[Review] Geschreven door Mitch op 2020-03-22 14:51:44

Devil May Cry 3 - Een mislukte date

Devil May Cry is anno 2020 nog steeds een gevestigde naam op het gebied van stijlvolle hack 'n slash games. Als groot liefhebber van dit genre was ik dan ook aardig enthousiast dat het hoog aangeschreven derde deel als remaster naar de Nintendo Switch kwam. Kan het PlayStation 2-avontuur van de excentrieke demonenjager Dante mij anno 2020 nog verleiden, of zijn genregenoten als Bayonetta hem inmiddels hopeloos voorbij gestreefd? Devil May Cry 3 is een spel dat volledig in mijn straatje zou moeten vallen. Arrogante hoofdpersoon met excentrieke kledingstijl en net iets te groot zwaard? Check. Een breed scala aan demonische tegenstanders om in mootjes te hakken, terwijl industriële rock en breakbeat uit de speakers beukt? Check. En dat alles onder regie van Hideki Kamiya, de man die ons o.a. Resident Evil en Bayonetta bracht? Check, check en dubbelcheck! T-shirts zijn eigenlijk ook maar een overbodige uitvinding. Linkin Park In Devil May Cry neem je de rol aan van Dante, een bleke kerel die niet graag t-shirts draagt en die dol is op twee dingen: demonen in de pan hakken en corny one-liners droppen. Zijn broer Vergil heeft een grote toren opgeroepen uit de krochten van de hel en het is aan jou om deze te beklimmen en hem uiteindelijk te confronteren met zijn grootsheidswaan. Het is allemaal een beetje onzinnig, maar het heeft ook zo zijn foute charme. Als je niet te politiek-correct bent ingesteld en je de afgelopen jaren nog wel eens stiekem Linkin Park meegezongen hebt met Spotify, zul je het best waarderen. Al ga ik wel eerlijk tegen jullie zijn: Dante zelf is een ontzettende druif en probeert zó geforceerd 'cool' te zijn dat mijn tenen er af en toe van kromden. Gelukkig houdt hij voor het merendeel van het spel zijn mond, terwijl je demoon na demoon in de pan hakt. Dat doe je met een simpel, maar effectief vechtsysteem. Je kent het wel, lichte aanval, zware aanval, ontwijken, schieten met je guns, yada yada. Denk aan een uitgeklede versie van Bayonetta -maar dan zonder Witch Time-vertragingen- en je bent een heel eind. Een verschil met Bayonetta is dat in DMC3 sommige moves alleen beschikbaar zijn als je de juiste 'style' geselecteerd hebt. Daarvan heeft Dante er een handjevol en in de Nintendo Switch versie kun je daar nu voor het eerst ook te allen tijde tussen wisselen. Met Trickster kun je bijvoorbeeld tegen muren oplopen en als je zware aanvallen wil blokkeren dan is Royal Guard je beste vriend. Al deze vaardigheden zijn ook te levelen door genoeg vijanden te verslaan en upgrades te kopen. Dante is een ijskoude moordenaar. Gelukkig zijn het maar demonen. Beperkt en klungelig Tussen het vechten door verken je voornamelijk de toren van Vergil en moeten er wat lichte puzzeltjes opgelost worden. Hier wordt het pijnlijk duidelijk dat je een spel uit 2005 aan het spelen bent. Dante moet zijn weg vinden door doolhofachtige verdiepingen en de weg vooruit is soms aardig obscuur. Wat daarbij absoluut niet helpt, is de camera. Deze is ontzettend beperkt en klungelig, waardoor je nooit een écht goed beeld krijgt van een kamer. Oh, en laten we het maar niet over het platformen hebben wat je soms verplicht moet doen. Nu snap ik dat de makers wat variatie wilden bieden middels deze secties, maar het breekt echt de flow van het spel. In God of War dien je ook wel eens te platformen of te puzzelen, maar die segmenten zijn kort en simpel genoeg om leuk te blijven. Ze breken de flow niet en dat gebeurt in DMC 3 helaas wel. Met dank aan de klungelige camera en obscure progressie. Royal Guard draait allemaal om goed getimed drukken op de blok-knop. De combat zelf mist ook het gevoel van impact en souplesse van de huidige meesters van het genre. Is het eerlijk dat ik dat een spel uit 2005 aanreken? Misschien niet, maar je kunt je geld anno 2020 maar één keer uitgeven. Devil May Cry 3 doet nog steeds een boel zaken goed en de Nintendo Switch-versie biedt een aantal toffe extra's voor fans. Die zullen dan ook met volle teugen genieten van dit spel, maar ondergetekende kon er helaas nooit helemaal inkomen. Als je geen nostalgische gevoelens hebt voor dit duivelse oudje, dan zijn er genoeg betere keuzes. Conclusie Devil May Cry 3 op de Nintendo Switch heeft zo zijn old-skool charme. Het is lekker zichzelf en trekt zich (bijna) niets aan van alle progressie die het genre sindsdien heeft geboekt. Het is alsof je met een leuke excentrieke dame op date gaat. Het eten is mooi, de sfeer is goed en ze probeert zich niet te verstoppen onder een dikke laag make-up. Stuk voor stuk ingrediënten voor een leuke avond, maar helaas: de vonk slaat op de een of andere manier niet over. Teleurgesteld stopte ik mijn zwaard weer terug in mijn schede.

N1 Score: 6.5

+ ["Combat functioneert nog altijd naar behoren","Presentatie heeft een lekkere dosis foutheid"]

- ["Ingehaald door de tijd","Beperkte en klungelige camera","Adventure en platform-elementen slecht uitgevoerd"]

Gekoppelde games

Devil May Cry 3 (Nintendo Switch eShop)