[Review] Geschreven door Squeenix op 2005-01-09 22:08:06

The Legend of Zelda: Four Swords Adventures

Nintendo gooit haar misschien wel meest geliefdste franchise helemaal overhoop; aan de ene kant het aanzien van een klassieke Zelda game in 2D, aan de andere kant echter een gameplay die de complete Zelda-formule achter zich laat en iets totaals nieuws laat zien. Of dit werkt lees je hier in deze multi-pagina review!

[img] http://www.jeux-france.com/Webmasters/Images_intro_big/The_Legend_of_Zelda___Four_Swords_Adventures_20050103_120135_bigintro.jpg [/img] Vanaf de allereerste console die Nintendo op de wereld zette, de Nintendo 8-bit, is Link een icoon geweest die onlosmakelijk met dit bedrijf is verbonden, maar altijd genoegen met de tweede plaats moest nemen, achter de mollige loodgieter die van geen wijken weet. Onterecht naar mijn mening. De Zelda games hebben altijd iets magisch gehad; van het fabuleus goede “A Link To The Past” tot het bijna zo waanzinnige “Ocarina of Time”, een game waarvan de titel op de doos is voorzien van het zwaard en het schild, gesierd door de letters Zelda, staat garant voor kwaliteit, ongeacht tijd of trend. Er zijn enkele elementen die eigenlijk altijd steeds weer hun rentree maken in een Zelda game: de slechte Ganondorf schaakt de lieftallige prinses Zelda, waarna de held in maillot Link zich geroepen voelt haar te redden. Gaandeweg dit avontuur is het zaak allerhande handige items en gebruiksvoorwerpen te verzamelen die je kan gebruiken in de gevechten tegen verschillend gespuis, met Ganondorf als kers op de taart. Deze avonturen waren geweldig in je eentje en vaak zorgden ze voor een sociaal isolement omdat je net die ene kerken MOET uitspelen voordat je met je maten op stap gaat. Dit laatste is vanaf nu verleden tijd; in de allernieuwste Zelda-telg op de Cube, The Legend of Zelda: Four Swords Adventures, is het de bedoeling dat je drie van je vrienden optrommelt, het liefst elk voorzien van een GBA en een linksnoer, om zo het maximale uit dit avontuur te halen. Een gewaagde stap. De Zelda-formule heeft zich al meer dan bewezen in avonturen voor de eenzame gamer, maar zou deze kwaliteit gewaarborgd blijven bij een avontuur voor maar liefst vier spelers? [img] http://media.nintendo-europe.com/compel/images/JRk48gQUpK_CJ0jYF3gdpn1-QVcAiRFY.jpg[/img] Een avontuur van formaat is natuurlijk helemaal niets zonder een verhaal en ook FSA kan niet zonder, al is het dit keer wel een verhaal die zo flinterdun is, dat je er doorheen kan kijken, Deze keer is de slechterik Vaati, die de zeven maagden van Hyrule heeft gekidnapt. Deze zes maagden en prinses Zelda hielden de wacht over de gevangenis waar hij op gesloten zat. Link trekt een zwaard uit een steen en het gevolg van deze actie, is dat hij wordt opgesplitst in vier verschillende Links. In FSA ga je met deze vier verschillende soorten Links op pad om de snode plannen van Vaati te dwarsbomen. De Links zijn gekleed in tunieken met de kleuren rood, blauw, paars en het vertrouwde groen. Qua vaardigheden verschillen ze niets van elkaar, maar in verschillende spelsituaties zul je ze af en toe afzonder als met zijn vieren moeten besturen. De game bestaat uit twee totaal verschillende modi: Hyrulean Adventure en Shadow Batlle. In de eerste staat het vertrouwde avonturieren centraal en in Shadow Battle is het juist zaak om elkaar zo snel mogelijk om zeep te helpen. De game is helemaal weergegeven in 2D; een stap terug naar de eerdere Zelda’s dus. Eigenlijk kan je het jammer noemen dat op deze manier niet helemaal gebruik wordt gemaakt van de kracht die de Cube in huis heeft, maar op deze manier blijven de beelden op de Cube en de GBA wel nagenoeg hetzelfde wat de spelbeleving enorm ten goede komt. Het spel is echter ver van lelijk, met leuke grafische hoogstandjes die wel goed gebruik maken van de hardware. De game had in ieder geval ene presentatie waar ik helemaal niets mis mee vond en die me meteen het avontuur in trok. Maar zoals we allemaal weten is de grafische kant maar van heel weinig belang. Wat veel belangrijker is, is de gameplay; een game staat of valt nu eenmaal met de manier waarop het speelt en of het wel leuk is om te spelen. Op dit laatste facet zal ik nu diep ingaan.

The Legend of Zelda: Four Swords Adventures pagina II

Singleplayer De modus Hyrulean Adventure is eigenlijk de kern van de game. In de singleplayer stand ga je met de vier Links op pad die je met een simpele druk op de knop verschillende formaties kan laten aannemen, zoals een vierkant of in een linie. Deze formaties heb je nodig om sommige puzzels op te lossen en obstakels van je pad te verwijderen. Zo kom je geregeld een groot blok steen tegen die veel te zwaar is voor een Link, maar met zijn vieren gaat het geheel een stuk makkelijker en is het blok graniet te verslepen. Je kan de Links ook afzonderlijk besturen. Op deze manier kan je een andere Link oppakken om hem vervolgens ergens anders neer te gooien, over een kleine afgrond bijvoorbeeld. Ook zijn er schakelaars in viervoud waarbij onze helden afzonderlijk op een schakelaar moeten staan om een geheim te ontrafelen. Er zijn zelfs vijanden waarbij de kleur bepaald met welke van de vier Links je het beste de strijd in kan gaan. Zo was er een vijand die vier verschillende “armen” had, allemaal in de kleuren van de kleding van de vier Links. Je zult op dit moment dus met de blauwe Link de blauwe arm moeten afhakken en met de link in de rode tuniek de rode arm. Het spreekt voor zich. In de eerdergenoemde formaties kan je ook enorme hoeveelheden vijanden te lijf gaan in frontale gevechten. Een nadeel is wel dat de gevechten hier door gewoon te makkelijk zijn en het geheel weinig uitdaging biedt. Voor het avontuur met een speler is een GBA niet noodzakelijk; als je een kamer of een grot binnengaat, komt er een klein pop-up schermpje in beeld wat je normaal op je GBA zou zien. Ga je de kerker of kamer weer uit, dan switcht het beeld weer naar de normale stand. In je eentje ben je er echter snel door de game heen; het spel biedt 24 verschillende levels waarbij je ongeveer een half uur of korter nodig hebt om er eentje te voltooien. De levels worden afgewisseld met bossfights. Tijdens je avonturen verzamel je Heart Containers en verschillende attributen die je aan het eind van een level wel helemaal kwijt bent. Dit is een groot gemis naar mijn mening, want de groei die Link doormaakt in de gemiddelde Zelda-game, vind ik persoonlijk een van de leukste punten.

[img] http://media.nintendo-europe.com/compel/images/huPP13DqUSsaz-AmIRuAlpPH0_lKSAXz.jpg[/img] Multiplayer Het geheel wordt echter een stuk leuker als je wel de beschikking hebt over drie vrienden die elk voorzien zijn van een GBA en een linksnoer zodat je de handhelds op je Cube kan aansluiten. Het gevolg is dat iedere speler een eigen Link voor zijn rekening neemt die je bestuurt met je GBA. Je zal natuurlijk op verschillende plaatsen met elkaar moeten samenwerken om enige progressie te maken in het verhaal, maar ook competitie speelt ene grote rol. Om deze game tot het uiterste te kunnen testen heb ik een aantal maten uitgenodigd, allemaal met een GBA en een linksnoer. Dit in combinatie met de nodige gerstenat en ongezonde versnaperingen heeft een van de allerbeste multiplayer ervaringen ooit voor mij opgeleverd. Het is als speler namelijk de bedoeling om zoveel mogelijk Force Gems te verzamelen, waardoor je kracht stijgt. Deze Gems kan je vinden in omver gehakte struiken, als trofeeën van verslagen vijanden, maar je kan ze ook van plaatsen verkrijgen waar je normaal niet bij kan en waar alleen een speciaal item zoals een Fire Rod of een Boomerang uitkomst biedt. Door een andere Link te bewerken met je zwaard, of hem flink in de hens te zetten met je Fire Rod, kan je Gems stelen van je “maatjes”. Je kan je dus waarschijnlijk voorstellen dat we het eerste half uur alleen maar elkaar achterna gezeten hebben, om elkaar te beroven van de Gems. Dit alles natuurlijk onder begeleiding van het nodige geschreeuw en gevloek, tot grote ergernis van de buren en de poes. [img] http://media.nintendo-europe.com/compel/images/tLHbrxdB1FI-hqq8v_YyYBBfAmZnBgLz.jpg[/img] Ook met meerdere spelers zal je samen moeten werken om bepaalde obstakels te overwinnen; ook hier spelen belemmeringen als afgronden en grote rotsblokken een behoorlijk grote rol die alleen door samenwerken overwonnen kunnen worden. Ga je echter in deze mode afzonderlijk ene huis of een grot in, dan ziet die speler dat afzonderlijk op zijn GBA, zonder dat zijn medespelers weten waar hij uithangt of wat hij doet. Op deze manier kan een bepaald persoon informatie vergaren over speciale tactieken of schatten en hij kan e zelf voor kiezen of hij deze informatie wil delen of niet. Ga echter zorgvuldig met je medespelers om, want aan het eind van elk level worden de beste en de slechtste spelers van het potje gekozen. De slechtste speler krijgt straf in de vorm van een vermindering van zijn verzameling aan Force Gems en de speler die het meest ludiek is geweest tijdens het afgelopen avontuur, heeft recht op een extra lading Gems. Op deze manier kan je eindelijk die flapdrol die je net een flinke hak heeft gezet eens flink terugpakken. Al met al is de multiplayer gewoon het speerpunt van de game. In deze modus wordt prima gebruik gemaakt van de mogelijkheden die de connectivity van de Cube met de GBA biedt. Shadow Battle In de tweede hoofdmode van de game, Shadow Battle, staat alle vriendschap tussen de Links op een ondergeschikte plaats en is het zaak om elkaar zo snel mogelijk van kant te maken. Dit laatste kan je bewerkstelligen door elkaar standaard met het zwaard te bewerken, maar je kan ook handig van de omgeving gebruik maken om de strijd in jouw voordeel te beslechten; zo kan je je medespelers over de rand in een afgrond gooien of kan je ze in een kolkende vuurmassa slaan. Ook kan je gebruik maken van typische Zelda-wapens, zoals de hamer en bommen. De Link die het laatste overeind staat en ongehavend het strijdtoneel verslaat, is de winnaar. Shadow Battlle is op zich best vermakelijk, maar helaas ook echt niet meer dan dat. Het is een welkome afwisseling, maar de nadruk ligt toch echt op Hyrulean Adventure welke, zeker met meer spelers, gewoon meer diepgang en speelplezier op de lange termijn biedt. Closing Comments Eigenlijk zat ik na het uitspelen van de game in mijn eentje en met mijn drie vrienden met een dilemma: aan de ene kan is FS in singleplayer gewoon een ondermaatse Zelda die weinig diepgang heeft en gewoon bveel te kort is. Aan de andere kan heb je daar de ontzettend goede multiplayer mogelijkheden die gewoon als een huis staan en nooit gaan vervelen. In het laatste opzicht is deze game gewoon alles wat Final Fantasy Crystal Chronicles had moeten zijn en veel meer. De gameplay is top, zoals we van Zelda zijn gewend en ook de presentatie laat weinig te wensen over. Ben je dus een enorme Zelda-fan, dan moet je deze game hebben, zowiezo als je de faciliteiten tot je beschikking hebt om de game all out met vier spelers te spelen. De multiplayer is legendarisch te noemen en het beste wat er op de Cube te halen valt. Pas wel op dat je fictie en werkelijkheid niet door elkaar haalt, want je kan een paar vrienden kwijtraken door te veel slinks spelen. Je bent gewaarschuwd…

N1 Score: 8.6

+

-

Gekoppelde games

Tony Hawk Downhill Jam (Nintendo GameCube)