[Review] Geschreven door Kitty op 2018-10-19 10:00:00

Little Dragons Café

Little Dragons Café is uitgebracht door Aksys Games en ontwikkeld door Yasuhire Wada, de bedenker van Harvest Moon. Dat legt de lat vrij hoog. In deze game ga je echter geen boerderij runnen, maar een restaurant. En dat terwijl je een draak opvoedt. Dat is op papier een interessante combinatie, maar hoe pakt het uit in een game? Bij het starten van de game, kies je of je als jongetje of meisje wilt spelen. Degene die je niet kiest, wordt jouw broer/zus in het restaurant. Het verhaal begint ermee dat op een ochtend jullie moeder niet meer wakker wordt; ze ligt in een coma. Ineens verschijnt een oude man, Pappy, die je vertelt dat je moeder half draak is! Om haar te redden moet je een door hem meegebrachte draak opvoeden en het restaurant draaiende houden. Hoe dat nou precies samenhangt, blijft vrij vaag - maar het lijkt ook niemand eigenlijk veel te interesseren. Vol frisse moed leer je koken en gewassen verzamelen en speel je aan de hand van hoofdstukken nieuwe personages en gebieden vrij. Een vreemd eiland niet vol van verrassingen In de eerste paar hoofdstukjes van Little Dragons Café ontmoet je een aantal nieuwe mensen en orcs, die om uiteenlopende redenen bij je gaan werken. Zo heb je al snel een kok en twee extra bedienden. Hierdoor heb je al snel niet per se meer veel te doen in het restaurant, hoewel je wel kunt helpen zodat je personeel niet overwerkt raakt. Het is dan wel weer heel jammer dat je niet kunt koken voor je gasten. Alles wat je bereidt, geef je aan je draak. De verdere bezigheden spelen zich af op een soort vreemd fantasie-eiland, waar ook vrij weinig uitleg over wordt gegeven. In plaats van kippen lopen er ‘egg birds’ rond, die (zoals de naam al suggereert) eieren leggen. Deze vogels hoef je niet te voeren of te verzorgen: ze blijven vanzelf op het grasveld voor je café zitten, wat weinig spanning met zich meebrengt. Ook zijn er een paar andere vreemde creaturen waarop je je draak kunt laten jagen, zodat je aan apart vlees kunt komen. Een volgende teleurstelling is dat je ook niet zelf gewassen hoeft te verbouwen. Je verzamelt alles door te vissen, of het te plukken van stenen en struiken. Niet alleen bessen, maar ook suiker, rijst, soyasaus en aardappels pluk je zo van de rots. Dat is niet alleen vreemd, maar ook nog eens vrij saai. Er is ook geen ‘pluk alles’-mogelijkheid, zodat je bij elke steen drie tot vijf keer op dezelfde knop staat te duwen. Naast je huis is een veldje waar van alles groeit, en alles dat je eens gevonden hebt in de magische rotsen en struiken verschijnt hier nadien vanzelf ook bij. Dat geldt ook voor de eieren en het vlees dat je van de vreemde dieren kunt krijgen, waardoor je niet raar moet opkijken als je ineens een stuk bacon of een sardientje uit je groentetuin oogst. Culinaire meesterwerken? Met al die ingrediënten kun je gerechtjes koken, wat werkt aan de hand van een leuk vormgegeven ritmische minigame. De recepten verzamel je door te praten met de mensen in je restaurant of door in de omgeving fragmenten ervan te vinden. Wanneer je er vier hebt, kan Pappy hier weer één geheel van maken. Door steeds betere gerechten te koken wordt je restaurant populairder en komen er meer gasten. Wat hier het praktisch nut van is, is eigenlijk ook maar de vraag, want je verdient nergens geld mee en je ingrediënten pluk je zo van de stenen voor je deur. Daardoor krijg je al snel toch wel de neiging om er enigszins met de pet naar te gooien. Doe dit echter niet teveel: doordat er steeds meer gasten komen eten, wordt het wel steeds belangrijker om ervoor te zorgen dat alle ingrediënten beschikbaar blijven. Een draak van een game Alle gerechten die je maakt, kun je op de menukaart aanbieden voor je gasten of voeren aan je draak. Sommige gerechten zorgen ervoor dat hij langzaam van kleur verandert, zodat je op die manier zijn uiterlijk een beetje kunt veranderen. Door hem te voeren gaat hij mest produceren, dat je kunt gebruiken op de stenen, struiken en op visplekken, zodat je specialere en betere ingrediënten kunt krijgen bij je volgende pluk- of vissessie. Het schattige draakje groeit langzaam op, zodat hij sterker wordt en zo obstakels uit de weg kan ruimen, totdat hij zelfs kan vliegen. De interactie met het draakje is leuk en schattig, en hoe groter hij wordt hoe leuker. Hoewel je zo interessante nieuwe ingrediënten kunt vinden, nodigt het verdere eiland in Little Dragons Café eigenlijk niet zo uit tot onderzoek. Er is geen dorp met mensen om in te praten. Iedereen komt vanuit het niets naar je café en gaat daarna ook weer terug naar dat niets. In het begin komen zelfs telkens dezelfde drie gasten bij je eten, en deze zijn en blijven naamloos. Enkel de personages die ook een eigen stuk verhaallijn krijgen, hebben een naam. Maar ook deze hebben je uiteindelijk niets meer te vertellen. De meesten hebben een aantal vaste oneliners, die ze ook eruit spuien op momenten dat het helemaal niet logisch is. Zo sprak ik een gast op de gang aan, die spontaan begon te klagen dat haar eten niet goed smaakte. Dat gegeven, met een gebrek aan eigenlijk doel, zorgt ervoor dat je niet echt het idee krijgt dat wat je doet nou echt heel veel bijdraagt aan het geheel, behalve dan dat het verhaal verder kan gaan. Kleine verhaaltjes Steeds andere personages stranden in jouw café, met elk een eigen verhaal. Meestal zijn hun problemen op te lossen door een speciaal gerecht te eten, wat ze nieuwe inzichten biedt in het leven. Hoewel sommige verhaaltjes wel leuk zijn, zijn de meeste personages helaas eerder vervelend dan innemend, ook de mensen die in jouw café gaan werken. De één heeft extreme woedeproblemen, de ander is veel te lui om te werken. Bovendien liggen de moraliteitslessen er te dik bovenop, iets wat ik normaal juist leuk vind aan Japanse games. Om voortgang te maken in de verhalen moet je soms een speciaal gerecht zien te vinden/koken, maar vaak hoef je ook alleen maar op een bepaald tijdstip het café in te lopen. Voor jonge kinderen zal het spel een stuk uitnodigender zijn; er zijn vrij weinig dingen die 'moeten' en het is een heel simpele verhaallijn. Daar zat ik als dertigjarige echter niet op te wachten. Beeld en geluid Little Dragons Café heeft een heel uitnodigende grafische stijl, en mede dankzij de uitnodigende muziek deed het me een beetje aan The Legend of Zelda: The Wind Waker denken. Helaas houdt het daar ook op. De rendering is vrij traag en zo nu en dan hapert het beeld. Ook de besturing werkt niet optimaal, bij vlagen vroeg ik me af of mijn Joy-Con nog wel werkte. Vooral het springen werkt slecht, en meer dan eens zul je jezelf springend voor een muurtje aantreffen omdat je enkel omhoog kan gaan en niet naar voren. Conclusie Hoewel Little Dragons Café het wel probeert, is het vooral een verhaal van ‘net niet’. Het is geen boerderijsim, want je hoeft niets te verbouwen. Het is geen restaurantsim, want je hoeft nauwelijks iets te doen. Het is geen verhalende game, want nergens gaat het echt de diepte in. Niets wat je doet, lijkt écht effect te hebben, waardoor het geheel al snel gaat vervelen. Het kleine draakje is een leuke toevoeging, maar niet zo leuk dat het het spel kan dragen. Ben je nou dol op relatief trage spellen waar je niet wordt afgerekend op de inzet die je toont, dan kan het spel wel voor wat amusement zorgen. Voor (jonge) kinderen zal het fijn spelen, omdat ze niet meteen keihard worden afgerekend op 'fouten' of dingen over het hoofd zien. Dankzij de grafische stijl is het dan ook erg uitnodigend. Verwacht echter als volwassene vooral irritatie en verveling, want de eindeloze herhaling voor een verhaallijn met niet-diepgaande personages weet helaas niet te overtuigen.

N1 Score: 4.5

+ ["Mooie grafische stijl","Fijne muziek","Erg gemakkelijk voor jonge kinderen..."]

- ["...t\u00e9 gemakkelijk voor volwassenen","Soms moeizame besturing","Voelt niet alsof je invloed hebt op gebeurtenissen"]

Gekoppelde games

Little Dragons Café (Nintendo Switch)