[Review] Geschreven door Rutger op 2003-05-07 17:30:37

The legend of Zelda: The Wind Waker

De zon schijnt, er is geen wolkje aan de lucht. Je ligt rustig te slapen en er lijkt niks aan de hand, maar plotseling...maakt je zusje je wakker. Maarja, that's life als je een cartoon-achtig spelfiguur bent... Ongeveer 3 jaar geleden stond de wereld op zijn kop tijden de spaceworld van 2000. Daar liet nintendo een filmpje zien van Link en Ganondorf die tegen elkaar aan het vechten waren. Het duurde slechts een halve minuut maar desalniettemin was het prachtig om te zien. Iedereen ging er van uit dat de verhaallijn van Ocarina of Time voortgezet zou worden met deze prachtige stijl, maar Miyamoto had wel eens zin in iets anders... Precies een jaar later stonden fanatieke gamers te wachten op nog meer van die prachtige footage. Maar de footage bleef uit en in plaats van een goed geanimeerde link kwam er, tot ieders verbazing, een getekend stripfiguurtje voorbij lopen, in de zogenaamde cell-shaded stijl. De mond viel open van verbazing en niet al te lang daarna werd officieel bevestigd dat de nieuwe Zelda de cel-shaded stijl zou gaan krijgen. Er kwam van alle kanten kritiek en er werd zelfs gezegd dat Link er als een meisje uitzag. Gelukkig waren er ook mensen die verder keken dan hun neus lang was en bedachten dat cel-shaded misschien ook wel leuk uit kon pakken. En gelijk hebben ze! Door de cel-shaded stijl vallen vooral de ogen van Link heel erg op. Ze zijn heel groot en zorgen vaak voor komische situaties. Zo kan hij bijvoorbeeld boos, blij en verdrietig kijken en vaak kijkt hij met zijn ogen naar plekken die voor het spel van waarde zijn. Dit is echter maar 1 van de dingen die de cel-shaded stijl veranderd aan het geheel. En het is niet alleen de cel-shaded stijl die The wind waker weer tot een topper maakt, maar nog vele andere factoren spelen mee in de The wind waker. Een mooi verhaal, boeiende opdrachten en een uitgebreid arsenaal aan items maken ook dit deel weer uniek... "This is but one of the legends of wich the people speak..."(spoilervrij) De indrukwekkende openingszin van The legend of Zelda: The wind waker. Hierna krijg je een heel verhaal over een rustig land met een gouden kracht en over een slechte man die de kracht voor zichzelf nam. Net toen het uur der verdoemenis aangebroken leek te zijn kwam er een jongetje in een groen gewaad en versloeg de kwade man. De held kreeg de naam "the hero of time". Op een dag stond het kwaad weer op en iedereen hoopte dat de held weer zou komen om ze te redden. Maar de held kwam niet en het land verdween, en er bleef niemand over die nog wist wat er met het land gebeurd was. Het enige wat over gebleven was, was de legende... Zoals eerder gezegd, je ligt te slapen en er lijkt niets aan de hand. Dan komt je zusje je wakker maken met de boodschap dat het zowaar je verjaardag is en dat je oma op je wacht. Eenmaal bij je oma aangekomen geeft ze je de groene tunic die iedereen waarschijnlijk nog wel kent. Link schijnt er in eerste instantie niet zo blij mee te zijn maar je oma legt je uit dat vroeger alle jongens rond deze leeftijd zo'n tunic kregen en dat ze vanaf dat moment definitief een man waren. Hierna wordt je verteld om weer terug naar je zusje te gaan, die je ook een verjaardagscadeau geeft: haar enige echte telescoop! Nieuwsgierig als je bent gebruik je hem natuurlijk even om je dorp rond te kijken. Maar plotseling zie je iets in de lucht! Het is een grote vogel die in zijn poten een klein meisje draagt. Daarachter vaart een piratenschip dat als een gek kogels op de vogel loopt te schieten. De vogel wordt geraakt en laat het meisje vallen. Nieuwsgierig als je bent ga je er achteraan en al snel beland je in een klein bos bovenop de rotsen. Versla een paar vijanden en je red het meisje uit de boom waar ze in terecht gekomen is. Vervolgens zie je een scene van Link die aan de ene kant van een brug staat samen met de piraten en het meisje en zijn zusje die aan de andere kant staat. Je zusje zwaait en jij zwaait terug. Dan zie je de scene ineens via een heel andere positie en al snel wordt duidelijk dat je door de ogen van die gigantische vogel keek die vastbesloten is het piratenmeisje mee te nemen. Maar de vogel is schijnbaar nogal dom en neemt per ongeluk het verkeerde meisje mee, namelijk je eigen zusje! Je ziet haar aan de horizon verdwijnen en er is niets wat je kunt doen. Vastbesloten om zijn zusje te redden gaat Link met de piraten die hij zojuist ontmoet heeft op weg om voor eens en altijd voor gerechtigheid te zorgen... Om nog even alles recht te zetten, je speelt dus niet in Hyrule. Je speelt in een wereld met veel zee en weinig land. Het spel heeft in eerste instantie weinig tot niets met Ocarina of Time te maken, en je bent ook niet de Link uit de legendes of de Link uit Ocarina of Time. Wie of wat je precies wel bent en wat The Wind Waker met de rest van het Zelda universum te maken heeft zul je zelf moeten uitvinden... Sidequests Het mooie aan Zelda is dat je veel vrijheid hebt in wat je gaat doen. Je kunt natuurlijk gewoon de verhaallijn volgen, maar je kan ook hulpeloze bewoners gaan helpen en hun vuile was doen. Zo zien we Link al vroeg in het spel in de weer met varkens om aan wat geld te komen. Later zal Link ook kleine spelletjes kunnen spelen zoals zeeslag of een "verschuif-de-hokjes" puzzel. En ookal wordt je er constant aan herinnerd dat je snel moet zijn en je doel moet volbrengen, in feite is er toch geen tijdslimiet en de wereld vergaat heus niet als jij 10 minuten langer dan nodig op een eiland rond blijft lopen. De 100-en sidequests lopen sterk uiteen en blijven daarom ook altijd boeiend. De verleiding om heel het spel nog een keer uit te spelen met alles wat je maar kan halen is hierdoor ook heel groot. Ook heel orgineel bedacht is het feit dat je naar schatten kan zoeken. Als je bepaalde dingen in het spel doet krijg je schatkaarten, die je vervolgens moet vergelijken met de omgeving zodat je een schat op kan graven. In deze schatkisten zitten meestal veel rupees, maar het kan ook een geheim zijn dat je helpt op je tocht...genoeg te doen dus! Ready?...Fight! Nou ja, zo gaat het niet helemaal in de zelda games. Naast de vrijheid in het spel is er ook nog een 2e, mischien nog wel belangrijker aspect in de Zelda-games, namelijk de gevechten. Link gebruikt in eerste instantie natuurlijk zijn zwaard en schild om vijanden te verslaan, maar kan later in het spel ook andere items vinden (zie hieronder). Het vecht-systeem is heel goed uitgewerkt. Door op B te drukken trekt Link automatisch zijn zwaard waarmee hij gewoon kan slaan. Door B ingedrukt te houden kan Link opladen voor zijn klassieke spin-aanval. Maar er komt nog iets bij! Als je op L drukt gaat Link over naar het zogenaamde L-target perspectief. Hierbij houd hij zijn ogen altijd gericht op het dichtstbijzijnde doelwit. Hierdoor kun je de A knop gebruiken om naar links, rechts of naar achteren te ontwijken, of je kan naar voren gebruiken voor een sprongaanval. Ook kun je, als de tegenstander meewerkt, een soort van pareeraanval gebruiken. Op het moment dat de tegenstander zijn wapen opheft om jou te slaan kan je door op het juiste moment op A te drukken om de tegenstander heen rollen of over hem heen springen om hem van achteren te raken. Dit is vooral handig tegen tegenstanders die van voren gepantserd zijn maar van achteren niet. Ook de andere wapens (zoals bommerang en pijl en boog) zullen door het L-vizier bijna automatisch raken. Het systeem werkt bijna hetzelfde als tijdens de N64-avonturen. Maar door de kleine verfijninkjes en de toevoeging van de pareeraanval speelt het allemaal net ietsje lekkerder. "Goede oude vrienden" Alhoewel je in het begin van het spel weinig tot geen bekende characters tegen zult komen, klinken de wapens die je verzamelt menig gamer bekend in de oren. Naast een aantal "gouwe ouwe" zal ik hier ook even de belangrijkste nieuwe items bespreken. Hero's sword Een echte krijger kan natuurlijk niet zonder zwaard. Daarom krijgt Link in het begin van zijn avontuur zijn eigen zwaard om de (niet echt sterke) vijanden te verslaan. Natuurlijk blijft het niet alleen maar bij 1 zielig zwaardje, maar dat zul je zelf moeten ontdekken... Family shield Om je familie eer aan te doen zul je bijna je hele quest met dit schild doorbrengen. Je gebruikt het om je te verdedigen en hij kan soms ook nog eens handig zijn in andere situaties. Bovendien kan je de wijde zeeën van de grote naamloze wereld waarin Link rondvaart niet verkennen als je dit waardevolle item niet hebt. King Nee, dit is geen koning. King is de naam van de boot die je op je quest zal begeleiden en waarmee je over de oceaan vaart. Voluit heet hij eigenlijk King of the Red lions. King is wel een apart soort boot, hij kan namelijk praten! Hij zal je allerlei tips en info geven en je bent het grootste deel van het spel van hem afhankelijk. Wind waker Dit magische stokje is het belangrijkste item uit het spel (het is er niet voor niks naar genoemd). Je kunt er door een bepaalde melodie mee te spelen allerlei dingen veranderen (zoals de windrichting) die van groot belang zijn voor het spel. Boomerang Waarschijnlijk het handigste wapen uit de Zelda geschiedenis. Het komt ver, is sterk en verlamd sommige tegenstanders ook nog. Dit wapen komt in elke Zelda terug en is ook hier weer 1 van de beste wapens. Deku leaf Het lijkt in eerste instantie op een gewoon blad, maar het is veel meer. Met dit handige voorwerp kun je een windstoot af vuren op je tegenstanders (die met een beetje geluk ook nog om ver vallen) of andere voorwerpen. Bovendien kan je als je genoeg magic hebt ook nog eens met de richting van de wind mee zweven door de lucht. Super handig dus. Hero's bow Het enige voorwerp dat nog verder komt dan de boomerang. Met je pijl en boog schiet je een pijl af (mits je genoeg pijlen hebt). Jammer is wel dat de pijlen niet omlaag vallen nadat ze zijn afgeschoten en bovendien kan je je boog niet strakspannen. Een beetje jammer, dit item. Bom KABOEM! Ze zitten in elk Zelda spel, en je hebt ze toch elke keer weer nodig. Met bommen kun je grote stenen opblazen, en je kunt ze zelfs als kanon gebruiken. Bovendien geven ze een harde knal, en dat kunnen vijanden meestal niet zo goed hebben. Natuurlijk zijn dit bij lange na niet alle items in heel het spel, dit zijn alleen de belangrijkste. In heel het spel zul je tientallen items op een heleboel manieren kunnen vinden en gebruiken. En ze zijn stuk voor stuk weer even interessant. Tingle, Tingle! kooloo-limpah! Ja hoor! Hij is er weer, het kleine elfje met een grote rode neus en domme schoenen heeft zowaar nog een rol in het spel ook. In het begin van je tocht zul je Tingle uit de gevangenis moeten bevrijden, en dan zal hij je de Tingle tuner geven. Met dit aparaat kun je je GBA aansluiten op een cube en er allerlei dingen mee doen. Tingle kan gangen ontdekken die Link niet kan zien en hij kan bommen leggen op plekken waar Link anders niet door kon. Ook kan hij Link aanwijzingen geven zodat je in het spel makkelijker verder komt. Het gebruik van de meeste voorwerpen kost trouwens wel rupees, dus zorg dat je een goedgevulde portemmonee hebt. Tingel is trouwens door heel het spel heen vrij duur. Later zal Tingle je helpen kaarten ontcijferen voor maar liefst 400 rupees per stuk! Toch blijft de Tingle tuner een geweldig accessoire waarmee het bijna lijkt alsof je samen met een vriend een soort co-op mode hebt. De mogelijkheden met Tingle zijn bijna eindeloos en daarom maakt het voor een speler bijna niet meer uit of je Tingle dan wel Link bestuurd. Hij is trouwens niet een van de intelligentste wezens in heel Zelda, hij wil nogal eens opmerkingen maken als "T-i-n-g-l-e loves you" of "I'm cold", niet erg snugger dus. Je hebt Tingle trouwens niet nodig om het spel uit te kunnen spelen. Conclusie Graphics Eerst werd er nog veel commentaar geleverd op de nieuwe zelda-style, maar ik ben in ieder geval overtuigd. De cel-shaded stijl voegt echt iets toe aan het spel en het past ook perfect bij Zelda. Toch is het af en toe wel vreemd om characters of dingen uit vorige Zelda spellen ineens in een nieuw jasje te zien. Je went er echter snel genoeg aan en als je het kan accepteren wordt het echt prachtig. De lucht en de zee, de windvlagen en de vlammen die verschijnen als iets brandt, het is allemaal prachtig gedaan. Ik kan hier nog wel een heel A4-tje over volschrijven, maar ik denk dat ik zo wel genoeg gezegd heb. Sound Kan het nog sfeervoller? Waren de geluidjes in Ocarina of Time af en toe nog wat vals en toch niet helemaal zoals ze bedoeld waren, zo komen de geluiden in The wind waker perfect tot hun recht. Als je over de zee vaart voel je je echt op zee, en op je thuisland hoor je dat echt gezellige "thuis sfeertje". Natuurlijk maken de characters zodra ze gaan praten nog steeds alleen een klein geluidje, maar zo hoort het ook in een game als Zelda. Bovendien zijn er een paar hele leuke geluidseffecten. Zo is er een vijand die een kogel naar je af vuurt, en zodra je deze terugslaat hoor je het geluid van je zwaard. Naarmate je de kogel meer terugslaat wordt de toon hoger en als die hoog genoeg is geeft je tegenstander het op waardoor hij door zijn eigen kogel geraakt wordt. Ook de effecten van de wind en het tegen elkaar slaan van zwaarden is prachtig gedaan. Mijn complimenten! Gameplay Het was even afwachten of Miyamoto na Ocarina of Time nog iets kon verbeteren aan de gameplay. Het is hem op sommige punten gelukt, op sommige niet. De besturing is een klein beetje verbeterd ten opzichte van Ocarina of Time, en ook de sidequest zijn wat leuker (en vooral langer) uitgewerkt dan in Ocarina of Time. Het verzamelen van items en het oplossen van puzzels is nog steeds gebleven zoals het behoort te zijn, en toch zijn er een paar fronten waarop The Wind Waker onderdoet aan Ocarina of Time. Punt één is de moeilijkheidsfactor, deze ligt namelijk op best veel punten vrij laag. Als je eenmaal door hebt hoe een tegenstander verslagen moet worden is er meestal weinig meer te doen dan een paar slagen met je zwaard. En dan mogen de eindbazen nog zo mooi uitgewerkt zijn, als ze binnen 2 slagen met je zwaard verslagen zijn, heb je er weinig lol aan. Het niveau van de puzzels blijft echter wel op dat van Ocarina of Time. Er zitten een paar hele doordachte puzzels in die ik in een ander spel zo snel niet zie opduiken. Punt twee is de lengte van het verhaal. Het spel zelf is door zijn vele sidequests heel groot, maar het verhaal zelf is, hoe mooi het ook is (want het is mooi!), nogal kort. Ik had het spel zelf binnen 6 dagen uitgespeeld, en dat was in Ocarina of Time wel anders. Het was gewoon leuk geweest als we nog wat langer hadden kunnen genieten van dat geweldig doordachte en magische verhaal. Je kan vele uren doorbrengen in The Wind Waker, maar als je het spel uitgespeeld hebt zou je willen dat je nog een keer kon genieten van zo'n prachtig verhaal. Bovendien wordt het zeilen over een grote wereld op een gegeven moment toch een beetje saai. Deze punten lijken op deze manier van groot belang, maar eigenlijk mogen we niet klagen. Je kan nou eenmaal niet alles hebben en we mogen denk ik blij zijn dat Miyamoto & Co er in geslaagd zijn het unieke zelda concept te behouden, en dat is gewoon geweldig! Bart zegt: Ondanks alle positieve berichten was ik nooit echt enthousiast over dit nieuwe Zelda avontuur, de Cel-Shading graphics waren voor mij een te grote teleurstelling om positief over deze game te denken. En hoewel ik nog steeds van mening ben dat deze game beter zou zijn geweest als hij realistische graphics had gehad, heb ik mijn negatieve mening toch moeten bijdraaien na het spelen van The legend of Zelda: The Wind Waker. Een Zelda game is nu eenmaal pure magie, wat voor graphics de game ook heeft: de geweldige sfeer, de bekende perfect gecomponeerde Zelda-muziek, de uitgebalanceerde gameplay met niet te moeilijke en ook niet te makkelijke puzzels en de vele sidequests die je uren aan het scherm gekluisterd houden, alles straalt pure klasse uit. De kwaliteit van The Legend of Zelda: The Ocarina of time wordt net niet gehaald, maar toch is dit een van de beste games van onze tijd. Petje af voor Nintendo. Pieter zegt: Al lang voordat The Wind Waker uit kwam heeft het veel kritiek gekregen vanwege de 'kiddie' graphics. Ikzelf hou wel van deze Link…Hij doet me denken aan de Link uit A Link to the Past, en dat is voor mij nog altijd de beste Zelda ooit. Bovendien zijn de graphics gewoon prachtig, al is het jammer dat alles wazig wordt als je in de verte kijkt. Naast de graphics is de typische Zelda-muziek natuurlijk ook weer geweldig. Net zoals in A Link to the Past en Ocarina of Time heeft deze game iets magisch. Al vanaf het begin heb je het gevoel alsof je een groot avontuur te wachten staat. The Wind Waker is dan ook de beste game die ik de laatste tijd heb gespeeld (op Metroid Prime na uiteraard). Toch haalt deze game net niet het niveau van zijn voorgangers op de Snes en de N64, maar misschien ga ik hier anders over denken als ik wat verder in de game zit… Tim zegt: Ondanks dat ik deze nieuwe Zelda nog niet zo lang heb uitgespeeld, heeft het spel me flink aangetrokken. Wat direct opvalt zijn de prachtige cel shaded graphics, die enorm bijdragen aan de sfeer van de Zelda. Ook is de game zelf, zoals elke zelda game, erg gedetailleerd. De gameplay beviel me erg goed, vooral dankzij de enorme vrijheid en vele sidequests. Ik heb alleen een groot nadeel kunnen ontdekken. De game is naar mijn mening te kort en te makkelijk. Je speed zo door de game heen, wat eigenlijk zonde is van zo'n mooi avontuur. Maar toch heeft Miyamoto van deze zelda weer een meesterwerk gemaakt. Jorg zegt: Toen ik de eerste fimpjes van de nieuwe Zelda te zien krijg was ik enthousiast: een vechtende Link en Ganon, ergens in een oude kamer. De actie vloog eraf, en het zag er allemaal enorm strak uit. Wat schetste mijn verbazing ongeveer een jaar later? Tekenfilmlink! Nadat ik van de schrik bekomen was, leek het me niks. Ik besloot echter om het zo schokkende fimpje nog maar een paar keer te bekijken, en wilde ik Celda een kans geven: de serie heeft me altijd enorm geboeid, Nintendo is een goed bedrijf dat over het algemeen wel weet wat het doet, en bovendien heb ik vertrouwen in Miyamoto. Naarmate de tijd verstreek werd ik positiever en positiever. Nu is Zelda: The Wind Waker uit, en Miyamoto heeft mijn vertrouwens niet geschaad Toch blijf ik me afvragen hoe een "normale" zelda eruit had gezien... Marco zegt: Ook ik was verbaasd dat Miyamoto gekozen had voor de nieuwe cel-shaded stijl, en stond hier dan ook sceptisch tegenover. Toen ik eenmaal in een interview las waarom Miyamoto hier voor gekozen had, ging er een knop om: cel-shaded was de juiste stijl. Nu moest ik alleen nog maar wachten op het vervolg van de prachtige game Ocarina of Time. Zou deze game geëvenaard kunnen worden met The Wind Waker? Toen ik de game eenmaal had wist ik het antwoord nog steeds niet. Het zijn beide ongelofelijk goede games met een prachtige sfeer geworden, maar qua graphics stijl wint TWW toch wel met een ruime voorsprong. Zoals altijd heeft ook deze Zelda game weer een speciaal voorwerp, of liever gezegd voorwerpen. De Wind Waker en de zeilboot zijn echt geweldig! De puzzels die met de wind opgelost moeten worden zijn verfrissend en leuk. De zeilboot maakt de game helemaal leuk door lekker over de oceaan te crossen van eiland naar eiland. Deze game heeft dus ook, net als zijn voorgangers, de pure Zelda magie in zich en is naar mijn inziens een ware topper, zo niet, klassieker. Overall Een ding is ondertussen denk ik wel duidelijk: The Wind Waker staat als een huis. Maar als we het over Zelda hebben is de vergelijking met Ocarina of Time toch snel gemaakt, en dan is er toch één ding wat iedereen toe moet geven. De nieuwe Zelda is geen vernieuwing, het is een aanvulling. Toen Ocarina of Time gereleased vond iedereen het knap dat de wisseling tussen 2D en 3D zo goed gedaan was, maar op dat gebied is geen vernieuwing. The Wind Waker gaat verder waar Ocarina of Time ophoudt. Niet qua verhaal, maar als game. Alles voelt gewoon weer helemaal zoals Ocarina of Time en je voelt je weer helemaal thuis in de wereld van The legend of Zelda. The wind waker is meer van hetzelfde, en dat is dit keer eens in de positieve zin van het woord. Toch kan The Wind Waker net niet tippen aan het niveau van Ocarina of Time. Maar los van dat andere meesterwerk is Zelda een topgame. Aan een standaard game tegenwoordig zit nog wel eens een camera lack of een fout in het verhaal, maar The wind waker ontbreekt het aan niets. Het gaat alle games in zijn genre ver voorbij en is tot nu toe (ondanks de concurrentie van games zoals Metroid prime en SSBM) de beste game op de gamecube. Een applausje voor Miyamoto is hier zeker op zijn plaats.

N1 Score: 9.7

+

-

Gekoppelde games

The Legend Of Zelda: Wind Waker (Nintendo GameCube)