[Special] Geschreven door Zapp-x op 2005-02-20 21:20:56

GQ bezoekt Nintendo

Er komen binnenkort een aantal boeiende games uit op de 'Cube. We vonden dat het nodig was om een aantal van deze games eens onder handen te nemen! Super Special vanaf het kantoor van Nintendo Benelux inside. Na de Game Expo, eind vorig jaar, was het weer eens tijd om enkele crewleden een handje te schudden en waar kan dat beter dan op het hoofdkantoor van Nintendo Benelux onder het genot van de nieuwste games? Zo gezegd zo gedaan, een datum werd geprikt en zodoende zat ik donderdag ochtend om 8 uur in de trein richting Utrecht Centraal, waar we hadden afgesproken. In een miniatuur vertrekhal, dat me sterk deed denken aan Schiphol, op 10 meter lopen van de Albert Heijn was de plek waar we hadden afgesproken. Na een zeer enerverende reis trof ik daar Ome Age aan, deze arme Fries, die toch wel wat gewent is, stond hier al een kwartier te wachten en nadat ik de ijspegels onder zijn neus vandaan had geveegd begroette ik hem met een dikke kus. Onze andere reisgenoot, Michiel, was nog in geen velde of wegen te bekennen dus besloten we ons te mengen tussen het andere wachtende publiek. Een zeer select gezelschap van verschillende nationaliteiten stonden gespannen te wachten onder het zeer prominent aanwezige aankomstbord, het wachten op Michiel kon beginnen. Terwijl we onszelf warm hielden met het wegjagen van handtekeningenjagers en allerlei extravagante spelletjes scanden we aandachtig de steeds groter wordende mensenmassa om ons heen. Age, die op zijn haar na, al volkomen wakker was, zag als eerste een paar ‘Rapid White Pro’ tanden glinsteren tussen de krioelende en opwindend dansende haardossen. Na een ferme handdruk en een dikke knuffel zat de sfeer er meteen goed in, jammer was alleen dat we na de eerste honderd meter de weg al kwijt waren. Op weg naar de trams kwamen we namelijk vast te zitten tussen een bejaardensoos en weerloos als we waren werden we meegevoerd richting de metro’s. De zeer strakke blikken van enkele junks op een karntonnendoos wezen ons erop dat we niet goed zaten en na wat navraag bij wat NS personeel te hebben gedaan kwamen we dan uiteindelijk toch terecht bij de trams.

[url="http://www.gameqube.nl/files/Ninty%20065.jpg "][img] http://www.gameqube.nl/files/Ninty%20065.jpg width=400 border="1"[/img][/url] Hier aangekomen moesten we op zoek naar tram 66, maar bij afwezigheid gingen we, op goed geluk, bij halte 62 en 67 staan. Tot onze verbazing stopte op dit spoor een tram 65, maar dapper als we waren sprongen we er, wederom op goed geluk, in. Wat volgde was een toeristische route door de nieuwbouwwijken van Utrecht en langs de weilanden van het pittoreske Nieuwegein. Nadat ik erachter was gekomen dat ze hier ook Chinezen hadden en ik dit op zeer subtiele wijze mijn medereisgenoten had medegedeeld kwamen we eindelijk aan in het winkelcentrum van Nieuwegein. We stapten uit en keken versuft toe hoe de tram met een noodvaart wegreed. Daar ging onze laatste verbinding met de bewoonde wereld, wat nu? Gelukkig had Age voor een routeplanner gezorgd, we pakten deze erbij en deze vertelde ons dat we 100 meter in zuidelijke richting moesten lopen. Het was koud, mistig en we wisten bij god niet waar we waren, de zuidelijke richting was dan ook een grove gok. Gelukkig hadden we Michiel bij ons die over een feilloos richtingsgevoel beschikt, dit in combinatie met zijn sociaal waardige kwaliteiten maken van hem een dodelijk wapen, het was dan ook aan het te danken dat we binnen 5 minuten het goede spoor te pakken hadden. We vervolgden onze route en na wat bochten te hebben gehad moesten we een N-weg opdraaien, dit bleek echter niet zo’n verstandig plan en na enkele bijna dood ervaringen besloten we een ietwat afwijkende route te nemen, waarna we alsnog aankwamen in een woonwijk waar ergens het hoofdkantoor van Nintendo zou moeten staan. [url="http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin8.jpg"][img] http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin8.jpg width=400 border="1"[/img][/url] Nah, een woonwijk, het leek erop, toen we echter wat verder de ‘wijk’ in waren gelopen, druk zoekend naar een gebouw dat Nintendo waardig was, bleken we echter in het getto van Nieuwegein terecht te zijn gekomen. De Melkerdbaan balkonnen, die stuk voor stuk mooi zeeblauw waren geverfd, zorgden voor een eentonig straatbeeld, terwijl het her en der geplaatste vuilnis het geheel opfleurde. Nadat we vervolgens een bouwvallig pleintje waren gepasseerd, waar de tranen spontaan in je ogen sprongen van het aanwezige houtrot en de groene algen uit het nabij gelegen riviertje je hoofdhuid besprongen als gulzige apen vechtend om een banaan, besloten we, na kort overleg, toch maar even een stukje terug te gaan om die andere afslag te nemen. En niet zonder succes, we begroetten nog een Turks vrouwtje, dat samen met haar 3 kinderen de rode Opel Kadet aan het wassen en uitzuigen was, om daarna in vol ornaat het Nintendo Benelux gebouw te zien liggen. Vol enthousiasme renden we, als 3 kleutertjes op zoek naar een lijmpotje, richting de deur en nadat ik vol bewondering naar mijn eigen gezicht in die mooi gepoetste marmervloeren had zitten staren vervolgde we onze weg naar boven. Boven aangekomen werden we in een kamer gedropt met een bakje koffie of thee en het verzoek of we even op onze contactpersoon wilden wachten, die even later met een vijftal nieuwe spellen aan kwam zetten. Die aan een kritische blik werden onderworpen.

Baten Kaitos

[url="http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin101.jpg"][img]http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin101.jpg width=200 border="1"[/img][/url] Hands-On Baten Kaitos Door: Michiel de V Het mag geen geheim meer zijn dat ik een enorme fan ben van het RPG-genre; ik vind het heerlijk om opgezogen te worden in een wereld naast de realiteit, waar je jezelf uren in kan verliezen. Ik heb in mijn “game-carriere” al een hoop RPG’s versleten, met de Final Fantasy games als absolute hoogtepunt. De Cube heeft het helaas een flinke tijd zonder een degelijke RPG moeten doen; de terugkeer van Square-Enix naar een homeconsole van Nintendo was nu niet bepaald succesvol te noemen en verder stak eigenlijk alleen Skies of Arcadia: Legends boven de middenmoot uit. Gelukkig hebben we sinds kort een aantal prima rollenspellen op de GameCube kunnen verwelkomen; Tales of Symphonia en Paper Mario 2. Dit zijn op zich prima games, maar mijn RPG-minnend hartje blijft stilletjes toch wachten op een game waarin de turn-based gevechten een grote rol spelen; bij mij kunnen er namelijk niet genoeg tabbelletjes en cijfertjes in een RPG-game zitten. Namco is het bedrijf dat gehoor heeft gegeven aan mijn smeekbede en binnen niet al te lange tijd ook in Europa hun nieuwste wonderkind loslaat: Baten Kaitos. Een naam die op het eerste gezicht doet denken aan een desolaat Grieks eilandje, maar wat in werkelijkheid een game van wonderlijke schoonheid lijkt te worden. Op de GameXpo vorig jaar, heb ik al even met dit schatje kunnen stoeien, maar zoals ik al in mijn verslag van dit event meldde, is dit gewoon niet de plek om een goed beeld van een RPG te kunnen krijgen. Tijdens ons tripje naar Nintendo sprong ik dan ook bijkans een gat in de lucht toen de PR-dame ons meedeelde dat BK tussen de vijf games zou zitten die we aan een test mochten onderwerpen. Johan en Age keken een beetje verdwaasd op van mijn uitbundige reactie, want het laatste waar zij op dat moment zin in hadden, was een saaie RPG. Aan mij dus de taak om deze heidenen de essentie van het ware geloof te laten zien. Het eerste wat opvalt zodra je de game op start, is het wonderlijk mooie introfilmpje. Ik heb al eens meegedeeld van welke ongekende schoonheid de intro is, dus dat laat ik even achterwege, maar het is zeker een van de mooiste intro’s die ik ooit heb gezien. Helaas moest ik het verhaal doordrukken, aangezien ik mijn collega’s graag even aan de gevechten wilde voorstellen. Om je wel een kleine inkijk te geven in het vethaal, citeer ik even een klein stukje uit mijn laatste report over BK: “Een kwaad creatuur heeft alle oceanen leeggezogen en de mensen waren genoodzaakt om hun heil in de hemel te zoeken. Dit wezen werd verslagen door de zogenaamde “Magnus Cards” en hij werd hierin opgesloten. De vrede leek wedergekeerd, maar niets is minder waar; het kwade Empire stal de “Magnus Cards” van Kalas, die ze op dat moment in zijn bezit had. The Empire kidnapte de goede vriendin van Kalas, Xelha genaamd en liet Kalas voor dood achter. Kalas pikt dit natuurlijk niet en hij zint op wraak.”

[url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=batenkaitos4.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=batenkaitos4.jpg width=400[/img][/url] Voordat je ook maar je zwaard kan trekken, zal je je eerst verwonderen over de wereld waar het verhaal van BK in plaatsvindt. Deze wereld is prachtig in al zijn facetten en straalt levenslust en positieve energie uit: de wind speelt zachtjes met de bladeren aan de bomen en een beekje kabbelt tevreden langs een rotswand. Het zijn deze idyllische beelden die me een licht gevoel in het binnenste van mijn borst geven; pure verrukking en verwondering. De karakters die je in een dorpje tegenkomt, doen allemaal hun eigen ding en dragen bij aan een geloofwaardige spelwereld. Zodra je het dorpje verlaat, kom je de eerst monsters tegen. De door velen gehate “random-encounters” zijn dus ook in deze game afwezig; je kan de monsters gewoon aan zien komen en het is jouw keuze of je ze aan wilt vallen of niet. Kies je hier wel voor, dan begint het feestje. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, is BK een RPG waar kaarten een grote rol spelen. Verwacht nou niet dat Kalas gezellig zijn kleed uitrolt en samen met het creatuur een potje bridge gaat spelen, de kaarten waar ik het over heb, gebruik je in de game om acties uit te voeren, zoals aanvallen, een item gebruiken, of een defense-kaart waarmee je je afschermt voor een volgende aanval van de tegenpartij. De kaarten in BK hebben de naam “Magnus” meegekregen. Deze kaarten zal je hoofdzakelijk gebruiken om mee te vechten, maar in de wereld van BK worden deze kaarten ook voor heel wat andere doelen gebruikt. Van vrijwel ieder item wordt de “mana-essence” in een kaart opgeslagen. Werkelijk een enorm aantal uiteenlopende objecten kan je “opslaan” in je Magnus, denk maar aan wapens, eten, kleding, armor, spreuken en zelfs wolken (?!). Deze Magnus veranderen ook in de loop van de game; een wapen kan na een lange tijd niet gebruikt te zijn gaan roesten. Een druif die je hebt opgeslagen als zijnde een item om je gezondheid aan te vullen, gaat rotten, en verandert uiteindelijk in azijn. Bamboescheuten die op het eerste gezicht nutteloos leken, ondergaan als Magnus een wonderlijke transformatie en veranderen in scherpe speren. Laat je melk te lang ongemoeid, dan zal het later veranderen in kaas. Het zal zeer interessant zijn om te kijken waarin je Magnus kunnen veranderen. Gelukkig kan je op een hoop verschillende plaatsen nieuwe Magnus krijgen, bijvoorbeeld als trofee na het verslaan van een vijand, dus nutteloze Magnus kan je snel omwisselen voor nieuwe. Het is te hopen dat al deze diepgang een goed en helder overzicht niet in de weg staat, maar daar kan ik dit punt nog niets over zeggen. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bklogo.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bklogo.jpg width=400[/img][/url] Voordat je aan een gevecht begint, krijg je een willekeurig deck met kaarten. Deze kaarten bestaan uit de Magnus die je hebt vergaard tijdens je reis. Per beurt krijg je een aantal kaarten waar je je keuze uit moet maken; ben je aan de beurt om aan te vallen, dan kies je voor een offensieve kaart, zoals een melee aanval of een gevaarlijk krachtige magische aanval. Is de tegenstander echter aan de beurt, dan is het verstandig om een defensieve kaart te kiezen, zoals een item om je energie aan te vullen of een armor kaart voor bescherming tegen de komende aanval. De gameplay met betrekking tot de Magnus gaat echter nog een behoorlijk stuk dieper: veel kaarten hebben een eigen element, zoals Fire., Water, Wind of Earth. Het is zaak om je elementen goed uit te kiezen zodat je het meeste uit je aanval kan halen: een tegenstander die Water als element heeft, zal dus meer schade oplopen als je hem aanvalt met een kaart die het Fire-element heeft dan met een kaart van het Wind-type. Je kan ook bepaalde combo’s maken door handig gebruik te maken van je kaarten en je aanvallen goed te timen; als je twee verschillende aanvallen selecteert, dan kan je een groter aantal hits krijgen, maar je kan ook bij voorbeeld eerst een aanval plaatsen en vervolgens je HP aanvullen. Er zitten nog veel meer mogelijkheden in het hele Magnus-systeem verborgen, maar die bewaar ik even voor de review. Een ander punt waar BK ver boven de middelmoot uitspringt, is de soundtrack; dit is waarschijnlijk de mooiste die ik ooit in een Cube game heb mogen aanhoren. De orkestrale klanken deden me denken aan de beste soundtrack ooit in een videogame, die van Chrono Cross op de PSX en dat is een heel, heel groot compliment. Muziek is een essentieel onderdeel van de hele RPG-ervaring, en op dit vlak slaat BK de muzikale spijker recht op zijn kop. Mijn gevoel bij deze titel is tot nu toe enorm positief, maar ik kan pas een goed oordeel vormen als ik daadwerkelijk een uur of 50 in de volledige versie heb gestoken. Een RPG kan je namelijk naar mijn mening pas echt op zijn waarde schatten als je er minimaal 20 uur in hebt zitten. Op het kantoor was het in ieder geval een prettige tweede ontmoeting met mijn nieuwe liefde. Daarnaast heb ik ook nog een groot doel gehaald: ik heb Age en Johan allebei laten warmlopen voor deze titel. Na een kort afscheid moet ik afstand nemen van Baten Kaitos, maar het is niet voor lang. Tot snel mijn liefste, ik zal op je wachten… [url="http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin57.jpg"][img]http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin57.jpg width=400 border="1"[/img][/url]

Mario Power Tennis, Mario Party 6 en Street Racing Syndicate

[url=" http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin102.jpg "][img] http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin102.jpg width=200 border="1"[/img][/url] Hands-On Mario Power Tennis Door: Age aka Zapp-x We hebben Mario Power Tennis al vaker kunnen spelen, maar meestal was dat in het gezelschap van een enorme groep mensen, deze keer konden we het lekker knus met z'n 3en spelen. We hebben de multiplayer mode vooral eens goed gespeeld, omdat Mario Power Tennis nu eenmaal een game is die je liever met vrienden speelt, dan dat je hem alleen zal spelen. Mario Power Tennis speelt precies zoals zijn voorganger op de Nintendo 64, iets wat dus een erg goed teken is, want die controls waren nagenoeg perfect. Alle moves laten zich besturen door middel van de A en B knoppen. Als die knoppen in diverse combinaties worden gebruikt, sla je op verschillende manieren. Zo kun je mooie slagen met effect maken, of een goed geplaatste lob maken, waarbij je de tegenstander enorm te kijk zet.

[url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=mtennisje5.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=mtennisje5.jpg width=400[/img][/url] Nintendo heeft gelukkig wel een extraatje in de game gestopt, en dat is de "Power Move". Na verloop van tijd gaat je character gloeien, en dan is het tijd voor de speciale move. Door 2 keer op de A of B knop de drukken activeer je de move, met het daarbij behorende animatie filmpje dat erg grappig is....de eerste paar keen dan. Na verloop van tijd heb je het wel gezien met de Power Moves, omdat ze de snelheid enorm uit het spel halen. Nintendo heeft dan gelukkig ook de optie aan de game toegevoegd waarmee je de Power Moves uit kunt zetten. Nintendo heeft weer verschillende soorten banen. Je kunt op de bekende gras of hardcourt banen spelen, maar ook op gimmick banen. Bij die gimmick banen kan het maar zo gebeuren dat je op een lopende band staat die je automatisch naar rechts laat gaan of dat er een krokodil aan je been hangt, waardoor je niet meer snel bij de bal kunt komen. [url=http http://www.gameqube.nl/files/Ninty%20029.jpg][img] http://www.gameqube.nl/files/Ninty%20029.jpg width=400[/img][/url] Mario Power Tennis is een erg goede game voor zover wij het hebben kunnen spelen. De Power Move is niet echt een super toevoeging aan de game, maar dat had Mario Power Tennis dan ook niet echt nodig. De game speelt zoals een tennis game hoort te spelen. Er is veel diversiteit in de moves, maar een echte party game is het helaas niet geworden. Mario Power Tennis doet het beter als een “realistische” tennis game, maar dan met Mario. Rond de release van deze game kun je uiteraard een uitgebreide review van ons verwachten. [url="http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin99.jpg"][img]http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin99.jpg width=200 border="1"[/img][/url] Hands-On Mario Party 6 Door: Johan De game waarvoor ik het Nintendo hoofdgebouw in was geslopen was natuurlijk Mario Party 6, ik was benieuwd naar de mogelijkheden in Mario Party 6 met behulp van de microfoon. Wat kan je er nu precies mee? Zijn de minigames weer net zo leuk? Zou de microfoon wel naar behoren werken? Vooral dat laatste bleek nog niet helemaal soepel te lopen, hoe en waarom? Lees snel verder… Zoals jullie weten zijn de schermteksten in de Mario Party spellen altijd Engels, maar is de gameplay van dien aard dat elk kind meteen aan de slag kan met deze vrolijke party games. Echter, nu we ook met de microfoon minigames moeten spelen en de teksten die je door de microfoon schreeuwt ook in het Engels moeten, is er enige afstemming voor de simpele zieltjes in Nintendo gamend Nederland nodig. Niet iedereen beschikt namelijk over een Engels vocabulaire, met bijbehorend accent en intonatie, waardoor het spelen van de minigames soms erg lastig is. Wij, van GameQube, hadden in het begin ook de nodige moeite om in de Amerikaanse versie het juiste stem- en toongebruik te vinden, zodat het spel op het goede antwoord reageert. [url=http http://www.gameqube.nl/files/Ninty%20010.jpg][img] http://www.gameqube.nl/files/Ninty%20010.jpg width=400[/img][/url] Dit ‘probleem’ was al geconstateerd door de mensen van Nintendo. Ze hadden enkele dagen geleden namelijk een groep kinderen van de basisschool langs laten komen om Mario Party 6, en dan voornamelijk het geïntegreerde microfoon gedeelte, te testen. Het spel kwam niet vlekkeloos door de test, ook deze kinderen hadden moeite met de juiste uitspraak van de Engelse taal, waardoor sommige woorden en tonen niet herkend werden tijdens de minigames. Gelukkig wordt daar momenteel hard aan gewerkt en zal de Europese versie een aangepast ‘toonaanbod’ kennen, waardoor het spel ook op woordklanken zal reageren die erop lijken. Een goede zaak, want het zou jammer zijn als dit spel in de uiteindelijke Europese versie door de mand valt doordat de microfoon te ‘moeilijk’ is. Het spel zit namelijk weer heel erg goed in elkaar, de minigames waren als vanouds en met wat oefening zorgde de microfoon ook voor de nodige hilariteit. Voor een zeer uitgebreide test, met een definitief oordeel en een, hopelijk, goed afgestemde microfoon verwijs ik je naar de review van volgende maand. Ik kan er in ieder geval niet meer op wachten en heb de daaropvolgende weekenden alvast gereserveerd met wat vrienden en grote hoeveelheid goudgeel wijwater! [url="http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin104.jpg"][img]http://www.gameqube.nl/showscreen.php?screen=gqnin103.jpg width=200 border="1"[/img][/url] Hands-On Street Racing Syndicate Door: Age aka Zapp-x Street Racing Syndicate (SRS) is al een geruime tijd uit in Amerika, en wij Europeanen mogen vanaf 4 maart ook aan gaan geloven! We konden de game ook bij Nintendo checken, dus daar gingen we dan. Toen de game begon, kwam er een veelbelovend mooi intro filmpje. In dit filmpje is te zien dat Namco heer en meester is in het maken van intro's. Ze laten dit al in elke Ridge Racer en Soul Calibur zien, en nu dus ook in Street Racing Syndicate. Na de intro gezien te hebben, werd er ook het 1 en ander van de game verwacht. We begonnen met de single player mode, die ook weer begon met een mooi filmpje. Toen we door al dit moois vooraf als een bezetene over diverse banen in Amerika wilden scheuren, kwamen we echter bedrogen uit. De game speelt zeer langzaam, en het lijkt dus totaal niet alsof je in een super snelle wagen door Amerika cruised. De auto's zelf voelen wel goed aan, en zijn niet lastig te besturen. Toen ik me als een manke bejaarde door de steden bewoog, kon ik wel goed op het detail van de levels letten. De steden zien er gewoon goed uit, niets speciaal, maar ook weinig negatiefs aan te ontdekken. De spiegelingen op de weg zijn prachtig, dit is duidelijk het hoogtepunt wat de graphics betreft. [url=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=srss26.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=srss26.jpg width=400[/img][/url] Natuurlijk is het niet allemaal sloom racewerk in SRS, je hebt ook de beschikking over Nitro, en dat zorgt dat je auto iets sneller gaat, met nadruk op iets. Omdat Namco de game een realistische look wilde geven, ziet de Nitro er niet erg indrukwekkend uit, vooral niet als je de Nitro's uit Burnout 3 en Need for Speed underground gewend bent. In de multiplayer mode is dit echter nog erger. Zoals wel vaker ziet de splitscreen mode er minder mooi uit dan de singleplayer mode, maar het hele effect van de Nitro is hier ook zo goed als weg. In de single player mode leek het nog als of je echt iets sneller ging door de Nitro, ondaks de matige effecten die Namco het gegeven heeft. Maar in de Multiplayer mode zie je nauwelijks verschil tussen het wel of niet gebruiken van de Nitro. De game voelt dus al met al erg sloom aan. Omdat het een street-race-game is, is het ook de bedoeling dat je de auto eens lekker gaat tunen. We besloten dat ook te doen, door in een soort van overworld die zich afspeelt in een stad, naar de garage te rijden. Bij deze garage konden we andere auto's kopen (er zitten maar liefst 50 verschillende auto's in de game, allemaal de officiële merken en types) en de auto's stevig tunen. We kwamen er hier alleen ook achter dat het gewoon allemaal veel te langzaam gaat. De game moest bij elke wijziging van de auto een tijdje laden, waardoor je niet even snel de kleur van de strepen op de auto kan kiezen aangezien je dan al zo'n 10 minuten bezig bent. [url=http://www.xlife.nl/viewerscreen.php?screen=srs_namco_4.jpg][img] http://www.xlife.nl/viewerscreen.php?screen=srs_namco_4.jpg width=400[/img][/url] Bij elkaar heeft de game een matige indruk op ons achter gelaten. Namco had de game nooit als een realistische game moeten beschouwen, want het hele hippe straat race effect is zo verloren gegaan. Voor de auto-freaks is het wel een potentiële koop, omdat er veel auto's in zitten met diverse informatie en die je kan tunen tot je een ons weegt. Verwacht rond de release een volledige review van deze game.

StarFox: Assault

[url= http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=gqnin100.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=gqnin100.jpg width=200 border=1[/img][/url] Hands-on: StarFox Assault Door: Michiel de V Sinds jaar en dag loopt mijn hart warm voor de StarFox franchise: Starwing was de eerste game die ik kocht voor mijn SNES. Ik was nog jong en naïef en had net met trillende vingertjes mijn roze stenen biggetje, gevuld met zakgeld van een heel jaar, op de toonbank gelegd voor een spelletje dat ik kocht omdat het vosje op de cover me zo lief leek. Toen ik eenmaal thuis was gekomen en me op mijn kleine knietjes voor de TV had genesteld, bleek er een wereld voor me open te gaan: StarWing was de eerste echte 3D-game voor mij en ik ging er helemaal in op. Dagenlang zat ik voor de TV, uiterst geconcentreerd, terwijl ik uit alle macht de asteroïden probeerde te ontwijken en vol overgave de geniepige vijanden trachtte te voorzien van een weerwoord in de vorm van een paar goed gemikte laserstralen. De opvolger voor de N64, Lylat Wars genaamd, heb ik zelf nooit gehad aangezien ik moest kiezen voor een PlayStation of een N64 in die tijd. Toen ik eenmaal Final Fantasy VII had gespeeld, was de keuze voor mij duidelijk en had een PSX de gewilde plaats naast mijn TV ingenomen. Een goede vriend van me had echter wel een N64 met een versie van LW en bij hem heb ik menig middag doorgebracht, wanend in de cockpit van een Arwing met een flightstick in de vorm van een controller gecentreerd in mijn vuisten. De laatste game uit het StarFox-universum, StarFox Adventures, kom mij maar niet bekoren; de heftige vlieglevels hedden plaatsgemaakt voor een jungle en naar mijn mening hoorde het vosje gewoon in de ruimte thuis. Ik was dan ook behoorlijk verrukt toen bleek dat StarFox Assault weer terug zou gaan naar de roots; heftige rail-shooting actie in space. De game zou echter ook de nodige levels te voet bevatten, maar als dat even goed uitgewerkt zou worden, dan kon dat alleen maar goed komen, toch?

[URL=http://www.starfox-online.com/armada/images/screens/5.jpg/][img] http://www.starfox-online.com/armada/images/screens/5.jpg width=400[/img][/URL] Tijdens ons tripje naar Nintendo was SA de eerste game die we gingen spelen. Ik greep al snel een controller van de tafel en lette niet op het gepruttel van Johan en Age achter mij; ik zou de game als eerste spelen! Na een mooie intro begon ik aan het eerste level. Mijn hart vulde zich met plezier toen ik merkte dat de ouderwetse super gameplay van StarWing de tand des tijds had doorstaan. Het eerste vlieglevel was namelijk geweldig; de actie was snel en furieus, grafisch zat het allemaal dik in orde en de Arwing liet zich soepel besturen. Al snel baande ik mij een weg door talloze vijanden en manoeuvreerde ik mijn vliegmobiel door de meest nauwe situaties. Ook dit keer zijn je oude vrienden Slippy, Peppy en Falco van de Partij. Dit keer heeft ook Krystal, het vosje dat Fox leerde kennen in Adventures, in een Arwing plaatsgenomen en deed ze mee in het strijdgewoel. Ook dit keer zal je over de intercom je vrienden om hulp hoeren roepen als het ze iets te heet onder de voeten wordt. Het is dan zaak om ze snel te ontdoen van hun belagers, want als ze te veel schade oplopen, verlaten ze het slagveld en dat is slecht voor je ranking aan het einde van het level. De pret was echter van korte duur, want het level was al snel ten einde. Na een kortintermezzo in de vorm van een filmpje, vloog ik weer lekker verder. Dit keer niet in de ruimte, maar vlak boven het aardoppervlak van een bosplaneet. Je reactievermogen wordt hier goed op de proef gesteld, aangezien je ook rekening moet houden met het ontwijken van de flora en de fauna, naast je vijanden en diens geschut. Aan het einde van dit level werd ik opgewacht door maar liefste twee bossfights, die uiterst goed in elkaar steken en die alles vragen van je vliegkunsten. Nadat ik de bazen van een enkele reis naar het hiernamaals had voorzien, landde Fox en stapte hij zijn Arwing uit; hij zou ten voet zijn tegenstanders gaan bestrijden. [URL=http://www.starfox-online.com/armada/images/screens/3.jpg /][img] http://www.starfox-online.com/armada/images/screens/3.jpg width=400[/img][/URL] Tot nu toe had ik een erg goed gevoel bij de game, maar helaas gooide het looplevel de nodige roet in het eten. Je begint met Fox te voet met alleen een simpele blaster. Meteen wordt je overladen met een enorme hoeveelheid vijanden. De controls van Fox zijn alleen behoorlijk stroef en dit zorgt ervoor dat het schieten gewoon niet lekker gaat. Menig maal raak je je tegenstanders uit het oog en dat leidt tot enorm frustratie. Daarnaast kan je Fox alleen besturen met de control stick, waardoor je niet lekker kan strafen en je gebonden ben aan behoorlijk weinig bewegingsvrijheid. Met de triggers kan je rollen en de C-stick gebruik je als je van wapen wilt wisselen. De A-knop gebruik je om te schieten en de B-knop om kleine sprongetjes te maken. Als laatste druk je op de Z-knop als je plaats wilt nemen in een zogenaamde Landmaster tank. Op zich een prima idee om ook voertuigen te integreren in de game, maar ook hier slaat een slechte bedsturing toe en deze vergalt een hoop speelplezier. De tank is gewoon veel te langzaam en het draaien van het gevaarte kost behoorlijk wat tijd. Je hebt niet een aparte geschutskoepel die je kan draaien, dus je zult het hele gevaarte moeten omkeren om een goed shot op je tegenstanders te kunnen krijgen. Ook in deze levels vliegen je harige en gevederde vrienden boven in de lucht en ook hier moet je ze helpen om de vijanden van ze af te schieten. Je kan echter alleen met de Landmaster verticaal richten en schieten als deze stil staat, rijdend kan je alleen maar in horizontale richting schieten. Dit leidt ook tot frustratie, aangezien je een schietschijf voor je vijanden op de grond bent wanneer je je vrienden in de lucht moet helpen. Als laatste voelt de tank aan als een goedkoop plastic speelgoedautootje en in geen geval als een gepantserde kolos. Dit allemaal gecombineerd met een uiterst kwakkelende AI, zorgde ervoor dat ik geen goed gevoel overhield aan de looplevels. Nadat ik een tijdje alleen had gespeeld, nodigde ik Johan en Age uit voor een potje multi-player. Dit kon namelijk wel eens erg leuk worden, aangezien de vlieglevels zich uitstekend lenen voor wat hectische dogfights. [URL=http://www.starfox-online.com/armada/images/screens/9.jpg /][img]http://www.starfox-online.com/armada/images/screens/9.jpg width=400[/img][/URL] Het eerste level wat we speelden, was een futuristische basis, waar je vrij gebruik kunt maken van Landmasters en Arwings die her en der verspreid staan. In deze levels zijn de Arwings alleen een beetje onnodig, aangezien de levels gewoon te klein zijn om goed los te kunnen gaan met deze vliegmonsters. Je kan in deze levels te voet of in een voertuig het leven van je tegenstanders zuur maken, maar je zal al gauw je heil zoeken in een voertuig, aangezien je te voet een heel stuk kwetsbaarder bent. Al snel zaten we alledrie in een Arwing, aangezien de Landmaster de eerdergenoemde besturingsproblemen heeft en je te voet zo kwetsbaar bent als een vos in een gesloten kippenhok. Het tweede level wat in de lucht plaatsvond, kon ons al veel beter bekoren. Hier kan je alleen vliegen en de goede controls van de Arwing zorgden ervoor dat we al snel in luchtgevechten verzeild raakten waar Tom Cruise jaloers van zou opkijken. Ook in de multiplayer steelt het vliegruim dus wederom de show. Al met al heb ik tot nu toe een dubbel gevoel als het gaat om SA: aan de ene kant zijn daar de geniale vlieglevels waarin de magische gameplay van StarWing en Lylat Wars gewaarborgd blijft. Deze levels spelen heerlijk en zijn een lust voor alle zintuigen. De levels te voet zorgen echter voor de nodige frustratie en hadden met de nodige kleine aanpassingen een heel stuk beter uit kunnen pakken. De multiplayer was leuk, maar niet meer, maar ook zeker niet minder. Ik hoop dat in de reviewversie de balans iets meer uitslaat naar de vlieglevels, want daarvan kon ik geen genoeg krijgen. Een uitgebreide review lees je zodra ik mij door de PAL-versie heb heengeschoten.

Gekoppelde games

Baten Kaitos (Nintendo GameCube)

Mario Power Tennis (Nintendo GameCube)

Star Fox 2 Assault (Nintendo GameCube)

Street Racing Syndicate (Nintendo GameCube)

Mario Party 6 (Nintendo GameCube)