

Shin Megami Tensei: Strange Journey Redux

Fans van de serie noemen Shin Megami Tensei: Strange Journey ook wel deel 3,5. In tegenstelling tot vele andere spin-offs in de Shin Megami Tensei-reeks, lijkt Strange Journey namelijk behoorlijk op de spellen in de hoofdlijn. Nadat het voorgaande deel in de hoofdserie, Shin Megami Tensei: Lucifer's Call, uitgroeide tot een van mijn favoriete games ooit, hoop ik dat Strange Journey, dat oorspronkelijk voor de Nintendo DS verscheen, niet teleurstelt. Nu klinkt deze inleiding wel erg ingewikkeld, dus laten we even gas terugnemen. De Shin Megami Tensei-serie gaat al enkele decennia mee (sinds 1987 om precies te zijn!) en bereikte eigenlijk pas mainstream bekendheid bij de release van spin-off Persona 3 een ruime tien jaar terug. De Japanse RPG-serie combineert een turn-based gevechtssysteem met een extreem duister verhaal, waarin jij als speler de keuze maakt om een neutraal pad, een rechtspad of chaospad te volgen in een wereld van demonen. Strange Journey is hierin geen uitzondering en doet meer denken aan de hoofdserie dan andere spin-off-spellen zoals de Persona-reeks en de Devil Survivor-games. Antarctica Toch merk je goed dat we hier met een spin-off te maken hebben. Allereerst speelt deze game zich namelijk, in tegenstelling tot de hoofdserie, niet af in Tokyo - zelfs niet in Japan! Een internationaal team van VN-soldaten bundelt de krachten en reist af naar Antarctica. Ze landen in de Schwarzwelt, een soort kleine demonenregio die zich uit dreigt te spreiden over de rest van de Aarde. Jij en de andere soldaten moeten informatie verzamelen, de demonenwereld ontsnappen en deze vervolgens met de grond gelijk maken. Terwijl je tocht vordert, twijfel je echter steeds meer of je deze missie wel moet volbrengen. Volg je commandant Gore en Arthur, demonenvriend Jimenez, of engelenmetgezel Zelenin? Dungeons Ten tweede ziet de gameplay er wat anders uit. De hoofdserie zou ik vooral omschrijven als een Japanse open-world-RPG met verschillende kleine dungeons. In het derde deel, Lucifer's Call, liep je bijvoorbeeld nog door een anarchistische wereld, waar je daadwerkelijk nergens veilig was. In Shin Megami Tensei IV kon je nog enigszins uitrusten in het koninkrijk van Mikado en de verschillende stations, maar liep je wel door een grootse open wereld heen. Je veilige basis in Strange Journey, militair schip de Red Sprite, beweegt hier en zet je af in verschillende dungeons. Vergelijkbaar met games als Persona Q en Etrian Odyssey draait het hier om diverse grote dungeons, elk voorzien van een eigen thema en persoonlijkheid. Vanuit de verschillende terminals kun je jezelf terug teleporteren naar het schip. Vriend of vijand? Je tocht door deze dungeons wordt vooral gevoed door je missie om, als gevolg van een noodlanding en vele doden, de Schwarzwelt te ontsnappen. De dungeons hebben allemaal een ander thema dat de wereld van de mensheid moet reflecteren. Denk hierbij aan winkelcentra, vuilnis en meer. Naarmate je verder komt, gooit het spel er steeds meer trucjes in om je tocht te bemoeilijken: onzichtbare deuren, gaten in de grond, rivieren met stroming. Je zoekt steeds naar het einde van een dungeon, maar ook naar Forma (een soort items) dat je onderweg tegenkomt en dat met behulp van de technici in je schip zorgt voor de mogelijkheid om betere voorwerpen te maken. Dit is soms zelfs noodzakelijk om je weg te vervolgen.

Ondertussen strijdt je met de lokale demonenbevolking. In dit turn-based gevechtssysteem heb je magische aanvallen, fysieke aanvallen en wapenaanvallen tot je beschikking. Je wil, samen met drie demonen aan je zijde, je tegenstanders met de juiste aanval treffen om hun zwakke plek te raken en zo een chain-aanval te starten met je geallieerde teamgenoten. Ook kun je ervoor kiezen om niet aan te vallen, maar om het gesprek te starten. Op deze manier rekruteer je de demonische wezens in je team door een soort onderhandeling, waarin je de juiste dialoogopties moet kiezen afhankelijk van de persoonlijkheid van de demoon. Vervolgens fuseer je ze om krachtige demonen te ontwikkelen voor je team. Het zal fans van de serie allemaal bekend in de oren klinken. Alliantie In de Shin Megami Tensei-serie kun je niet zomaar chaos tot slecht reduceren, law tot goed, en neutral tot neutraal - al komt het hier in de hoofdlijnen wel op neer. Elke game presenteert de balans tussen de drie weer op een compleet andere manier, waardoor ik in het derde deel op de neutrale route eindigde, in het vierde deel op de law-route en in het vijfde deel op de chaos-route. Nog veel meer dan deze games, werpt Strange Journey een ethische keuze op tussen de drie paden. Vooral Jimenez en Zelenin, als uitverkorenen van de chaos- en law-kanten, hebben allebei een duidelijke visie op de relatie tussen mens en demoon en zetten je flink voor het blok. Enerzijds maakt het de neutrale route redelijk overbodig in deze game, maar anderzijds bereikt het verhaal na een lange aanloop een indrukwekkende climax, welke route je ook kiest.

Shin Megami Tensei? Al met al vind ik het moeilijk om Strange Journey goed te vergelijken met haar voorganger en opvolger. Zoals ik al noemde in de review, maken de gebruikelijke setting en gameplay ruimte voor een dungeoncrawler-avontuur op Antarctica. Maar er veranderen ook nog wat kleine dingetjes. Zo bevat het gevechtssysteem niet de iconische extra beurten wanneer je een vijand's zwakke punt raakt. Ook krijgt een gefuseerde demoon niet een combinatie mee van aanvallen die hij van zijn voorgangers erft, maar verdien je 'demon source' om extra aanvallen te implementeren. Alles bij elkaar voelt het wat onwennig aan, maar is de variatie ook wel weer welkom. Ook voegt het een easy-moeilijkheidsgraad toe, die direct korte metten maakt met de moordende moeilijkheidsgraad waar de serie om bekend stond. In die zin kun je Strange Journey zien als een verfrissende wind door de serie. De Redux-remake voert vooral grafisch veel verbeteringen door, maar heeft helaas niet de dungeon-gameplay met random encounters onder handen kunnen nemen. Vooral dat aspect maakte dat ik voor mijn gevoel een retro-RPG speelde, die nog meer verouderd aanvoelt dan PlayStation 2-titel Shin Megami Tensei: Lucifer's Call. Naast de grafische verbeteringen, debuteert er een nieuw personage (Alex) en een compleet nieuwe bonus-dungeon, de Womb of Grief: vergelijkbaar met bijvoorbeeld The Labyrinth of Amala uit Lucifer's Call of Mementos uit Persona 5. De toevoegingen maken dat je met Redux een flink verbeterde versie in huis haalt ten opzichte van het Nintendo DS-origineel. Conclusie De demonische wereld keert terug naar de Nintendo 3DS! Shin Megami Tensei: Strange Journey Redux brengt wat je verwacht van de serie, maar dan toch met een redelijk innovatief sausje. Dit komt het verhaal zeer ten goede, dat zich voor de verandering niet in Tokyo afspeelt. Ook de gameplay komt het veelal ten goede: standaard zaken zoals fuseren en vechten gaan er net even iets anders aan toe. Toch overleeft het dungeoncrawler-aspect niet helemaal; het voelt toch een stukje ouderwets aan nadat we deel IV en Apocalypse al hebben kunnen spelen op de Nintendo 3DS. Al met al blinkt Strange Journey, ten opzichte van andere Megatens, zeer zeker uit als het gaat om de alliantie met demonen, engelen of mensen. Het leidt tot een indrukwekkende climax. En dan mag nu het grote wachten beginnen tot we eindelijk aan de slag kunnen met Shin Megami Tensei V: de eerste consolegame in de serie sinds 2004.

N1 Score: 9.2

+ ["Unieke setting in Antarctica","Sterke presentatie van de chaos- en law-paden","Frisse wind door de serie","Veel extra content ten opzichte van het origineel","Toegankelijker voor een breder publiek"]

- ["Dungeon-gameplay voelt achterhaald aan"]

Gekoppelde games

Shin Megami Tensei: Strange Journey Redux (Nintendo 3DS)