[Review] Geschreven door Squeenix op 2005-04-18 13:29:39

Baten Kaitos: Eternal Wings And The Lost Ocean

Een unicum op de GameCube; een goede RPG. Tales of Symphonia en Paper Mario 2 deden goede zaken, maar het genre blijft ondervertegenwoordigd op de Cube. Kunnen we Baten Kaitos aan het eerder genoemde paar van uitstekende RPG’s toevoegen? Je leest het hier in de review

[URL=http://www.rpgfan.com/pics/batenkaitos/logo.jpg][img] http://www.rpgfan.com/pics/batenkaitos/logo.jpg width=450[/img][/URL]
Als er een vreemd volk is binnen de wereld der videogames, dan zijn het wel mensen die het meest van Role Playing Games houden. Ze hechten veel waarde aan het verhaal, vinden het niet erg om soms wel een uur of zeventig met een avontuur bezig te zijn en meestal kunnen voor hen niet genoeg cijfertjes en statistieken zijn die aangeven hoe hun karakters in de digitale wereld vorderen. Het is dan vaak voor dit soort mensen een uitdaging om hun personages compleet te “maxen”; ze zijn pas tevreden als hun digitale makkers de hoogste levels en beste uitrusting hebben. Ik ben zo’n “freak”. Ik vind het inderdaad heerlijk om mij op te laten slurpen door een meeslepend avontuur, mijzelf compleet te verliezen in de game en na meerdere dozijnen aan speeluren en een geweldig avontuur later uiteindelijk dat zeldzame gevoel over me heen te laten komen; het gevoel van pure voldoening. Ik moet eerlijk toegeven dat deze ervaring me niet heeft overvallen bij RPG’s op de Cube, tot nu toe dan… Ik heb al twee keer met Baten Kaitos mogen vertoeven; de eerste keer was op de GameXpo en de laatste keer was tijdens ons exclusieve bezoek aan Nintendo Nederland. Ik kon echter in de korte tijd dat ik deze twee keer met de game had gespeeld, mij niet echt een goed beeld van het spel vormen. Een RPG is namelijk net als een relatie; je zal er de nodige tijd en liefde moeten steken om er het maximale uit te halen. De eerste indrukken waren echter zeer goed en ik verheugde me zeer om me in deze game te verdiepen. Een kleine week geleden plofte hij dan eindelijk op mijn deurmat. Na Age een aantal keer uitzonderlijk bedankt te hebben voor deze eer, maakte ik een lekkere Chardonnay uit ’95 open, stak gezellig wat kaarsjes aan en nestelde ik me op de bank met mijn nieuwe aanwinst…
[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bklogo.jpg][/URL]
Het moet gezegd worden dat deze game toch wel een beetje een vreemde naam draagt; je moet met me eens zijn dat je deze naam eerder op de menukaart van de plaatselijke Griek zou verwachten dan op de box van een nieuwe game. In het Arabisch vertaald betekent “Baten Kaitos” zoveel als “de buik van de walvis”, deze vergelijking lijkt vergezocht, maar de naam heeft zowaar ook wat met de inhoud te maken. De mensen in Baten Kaitos leven in de hemel, op eilanden die aldaar door de lucht zweven. De legendes vertellen dat de kwade god Malpercio lang geleden de oceanen van deze wereld leegzoog, inclusief een enorme walvis die daar in leefde, waardoor de wereld onleefbaar werd. De god werd verslagen en opgesloten. De wereld was vernietigd en het leven in de lucht lag voor de hand. Moeder Natuur heeft overal een antwoord op, en om de bewoners van de luchten het leven niet al te ongemakkelijk te maken, zorgde de evolutie ervoor dat ze vleugels kregen; de persoonlijkheid en het karakter van de mensen bepaalt de vorm en hoedanigheid van deze gevederde hulpstukken. De hoofdpersoon, Kalas genaamd, was echter niet zo fortuinlijk dat hij met twee vleugels geboren is; hij moet het er met slechts een doen, maar gelukkig heeft zijn grootvader door middel van een gemechaniseerde tweede vleugel ervoor gezorgd dat Kalas ook vrolijk rond kan fladderen. Dit begin van het verhaal wordt je meteen aan het begin van de game duidelijk gemaakt door middel van een ontzagwekkend mooie intro die je welwillend meesleurt in de sfeer van de game.
[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=batenkaitos4.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=batenkaitos4.jpg width=450[/img][/URL]
Zodra je daadwerkelijk aan het avontuur begint, wordt duidelijk dat je zelf als speler ook een grote rol speelt in de game. Kalas heeft namelijk jou als zijn “Guardian Spirit” en hij zal je meerdere keren vragen om hulp, advies of hij vraagt of jij instemt met zijn plannen De eerste keer trek je nog wat onwennig je wenkbrauwen op als je blauwharige metgezel je weer vraagt wat jij van zijn plannetjes denkt, maar gaandeweg het avontuur bouw je door deze rol als begeleider wel een soort band op met je hoofdpersoon. Ook de andere personages in het verhaal zijn zich bewust van de positie van de speler in het geheel en ook zij zullen je dus ook aanspreken. Al gauw ontmoet Kalas een meisje die de naam Xelha draagt. Het schijnt dat zij op de vlucht is voor The Empire, een kwade mogendheid waarvan zij een waardevol artifact heeft gestolen. De twee raken bevriend en zullen elkaar niet meer verlaten tijdens het avontuur. Gedurende je lange reis leer je ook nog andere figuren kennen die zich maar al te graag bij je genootschap aansluiten. Zo zijn daar Gibari, een grote, norse zeebonk met een hart van goud en Lyude, een uiterst welgemanierde dienaar van The Empire die later echter erachter komt dat hij misschien aan de verkeerde kant meevecht. Baten Kaitos mag ook meteen de prijs voor vreemdste partymember ooit in ontvangst nemen, dit is namelijk Mizuti, een kleine gemaskerde magiër, wiens uiterlijk, stem en gedrag je werkelijk verstelt doen staan. Over het algemeen worden de karakters op een goede manier uitgewerkt en de subtiele animaties als je ze ziet en hoort praten, zorgen ervoor dat je snel aan ze verknocht raakt. De belangrijkste spil van een RPG is toch wel het verhaal en helaas laat BK op dit vlak een aantal puntjes liggen; het verhaal komt redelijk op gang, maar beweegt zich wel heel traag voort. Een uiterst ingenieuze en totaal niet voorziene plottwist iets over de tweede disc grijpt je aandacht er echter meteen weer bij en zal je wil om de game uit te spelen een enorme boost geven. Het verhaal is echter voor de rest redelijk standaard, maar valt nergens in een enorm cliché, iets wat de game Tales of Symphonia behoorlijk plaagde. Het ligt voor de hand dat de eerder genoemde Empire iets te doen moet hebben met de donkere god Malpercio, welke zijn langste tijd in zijn gevangenis wel gehad lijkt te hebben…
[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bks1.jpg][img]http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bks1.jpg width=450[/img][/URL]

Baten Kaitos: Eternal Wings And The Lost Ocean (pagina 2)

Magnus De wereld van Baten Kaitos draait om de zogenaamde “Magnus”. Eigenlijk alles in deze wereld kan je bereiken door deze speelkaarten handig te gebruiken. Je leest het inderdaad goed; speelkaarten. Magnus zijn namelijk kaarten waarin de Mana-essentie van elk voorwerp in de wereld opgeslagen kan worden en vervolgens weer kan worden gebruikt. Op verschillende delen van de wereld kan je je blanco Magnus vullen met de essentie van allerhande voorwerpen, om deze vervolgens te gebruiken in je queeste. Enkele voorbeelden; je praat met een meisje die dol lijkt te zijn op lekker sappige bergappels, je loopt vervolgens naar een kraampje toe waar dit godenfruit te verkrijgen is. Je slaat vervolgens de essentie van de appels op in je Magnus en je kan deze aan het meisje geven, wat je een item oplevert. De Magnus zijn echter, zoals zoveel dingen in het leven, constant in beweging en veranderen na verloop van tijd. Op een gegeven moment had ik de essentie van melk opgeslagen in mijn Magnus. Om een waardevol item los te krijgen bij een vrouwtje had ik echter yoghurt nodig. Na een uur lang te hebben gezocht naar dit spul, kwam ik erachter dat mijn melk veranderd was in yoghurt. Enige tijd later was dit echter ook voorbij en moest ik genoegen nemen met een stuk kaas. De lekker druiven die je eerste gebruikt om je levenspunten aan te vullen, veranderen in wijn en even later is het azijn geworden. Op een van je vele reizen loop je op het wolkendek waar een iets te groot gat je weg ernstig belemmert. Een blanco Magnus en een bezoek aan een wolk-makende-machine later en je kan je reis weer vervolgen. De mogelijkheden zijn eindeloos, zo lijkt het. De Magnus zal je echter hoofdzakelijk gebruiken in de battles, waar je ook de meeste speeltijd zal vertoeven. Je hebt offensieve Magnus in hoedanigheden als zwaarden, magicspells en de zogenaamde finishing moves. Zodra jij aan de beurt bent, is het zaak om zo snel mogelijk je kaarten op te leggen om je tegenstander zo pijn mogelijk te doen of een medestrijder iets van zijn/haar HP terug te geven. In de defensieve ronde is het de bedoeling dat je de aanvallen van je tegenstander(s) pareert met kaarten als schilden en sommige spells of wapens die eveneens een defensieve functie hebben.

[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bks5.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bks5.jpg width=450[/img][/URL]
Het battlesysteem werkt over het algemeen zeer prettig, maar er zitten wel enkele haken en ogen aan, die na een flinke tijd voor behoorlijk wat frustratie kunnen zorgen. Als je in de aanval bent en je wilt een partymember healen, dan staat de cursor automatisch ingesteld op je tegenstander, je zal op de “L”knop moeten drukken om de cursor naar je maten te verplaatsen. Dit systeem is je niet meteen even duidelijk en vooral in het begin zal je onbedoeld nog wel eens je tegenstander een stuk van zijn gezondheid teruggeven. Vervloekingen en verwensingen die je je ergste vijand nog niet toegooit zijn het gevolg. Ook worden de kaarten willekeurig uit je deck door de computer naar je hand gedeeld, waardoor je soms niet met de juiste kaarten in een ronde zit. Als je aangevallen wordt, heb je maar heel weinig tijd om snel je kaarten uit zoeken om jezelf te beschermen, hierdoor mis je vaak de eerste aanval, waardoor je dus onnodig schade incasseert. Verder zit het battlesysteem prima in elkaar; de eerdergenoemde problemen kan je zelf verhelpen door een goed gebalanceerd deck in elkaar te zetten. Je heb zelf de controle over elke kaarten je in je pak met kaarten stopt waarmee je gaat spelen. Het is dus de bedoeling om een goede balans te vinden in offensieve en defensieve kaarten. Zoals je op de screens wel kan zien, zijn de meeste kaarten ook voorzien van een nummer, welke in de hoek van een kaart zit. Je kan je aanval of verdediging extra kracht geven door deze nummers handig te gebruiken. Een klein voorbeeld: als je twee aanvalskaarten oplegt met de eerste die het nummer 3 heeft en de volgende nummer 4, dan zal het een zogenaamde “straight” heten, waardoor je aanval meer schade doet. Je kan in het begin maar een schamele twintig kaarten in je deck stoppen, maar zodra je “Class Level” stijgt, krijg je meer ruimte in je deck en kan je meer kaarten toevoegen. Je kan ook kaarten combineren om speciale aanvallen mogelijk te maken. Met ruim duizend verschillende Magnus in het spel, zal je niet snel uitgekaart raken.
[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=batenkaitos3.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=batenkaitos3.jpg width=450[/img][/URL]
Bloedmooi voor ogen en oren Met de inhoud zit het dus meer dan goed en ook over de presentatie heb ik maar weinig te klagen. De wereld van Baten Kaitos is werkelijk bloedmooi in al zijn facetten. De omgevingen zijn pre-rendered, maar dit zijn waarschijnlijk wel de mooiste “statische” omgevingen die ik ooit in een game heb mogen aanschouwen, je krijgt namelijk echt het gevoel dat de wereld leeft waarin je je begeeft. Watervallen ruizen, de wind speelt zachtjes met de bladeren aan de bomen en elk persoon in de wereld doet zijn eigen ding. Ik ben meerdere keren een gestopt met het verkennen van mijn omgeving, puur en alleen om even van de prachtige plaatjes te genieten. De wereld van Baten kaitos is kleurrijk: in het begin zal het je misschien wat onwennig overkomen, maar al zie je de zeldzame grafische charme die de game te bieden heeft. Je zou de wereld nog het beste kunnen omschrijven als een zomers schilderij van Cezanne in combinatie met een oosters sprookje. Ook de grafiek en de animaties van de karakters mogen er zijn en helemaal in de gevechten. Ja zal menig keer een zucht van verwondering slaken als je personages een allesvernietigende aanval doen die er keer op keer weer fantastisch uitziet. Op het vlak van de graphics heb ik weinig aan te merken, maar de werkelijke parel van de game moet ik nog bespreken; dit is namelijk de meer dan geweldige soundtrack die de game begeleidt. De muziek in een RPG is voor mij van wezenlijk belang om een geloofwaardige ervaring te creëren en BK slaagt op dit vlak met vlag en wimpel. De muziek is gevarieerd, van rustige viooldeuntjes tot opzwepende orkestrale stukken en elk muziekstuk pas uitermate goed bij de omgeving waarin je je begeeft. Tot nu toe was de legendarische Square-game Chrono Cross diegene die nog steeds de prijs voor beste soundtrack ooit in een videogame te pakken heeft, maar Baten Kaitos doet een zeer professionele gooi naar deze titel. BK mist nog iets de finesse van de eerder genoemde titel, maar hij komt zeer dicht in de buurt en dat is een compliment van formaat. Een klein smet op het sound-gedeelte is de voice-acting in de game. De stemmen van de hoofdrolspelers klinken goed, maar vooral buitenstanders lijken ingesproken te zijn door matige B-stemactuers die na een avond flink doorhalen “nog even” de stemmen voor hun personages in moesten spreken. Je kan de stemmen in het menu op elk moment uitzetten, wat een voordeel is, aangezien je dan nog meer van de soundtrack kan genieten.
[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bk10.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=bk10.jpg width=450[/img][/URL]
Aan al het goede komt een eind… Het mag onderhand wel duidelijk zijn dat ik zeer onder de indruk ben van deze game. Ik heb hem in een ruk uitgespeeld, maar hij was het elk moment waard. Mijn relatie is bijna op de klippen gelopen doordat ik de game hoe dan ook zo snel mogelijk uit wilde spelen. Baten Kaitos is een wonderlijke trip die je zeker een keer in je leven wilt meemaken. Een klein aantal minpunten kan niet voorkomen dat deze titel glanst van de kwaliteit. Het verhaal is misschien niet het beste wat je zal meemaken, meer het is wel dermate goed dat je de hele rit van een ruime 50 tot 60 uur uit zal willen zitten. Ik kan met recht zeggen dat Baten Kaitos op het moment de beste RPG is die de Cube te bieden heeft, naar mijn mening. De titel mist misschien het klassieke SNES-gevoel van Tales of Symphonia of de humor van Paper Mario: The Thousand-Year Door, maar als contragewicht biedt Baten Kaitos een meeslepend verhaal, een uiterst ingenieus en goed doordacht battlesysteem, een bijna perfecte muzikale begeleiding en een wonderlijk mooie wereld waar je maar al te graag je tijd doorbrengt. Baten Kaitos is mijn geduld meer dan waard geweest en het is inderdaad de topper geworden waarvan ik hoopte dat het zou worden. Ze zeggen wel eens dat een plaatje meer zegt dan duizend woorden, dus ik wil graag afsluiten met een plaatje die wel moet uitdrukken wat ik van deze titel denk. Is dat inderdaad het geval, dan heb ik deze review voor niets gemaakt, maar dat risico loop ik van harte.
[URL=http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=gqnin57.jpg][img] http://www.gameqube.nl/viewerscreen.php?screen=gqnin57.jpg width=450[/img][/URL]

N1 Score: 9

+

-

Gekoppelde games

Baten Kaitos (Nintendo GameCube)