[Column] Geschreven door Erik op 2018-08-09 13:00:00

Onlosmakelijk verbonden

Voor mij blijft de Nintendo GameCube altijd onlosmakelijk verbonden met Super Smash Bros-serie. Ondanks dat ik nooit de vierkante console van Nintendo in bezit heb gehad. Mijn vader vond dat de puberale ik beter ‘stoere’ spellen zoals Grand Theft Auto en Devil May Cry kon spelen (ook geen verkeerd tijdverdrijf), in plaats van die kinderlijke Nintendiaanse spellen. Nee, Super Smash werd altijd bij een vriend gespeeld. Mijn vader moest eens weten wat voor verwensingen de kamer doorvlogen, als een potje Smash door ‘keiharde luck’ werd gewonnen. We speelden altijd met z’n drieën, even een of twee uurtjes net nadat school was afgelopen. De kamer gevuld met zakken chips en energydrank die we net nog even bij de Albert Heijn hadden gehaald. Maarten met Captain Falcon, Jeffrey met Ganondorf en ikzelf met Pikachu. Oh, wat vond ik het fijn om met die gele rakker te spelen. Echt goed waren we niet, dus het kwam er vooral op neer dat ik de hele tijd B naar beneden aan het spammen was, Jeffrey de hele tijd voorwerpen zocht en Maarten op elk onoplettend moment een Falcon Punch tegen ons aan probeerde te gooien. Items stonden natuurlijk op maximaal, en we wisten allemaal niet hoe snel we op zo’n blinkende Poké Ball af moesten snellen. De verdedigingsknop werd geen moment aangeraakt. Onbezonnen genieten. In de vierde en vijfde klas deden we dit minstens één keer per week. Steeds meer streefden we ernaar om als eerste uit de strijd te komen. Ik kwam erachter dat Pikachu stiekem wat effectiever was van aan afstandje, Jeffrey bedacht zich dat het wel eens handig was om zelf te vechten en Maarten ontdekte steeds meer dat Captain Falcon ook andere aanvallen bezat. Af en toe durfden we zelfs met totaal andere personages te vechten. Of we echt beter werden was te betwisten, maar daar ging het ook helemaal niet om. Je bent jong – elkaar de hersens kunnen inslaan met kinderlijke Nintendiaanse personages is meer dan genoeg. Het passeren van de tijd blijft echter een bijzonder iets. Die onbezonnen middelbare school-periode was natuurlijk op een gegeven moment over. Melee werd vervangen door Brawl, de Nintendo GameCube door de Wii. Maar die, die had ik wel op mijn kamertje staan van 15m2 (sorry, pa). Gamemiddagjes werden vervangen door gamenights, energydrank door bier en chips… door meer chips. Wat eerst een klein groepje was, werd langzaam groter en groter. Wat een goddelijk geschenk was die 8-speler modus in Super Smash Bros. for Wii U daarom ook. Met onze drukke levens zijn we inmiddels over dat hoogtepunt heen, maar nog altijd – ruim tien jaar later - komen we geregeld bij elkaar. Ik stel me altijd voor dat het bij elke vriendengroep zo wel een beetje ging. Er was altijd wel één iemand met zo’n paarse kubus of witte doos, wiens kamer vervolgens het strijdtoneel voor de meest verhitte gevechten. Niemand kon er écht wat van (al durf ik dat van sommige N1-leden hier niet te zeggen), maar wat had je een plezier. Als mensen hebben wij ook de neiging om met weemoed naar dit soort momenten terugdenken. Wat is het daarom prachtig dat Nintendo nu met Super Smash Bros. Ultimate komt. Het laat je de allerbeste herinneringen van vroeger beleven, en met de toevoeging van Ridley en King K. Rool stelt het werkelijk waar elke fan tevreden. Ja, ik heb er alle vertrouwen in dat Super Smash Bros. Ultimate voor mij onlosmakelijk verbonden wordt met de Nintendo Switch. Ik stuur Maarten en Jeffrey alvast even een berichtje.

Gekoppelde games

Super Smash Bros. Melee (Nintendo GameCube)

Super Smash Bros. Ultimate (Nintendo Switch)