[Special] Geschreven door Lennart op 2005-03-09 20:28:46

Een nieuw avontuur en First Hunt

[B]Er is een wet voor het gamen in multiplayerstand: als je wilt dat dit een beetje gaat, moet je met meer dan één persoon zijn. Als het over het gamen op een handheld gaat is het (nu nog zo) dat je zelfs twee dezelfde systemen nodig hebt. Om dit experiment succesvol te kunnen volbrengen had ik dus een slachtoffer nodig. Op het internet vond ik er één en spoorde hem op.[/B] Daar stond hij dan, bij het verkeersbord waar we hadden afgesproken. Zoals ik al verwachtte zat hij op de zilverkleurige scooter waar hij het al eerder over had gehad, dus zag ik hem al vroeg. Ik besloop mijn prooi rustig, door de bosjes, zonder het maken van enig geluid. Toen er een trein passeerde en zag dat ‘hij’ afgeleid was, kon ik m’n slag slaan en flipte ik zo snel maar geruisloos mogelijk m’n DS open en maakte ik contact via het ingebouwde programmaatje genaamd Pictochat. Vanaf dat moment ging alles heel snel: John (de naam waarmee de jongen gezegend was) schrok zo van het ontvangen berichtje dat hij van z’n scooter viel, tegen het verkeersbord aan. Gelukkig voor hem kon ik z’n DS nog net op tijd bij z’n thumbstramp grijpen en hem zo redden van een pijnlijk maar eervolle dood. Nadat John A.K.A smash master was bekomen van de schrik gingen we door naar mijn huis, het begin van een nieuw avontuur… Eigenlijk hadden wij beiden nog nooit draadloos gegamed. Het was dan ook écht een heel avontuur en we doken samen in een voor ons geheel nieuwe wereld, de wereld van anale se…ehhh, draadloos gamen natuurlijk. Hierbij hadden we de mogelijkheid om drie dingen te checken: de games Metroid Prime Hunters en Mario 64 DS, plus het programma Pictochat. Toen de smash master z’n naam had waargemaakt met ‘zijn game’ (laten we het hier voor de rest van het verhaal ook maar niet meer over hebben) drukte we op de power-knop van beide handhelds en begonnen we aan Metroid Prime Hunters: First Hunt.

[B]Metroid Prime Hunters: First Hunt[/B] De game is er een waar vele waarschijnlijk wel naar uitkijken, niet alleen door de naamsbekendheid van de franchise maar ook omdat de game eigenlijk heel goed aansluit op enkele mogelijkheden van de DS. Ik startte een game op (map en regels bepalen), John joinde en het gevecht tussen ons beiden ging van start. Voor de tweede keer dus een multiplayerstand in een Metroid-game. Bij Metroid Prime: Echoes vond ik het al verrassend vlot gaan en bij Hunters is het eigenlijk alleen maar meer hersenloos knallen. Het eerste level viel eigenlijk ook wel erg tegen, niet alleen omdat ik verloor (ja ja, zelfs de besten onder ons verliezen wel eens) maar ook omdat de map zelf gewoon inspiratieloos en saai was. De tweede map die we speelden was qua inhoud wel al beter, maar ook deze kende zijn minpuntjes. Zo was het voor mij bijna onmogelijk om John een beetje in het vizier te krijgen doordat zijn pak donkergroen gekleurd was en de map over het algemeen nogal donker én groen was. Ook zijn we in die paar minuten dat we speelden (bij elk potje hadden we een tijdslimiet van 5 minuten) dit keer geen doden gevallen, iets wat normaliter nogal goed klinkt maar in het geval van deathmatches is het nogal vervelend. Er is geen lock-on optie in Hunters en het was dus een shooter zoals je waarschijnlijk wel gewend bent. De map lag vol met energie-blobjes die zichzelf ook lekker aanvulde en omdat het competitie-gevoel hoog lag pakten we deze graag. Over het algemeen ben ik tóch wel vrij tevreden over de multiplayermode van de demo. Het verloopt allemaal dan misschien niet vlekkeloos, toch is het eigenlijk wel leuk om te spelen! Als Nintendo een aantal problemen glad strijkt zal het uiteindelijk dan ook zeker de moeite waard zijn om de game al te kopen om het samenspel.

Picto Chat en Super Mario 64 DS

[B]Picto Chat[/B] Oké, hiervoor moet je even een pen en papier pakken. Heb je het? Mooi. Schrijf nu met je verkeerde hand (dus als je links bent met rechts en als je rechts bent met links) ‘M-Gaming rules’ op. Dat ziet er niet uit hè?

Picto Chat heeft echt een speciale uitwerking op je. Tijdens het chatprogramma wat standaard zit ingebouwd in de DS lijkt het namelijk alsof je met je goede hand schrijft, maar het is net zo lelijk als dat je normaal zou doen met je verkeerde! Als je dus die gamende chick wilt versieren op het strand is het aan te raden het maar niet te doen via de schrijf-mogelijkheid, maar door het gewoon te typen. Onder in beeld zit namelijk ook een toetsenbordje waar je alle letters gewoon kan aantikken zodat ze in het schrijfvlak komen of door de letters hiernaartoe te slepen. De indeling is gelukkig wel hetzelfde als op een normaal toetsenbord en dus niet op alfabet gesorteerd, maar toch gaat het een stuk langzamer dan normaal. De letters zijn nogal klein en het is echt precisiewerk. Hierdoor kan het al gauw proberen dat de ander sneller schrijft dan jou en je een beetje door en om elkaar heen gaat lopen lullen. Toch is Picto Chat een goede zet van Nintendo die ook niet alleen uit minpunten bestaat. Zo gaat het opstarten lekker gemakkelijk allemaal. Je tikt Picto Chat aan in het startmenu van de DS en ziet vier chatrooms waarin allemaal 16 spelers per stuk kan. Je gaat, mits je niet autistisch bent, in de chatroom waar iemand inzit en het Nintendoiaans MSN-en kan beginnen! [B]Super Mario 64 DS[/B] De laatste game die we checkte was Super Mario 64 DS. Thank god dat John daarna naar huis moest om te eten, want de wedstrijd was van te voren eigenlijk al beslist. Game tegen iemand die de game al lang en breed heeft uitgespeeld, vooral geen onbekende is van de N64-versie en de game inmiddels al verkocht heeft en jij kan het met je 17 sterren wel op je buik schrijven. Toch wilde ik natuurlijk niet kinderachtig doen en begon vol goede moet met het laatste potje van de dag. Alhoewel John de game dus al verkocht had en we dus alleen singlepack-link konden gebruiken, werkte alles eigenlijk toch nog perfect. Het zijn ook een schatten, die mensen van Nintendo! We waren dan wel verplicht allebei Yoshi te zijn en konden maar uit een map of drie, vier kiezen, toch weet ik dat we niet veel tekort kwamen. Het doel is om zoveel mogelijk sterren te halen. Vanaf het begin af aan wordt de eerste ster al aangegeven op de map op je onderste scherm en is het dus eigenlijk gewoon een kwestie van racen! Ben jij de gelukkige en pak je de ster als eerst? Dan wordt er een nieuwe ster aangegeven op een andere plaats op de map en moet je ook nu deze als eerste weten te bemachtigen. Toch gaat niet alles van een leien dakje, hoe snel je ook bent. Schakelt je tegenstander je uit door je in te slikken (Yoshi’s speciale kracht) of zoiets dergelijk of wordt je geraakt door een vijand, dan raak je een ster kwijt en dwaalt deze los over het veld. Weer terugpakken? Tja, het kan maar is moeilijk, ook je tegenstander aast hierop! Uiteindelijk is het niet veel speciaals maar werkt het allemaal wel goed. Het is wel leuk, maar niet verslavend. Het is dan ook wel duidelijk waarom dat Nintendo de game toch maar niet Super Mario 64 x 4 heeft genoemd! [B]Happy DS Friends?[/B] Dus, is het echt ongelofelijk tof om eens al je vrienden uit te nodigen en lekker te gaan DS’en? Nu nog even niet, of je moet zelf hele vette multiplayer-games hebben. Nu is het gewoon zo…gewoon. De échte fun ontbreekt nog in de games die ik getest heb maar dat neemt niet weg dat Nintendo het draadloze gamen goed heeft aangepakt en het prima gaat. Geen storing, geen kopstoot die je een vriend verkoopt omdat je te dichtbij zit en het draadje maar klein is; het enige ‘probleem’ is dus nog maar de games, maar dat kan een kwestie van smaak zijn. We hebben dus onze linkkabels op een hoopje gegooid, vuurtje eronder en een totem-vervloekdans eromheen gedanst. Draaaaadloooooos, het ís een hele verademing. [B]Natuurlijk met dank aan John (de smash master-John) voor het vrijmaken van zijn tijd zodat ik een zo goed mogelijk beeld heb gehad van hoe het was![/B]

Gekoppelde games

Super Mario 64 DS (Nintendo DS)

Picto Chat (Nintendo DS)

Metroid Prime: Hunters (Nintendo DS)