[Review] Geschreven door Johan op 2004-12-15 20:52:46

Lord of The Rings: The Third Age

De Lord of the Rings hype is samen met de zon naar het zuiden verdwenen. Zitten wij gamers en Lord of the Ring fans nog wel te wachten op een nieuw avontuur door Midden Aarde? Lees snel de review en wie weet haal jij dit spel nog even voor de koude wintermaanden in huis. Lord of the Rings was eind 2001 zo heet als kolen, eind 2002 en eind 2003 werd het nog eens dunnetjes over gedaan. Over de hele wereld werd het zand onder Peter Jacksons grote teennagel vandaan gelikt, niemand kon er genoeg van krijgen. EA trok toen, terecht, de knip open en legde een flink bedrag neer om op deze hype mee te surfen. In de vorm van 2 spellen, gebaseerd op de gelijknamige films, kwamen ze met 2 alleraardigste ‘denk-niet-na-maar-hak-erop-los’ RPG’s. The Two Towers en The Return of the King werden met enthousiasme ontvangen door de fans. Eindelijk kon je met Aragorn, Gimly en Legolas zelf Midden Aarde onveilig maken en een bezoek brengen aan de belangrijkste plaatsen uit de film, terwijl het Orkbloed rijkelijk vloeide. We zijn nu weer een jaar verder, de LOTR-hype is overgewaaid en EA brengt Lord of the Rings The Third Age uit. Een verstandige keus? Is het spel de moeite waard terwijl je niet helemaal in de LOTR-sfeer zit? Ja en nee, het spel is redelijk te verteren maar het haalt niet de LOTR-sfeer die je graag zou willen zien. Het kan komen doordat ik van de zomer voor het laatst de trilogie heb gekeken, maar ik denk dat het vooral komt door een aantal verkeerde beslissingen tijdens het maken van dit spel.

[url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=lordjes3-3.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=lordjes3-3.jpg width=400[/img][/url] Het verhaal Het spel volgt het verhaal van de film, maar je speelt alleen niet met de mensen uit de film. Dit keer dus geen Frodo, Sam en Legolas maar een aantal fictieve persoonlijkheden die het pad van het Fellowship volgen, in het begin was het even slikken want deze kunnen echt niet tippen aan de ‘koelheid’ van de spelers uit de film. Het zijn een stel zoutzakken waar ik mij totaal niet mee kon identificeren, ze missen gewoon de persoonlijkheid. Ben je hier overheen dan kan je alsnog verder gaan met het verhaal dat, zoals gezegd, het pad van het Fellowship volgt. Ik ga het verhaal niet uitgebreid vertellen, want iedereen die geïnteresseerd is in deze titel kent het al. Mensen die geen Lord of the Rings fan zijn laten deze titel toch links liggen. Het verhaal wordt verteld door een hele boel kleine tussenscènes, die rechtstreeks uit de film komen, het zorgt er wel voor dat je weer in de Lord of the Rings sfeer komt. Jammer is alleen dat, als het filmpje is afgelopen, je geconfronteerd wordt met die zoutzakken, waardoor het echte Lord of the Rings gevoel weer snel wegebt. Gameplay De vorige twee delen op de console waren heerlijke hack&slash spellen waarin je een weg door Midden Aarde moest slaan met een snufje RPG. Voordat ik begon aan TTA verwachtte ik een zelfde soort gameplay, maar het bleek een traditionele RPG te zijn met random encounter battles. Het was een klein klapje in mijn gezicht (ik hou totaal niet van dit soort spellen), maar deze tegenslag eenmaal verwerkt ging ik verder en bleek het allemaal toch aller aardigst te werken. Het is nergens speciaal maar het doet zijn werk. Tijdens de gevechten kan je maximaal 3 personages inzetten die allemaal hun eigen speciale krachten hebben. Zo heb je in het begin Berethor, de zwaardvechter uit Gondor en tevens de leider van het stel, die naarmate het spel vordert mensen tegen komt die zich aan zijn zijde scharen, zoals een elf (toverkunsten), boogschutter (pijl en boog) en een dwerg (brute kracht). Afhankelijk van het soort tegenstander zet je dan je personages in, alleen echt heel veel verschil maakt het niet. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=lorda2.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=lorda2.jpg width=400[/img][/url] Zoals gezegd zijn de gevechten random encounterd, je loopt niets vermoedend rond en wordt in eens aangevallen door wat stinkende Orks. De eerste paar keer dat ik aangevallen werd zat mijn hart in mijn keel, ik schrok me echt de apentandjes. Het gaf wel dat extra beetje sfeer dat het spel nodig heeft. Je weet niet wanneer je aangevallen wordt tijdens je tocht door de schitterend vormgegeven levels en de achtergrond muziek sfeervol uit de spiekers komt. De random encounters, die mij normalitair mateloos irriteren, vond ik ditmaal niet zo erg, wat mede kwam door de schitterend opgebouwde sfeer door de graphics en het geluid. Zit je eenmaal in zo’n gevecht dan is de lol er ook al weer snel vanaf, de eerste paar gevechten zijn nog leuk om te doen, maar na gevecht 156 tegen een groepje identieke Orks begint de verveling toe te slaan. De manier waarop je tegen ze vecht is elke keer hetzelfde, daarbij is bij 9 van de 10 gevechten de uitdaging ver te zoeken. Je geeft via een menuutje een opdracht aan je mannetje, waarna deze met zijn zwaard, bijl, pijl en boog of met wat magie de tegenstander aanvalt. Na de aanval is, afhankelijk van de volgorde, een medespeler van jou of een tegenstander aan de beurt. Net zolang tot het gevecht in jou voordeel is beslist, je krijgt dan geen geld, maar items die de tegenstanders laten vallen, hetzij nieuwe wapens of armor, hetzij producten om je party te healen en/of sterker te maken. Uiteraard zijn er nog de standaard experience points te verdelen onder je mannetjes om ze bijvoorbeeld sterker, sneller of meer health te geven. Niets nieuws dus.. Graphics Hier kan ik erg kort over zijn, deze zien er super mooi uit. Gaven de karakters je niet het LOTR gevoel, maken de graphics dit meer dan goed. Overal waar je loopt krijg je het gevoel door het Lord of the Rings universum te lopen. Het is niet een 1 op 1 kopie van de film, maar het is wel allemaal in dezelfde indrukwekkende stijl weergegeven. Grote indrukwekkende ruimtes, mooi vormgegeven omgevingen, schitterende lichteffecten en laag hangende nevel zorgen gezamenlijk voor een heerlijk visueel Lord of the Rings spektakel. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=lorda1.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=lorda1.jpg width=400[/img][/url] Sound Samen met de graphics zijn dit de twee sterkste punten van het spel. De heerlijke, opzwepende muziek tijdens de gevechten zorgt voor de extra spanning die er nodig is. Het galmen van de Ork hoorns en de vele bekende Lord of the Rings muziekjes bezorgen je kippenvel tijdens het spelen als fan. Jammer dat het wapengekletter, het in tweeën splijten van een Urukhai en de magie tijdens de gevechten niet zo heel veel voorstellen. De achtergrondmuziek heeft duidelijk de voorhand, wat je zelf overigens kan instellen, waardoor je tijdens het spelen de volumeknop nog even iets verder zal opendraaien. Conclusie Al met al is The Third Age een zeer vermakelijk spel, dat doet wat het moet doen. Op de gameplay, die op den duur saai en repetatief wordt en het ontbreken van originaliteit na is er helemaal niets mis met dit spel. Een oerdegelijke, traditionele RPG die zeker door de Lord of the Rings fans gewaardeerd zal worden. Ik vraag me alleen af of dit spel niet één jaar te laat is uitgebracht? Daarnaast zouden de ‘echte’ karakters uit de film het spel veel meer kracht en uitstralingen hebben gegeven, het is dat de omgevingen en muziek, mij als Lord of the Rings fan, dat beetje extra hebben gegeven, anders bleef er niets over dan een standaard RPG.

N1 Score: 7.5

+

-

Gekoppelde games

The Lord of the Rings: The Third Age (Nintendo GameCube)