[Review] Geschreven door Randy1 op 2004-07-15 16:53:39

Mario Golf: Toadstool Tour

Mario, Yoshi, Peach, Wario, Donkey Kong & Bowser zijn terug op de golfbaan en samen met hun partners is het tijd om een slag te slaan. Sla je mee of ontwijk je Mario Golf: Toadstool Tour zoals je elke flopper ontwijkt? It's-a him again! Het is zo simpel als het in slaap vallen tijdens Biologie; iedereen kent Mario. Ik ken 'em, jij kent 'em, je ouders kennen 'em en raden 'em je aan. Je broertje kent 'em, je niet-gamende oudste zus vind Mario Kart 'ownen' en jij kijkt zelf uit naar de release van Mario Tennis, Paper Mario 2, Super Mario 128, Super Mario 64x64 en Mario Kart DS. Mario zou niet meer de mascotte van Nintendo zijn die hij ooit was. Inderdaad. Mario is namelijk de mascotte van 'games'. Als jij het over de Playstation hebt, denken je ouders aan Mario.

Zolang Mario deze onbeconcureerde populariteit in z'n kontzak draagt, hebben andere iconen in de gameindustrie geen andere optie dan het kussen van de Loodgieter z'n achterste. We zagen games als Crash Nitro Cart voorbij komen, waarin een andere 'grootheid', Crash Bandicoot, de hoofdrol speelde. Naast de zwakke gameplay was Crash nieteens in staat om dichtbij Mario's voet-eelt te komen. Nintendo is het mascotte bedrijf. Andere succestitels van andere bedrijven, zoals Final Fantasy, Grand Theft Auto en Metal Gear Solid, werken elk met een constant varierende character cast. Een Tommy Vercetti, Solid Snake of Cloud Strife zullen namelijk nooit Mario's bekendheid of populariteit aanraken. En waarom zou je het dan nog op constant dezelfde namen in je games gooien, als developer? Een paar weken geleden bracht Nintendo hun nieuwste party game, Mario Golf: Toadstool Tour, uit. De game is, kort beschreven, net Mario Kart: Double Dash!!. Het is bedoeld voor de speler met vrienden. Het is bedoeld voor de Nintendo freaks, die fun over simulatie verkiezen en die liever met een biertje (of Sisi No Bubbles) in de hand een balletje slaan, dan dat ze diep moeten nadenken over elke slag. De serieuze gamers kopen een game als Tiger Woods PGA Tour, de gamers die Mario diggen kopen Mario Golf. Simpelheid Want vergeet de diepgaande gameplay van een golf simulatie. Een kind kan de was doen, zonder dat we het als kinderarbeid zien. Je kiest een character, begint mee te doen in een tournament en eigelijk kun je gewoon winnen door 2 keer op A te drukken. Mensen die Mario Golf 64 hebben gespeelt weten dat Camelot, de developer van deze game, een extreem simpel timings-systeem in Mario Golf heeft geplanteert. Je drukt op A om een balkje af te zetten en je drukt nog een keer op A om de kracht van je schot te bepalen. Het is allemaal timing. Richt je precies in de hole en time je alles precies goed, dan is het gegarandeerd een hole in one...zou je denken. De bal kan namelijk alle kanten op vliegen als je tweemaal A drukt. De bedoeling is dat je kwaliteiten verder vorderen, zodat je op een gegeven moment de B knop kunt gaan gebruiken waarmee je alles Manual (handmatig) instelt. Dit is lastiger, maar het is ook effectiever. Het slaan van een golfbal kun je zien als fietsen. Op een gegeven moment weet je gewoon hoe het moet. Soms gaat het wel eens een keer fout en ga je keihard op je smoel, maar dat kan de beste overkomen, nietwaar, Tiger? Het is dan ook niet altijd zo makkelijk als kijken waar je de bal wilt plaatsen, om jezelf vervolgens 100% te gaan richten op timing zodat de bal daar ook echt gaat komen. Vaak zijn er tegenwerkende elementen, zoals een hevige rukwind of een regenbui. Mario Golf: Toadstool Tour is een soort van ontdekkingstocht. Je start op windstille banen, maar cup-na-cup beginnen er nieuwe obstakels bij te komen. Het negeren van het winnen van de cups is daarnaast onmogelijk. Mario Golf is het leukst in de multiplayer mode, maar je moet in het begin nog van alles unlocken, wat alleen mogenlijk is in de tournaments.
Obstakels Wat Mario Golf: Toadstool Tour namelijk zo super maakt, zijn de herkenbare obstakels en objecten in de levels. In de eerste uren die een gamer zal afleggen heeft hij of zij zoiets van; 'jezus christus, lekker een balletje slaan op een grasveld, woohoo', maar des te meer banen je unlocked, des te groter het plezier groeit. Naast de banen kun je dan ook nog eens characters unlocken, iets wat voor elke Nintendo fan natuurlijk tof blijft (want wie zijn nou toch die geheime gastjes?!). Want Mario Golf draait, zoals elke fles in de Mario Milk serie, volledig op herkenbaarheid, op Nintendoheid. Van het balletjes in Warp Pipes slaan, tot het schelden op het moment dat een Chomp-Omp je balletje verslind, van het curve-ballen over een van Bowser's lavarivieren, tot het enthousiast schrikken wanneer er een Pikmin opduikt uit een grasveld. Camelot weet zeer goed de magie van Nintendo te inplanteren in de banen. Het is alleen wel jammer dat veel van deze toverkunstjes weinig boeien. Ze zijn aanwezig, maar ze hebben geen taak, geen nut. Je kunt er vaak weinig mee. Meer interactiefheid was leuk geweest. Afwerking Wat dan weer 'gewoon' weinig nut heeft zijn de minigames. Je kunt al golfend muntjes proberen te verzamelen, al golfend door hoepels proberen te slaan. Je kunt in team-verband golfen, tegen de klok golfen. Je kunt putten, je kunt proberen de bal zover mogenlijk weg te slaan. Je kunt heel veel, maar het blijft golf. De tientallen andere modes zijn een grappige toevoeging, maar niets meer en niets minder. Je zult met vrienden gewoon normaal gaan golfen. Door hoepels slaan veranderd de gameplay niet. Het is geen andere ervaring...je geeft het geen andere benaming. Grafisch is de game echt een Mario titel. Het is netjes, maar niet oogverblindend. Het kent geen grote fouten, maar ook geen echte afwerking. Je ziet vaak het gras dwars door de balletjes steken en als je een 'nice shot' pleegt komt er een nietszeggende 'special effect' rondom de golfbal. Technisch gezien is Mario Golf: Toadstool Tour heel simpel. De sound kent bijvoorbeeld ook weinig echte minpunten, maar valt nergens ook echt op. Conclusie Als je na urenlang Mario Golf: Toadstool Tour te hebben gespeelt moet zeggen wat je er van vond, dan ligt dat aan bepaalde factoren. Met vrienden is het een snellere, maar minder amusante Mario Party. In je eentje is het een set-up voor de plezier die je aan de game gaat beleven met je vrienden. Mario Golf: Toadstool Tour misleid je namelijk door je te forceren te participeren in een viertal saaie tournaments, voordat de laatste 2 tournaments ineens de leukste zaken in de game aan je introduceren.
En het leukste aan de game is dat het een Mario game is. Het onwijs grappige introfilmpje, de obstakels die je tegenkomt in de laatste paar banen, dát zijn de zaken die deze game tot een genot maken. Als je dat alles weg zou halen, blijft er een Arcade-style golfgame over, die het niet kan halen bij andere titels in het genre. Koop deze game alleen als je een echte Nintendo fan met vrienden bent.

N1 Score: 7.8

+

-

Gekoppelde games

Mario Golf: Toadstool Tour (Nintendo GameCube)