[Review] Geschreven door Erik op 2021-02-25 14:00:00

Bravely Default II - Op jacht naar de kristallen

Bravely Default II is daar voor diegenen die graag even terug willen in de tijd. Zo rond de jaren ’90, in de hoogtijdagen van de JRPG. Het fungeert vanuit hetzelfde concept als het veelgeprezen eerste deel (en de oude Final Fantasy-spellen): de Heroes of Light gaan op pad om in turn based-gevechten de kristallen te redden van kwade slechteriken. Maar waar het Nintendo 3DS-origineel de ouderwetse JRPG naar nieuwe hoogten bracht, durft deeltje twee niet nogmaals de grenzen van dit klassieke genre te verkennen. Wat de RPG siert, is dat het ook niet pretendeert om meer te zijn dan dat. Aan alles kun je merken dat ze de sfeer uit de Nintendo 3DS-games intact willen houden. Dit blijkt bijvoorbeeld direct uit die typische grafische stijl met kleine personages met grote hoofden, waar Nintendo ook mee flirtte voor hun Fire Emblem-games. Hoewel ze deze een geweldige HD-oppoetsbeurt hebben gegeven, is de stijl onmiskenbaar. Hetzelfde geldt voor de steden, die wederom net een soort stereoscopisch schilderij zijn. Dit komt vooral naar voren in het magiërsstadje Wiswald, dat overwoekerd is door een prachtig getekende boom. Druk af en toe zeker op de rechterstick om deze kijkdoostekeningen in volle glorie te bewonderen.

Er is veel te doen in Bravely Default II! Het verhaal houd je zeker een goede vijftig uur bezig en daarnaast zijn er nog allemaal geheime eindbazen en alternatieve queesten.

Nostalgiedoekjes Ook het verhaal windt er geen nostalgiedoekjes om. Alles heeft wederom te maken met de vier kristallen: aarde, wind, vuur en water. Dit ontvouwt zich tot een plot waarbij helaas het overkoepelende verhaal een beetje ondersneeuwt: de nadruk ligt op de individuele verhaaltjes die zich afspelen in elke grote stad. Elke stad wordt namelijk beïnvloed door het kristal. Het waterkristal laat een droge woestijn ineens vollopen en het aardekristal zorgt ervoor dat Wiswald overwoekerd wordt door een grote boom. Aan jou en je metgezellen om de problemen van elke stad op te lossen (en die verdraaide kristallen in handen te krijgen). Jij speelt in een reisgezelschap van vier: Seth (die je zelf een naam mag geven), Gloria, Adelle en Elvis. Seth is het typische Japanse hoofdpersonage: onverschrokken, maar een vrij inwisselbare persoonlijkheid. Nadat hij door een schipbreuk is aangespoeld, ontmoet hij Adelle en Elvis, die tezamen op zoek zijn naar de Asterisks – objecten die de bezitter speciale vaardigheden schenken. Adelle is een stoere jongedame die weinig wil zeggen over haar verleden en Elvis de gezellige compagnon die altijd wel in is voor een drankje. Al snel komen de drie ook in aanraking met Gloria, de wijze prinses die haar koninkrijk is kwijtgeraakt en haar adviseur Sir Sloan. De leuke persoonlijkheden en scherpe dialogen zorgen ervoor dat je ze alle vier snel in je hart sluit. Ondanks het voorspelbare kristallenuitgangspunt, start Bravely Default verhaaltechnisch ijzersterk. Vooral met Sir Sloan weten de makers direct een treffende, gevoelige snaar te raken bij spelers die al jaren bekend zijn met de serie. Helaas weet het spel deze sterke verhaaltendens niet lang vol te houden. Daarvoor draait het teveel om de problematieken van de steden en haar inwoners (en te weinig om jouw gezellige reisgezelschap). Je komt er bijvoorbeeld achter waarom de dood van hun dochter twee geliefden uit elkaar trok en achter de tragedie die zich afspeelt tussen twee prinsen. Vooral laatstgenoemde, wat zich afspeelt in woestijnstad Savalon is een langdradige domper op dat gebied; met plottwisten die je van ver ziet aankomen en personages die je emotioneel weinig weten te betrekken.

Het inventarisscherm is een stap achteruit: waar je op de Nintendo 3DS alles handig met het aanraakscherm kon bedienen, werken de knoppen heel omslachtig.

Ster van de show Het gevechtssysteem is daarom zonder twijfel het hoogtepunt uit Bravely Default II. Dit heeft twee redenen. Allereerst het titulaire Brave en Default-systeem. Gevechten werken met een soort puntensysteem: Default laat je in een verdedigende stand één BP per beurt opsparen (tot maximaal drie), terwijl je ze er met Brave van afsnoept. Het leuke aan Brave is dat je dan feitelijk meerdere acties kunt doen in één beurt. Wil je vier keer achter elkaar aanvallen? Ga je gang! Wil je eerst tweemaal je metgezellen herstellen, alvorens je met een vaardigheid de magische verdediging van de vijand doet dalen en er een allesverwoestende Banishga-spreuk op losgooit? Wat jij wil! En ohja, je vijanden kunnen ditzelfde trucje ook toepassen. Een ander tof punt is dat de game je ook dwingt om goed je tegenstander te bestuderen. Zij hebben er een handje van om, zonder dat het hun beurt is, in de tegenaanval te gaan als jij een bepaalde vaardigheid gebruikt. Dit kan gebeuren bij magische of fysieke aanvallen, maar ook bij specialiteiten die bij een bepaalde klasse horen. Hierdoor moet je bij elke vijand (ja, niet alleen eindbazen!) goed bedenken welke aanvallen wel en niet handig zijn om te gebruiken. Die counter hoeft overigens niet alleen een hoop schade te zijn: op een gegeven moment vocht ik tegen een eindbaas die steeds één BP erbij kreeg als ik in de Default-stand ging!

Jep, ook in deze game kom je er niet onderuit: grinden. Gelukkig hebben de makers dit wat makkelijker gemaakt met voorwerpen waardoor je een reeks gevechten achter elkaar afwerkt voor een lekkere EXP-bonus!

Baantjes bij de vleet Wat Brave en Default nog veel en veel leuker maakt, is reden twee: de vele Jobs (er zijn iets meer dan twintig) die je gedurende je avontuur vrijspeelt. Fans van Bravely Default zullen tijdens hun avontuur een hoop van de klassen herkennen: zo keert de Black Mage terug, alsmede de Monk, Pirate en Bard (Performer in Bravely Default) en nog een hoop anderen. Zij het in een iets ander smaakje. De Monk gebruikt HP om krachtige fysieke aanvallen af te vuren, terwijl de Pirate allerlei vernuftige trucjes leert om HP, voorwerpen of MP van de vijand af te snoepen. En de Bard? Die bleek mijn grootste hulp tijdens eindbaasgevechten: deze gebruikt zang om jouw hele reisgezelschap handige boosts in hun statistieken te geven. Net als in de vorige delen, kun je weer twee Jobs onder je hoede nemen. Gloria begint als een ‘simpele’ freelancer, maar na het verslaan van de eerste eindbaas, verwerf je je eerste twee Asterisks: de White Mage en Vanguard. De eerste geeft onze Gloria (of een van je andere metgezellen) toegang tot allerhande ondersteunende vaardigheden, zoals Cure of Protect. Maar je kunt haar ook de rol van Vanguard geven: deze focust zich op het verzwakken van de vijand en de bescherming van je teamleden. Je kunt zelfs overwegen om beide te doen, voor een volledige ondersteunende rol! Let wel: alleen voor je primaire Job ontvang je ervaringspunten! Ik ben echter het meest te spreken over de passieve vaardigheden die Jobs met zich meedragen. Dit zijn vaardigheden die je (mits ontgrendeld) personage altijd bij zich kan dragen – zelfs als ie de respectievelijke klasse niet meer is. Ik maakte het algauw tot een ware sport om passieve vaardigheden bij elkaar te zoeken die het meeste uit mijn personage haalden. Het hoofdpersonage (Seth) moest het bij mij vooral hebben van het doen van heel veel fysieke schade als Berserker of Swordmaster. Toch trainde ik ‘m eventjes als boogschutter: puur omdat die de geweldige Counter-Savvy-ability had. Hierdoor ontweek ‘ie automatische vijandelijke counter attacks als ‘ie aanviel. Super handig!

Vijanden struinen voor het eerst over de wereldkaart. Val je ze van achter aan, dan ontvang je direct één extra BP!

Schaken Wees trouwens gewaarschuwd: de moeilijkheidsgraad ligt vrij hoog in Bravely Default II. Nu kun je ervoor kiezen om ‘m op Easy te zetten (ik speelde zelf op Normal), maar dat zou ik lekker laten. De ware kracht van deze game zit hem namelijk in de strategische, uitgekiende gevechten. In veel games zijn willekeurige vijanden in kerkers niet meer dan een manier om ervaringspunten te verdienen, maar in deze game is werkelijk elk gevecht spannend. Zelfs toen ik alle mechanieken helemaal in de vingers had, was de dood nooit ver weg. Bij eindbazen floreert dit zelfs tot een heus schaakspel; waarbij jij je pionnen langzaam positioneert om op het juiste moment toe te slaan. Lukt dit, dan voelt dat daadwerkelijk fantastisch. Ga je tóch dood, dan weet je waar je de volgende keer betere zetten kunt maken. Ingehaald door de tijd Toch ben ik diep van binnen een beetje teleurgesteld. Zoals ik ook al in mijn preview stelde, was Bravely Default om meerdere reden een belangrijke game in het JRPG-genre. Rond 2012 was men van mening dat de klassieke turn-based gameplay wel zijn beste tijd had gehad, maar deze game wist het eigenhandig nieuw leven in te blazen. Daarnaast maakte het optimaal gebruik van het platform waar op het verscheen: prachtige stereoscopische beelden én het fenomenale begin die je de bijgeleverde AR-kaartjes liet gebruiken (ken je ze nog?). Bravely Default II is… vooral meer van hetzelfde. Het doet geen unieke zaken met de hardware waar het op is verschenen, het schudt het JRPG-genre niet nogmaals op. Zoals gezegd: de game pretendeert ook niet meer te zijn dan dat. Ik vraag me echter af of dit wel de juiste keuze was. Tien jaar geleden was er een grote droogte, maar op de Nintendo Switch zijn meer dan genoeg klassieke JRPG’s te spelen. Het fenomenale Octopath Traveler uit 2018 bijvoorbeeld, dat ook die heerlijke nostalgie uit de jaren ’90 probeert op te roepen. Of wat dacht je van Lost Sphear, I Am Setsuna of Dragon Quest XI S? Allemaal uit de stal van Square Enix, overigens. Dit zorgt ervoor dat Bravely Default II een solide game is met een fenomenaal vechtsysteem, maar verwacht niet de trendzetter die het ooit was.

Conclusie Bravely Default II is een veilig vervolg op een van de meest baanbrekende JRPG’s uit het vorige decennium. Toch is het Brave en Default-systeem in combinatie met een vrachtlading aan Jobs én een hoge moeilijkheidsgraad, nog altijd een waar schot in de roos. Het geeft ontzettend veel voldoening om te grinden naar die ene perfecte passieve vaardigheid voor je personage of als je eindelijk al die puzzelstukjes op een rij hebt om die eindbaas de beslissende klap te verkopen. Zo vergeet je in je 50+ uur bijna dat je nagenoeg dezelfde game aan het spelen bent als in 2012.

N1 Score: 8

+ ["Gevechtssysteem staat nog altijd als een huis","Weinig RPG\u2019s met zoveel strategie","Passieve vaardigheden maken de man (of vrouw)","Graphics zijn om van te smullen"]

- ["De tijd heeft de game ingehaald","Verhaal zakt af na geweldig begin"]

Gekoppelde games

Bravely Default II (Nintendo Switch)